Γεια σου Αμπα μου και αμποαναγνώστριες! Μετά την καραντίνα λοιπόν έπιασα δουλειά σε ένα κυλικείο και πρέπει να πηγαίνω καφέδες απο’δώ κι απο’κεί. Ένα από αυτά τα μέρη στα οποία πηγαίνω τον καφέ είναι και μια μεγάλη λαϊκή . Και εκεί είναι κάτι άντρες που σε κοιτάνε πάρα πολύ έντονα σε σημείο που να νιώθεις άβολα, σου χαμογελάνε με πονηρό βλέμμα, όλο σου πιάνουν την κουβέντα για το πόσο όμορφη κοπέλα είσαι, και είναι πολύ άβολο όλο αυτό. Είμαι άνθρωπος που ντρέπομαι πολύ, και δεν μπορώ να μιλήσω εύκολα. Οι κοπέλες που δουλεύουμε μαζί μου είπανε να κάνω απλά τη δουλειά μου και να μη δίνω σημασία, αλλά κάθε φορά που πλησιάζω προς αυτούς με πιάνει κρύος ιδρώτας, δε θέλω να με κοιτάνε. Δεν μπορώ και να τους αποφύγω πλήρως γιατί είναι πελάτες, πρέπει δηλαδή να τους φέρνω τον καφέ. Τι να τους πω; Τι να κάνω; Σ’ευχαριστώ για το χρόνο σου
-κυλικειοπεσιμο
Πολλά θα μπορούσες να κάνεις αλλά κανένα από αυτά δεν γίνονται αν είσαι άνθρωπος που ντρέπεται πολύ και δεν μπορείς να μιλήσεις εύκολα. Σε αυτό πατάνε. Αυτό που τους αρέσει είναι ότι σου ασκούν εξουσία, τους φτιάχνει που έχουν τη δύναμη να σε φέρουν σε δύσκολη θέση, τους φτιάχνει ο κρύος ιδρώτας που σε λούζει, δεν έχει σχέση με την επιθυμία και το σεξ.
Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις ή να πεις ώστε να σταματήσουν να αισθάνονται ότι έχουν το δικαίωμα να φέρονται έτσι, γιατί αν τους το απαγορέψεις εσύ, τους το επιτρέπει όλη η κοινωνία. Μπορείς όμως να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι για το θέμα, γιατί τώρα μεταξύ άλλων είμαι βέβαιη ότι νιώθεις ότι φταις, και ακόμη πιο σίγουρη είμαι ότι ελπίζεις ότι αν γίνεις πολύ πολύ μικρή, ασήμαντη, αμίλητη, διαφανής, θα σε λυπηθούν. Το ανάποδο συμβαίνει όμως. Όσο πιο πολύ μαζεύεσαι, τόσο περισσότερο θάρρος παίρνουν. Δικαιώνονται.
Δεν μπορώ να σου πω κάτι αρκετά συγκλονιστικό για να αλλάξεις τον μηχανισμό σκέψης σου, ξέρω μόνο ότι γίνεται. Η μέθοδος που προτείνω είναι το διάβασμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και που να δεις τι γίνεται αν δουλεύεις σε μπαράκι,σερβιτόρα ή υποδοχή!οι άνθρωποι αυτοί ονομάζονται σεξουαλικόι παρενοχλητες πολύ απλά. Όπως λέει κ η Λενα,τους αρέσει να σε κάνουν ν νιώθεις άβολα,να σε φέρνουν σε δύσκολη θέση,να σε βλέπουν να τρέμεις,να χάνεις ακόμα κ τα λόγια σου .σε ελέγχουν έτσι,νιώθουν ότι είσαι μαριονέτα τους,παιχνίδι στα χέρια τους. Κάνε μου μια χάρη και γίνε θρασύς. Θρασύτατη για την ακρίβεια.δε σου λέω να αρχίσεις ν βρίζεις χωρίς λόγο κ αιτια(αν χρειαστεί βέβαια καν το μη διστασεις),αλλά γ αρχή άρχισε ν μιλάς δυνατά. Όχι ν γκαριζεις,αλλά δυνατα κ καθαρά.πιστεψε με πάντα πιάνει.φοβουνται ξαφνικά κ… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό ακριβώς εφάρμοζα ασυναίσθητα, από πολύ μικρή ηλικία ! Να πιάνω χώρο όσον το δυνατόν περισσότερο στο δρόμο, γεμίζοντας κατά κάποιο τρόπο και τη νοητή περιοχή γύρω από μένα, να έχω βήμα αποφασιστικό και να ορθωνω παράστημα για να φαίνομαι πιο επιβλητική παρουσία ! Η αίσθηση μου είναι ότι πιάνει και έστω και αυθόρμητα οι άνθρωποι που κινούνται γύρω μου, δεν μπαίνουν στην τριγύρω περιοχή μου, εκτός από εξαιρέσεις ατόμων που έχουν άλλου το νου τους η είναι τελείως γαϊδούρια.
Εύγε καρδιά μου!έτσι πρέπει,να νιώθουν ότι πιάνουμε χώρο!Δυστυχώς μόνο έτσι καταλαβαίνουν ότι κ εμείς υπάρχουμε!!
Περιέγραφα στον άντρα μου πώς είναι να είσαι γυναίκα, φέρνοντας ως παράδειγμα και αυτές τις θέσεις εργασίας, έλεγα ότι βγαίνεις απ’το σπίτι, απλώς βγαίνεις απ’το σπίτι, και έχεις τόσο συνηθίσει ότι πρέπει ανά πάσα στιγμή ν’αποκρούσεις, να αποφύγεις ή να προσπεράσεις μια παρενόχληση που δεν το καταλαβαίνεις καν ότι είσαι συνεχώς σε εγρήγορση. Κάποια στιγμή μετέπειτα, μου είπε ότι πρέπει να είναι πολύ τραυματικό να ζεις υπό τέτοια πίεση. Του απάντησα ότι για μένα τραυματικό ήταν όταν συνειδητοποίησα πόσο χρόνο απ’τη ζωή μου (μας) έχουν καταναλώσει αυτοί οι άνθρωποι. Ότι δεν είχα την πολυτέλεια, όπως εκείνος, να περπατάω ή να… Διαβάστε περισσότερα »
Σε καταλαβαίνω απόλυτα!βλέπεις η κοινωνία εκπαιδεύει τους άντρες ν νιωθουν entitled στα πάντα!στο να λενε τη γνώμη τους αυθαίρετα, στο να διακόπτουν όταν μιλάς,στο να κριτικάρουν εμφανίσεις κ τρόπο συμπεριφορας(“τι ωραία που σαι σημερα”,”οι γυναίκες δε βριζουν”) κ εμας σε μια θέση αποδεκτή χωρίς να το θέλουμε κ ταυτόχρονα να χουμε το νου μας ν απωθησουμε όποια αηδιαστική συμπεριφορά ,όπως η Serena Williams το μπαλάκι του τέννις!είναι τρομερό το mental load που φορτωνομαστε από μωρα,σε εξαντλεί,σε εξουθενωνει,νιώθεις ότι βρίσκεσαι συνεχώς σε ένα πόλεμο με τους πάντες κ τα πάντα τριγύρω σου,σα να είσαι ο Escobar κ να σε κυνηγάει το… Διαβάστε περισσότερα »
Εμενα παντως με τραυματιζε η παρενοχληση
Δεν ξέρεις πόσο ταυτίστηκα με τα χαμένα δευτερόλεπτα, η ηρεμία που αποκτάς 10 λεπτά αφότου έχεις ξεκινήσει να τρέχεις για να στη χαλάσει ο κάθε άσχετος που θεώρησε σημαντικότερο το ότι ήθελε να σου πει πόσο κ@%# είσαι και πάλι απ’ την αρχή.
Πρέπει να είσαι αυστηρή και να μην αφήνεις την αμηχανία να φαίνεται στο βλέμμα, όσο μπορείς. Την προηγούμενη εβδομάδα εμφανίζεται στην παραλία ένα ζευγάρι γύρω στα 60-65. Καθόντουσαν πίσω-πίσω, η γυναίκα κοιτούσε τη θάλασσα κι ο άντρας τις γυναίκες, ιδίως τις μόνες σαν εμένα. Μόλις κατάλαβα ότι έχει χαζέψει, κοιτάζοντάς με, γυρνάω και τον κοιτάζω επιδεικτικά. Γυρνάει το πρόσωπό του αλλού. 2-3 φορές που ξαναγύρισα απότομα, με κοίταζε, αλλά τελικά έστρεψε όλο του το σώμα αντίθετα από εμένα. Την επόμενη μέρα έφερε κυάλια! Δεν ξέρω αν επιτρέπονται, αλλά τον έβγαλα φωτογραφία με τρόπο που να το καταλάβει χωρίς να κάνει… Διαβάστε περισσότερα »
Δυστυχως υπαρχουν καποιοι που δεν κολωνουν, στελνουν φιλακια, ξερογλειφονται, αηδια
@gore gore girl Σε έναν το καλοκαίρι που με κοιτούσε κάπως, στο κέντρο της Αθήνας, και περνώντας δίπλα μου μου είπε “Γεια σου”, άρχισα να φωνάζω “Δε ντρέπεσαι λίγο στην ηλικία σου” και πάγωσε.
Αυτά τα είχα , πιο μικρή, σχεδόν καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας. Τώρα το βάσανό μου είναι ότι επειδή χαμογελάω σχεδόν πάντα, τέτοιοι τύποι αποφασίζουν ότι χαμογελάω σ’ αυτούς και με κοιταζουν λες και είναι τα σκοτεινά αντικείμενα του πόθου.
Μην αφήνεις να σε επηρεάζουν, όσο μπορείς, εκεί αποσκοπούν.
Εγω στη θεση σου θ απευθυνομουν στη γυναικα του λεγοντας: κυρια μου μπορειτε να μαζεψετε λιγο τον αντρα σας και να του μαθετε τροπους? Θα γινομουν δυσαρεστη και θα το γουσταρα κιολας…γιατι μπορω!
@Big Chungus Μέσα στο μυαλό μου είσαι, την τρίτη μέρα, αυτό θα έκανα. Κι αν τον έβλεπα με κυάλια, θα έπαιρνα την αστυνομία κατευθείαν, να δω τι γίνεται με αυτό το θέμα. Δε θα τον άφηνα έτσι, αλλά τον έσωσε η αντίδρασή του. Η γυναίκα του με κοιτούσε και χαμογελούσε, εντωμεταξύ, ποιος ξέρει τι τραβάει η μαύρη…
@Ferenikei Μπράβο που αντέδρασες έτσι! Ειναι θρασύδειλοι, έτσι θέλουν, να βλέπουν ότι δε φοβόμαστε. Αλλά με προσοχή πάντα☺
Έχεις σκεφτεί να κάνεις μαθήματα υποκριτικής ή χορού;
Και δεν αστειεύομαι καθόλου.
Οντως! Οι θεατρικές ομάδες είναι απόλυτα κατάλληλες για εμάς τα (πρώην) ντροπαλά άτομα.
Θα έπρεπε να υπάρχει στα σχολεία, ως υποχρεωτικό, από νηπιαγωγείο μη σου πω…
Υπάρχει σχετικό μάθημα στα δημοτικά μόνο και λέγεται Θεατρική Αγωγή. Δυστυχώς είναι μονόωρο και επίσης τα τελευταία χρόνια αφαιρέθηκε από την 5η και την 6η δημοτικού (@$@#@%%%%%).
Κίνκυ ντίτειλ (με αφορμή και τις πρόσφατες ανακοινώσεις του Υπουργείου Παιδείας): δεν υπάρχουν μόνιμοι θεατρολόγοι παρόλο που το μάθημα είναι στα σχολεία πάνω από 10 χρόνια.
πολύ καλή ιδέα, στο ίδιο πνεύμα υπάρχουν και σεμινάρια / εργαστήρια αυτοσχεδιασμού.
@Ms.Lego επίσης πολύ βοηθητικά (αν και μπορεί να ακούγεται οξύμωρο σε ανθρώπους που δεν έχουν έρθει σε επαφή), συμφωνώ.
@Alethiometer, ναι υπάρχει, αλλά γίνεται όταν και αν γίνει από ανθρώπους που δεν έχουν γνώσεις, οπότε δεν είναι όπως πρέπει ακόμα και αν οι προθέσεις είναι οι καλύτερες.
Τι εννοείς από ανθρώπους που δεν έχουν γνώσεις; Από θεατρολόγους γίνεται (όταν δε δίνονται οι ώρες σε δασκάλους για να συμπληρώσουν ωράριο). Αν δεν είναι οι θεατρολόγοι κατάλληλοι να το διδάξουν, τότε ποιοι είναι;
Από φίλους έχω μάθει ότι το μάθημα δεν γίνεται πο θεατρολόγους, αλλά από δασκάλους, δεν ισχύει?
Το μάθημα γίνεται από θεατρολόγους στα δημοτικά σχολεία. Στα λύκεια που υπάρχει πάλι μονόωρο το διδάσκει κάθε καρυδιάς καρύδι για να συμπληρώσει ωράριο. Αλλά είναι ένα βιβλίο που λέγεται “Στοιχεία Θεατρολογίας” ή κάπως έτσι, δεν είναι σαν την Θεατρική Αγωγή στο δημοτικό που έχει ως στόχο την ψυχοκινητική ανάπτυξη των παιδιών μέσα από το θεατρικό παιχνίδι.
Όπως στα σκυλιά: Μυρίζουν φόβο και γαβγίζουν. Κάνεις πως σηκώνεις πέτρα, φεύγουν τρέχοντας. Αυτό ακριβώς, αλλά με φρέντο εσπέσο
Παλευουμε για τα αυτονόητα για τους ανθρώπους, αλλά έχουμε παραβλέψει πολλά στην πορεία. ΟΧΙ, δεν σηκώνεις πέτρα γιατί αν υπάρχει αγέλη, θα σου επιτεθεί. Στέκεσαι ακίνητ@ κ το ζώο φεύγει. Γιατί ακρίβως το ζώο αυτό μυρίζει τις εκκρίσεις του εγκεφάλου σου που δείχνουν φόβο, τόσο ανεπτυγμένη ειναι η οσγρησή του. Δεν χρειαζεται να διαιωνίζουμε στερεότυπα των παππούδων μας και σε αυτό το ζήτημα
Μέχρι να μάθουμε να μη φοβόμαστε, χρήσιμο είναι μερικές φορές να προσποιούμαστε ότι δεν φοβόμαστε. Προφανώς δεν πετάμε πέτρες στα σκυλιά. Νόμιζα ότι ήταν προφανές 🙂
Εγω θα γουρλωνα τα μάτια και θα τους κοιτούσα ΚΑΙ ΕΓΩ έτσι έντονα, απο πάνω μέχρι κατω, μέχρι να νιώσουν και εκείνοι άβολα και να θέλουν να κοιτάξουν αλλου. Νομίζω/ ελπίζω θα το πιάσουν το μήνυμα
Σε καταλαβαινω απολυτα, πεσιμο, ακομη και τωρα στα πενηντα μου, ελεος πχια με αυτα τα αστεια με τα αγγουρια απο τους παγκοκρατορες της λαικης, δηλ βαλτε τα στον κωλο σας!
Παιδιά, νομίζω έχω βρει τη λύση, πιάνει πραγματικά στους περισσότερους! Τους καρφώνεις μες στα μάτια, για κάνα 2 δεύτερα πιστεύουν ότι ψήθηκες και λες με δυνατή και σταθερή φωνή “Παρακαλώ!”. Χάνουν τα λόγια τους γιατί νιώθουν τρομερή αμηχανία (περίμεναν είτε φόβο, είτε ανταπόκριση, είτε ακόμα και βρίσιμο, αλλά όχι αυτό) και ξεκινάνε τις δικαιολογίες δεν ήθελα/ όχι άλλον κοιτούσα/ δε σας καταλαβαίνω κλπ. Εκεί μπορείς είτε να απαντήσεις, είτε να τους κοιτάς σαν να βλέπεις σκατούλες, είτε ακόμα πιο ειρωνική στάση. Bonus: Έχει αφάνταστη πλάκα, γιατί σε λίγα δευτερόλεπτα νιώθουν τρομερή αμηχανία από εκεί που πίστευαν ότι είναι σε θέση… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ θα ήθελα να το δω σε βίντεο αυτό ❤
προσπάθησε αν σου βγαίνει να μην κοιτάς κάτω και να μην χαμογελάς, ή ίσως και να μην απαντάς σε άσχετες ερωτήσεις και σχόλια, να φαίνεσαι όσο μπορείς ότι είσαι αλλού, και διεκπεραιωτική / τυπική. μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω.. κράτα ότι δεν φταις εσύ για τους αγενείς αυτούς ανθρώπους που είναι τόσο μικροί που τρέφονται από τα αρνητικά αισθήματα που σου προκαλούν.
Αν δεν έλεγες ότι ντρέπεσαι, θα πρότεινα να τους κοιτάς κι εσύ σταθερά, χωρίς φόβο, απρόσωπα και με μια υπόνοια απέχθειας σαν να τους κρέμεται κατι απο τη μύτη τους.
Για να καταφέρεις όμως έστω κι αυτό πρεπει πρώτα να ξεπεράσεις τη συστολή σου. Οι αγενείς και αδιάκριτοι ειναι παντού και αν προσπαθείς να τους αποφύγεις θα πρεπει να κλειστείς στο σπίτι σου για πάντα. Πιστεύω ότι όσο περισσότερο εκτίθεσαι σε δύσκολες καταστάσεις τόσο πιο εύκολα θα τις ξεπερνάς.