Με αφορμή κάτι που συνέβη πριν δύο μήνες, αποφάσισα να σου στείλω τη δική μου προσωπικη ιστορία (μετα από πίεση μιας φίλης μου, η οποία σε θαυμαζει) Μένω στη Θεσσαλονίκη. Πριν από δεκα χρόνια γνώρισα έναν άνθρωπο, ο οποίος προέρχεται από την Αθήνα. Απευθείας παθιαστηκα μαζί του. Ωστόσο, η απόσταση ήταν μεγάλη, είμασταν στον κόσμο μας και οι δύο και δεν προχώρησε η ιστορία μας. Μετά από αυτό γνώρισα έναν άλλον άνδρα, τον οποίο δεν ερωτεύτηκα ποτέ, αλλά αγάπησα. Είμαστε μαζί εδώ και 7 χρόνια. Ολα αυτά τα χρόνια, ο άνδρας από την Αθήνα έρχοταν Θεσσαλονίκη, γιατί έχει πολλούς φίλους εδω και κάθε φορά με έπαιρνε για να βρεθούμε. Ωστόσο, εγώ πάντα τον απεφευγα, χωρίς δικαιολογία, γιατι δεν ήθελα να πρόδωσω τον άνθρωπο που ήμουν σε σχέση και φοβόμουν τη δική μου αντίδραση αν θα τον έβλεπα. Ώσπου πριν από δύο μήνες έτυχε, να βρίσκεται Χαλκιδική και να μου στείλει για μια ακόμη φορά να βρεθούμε. Επειδή, βρίσκομαι σε ευαλωτη φαση(δεν ξέρω αν ο άνθρωπος που είμαι σε σχέση, είναι αυτός που θέλω πραγματικά στη ζωή μου) αποφάσισα να τον συνάντησω. Και έγινε αυτό που φοβόμουν. Τα ίδια συναισθήματα με την πρώτη φορά που τον είδα. (τόσο έντονα που δεν μπορώ να ελεγξω). Φιληθηκαμε και δεν ένιωσα καθόλου τύψεις για τον άνθρωπο που είμαι τόσα χρόνια και έχω περάσει τόσα πολλά. Από εκείνη την ημέρα δεν έχω σταματήσει, να τον σκέφτομαι. Το θέμα είναι ότι ο ίδιος, παρόλο που μου λέει πως με θέλει, έχει αλλάξει εντελώς λογική και άδιαφορει. Κάθε φορά που μιλάω μαζί του νιώθω ότι θέλει να με εκδικηθεί. Και η ευλογή ερώτηση ειναι η εξής. Να ασχοληθώ περαιτέρω η απλά να τον αφήσω να φύγει.
Μοιάζει όντως εύλογη ερώτηση, ωστόσο γίνεται συνήθως από ανθρώπους που ήδη έχουν ασχοληθεί και ο άλλος έχει ήδη φύγει.
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου μαζί με τα ρίσκα που έχει αυτό, και να σταματήσεις να κάθεσαι κάπου επειδή είναι βολικά ενώ δεν σου αρέσει, χρησιμοποιώντας το αιώνιο επιχείρημα της «αγάπης». Δεν τον σεβόσουν όταν απέφευγες τον άλλον, φοβόσουν ότι θα υπάρξει συνέχεια και μετά θα πρέπει να πάρεις θέση στην ίδια σου τη ζωή, όπως και έγινε. Αυτό δεν λέγεται σεβασμός, και θα το καταλάβεις καλύτερα αν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να του το λέει. «Αγάπη μου, δεν πήγαινα στα ραντεβού με τον άλλον επειδή σε σεβόμουν».
Επίσης νομίζω ότι παραλείπεις αρκετά σημαντικά στοιχεία της ιστορίας, όπως το γιατί κάποιος να θέλει να σε εκδικηθεί, ενώ τότε όπως λες χωρίσατε επειδή ήσασταν στον κόσμο σας. Δεν βλέπω λόγο εκδίκησης που μάλιστα κρατάει τόσα χρόνια.
Η φίλη σου λες θα συνεχίσει να διαβάζει «Α μπα» μετά από αυτή την απάντηση;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“έχει αλλάξει εντελώς λογική και άδιαφορει. Κάθε φορά που μιλάω μαζί του νιώθω ότι θέλει να με εκδικηθεί. Και η ευλογή ερώτηση ειναι η εξής. Να ασχοληθώ περαιτέρω η απλά να τον αφήσω να φύγει.”
“διλλημα” χωρις δευτερη επιλογη, δεν υπαρχει. ειναι ψευδαισθηση..
τι αλλο μπορεις να κανεις δηλαδη εφοσον δεν σε θελει; να τον δεσεις στο υπογειο;
Παει το πληκτρολογιο,παει η οθονη, παει και ο καγες αλλα αξιζε! Να’σαι καλα ρε Franny!
Το ενδεχόμενο οτι ο Αθηναίος ήθελε την απόλαυση του σεξ μαζι σου; Την ξεχνάμε;
Ρε παιδί μου, είσαι 7 χρόνια σε σχέση με έναν άνθρωπο και δεν ξέρεις αν τον θέλεις; Πότε θα ξέρεις δηλαδή; Δεν είναι απλά ανωριμότητα αλλά κοροϊδία μεγάλη. Ενηλικιώσου και ανάλαβε ευθύνες.
Πολύ αδέκαστο, μου φαίνεται, το σχόλιό σου! Εδώ παντρεμένα ζευγάρια και αρχίζουν να αμφιταλαντεύονται μετά από 7 χρόνια και περνάνε περιόδους αξιολόγησης της σχέσης τους και του τι θα κάνουν τελικά με αυτή. Μπορεί να περνά αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «Η φαγούρα των εφτά χρόνων» (the seven year itch).
Ε, όχι να σε στεναχωρήσω, αλλά έχει ήδη φύγει. Πέραν τούτου, το παίρνω με μαθηματικά. 10 ο ένας και 7 ο άλλος, θα θεωρήσω λοιπόν ότι είσαι βαριά γύρω στα τριάντα και θα σου πω: Σπάσε τη φούσκα, ο “σταθερός” δε σε γεμίζει, κι ο “πανε-έλας” σ’έχει χεσμένη πέραν σεξακίου. Μείνε μόνη ή γνώρισε καινούριους ανθρώπους, αλλά βγες από ‘κει που είσαι.
Καλημέρα σε όλ(ες) (ους), διαβάζω την στήλη εδώ και καιρό..πάντα με ιντρίγκαρε να παρακολουθώ τον τρόπο σκέψης των γυναικών..αποφάσισα λοιπόν να γράψω και εγώ συνεισφέροντας και μια ακόμα αντρική απόψη των πραγμάτων (οι οποίες είναι σαφώς λιγότερες). στην προκειμένη περίπτωση μου φαίνεται δύσκολο να χωνέψω πως ο πρώτοσ ανδρας συνέχισε να επικοινωνεί χωρίς να λαμβάνει ανταπόκριση για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Σίγουρα από κάπου αντλούσε το θαρρός του. Και μου φάινεται ότι ήξερε για την άλλη σχέση τησ φίλης μας από την αρχή. Απλώς ίσως όταν του ζητήθηκε να γίνει κάτι παραπάνω από μια δεύτερη σχέση μία στο τόσο (γεγονώς… Διαβάστε περισσότερα »
Καλώς ήρθες karcharias 🙂
Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο η γράφουσα να του έδινε πατήματα αλλά πίστεψε με, υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που έχει το έχει κάνει επάγγελμα. Κάποιος προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου ενώ εγώ δεν του απαντούσα ποτέ επί 4 χρόνια. Πιστεύω και ελπίζω οτι το έλαβε το μήνυμα γιατί έχει να εμφανιστεί απο αρχές του 2018.
Αυτό δείχνει και πολλά για τον χαρακτήρα του άλλου. Θεωρώ οτι το βλέπει σαν στοίχημα και οτι αδυνατεί να καταλάβει πως ο άλλος αντιστέκεται στη “γοητεία” του.
Γειά σου καρχαρία και καλωσόρισες. Συμφωνώ απολύτως μ’αυτά που λες. Ελπίζω αυτό να μη σημαίνει ότι είμαι άντρας, γιατί είμαι πολύ ευχαριστημένη ούσα γυναίκα, και γενικώς είμαι μια χαρά όπως είμαι, δε θα ήθελα ν’αλλάξω. Εγώ θα έλεγα ότι είναι η άλλη πλευρά, η οποία στην προκειμένη, είναι άντρας. Εμένα πάντα με ιντρίγκαρε να παρακολουθώ τον τρόπο της σκέψης αυτών που νομίζουν ότι οι άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικά ανά φύλο, και όχι ανά άτομο. Αλήθεια. Δεν καταλαβαίνω πώς σκέφτονται και οδηγούνται σ’αυτή τη διαπίστωση. Εγώ το Α,μπα κορώνα στο κεφάλι μου, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν γράφουν εδώ όλες οι… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις δίκιο και συμφωνώ ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του χαρακτήρα ανεξάρτητα από το φύλο του. Απλώς πιστέυω ότι ανάλογα και με το φύλο μας (θές από προκαταλήψεις (κακώς) θες από από το κοινωνικό περίγύρο (κακώσ) θες από ανθρώπινη κατασκευή και μόνο (αναπόφευκτο).ενδεχομένως άνδρες και γυναίκες προσεγγίζουν κάποιες καταστάσεις διαφορετικά (όχι απαραίτητα αντιδιαμετρικά αλλά με άλλα συναισθηματικά κριτήρια). Αυτή η διαφοροποίηση των γυναικών πάντα με γοήτευε προσωπικά.
Πόντια σ’αγαπώ που τα είπες όλα.
Αγαπητέ Καρχαρία, εύλογη ίσως η απορία σου, πως γίνεται κάποιος να επιμένει , έστω διακριτικά μετά από τόσα χρόνια. Όμως η επιμονή μερικών ανθρώπων , δεν έχει σχέση με λογικά γεγονότα, ούτε καν με το πόσο ωραίο ή μη είναι το άλλο άτομο. Έχει καθαρά σχέση με την δική τους εμμονή στη φαντασίωση που έχουν πλάσει για τον άλλον καθώς και με τον παιδικό τρόπο , που αντιμετωπίζουν την ματαίωση της επιθυμίας. Πίστεψε με είναι πολύ συχνό το φαινόμενο, των επίμονων ανθρώπων και δεν έχει σχέση με δικαιώματα, που δίνει ή δεν δίνει η άλλη πλευρά
Έχεις δίκιο πολλές φορές η πραγματικότητα διαστρελώνεται εύκολα σε ανθρώπους με εμμονές.δεν θα σου κρύψω ότι και εγώ έχω πέσει θύμα παρόμοιας κατάστασης, έστω και όχι σε τέτοιο βάθος χρόνου (δηλαδή να κυνηγάω εμμονικά μια χαμένη υπόθεση). Παρόλα αυτά μπορώ να σου πώ με σιγουριά ότι είχα την τύχη του Αθηναίου που περιγράφει η φίλη μας (ανταποκριση μετά από τισ ματαιες προσπάθειές μου για προσέγγιση….) δεν θα την σπαταλούσα τόσο έυκολα μετά (να την απέφευγα δείχνοντας αδιαφορία) ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω..
Όλα γίνονται σε αυτή τη ζωή. Εγώ ερωτεύτηκα συμμαθητή μου, έξι χρόνια μετά που τελειώσαμε το σχολείο. Το θέμα είναι ποια όρια βάζει ο καθένας στην υπομονή του και στο χρόνο του και πως τον διαχειρίζεται. Αν έχει κάποιος το κουράγιο να “κυνηγάει” και να ελπίζει επί χρόνια οκ. Αλλά όταν κυνηγάς και ελπίζεις επί χρόνια, προφανώς δεν υπάρχει ανταπόκριση. Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν την ευγένεια με την ανταπόκριση. Λάβε επίσης υπ όψιν σου, ότι οι γυναίκες μεγαλώνουμε για να είμαστε “καλά κορίτσια” και πολλές από εμάς, άσχετα αν φαινόμαστε δυναμικές ή αμάσητες, τρέμουμε στην ιδέα να μας πουν “σκύλες” ή… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεισ δίκιο η εμμονή οδηγεί σε διαστρέλωση τησ πραγματικότητας..δεν θα σου κρύψω ότι και εγώ έχω πέσει θύμα μιασ εμμονής παλαιότερα, όχι βέβαια σε τέτοιο βάθος χρόνου, (επιμονή σε μία χαμένη υπόθεση). Αλλά μπορώ να σου πώ με σιγουριά ότι άν είχα την τύχη τότε να έχω ανταπόκριση δεν θα την σπαταλούσα (έδειχνα αδιαφορία) τόσο εύκολα όσο ο Αθηναίος τησ ιστορίας… τουλάχιστόν έτσι πιστεύω..
Πέρασε από το μυαλό μου ότι ο άλλος από Αθήνα μπορεί να ήθελε να κάνει ακόμα ένα σεξάκι, ενώ η κοπέλα είχε επενδύσει περισσότερο. Αυτός μπορεί να την είχε σαν μια ιστορία σε αναμονή, μια φάση που ίσως κάποτε παίξει κάτι, θαυμάζω βέβαια την επιμονή του που καλούσε κάθε φορά επί επτά χρόνια, αλλά ένα τηλεφωνάκι δεν είναι δα και τίποτα. Το κακό είναι ότι η γράφουσα το έβαλε σε μυθικά πλαίσια, σαν μια συνεχόμενη ιστορία, ενώ όπως φάνηκε ήταν απλά μια κατάκτηση. Ελπίζω κοπέλα μου να το δεις κι εσύ έτσι, σαν μια ωραία φάση και να επικεντρωθείς στο… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, επειδή είναι “δουλειά” του ταλαίπωρου που νομίζει ότι έχει σχέση να παλεύει με φαντάσματα που ούτε καν ξέρει ότι υπάρχουν. Να μην ξεχάσει η ερωτώσα να του κολλήσει και ένσημα για τα εφτά χρόνια, κι ας “μην τα κατάφερε”.
Όχι, όχι, δεν λέω ότι φταίει αυτός με τον οποίον είναι 7 χρόνια, αυτός είναι ο μόνος που δεν φταίει. Αυτός είναι εκεί, δίνει αυτό που έχει προφανώς ειλικρινά. Το θέμα είναι τί συναισθήματα διεγείρει, ή μάλλον δεν διεγείρει η υπαρξή του στη ζωή της. Η κοπέλα έχει την ευθύνη των συναισθημάτων της και αν δεν είναι αρκετά και την ευθύνη της λήξης της σχέσης.
Επίσης πάντα είχα την απορία: Πώς στο καλό αποφεύγετε κάποιον, όταν του δίνετε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει μαζί σας; Ή τέλος πάντων, όταν δίνετε τη δυνατότητα σ’εσάς, να γνωρίζετε ότι αυτός που θέλετε ν’αποφύγετε, σας αναζητά.
Η φίλη σου μας χρωστάει μια ερώτηση πες της.
Ε σε πολλους αρεσει να τους στελνει καποιος “φιλος” που δεν ειναι υπερβολικα ενοχλητικος. Οταν καμια φορα ξεκοψει του στελνουν κανενα χρονια πολλα καλη χρονια πως περασες και ξανα αρχιζει.
Γενικα σε ολους αρεσει να αρεσουμε και να ενδιαφερονται οι αλλοι για εμας, απλα δεν μπορουν ολοι να δουν τι μπορει να κρυβεται πισω απο αυτο αλλα και πισω απο την συμπεριφορα αυτου που το συντηρει…
Μερικές φορές πάντως οι φίλες παραπέμπουν στην Α,μπα, για να μην τα πουνε οι ίδιες!
Σωστό!
Φίλες και φίλοι αναγνώστες που κατά καιρούς ρωτάτε “πώς να βοηθήσω την/τον οποιονδήποτε αγαπώ που περνάει δύσκολα”, ιδού ένα υπέροχο παράδειγμα για να δείτε γιατί δεν πρέπει να πιέζουμε κάποιον να απευθυνθεί κάπου για να απαλλαγεί από αυτό που τον βασανίζει, γιατί λέμε πάντα “πρέπει να το θέλει ο ίδιος”.
Μάλλον χαρτορίχτρα χρειάζεται, όχι την Α, μπα.
Αχαχαχα να σαι καλά τώρα τον έπιασα τον συνιρμο της Λένας! Εκαψα κάρβουνο.
Αναρωτιόμουν γιατί να μην θέλει να ξαναδιαβάσει Α,μπα η φίλη της! Μάλλον θα περίμεναν την απόφαση της επιτροπής, ποιον απο τους δύο να επιλέξει κ πώς να το διαχειριστεί. “how to….”
Μια σχέση που μετράει χρόνια μπορείς να ξέρεις αν τον θες στη ζωή σου.
Νομίζω συμβιβάζεται σε μια κατάσταση για να μην βρεθείς υπεύθυνη για τη ζωή σου. Δηλαδή τώρα ο ένας ” καλός είναι μωρέ αλλά δεν…” και ο άλλος σου κάνει νερά. Η δική σου ευθύνη που ειναι;
Μας αναφέρεις πως δεν ένιωσες τύψεις για έναν άνθρωπο που έχεις μοιραστεί χρόνια από τη ζωή σου.
Νομίζω πως έχεις αποστασιοποιηθεί από τον εαυτό σου και τις συνέπειες των πράξεών σου. Δεν λειτουργούμε πάντα μόνο για εμας αλλά λειτουργούμε και γύρω από άλλους.
Κακώς συνδέει το το θα γίνει και τι θέλει ένας τύπος που ξέρει ελάχιστα με το μέλλον της 7χρονης(!) σχέσης της. Ας ξεκαθαρίσει πρώτα τι γίνεται με αυτή τη σχέση, την οποία από ότι φαίνεται θέλει να τελειώσει και μετά βλέπει. Είναι δευτερεύον το τι θα γίνει με τον Αθήναιο και δεν πρέπει να είναι το κριτήριο για χωρισμό ή όχι. Οκ ήταν η συνάντηση που την έκανε να συνειδητοποιήσει ότι θελει άλλα πραγματα απο αυτή τη σχέση αλλά όχι ο πραγματικος λόγος των προβλημάτων. Χωρισμός υπάρχει και χωρίς να έχει βρεθεί ο επόμενος.