Στην Ρωσία πρίν μια εβδομάδα μια διάσημη ηθοποιός,βγήκε και είπε στο instagram της μαμάς της,ότι ο σύζυγος της την χτύπησε,της πέταξε το κινητό, έδιωξε αυτήν και τα παιδιά από το σπίτι (μια εικόνα που όλοι μας έχουμε ακούσει). Όταν άκουσα αυτά που είπε,δεν το περίμενα γιατί έπεσα στην παγίδα “φαίνονται πάρα πολύ ευτυχισμένοι”. Μετά βλέπω να το σχολιάζουν συνάδελφοί της “είναι ψυχικά άρρωστη ώστε να βγαίνει και να κλαίει μπροστά στην κάμερα και να λέει με βαράει ο άντρας μου” (γυναίκα) “Δεν πρέπει να μειώνουμε έτσι τους άντρες” (άνδρας) Και αλλά ωραία. Κάθε φορά που ακούω τέτοια πράγματα,αρχίζω και αγχώνομαι,κλαίω,νευριάζω,γίνομαι πολύ χάλια λες και έχω ένα κόλπο στο στομάχι μου,και δεν ξέρω τι να κάνω,το παίρνω πολύ προσωπικά. Τελευταία φορά που μίλησα για τον σεξισμό κτλ με τον πατριό μου δεν ξέρετε τι άκουσα,δεν άντεξα έσπασα σε κλάματα γιατί όσα επιχειρήματα και αν έλεγα άκουγα πίσω μαλάκιες. Δεν ξέρω άμα φταίει η ηλικία μου(είμαι 17) αλλά δεν νομίζω ότι θα αντέξω να είναι έτσι η ψυχολογική μου κατάσταση,κάθε φορά που θα συζητάω με κάποιον τέτοια ζήτηματα η θα ακούω το τι έκανε ένας “άντρας” σε μια γυναίκα.
-Σοφία
Σίγουρα έχει να κάνει με την ηλικία σου, όπως έχει να κάνει και με την ψυχοσύνθεση σου και με τις εμπειρίες σου. Θα έλεγα ότι έχει σημασία αν το παθαίνεις με το συγκεκριμένο θέμα ή με διάφορα θέματα, όταν σου λένε κάτι που δεν θέλεις να ακούσεις. Αν γενικώς δεν μπορείς να ελέγξεις τα συναισθήματα σου, δεν μπορείς να αποστασιοποιηθείς και υποφέρεις σε συζητήσεις που δεν πάνε καλά, χρειάζεται προσοχή και καλύτερα να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό. Αν το παθαίνεις με αυτό το θέμα επειδή υπάρχουν ανεπεξέργαστες εμπειρίες από πίσω, ίσως και πάλι χρειάζεται να απευθυνθείς σε ειδικό. Αν αναρωτιέσαι όμως γιατί το παίρνεις προσωπικά, είναι επειδή προσωπικά πρέπει να το πάρεις. Σε σένα απευθύνονται όταν λένε για «γυναίκες» γενικώς. Αυτό που πρέπει να κάνεις, αν υπάρχει πρέπει, είναι να διαβάσεις, να ενημερωθείς, μέχρι να ξέρεις από πριν τι θα πει ο καθένας και να έχεις καταλάβει γιατί θα το πει, τι υπερασπίζεται δηλαδή στην ουσία όταν λέει «δεν πρέπει να μειώνουμε έτσι τους άντρες». Αυτό, θα σου φέρει και κάποια ψυχραιμία. Δεν γίνεται να συνεχίζεις να πέφτεις από τα σύννεφα: ο μισογυνισμός είναι ο κανόνας, δεν είναι εξαίρεση, αυτή πρέπει να είναι η βάση της αντιμετώπισης σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εδώ γίνομαι χάλια εγώ που κοντεύω 50….. είμαι δικηγόρος και ως εκ τούτου έχω εκπαιδευτεί να ακούω τρελά πράγματα και πάλι χαλιέμαι. Καμιά φορά ανεβάζω και πίεση και βουλώνουν τα αυτιά μου. Δεν μπορείς να ακούς το παράλογο συν ότι επειδή είσαι 17 φοβάσαι ότι αυτά είναι ο κανόνας , ώστε σου γκρεμίζεται η ελπίδα και τα όνειρα. Σκέφτεσαι ότι θα μείνεις μόνη σου και ότι όλη σου η ζωή θα είναι ένας αγώνας για τα αυτονόητα συν τα κιλά αδικίας που θα πρέπει να καταπίνεις σε κάθε βήμα σου. Κάπως έτσι είναι, αλλά όχι τόσο άσχημα. Θα σου έλεγα… Διαβάστε περισσότερα »
Μίλησα μόνο για το σχολείο και τη δική μου οικογένεια. Πολύ αργά δηλαδή μετά τα 23 κατάλαβα τι υπάρχει. Δουλίτσα όπως λες έψαξα μετά τα 25 γιατί τελείωσα νομική και άρχισα με άσκηση και εκεί έπαθα το σοκ της αρκούδας… και εκεί άρχισε η συνειδητοποίηση του τι σημαίνει σεξισμός. Στο σχολείο παρέες πανεπιστήμιο δεν βίωσα το σεξισμό όπως ειναι σήμερα. Εννοώ όχι σε αυτό το επίπεδο που κατάλαβα μετά. Η μάνα μου ήταν εργαζόμενη και φεμινίστρια καθώς και όλες οι αδερφές της καθώς και ο πατέρας μου σε πολλά θέματα ήταν πολύ μπροστά. Σε κάθε περίπτωση δε γενίκευσα είπα ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν, δεν ξέρω αν αυτά που θα πω ισχύουν και για σένα, ίσως όμως σε βοηθήσουν λιγάκι. Οταν ήμουν στην ηλικία σου είχα το ίδιο θέμα, οχι μονο σε οτι αφορούσε το μισογυνισμό αλλα σε οτι είχε να κάνει με κατάφορη αδικία. Ειχε να κάνει με συπλεγμα πραγμάτων και με το χαρακτήρα μου γενικά. Προσπάθησα -μέχρι να πάω σε ψυχολόγο- να εστιάσω στο θετικό του πράγματος, οτι δηλαδή αυτη η πλευρα με κανει να έχω ενσυναίσθηση, το οποίο είναι πολυ βοηθητικό σε πολλούς τομείς της ζωης μου. Επισης, κατι που η Λένα εχει ξαναπεί “προστάτεψε την ενέργεια σου”. Είχα πολλές… Διαβάστε περισσότερα »
Μου θύμισες περιστατικά της εφηβικής και μετεφηβικής μου ηλικίας, όπου σε συζητήσεις με τους γονείς, τους συγγενείς μου ή άλλα άτομα της δικής τους ηλικίας όταν τύγχανε να διαφωνούμε τελείως σε καίρια για εμένα ζητήματα (σεξισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία κ.α.) κατέληγα να ξεσπάω σε κλάματα. Ένοιωθα ότι δεν ακούγομαι καν, ότι κατέρριπταν τα επιχειρήματά μου με τα πιο βλακώδη αντεπιχειρήματα και σε γενικότερα ένοιωθα μόνη και ανίσχυρη. Με κατέβαλε και μια απαισιοδοξία για το μέλλον, μπορώ να πω. Αργότερα κατάλαβα πως έφταιγε η ηλικία σε συνδυασμό με ότι έπαιρνα και παίρνω κάποια ζητήματα πολύ σοβαρά. Δεν είναι κακό αυτό, απλά πλέον… Διαβάστε περισσότερα »
Και εγω προσωπικα θα το παρω το σεξιστικο σχολιο ακομη και αν προκειται για αλλη γυναικα. Προσωπικα προσβαλλομαι οταν ακουω “η ταδε ειναι ευκολη, π*%+να, ξυνο μ*%να, μυξοπαρθενα, γκολντ ντιγκερ, ειναι υστερικη γιατι εχει περιοδο, ειναι αγα%:) τη, κλπ” ομορφα. Και ακουγονται ακομη αυτα τα σχολια. Εν ετη 2020. Κι εγω εχω περασει μια φαση οπου καβγαδιζω με κοσμο και ον λαην και irl οποτε ακουω ή διαβαζω το παραμικρο. Αν πιστευεις εσυ η ιδια οτι αυτο που κανεις ειναι ισως υπερβολικο εν τελει, μιλησε με καποιον. Εγω πχ μετειασα καπως τις αντιδρασεις μου, ισως εγινα πιο ειεωνικη απ οτι… Διαβάστε περισσότερα »