Είμαι 29 χρόνων λίγο πριν τα 30 και διαπιστώνω ότι νοιώθω ένα μόνιμο συναισθηματικό χρέος σε όλους. Ένα χρέος στο αγόρι μου να το βάζω πάνω απ’ όλα για να νοιώθει καλά, ένα χρέος προς τους γονείς μου να κάνω αυτά που πρέπει για να νοιώθουν ασφάλεια, ένα χρέος προς τη εργασία μου να είμαι πάντα εκεί ότι κι αν προκύψει για να βγει η δουλειά. Ένα χρέος προς τους φίλους μου να είμαι εκεί να περνάμε όλοι καλά. Νοιώθω ότι ο εαυτός μου χρόνια τώρα φωνάζει να πάρει πίσω το δικό του χρέος αλλά οπότε πάω να το κάνω νοιωθω ότι όλοι όσοι τους “χρωστάω” με κρίνουν. Δεν σε ρωτάω κάτι το ξέρω, αναζητώ μια συμβουλή…
– Α.Κ
Νομίζω ότι μιλάς για το λεγόμενο “emotional labor”. Δες εδώ κι εδώ, διάβασε σχετικά, και ελπίζω να βοηθηθείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και βόδι να τους πεις ως απάντηση την επόμενη φορά και κάθε φορά.
Όποιος νοιάζεται, θα καταλάβει, κάτι θα σου πει που θα δείχνει ότι έπιασε την πικρία σου. Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι είναι κοντά μας επειδή τους ξεχρεώνουμε όσα τους χρωστάνε άλλοι.
Πρόσεχε πού χαρίζεις την αγάπη σου, λίγοι την εκτιμούν και είναι αυτοί που δεν τη θεωρούν δεδομένη.
Story of my life. Φεύγει και ο θυμός (και για μας που προσποιούμασταν ότι δεν είδαμε όοοολα τα σημάδια που τα είχαμε δει αλλά στρουθοκαμηλίζαμε και για τους άλλους που ήταν λίγοι), φεύγει και η θλίψη, κι αυτό που μένει είναι ένας καινούριος υπέροχος χώρος για άλλους ανθρώπους που είναι πιο συμβατοί με εμάς.
Μερικοί μόνο συγγνώμη που γεννηθήκαμε δεν έχουμε ζητήσει! Στοιχηματίζω ότι θα το ξεπεράσεις το βασίλειό μου. Και ένα άλογο! 🙂
Αχ Alethiometer & Stephiestep δεν ξέρετε πόσο στο πετσί μου σας νιώθω. Ως κάποια που κουβαλάει τα βάρη και τις “αμαρτίες” των πάντων γύρω μου, όλη την ώρα λέω “δεν πειράζει, εσύ αντέχεις ενώ @ τάδε (μάλλον) όχι”.
Και μόλις έβαλες σε λέξεις και τη μεγαλύτερη αδυναμία σου 🙂
Εσύ γιατί να αντέχεις δηλαδή; Και γιατί τους πάντες; Σε διόρισε ο Χριστός; Ή μήπως αισθάνεσαι ότι καμιά καλύτερη;
Δε στη λέω, σου υπογραμμίζω τη λάθος ανάγνωση (κι εμένα ψυχολόγος μου την έκανε εγώ παρίστανα τη wonder woman. Γιατί; Γιατί ήμουν η καλύτερη 🙂 Ευτυχώς δεν είμαι πια.)
Τα επειδή είναι πολλά, κάποια πηγάζουν από τον τρόπο που μεγάλωσα, κάποια απο την ενοχικότητά μου, και κάποια άλλα από τον “κάλλο” μου να μην ενοχλώ.
Αλλά σε ευχαριστώ αυτή είναι μια άλλη πραγματικά χρήσιμη οπτική.
Εγώ να δεις. Άμα περάσει μια βδομάδα και δουλέψω μόνο όσες ώρες λέει το συμβόλαιο μου και όχι 5-6 παραπάνω νιώθω τύψεις. Αλλά κάπου όλος αυτός ο τρόπος ζωής μπάζει.
Το γεγονός πως αισθάνεσαι πως “χρωστας” στα κοντινά σου άτομα κάποιος σου το περασε. Η οικογένεια; Η κοινωνία; το σχολείο; όλα μαζί; δε ξέρω. ίσως το να σε κάνουν να αισθάνεσαι έτσι έκανε τους γονείς σου να αισθάνονται ασφάλεια και φυσικά σε ελέγχαν με αυτό τον τρόπο. Το συναίσθημα μας δεν κάνει πότε λάθος! Θα το λεω μεχρι να στεγνωσει το στόμα μου! Αρκετά καταπιεστηκες εσυ!Κάτι ξέρει το μέσα σου και λέεί κανε ό,τι γουστάρεις και θα συμφωνησω.Συμπληρωματικά θα σε βοηθούσε να πας και σε ψυχολογο.θα αισθανθείς πολύ καλυτερα
Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Έχω τόση πίεση μέσα μου να είμαι σωστή με όλους και όλα που πλέον αυτό έχει αρχίσει να με επηρεάζει ψυχοσωματικά. Ψυχολογικά πλέον νιώθω κενή, έχω χάσει την όρεξη μου και νιώθω λες και κάθε μέρα είναι μια επανάληψη της προηγούμενης και απλά ζω μια λούπα χωρίς να έχω κάτι να περιμένω. Σωματικά νομίζω ότι η πίεση κ το άγχος που νιώθω, συνειδητά και ασυνείδητα, έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που έχει επηρεαστεί ακόμα και ο κύκλος μου (είχε αναρτηθεί τις προάλλες και σχετικό άρθρο απ’ τον γυναικολόγο του site). Πρέπει να μάθουμε να βάζουμε όρια. Δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Ο ,τι και να κάνεις πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που δεν θα ικανοποιούνται. Τουλάχιστον κανε ο,τι ικανοποιεί εσένα.
Α.Κ. Μην περιμένεις να αναγνωρίσουν οι άλλοι την προσφορά σου από μόνοι τους και να ανταποδώσουν. Αυτό σπάνια συμβαίνει στη ζωή. Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι αν δεν ζητάς αυτό που χρειάζεσαι δεν το λαμβάνεις. Και πολύ συχνά δεν το λαμβάνεις ούτε όταν το ζητάς και πρέπει να δώσεις μάχη για να το κερδίσεις. Είναι λογικό να αντιδρά το περιβάλλον σου όταν πας να ζητήσεις για τον εαυτό σου γιατί έχουν μάθει ότι εσυ είσαι εκεί για να προσφέρεις και κανένας δεν θέλει το να χάσει αυτό. Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο για να καταλάβεις γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ λοιπόν είχα μια σχέση με ένα μεγάλο καθίκι. Και γύρισε και μου είπε “εγώ δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν.” Και νόμιζε ότι ήταν μάγκας εκείνη την ώρα, αλλά μέσα μου δεν με έπεισε. Γιατί και σε εμένα “χρωστούσε,” αλλά χάρισμά του, αν ήταν να τον έχω να με ταλαιπωρεί. Και κυρίως κατάλαβα ότι εγώ δεν είμαι έτσι. Εγώ Χρωστάω. Πάντα χρωστούσα. Στον εαυτό μου πάνω από ολα. Και στα ζωάκια, στο περιβάλλον να το κρατάω καθαρό, στην κόσμο να τον αφήσω ένα καλύτερο μέρος κτλ αλλά σε συγγενείς και γκόμενους όχι απλά δεν χρωστάω, δεν το συζητάω. Δεν κάνω… Διαβάστε περισσότερα »
Συγγνώμη, αυτή η ερώτηση ήταν ταμάμ για Σαββατοκύριακο, πώς βρέθηκε εδώ Δευτεριάτικα;