Γεια σου Αμπα, σου γράφω γιατί κάπου θέλω να μιλήσω. Έχω φίλους αλλά αυτή τη στιγμή, νιώθω ότι η κοινότητα θα με καταλάβει περισσότερο, και ακόμα και αν δε δημοσιευτεί, νιώθω τη στήριξει μέσω των πεποθήσεων σας ετσι κι αλλίως. Είμαι 25 ετών και δεν εργάζομαι ακόμα λόγω του ότι πρόσφατα μόλις ξεπέρασα ενα σοβαρό προβλημα υγειας (καρκίνος) που παραλίγο να μου στερήσει τη ζωή. Και τις σπουδές μου έχω αφήσει στην μέση, αλλά θα συνεχίσω. Πρόσφατα γνώρισα ένα αγόρι με το οποίο είμαστε ερωτευμένοι και συχνά κοιμάμαι σπίτι του. Οι γονείς μου παρά την ηλικία μου και όλα αυτά που έχω περάσει, μου κάνουν πόλεμο για το γεγονός ότι κοιμάμαι εκεί λέγοντας ότι δε δείχνω σεβασμό με το να μη γυρίζω σπίτι. Απλά το παιδί δουλεύει πολλές ώρες και πραγματικά αν δεν πηγαίνω να αράξω σπίτι του δε θα βρισκόμασταν συχνά, Επίσης ειναι μακρια από το δικό μου, εξω από την πόλη καπως και δε βολευει να μην κοιμαμαι εκει. Η ερώτηση μου ειναι, γίνεται να πεις οτι σε αγαπανε οι γονεις σου, οι δυο ανθρωποι που εχεις στη ζωη σου, αν μετα από εναν καρκινο ασχολουνται στα εικοσπεντε σου με το αν κοιμασαι με το αγορι σου…
-Ελινα
Αχ, Ελίνα.
Να είσαι πάντα γερή εύχομαι.
Αν και καταλαβαίνω την ερώτηση, δεν είναι σωστή ερώτηση. Τι θα πει «σε αγαπάνε»; Κατά τη γνώμη τους, ναι, σε αγαπάνε, κι ακριβώς επειδή σε αγαπάνε σου λένε να μην κάνεις σεξ εκτός γάμου.
Η αγάπη δεν είναι κάτι που εξυψώνει τους ανθρώπους (όσο και αν θα το θέλαμε, όσο και αν κυριαρχεί αυτή η λοβοτομημένη άποψη γενικώς). Η αγάπη δεν υπάρχει ανεξάρτητα, κάπου μόνη της, ως ιδανικό. Οι άνθρωποι αγαπάνε όπως μπορούν, ο καθένας ξεχωριστά, αγαπάει όπως ξέρει, όπως έχει μάθει, και μέχρι εκεί που του κόβει. Ισχύει και ανάποδα, μάλιστα: το πώς σε αγαπάει κάποιος δείχνει ποιος είναι.
Αυτό που σε πονάει είναι η ερώτηση «Με καταλαβαίνουν οι γονείς μου; Με βλέπουν;» Λοιπόν, είναι μέρος της ενηλικίωσης να καταλάβεις ότι όχι, ούτε σε βλέπουν, ούτε σε καταλαβαίνουν. Βλέπουν ένα ολόγραμμα στη θέση σου, αυτό που θέλουν, αυτό που θα ήθελα να είσαι, και αν κάτι ξεφεύγει, προσπαθούν να το επαναπρογραμματίσουν. Ζητάς από τους γονείς σου να γίνουν αυτό που χρειάζεσαι, αλλά είσαι 25 χρονών. Δεν γίνεται, γιατί δεν είσαι παιδί πλέον. Οι γονείς σου είναι αυτό που είναι, όχι αυτό που χρειάζεσαι. Αυτό που χρειάζεσαι πλέον πρέπει να το βρεις μέσα σου και με τους ανθρώπους που επιλέγεις, από δω και πέρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ειδικά την προτελευταία παράγραφο θα έπρεπε να την εκτυπώσουμε και να την αποστηθίσουμε. Μου πήρε πολλά χρόνια να το συνειδητοποιήσω, όπως και σε πολύ κόσμο. “Οι άνθρωποι αγαπάνε όπως μπορούν”. Λέμε καμιά φορά, “άσ’τον/ην, δεν σ’αγαπάει, αν σε αγαπούσε δεν θα…” Το άτομο απέναντί μας αμύνεται. “Δεν καταλαβαίνεις, με αγαπάει, αφού…” Και κάποιες φορές έχει δίκιο, οι δυναστικοί γονείς, οι βίαιοι σύντροφοι μπορεί να μας αγαπούν αληθινά. Η απάντηση δεν είναι “Δεν σ’αγαπά” εκεί ο άλλος σου λέει το ξέρω ότι στην πραγματικότητα με αγαπάει, άρα θα αλλάξει. Η απάντηση είναι “Ίσως έτσι αγαπάει αυτό το άτομο. Αυτό είναι το… Διαβάστε περισσότερα »
Η αγαπη ειναι κατα την γνωμη μου σαν ενα βρακί κομμενο και ραμμενο γι ´αυτον που το το παρήγγειλε, το εχει , το χαιρεται, και το φορα και λεει οτι *αγαπά*. Μονο αυτος ξερει την αισθηση που αφηνει το βρακί αυτο πανω του. Ο αλλος που ´αγαπαμε’ δεν μπορει να ξερει πώς νιωθω εγω μεσα στο βρακάκι μου..! Οποτε δεν εχει και πολυ νοημα οταν λεμε στον αλλον “σ´αγαπω”. Ισως δειχνει βεβαια την ευχάριστη διαθεση μας για τον αλλον εκεινη τη στιγμη που το ξεστομιζουμε αλλα τιποτε το ουσιωδες περα απο αυτο. Ο αλλος ειναι παντα καταδικασμενος λογω της φυσης… Διαβάστε περισσότερα »
Όπως έχω ξαναπεί σε σχόλια, όταν αρρωσταίνουμε σοβαρά δεν ερχόμαστε σε επαφή μόνο με την ανθρώπινη, τρωτή φύση του εαυτού μας αλλά κυρίως των γύρω μας. Οι γονείς σου δεν έφτασαν στη φώτιση επειδή κόντεψαν να χάσουν το παιδί τους. Λυπάμαι αν ακουστώ σκληρή, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο στις ταινίες. Στην πραγματικότητα λίγοι είναι οι άνθρωποι που θα βγουν βελτιωμένοι από τέτοια φρικτή εμπειρία. Για σενα όμως βλέπω μια τεράστια ευκαιρία. Αφού είδες πόσο εύκολα μπορεί να απειληθεί η ζωή μας, πάρε πιο εύκολα την απόφαση να μην τους δίνεις σημασία ή να αντιδράσεις. Και γρήγορα να παρουν ολα τα… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που επιλέγεις να κάνεις παιδί, έρχεται στη ζωή του μια τόσο μεγάλη και σοβαρή απειλή, την ξεπερνάει με ότι σημάδια θα αφήσει πίσω, και αφού γίνει καλά βρίσκει κάτι που της δίνει χαρά και την κάνει να ξαναδεί όμορφα τη ζωή, ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟ ΣΤΕΡΕΊΣ Ή ΤΗΣ ΤΟ ΧΑΛΆΣ, ταμπουρωμένος πίσω από προσωπικά κολλήματα και συντηρητισμούς επειδή θέλει να κάνει σεξ, μπορεί και να με τρελάνει. Αντί να να γίνει όλη αυτή η ιστορία αφορμή να συνειδητοποιήσουν τι είναι πραγματικά σημαντικό και να στηρίξουν το παιδί τους….. Υ.Γ. φυσικά η στάση των γονιών είναι απαράδεκτη ανεξαρτήτως ασθένειας, εδώ κυρίως… Διαβάστε περισσότερα »
Ελίνα, ενώ σέβομαι αυτά που γράφει η Λένα, θα ήθελα να προσθέσω κάτι μιας και η ιστορία χτύπησε οικογενειακή φλέβα: ο αδερφός μου τσακώνεται συνέχεια με τους γονείς μου για το ίδιο πράγμα (ναι και όμως, η αρσενική φιγούρα στην οικογένεια). Εγώ δίνω δίκιο στους δικούς μου, όχι γιατί εκείνος επιλέγει να κοιμάται αλλού προφανώς, αλλά γιατί κάθε φορά που εμφανίζεται μια κοπέλα τρώμε *όλοι* (εγώ, οι δικοί μου, οι φίλοι του, κτλ) ένα μεγαλοπρεπέστατο γράψιμο. Ο ίδιος δεν είναι ότι μένει απλά αλλού, κυριολεκτικά εξαφανίζεται. Αν ήταν φίλος μου θα τον είχα κόψει απλά. Ο ίδιος *δεν αντιλαμβάνεται* προφανώς… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι ο αδερφός σου είναι απλά αιδοιοείλωτας… δεν το κάνει για να σας σνομπάρει (οικογένεια, φίλους κτλ) απλά έτσι του βγαίνει με τις γυναίκες…Έχουμε αρκετά παραδείγματα φίλων που απλά εξαφανίζονται όταν βρουν κοπέλα…
Θα γραψω και δευτερο σχολιο γιατι με συγκλονισε η ιστορια
Εσυ κοπελα μου εισαι μια ηρωίδα, πόσο μεγαλη μαχη εδωσες με την χειροτερη των ασθενειων και αντι να το δουν αυτο οι γονεις σου και το τί καταφερες και να προσπαθησουν λιγο να ελαφρυνουν την καθημερινοτητα σου αλλα και να σε ενθαρρυνουν να βγαινεις να διασκεδαζεις να χαιρεσαι την καθε μερα που με τοσο κοπο κατεκτησες ,αντιθετως οι γονεις σου ειναι τοσο ΜΑΛΆΚΕΣ που σου δημιουργουν μια τοσο ασχημη ψυχολογιικη κατασταση μεσω της καταπιεσης με κινδυνο την υγεια σου.
Σαν να μην εφταναν οσα περασες
Ντροπη τους.
Αρκετά σκληρή η κριτική και τα σχόλια σου. (και αντι να το δουν αυτο οι γονεις σου και το τί καταφερες και να προσπαθησουν λιγο να ελαφρυνουν την καθημερινοτητα) Προφανώς η κοπέλα δεν το πέρασε μόνη της εκεί ήταν οι γονείς της σε όλο αυτό και ακόμα είναι να την στηρίζουν τουλάχιστον με τα βασικά φαγητό, στέγη κτλ. Ειναι πολύ φυσιολογικό να φοβήθηκαν αρκετά και να την ζορίζουν περισσότερο από φόβο ή να μην έχουν κατανόηση. Δεν καταλαβαίνουμε ότι δεν αλλάζουν οι γονείς μας μυαλά και πεποιθήσεις ούτε όταν δουν τον χάρο μπροστά τους, Μην έχουμε τέτοιες προσδοκίες στην ενήλικη… Διαβάστε περισσότερα »
Ελίνα, εύχομαι καταρχάς να είσαι υγιής και ευτυχισμένη! Θα πάω τη συζήτηση ένα βήμα πιο πέρα, παραθέτοντας την αποψάρα μου, επειδή διαβάζω πολλές αντίστοιχες ερωτήσεις κοριτσιών που οι γονείς τους έχουν θέμα με το να διανυκτερεύουν στο σπίτι ατόμου με το οποίο σχετίζονται ερωτικά, αλλά και επειδή αντιμετώπιζα το ίδιο πρόβλημα με τους δικούς μου πριν παντρευτώ (“τι θα πει η γειτονιά που σε βλέπει να φεύγεις βράδυ και να επιστρέφεις το πρωι”, “δεν σέβεσαι τον πατέρα σου που ξέρει ότι κοιμάσαι αλλού και τί κανεις” και άλλα τέτοια παράλογα). Αδυνατώ να καταλάβω γιατί θεωρούμαστε ανεξάρτητες από τους γονείς μας… Διαβάστε περισσότερα »
Έχοντας ζήσει παρόμοια κατάσταση – το οι γονείς μου να μην εγκρίνουν το να μένω με το αγόρι μου – θα σου πω αυτό που μετά από πολλά χρόνια κατάφερα να πω και σε αυτούς: δεν είναι έλλειψη σεβασμού το να μην ζεις τη ζωή σου όπως περιμένουν οι άλλοι να τη ζήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση εκείνοι είναι που δε σέβονται εσένα και τις επιλογές σου. Ξέρω ότι ακούγεται προφανές, αλλά όταν είσαι μέσα στο χορό, δεν είναι καθόλου. Δεν έχουν δικαίωμα να σε προσβάλλουν – όσο και να σε αγαπάνε. Αυτή η συμπεριφορά από την πλευρά των γονιών πάντως,… Διαβάστε περισσότερα »
Έχουμε πιστέψει απόλυτα αυτό το ηλίθιο παραμύθι ότι η λογική και το συναίσθημα είναι δύο πράγματα τελείως ανεξάρτητα και ενίοτε αντιστρόφως ανάλογα.
Χρειάζεται πολύ δουλειά με τον εαυτό μας και εξυπνάδα για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας κι αυτά που μάθαμε. Φυσικά και σ’ αγαπάνε οι γονείς σου, όπως έχουν μάθει. Όσο καλύτεροι γινόμαστε, τόσο καλύτερα αγαπάμε. Έχεις δει πόσο εγωιστικά και σκληρά μπορούν να είναι τα μικρά παιδιά; Τα πιο αυθόρμητα συναισθήματα σημαίνουν ότι έχει γίνει πολύ συνειδητή δουλειά από πριν και τα πιο αγνά δεν είναι έτσι εξ αρχής, εξαγνίζονται με κόπο.
Σιδερένια 😊
Ελίνα, εύχομαι να ήταν η τελευταία περιπέτεια της ζωής σου. Σιδερένια. Μεγάλο θέμα ανοίγεις με την γονεϊκή αγάπη. Όλοι μας επιθυμούμε μια άνευ όρων αγάπη, δηλαδή την αγάπη που οι άλλοι μας προσφέρουν γι’ αυτό που είμαστε, κι όχι γι’ αυτό που κάνουμε, ή δεν κάνουμε. Οι περισσότεροι από μας, στην προσπάθειά μας να εξιδανικεύσουμε τους γονείς μας, εντάσσουμε την φροντίδα που πήραμε από εκείνους σ’ αυτήν την άνευ όρων αγάπη που τόσο πολύ ανάγκη την είχαμε και την έχουμε. Ωστόσο, οι περισσότεροι, με θλίψη και απογοήτευση συνηδητοποιούμε, σε κάποιο μεταγενέστερο στάδιο της ενηλικίωσής μας, πως το μεγαλύτερο κομμάτι της… Διαβάστε περισσότερα »
Γλυκιά Ελίνα
Ευχομαι καταρχην υγεια. Η απαντηση της Λενας ειναι ολοσωστη και εφτασα 39 για να το καταλαβω, οτι με αγαπουν αλλα εχουν ενα ολογραμμα μια τελειοτητα πλασμενη με τα δικα τους θελω, στο μυαλο τους. Το ολογραμμα αρχισε να χαλαει με το διαζύγιο στα 39 μου. Με αγαπουν και τους αγαπώ αλλα τοτε καταλαβα αυτο που λέει η Λένα. Αφού κερδισες τη βασική μάχη, παρε κουραγιο για να δώσεις και τη μαχη της ανεξαρτησιας. Πρόσεχε, ανεξαρτητη, από όλους, και από το αγορι σου. Να εισαι καλα