Αγαπητή Αμπά, σε διαβάζω εδώ και λίγο καιρό και πραγματικά χαίρομαι που υπάρχει μια τέτοια σελίδα στο ελληνικό διαδίκτυο. Εδώ και 6 μήνες περίπου, έχω φύγει από την Αθήνα, και βρίσκομαι για δουλειά στο εξωτερικό. Η εταιρεία που εργάζομαι είναι international και πολύ μεγάλη με αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πολύ κόσμο. Όσο ζούσα στηνΑθήνα, είχα πολλούς γνωστούς, παρεές κλπ από το πανεπιστήμιο, ωστόσο εδώ και 2-3 χρόνια που έχουμε αποφοιτήσει, χαθήκαμε κάπως και συχνά ενιωθα ότι δεν είχα μια σταθερή και δεμένη παρέα, ότι ήμουν μόνη μου και δεν ταιριάζαμε σε διάφορα πράγματα, διασκέδαση κλπ, ωστόσο είχαμε μια περίπου κοινή παρέα ζωής (τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως στο κεφάλι μου να είχα μια παρέα σαν αυτές που βλέπουμε στις σειρές, που μάλλον δεν είναι και πολύ ρεαλιστικό). Εδώ που ήρθα, εξαρχής γνώρισα και δέθηκα με δύο κοπέλες. Τους πρώτους μήνες κάναμε πολύ παρέα, ήμασταν συνέχεια μαζί και παρά τις εμφανείς μας διαφορές, φαινόταν να ταιριάζουμε. Σιγά σιγά άρχισαν να είναι πολύ έντονες αυτές οι διαφορές. Η μία από αυτές τις κοπέλες είναι από τελείως διαφορετική φιλοσοφία. Ο απώτερος σκοπός είναι ο γάμος και πόσους καλεσμένους θα έχουμε και ποιά φωτογραφία θα ανέβει στο φβ, να προσέχουμε συνέχεια τι τρώμε, πως ντυνόμαστε, οικονομικά δεν είχε ποτέ πρόβλημα και γενικά είναι από τους ανθρώπους όπου ο τρόπος και οι αντιλήψεις ζωής, πολιτικά και κοινωνικά, με έκαναν να τους αποφεύγω επί τούτου. Αυτή η κοπέλα έχει σχέση και θα παντρευτεί όπου ναναι, ο φίλος της έχει δουλειά, έχει λεφτά, οπότε και αυτή παρόλο που έχει το πτυχίο και το μεταπτυχιακό της, θα σταματήσει να δουλεύει έ γιατί δεν χρειάζεται πλέον. Η άλλη έχει σκοπό να αφήσει μια πολύ καλή δουλειά, για να γυρίσει πίσω (χωρίς καμία πιθανότητα να βρει κάτι στοιχειωδώς καλό), να μείνει ξανά με τους γονείς της για να προσπαθήσει τη σχέση της με έναν τύπο που της συμπεριφέρεται απαράδεκτα σε όλα τα επίπεδα, κάθε δυο μέρες τη χωρίζει και γενικά την έχει κάνει να αμφισβητεί για τα πάντα. Και κάπου εδώ μπαίνω εγώ και τα δικά μου ερωτήματα. Για μένα η οικονομική ανεξαρτησία ήταν πάντα ζητούμενο και μπορώ να πω ότι νιώθω περήφανη για όσα έχω καταφέρει καθώς πάλεψα για όλα μόνη μου. Έχω κάνει και γω τραγικά λάθη με προηγούμενες σχέσεις μου και ανέχτηκα πράγματα, όμως έμαθα από αυτά. Όσον αφορά τη σχέση με τις φίλες μου, νίωθω πολύ μπερδεμένη και πολλά ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία δεν θέλω να της υποτιμάω (και μπροστά τους προσπαθώ πάντα να της στηρίζω λέγοντας τη γνώμη μου ευγενικά, εκτός από κάποια ακραία περιστατικά με τη δεύτερη φίλη μου που και πάλι λέω στο τέλος ότι οκ ο καθένας κάνει τις επιλογές του), από την άλλη νιώθω έναν περίεργο θυμό και μια απογοήτευση. Το εκλογικέυω και λέω ότι προφανώς ο καθένας μπορεί να έχει ότι άποψη θέλει και σαφώς είναι διαφορετική η ευτυχία που έχει στο μυαλό του, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να νιώθω δυσάρεστα. Και χρησιμοποιώ επίτηδες τη λέξη δυσάρεστα γιατί δεν ξέρω πως να περιγράψω αυτό που νιώθω. Το τελευταίο καιρό παρατηρώ επίσης ότι βαριέμαι όλο και περισσότερο τις συζητήσεις μας και αρχίζω και απομακρύνομαι σταδιακά αρκετά. Σκέφτομαι ότι ίσως επειδή σιγά σιγά τελειώνει αυτός ο κύκλος, απομακρύνομαι έστω ασυνείδητα για να μην στενοχωρηθώ μετά? Ιδανικά θα ήθελα να χαίρομαι για τις επιλογές τους ανεξάρτητα από το εάν συμφωνω ή διαφωνώ και να θέλω το καλύτερο ακόμα και αν πιστέυω ότι είναι λάθος. Αντί για αυτό πιάνω τον εαυτό μου κάποιες φορές να προσπαθεί έστω και έμμεσα να τους δείξει πόσο καλύτερη είναι η ζωή μου εμένα με πόσο πιο ανοιχτούς ορίζοντες και πόσες παραπάνω εμπειρίες κλπ. Και νιώθω απαίσια με αυτό. Πως μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό? Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ο λόγος που νιώθω έτσι, είναι ότι είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που έρχομαι τόσο κοντά σε άτομα που αν μου τα περιέγραφε κάποιος τρίτος, θα έλεγα ότι οκ ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει, αλλά εγώ δεν έχω τίποτα να πω και να κάνω μαζί τους. Όμως τώρα τις ξέρω και τις νοιάζομαι (όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό μετά από όσα έχω πει), αλλά δεν ξέρω πως να σταθώ σωστά δίπλα τους, χωρίς όλα αυτά τα αρνητικά συναισ΄θηματα. Θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψη σου αμπα μου αλλά και των σχολιαστών!
–θέλω να είμαι καλή φίλη!
Οι φιλίες αυτές έκαναν τον κύκλο τους, δεν χρειάζεται τόσος προβληματισμός, ούτε τύψεις. Μπορείς να τις νοιάζεσαι χωρίς να τις έχεις κάθε μέρα στη ζωή σου. Πάρε την απόσταση που χρειάζεται και ίσως τις δεις με ένα διαφορετικό μάτι, με περισσότερη αποδοχή. Τώρα νιώθεις ασφυξία επειδή προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου να μη νιώθει όπως νιώθει. Δεν χρειάζεται. Οι σχέσεις, όλες οι σχέσεις, τις περισσότερες φορές, λήγουν. Η έκπληξη αρμόζει όταν δεν συμβαίνει αυτό. Αλλιώς, έτσι είναι η ζωή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Να πούμε ότι η πρώτη κοπέλα δεν έχει ακριβώς απώτερο σκοπό το γάμο. Παντρεύεται. Κάνει αυτό που ήθελε να κάνει, το τι είναι αυτό, μικρή σημασία έχει. Και η άλλη κάνει αυτό θέλει να κάνει. Και οι δυο, μεταξύ δουλειάς και άντρα, επιλέγουν τον άντρα. Και φεύγουν. Εσύ με τι θυμώνεις και τι σε στεναχωρεί; Που κάνουν αυτό που θέλουν; Που αυτό που θέλουν δεν είναι ίδιο μ’αυτό που θέλεις εσύ; Που φεύγουν και δε θα έχεις φίλες; Που ως γυναίκα η δική τους επιλογή σε θίγει, επειδή βάζουν τη σχέση/γάμο πάνω από τη (συγκεκριμένη) δουλειά; Που έχουν την επιλογή… Διαβάστε περισσότερα »
Καμία φορά αναγκαζόμαστε να κάνουμε παρέα με άτομα που δεν ταιριάζουμε, για να μην είμαστε μόνοι μας. Κι αυτό συμβαίνει συχνά όταν ζεις σε ξένη χώρα, υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία που βιώνετε ως μετανάστριες που σας φέρνουν κοντά. Αλλά και άλλα τόσα διαφορετικά, που αρχικά παραβλέπεις. Δεν μπορείς να τις σώσεις, ενήλικες είναι, έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Δεν ξέρεις κι αυτές πως σε βλέπουν, εξάλλου. Μπορεί να σε λυπούνται ας πούμε που εσύ “είσαι αναγκασμένη να δουλεύεις”, “δεν έχεις βρέι έναν άντρα να παντρευτείς”, οτιδήποτε.
Δεν το βλέπω έτσι. Ίσα ίσα που νιώθει άσχημα για αυτά τα συναισθήματα που έχει και το αποδέχεται ανοιχτά. Πιστεύω ότι είναι πραγματικά προβληματισμένη γιατί θέλει να διατηρήσει τη φιλία τους αλλά και να “τους ανοίξει τα μάτια”. Αγαπητή καλή φίλη, πολλές φορές νιώθουμε ότι εμείς κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια για κάποιο θέμα αλλά πίστεψέ με δεν είναι καθόλου έτσι. Απλά έχετε διαφορετικές κοσμοθεωρίες. Επενδύετε σε διαφορετικό μέλλον. Ο καθένας μας θα “πληρώσει” το τίμημα για τις επιλογές του. Κάθε επιλογή έχει συν και πλην. Δεν είναι υποδεέστερες οι δικές τους. Είναι απλά διαφορετικές. Για αυτό μάχεται ο φεμινισμός :… Διαβάστε περισσότερα »
Να του πείτε του φεμινισμού να προσλάβει έναν επικοινωνιολόγο. Ή να εκπέμψει ψηφιακά, γιατί κάνει πολλά παράσιτα. Με κάθε καλή πρόθεση το λέω.
έντιτ: I’m not shooting the messenger. 😉
μηπως βγαζει και μια ανασφαλεια για τις επιλογες της;
καπως οπως στον αντιποδα, πολλες “μανουλες” που τραβανε τα πανδεινα κλεισμενες στο σπιτι, προσπαθουν να πεισουν τις ατεκνες κοπελες οτι η ολοκληρωση της γυναικας ειναι η τεκνοποιηση…
δλδ, “οταν ειμαστε πολλοι μαζι στην ιδια επιλογη, δεν υπαρχει αγωνια μηπως κανουμε ΕΜΕΙΣ λαθος”…
Όλες οι φιλίες κάνουν κύκλους και πολλές φορές τελειώνουν, έτσι απλά χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας γιατί κάτι έχουν να μας δώσουν ή να τους δώσουμε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και στη συνέχεια φεύγουν ή φεύγουμε εμείς. Απλά έτσι είναι και μεγαλώνοντας θα το δεις περισσότερο και δεν θα σε ταράζει τόσο. Η ζωή προχωράει και οι άνθρωποι εξελίσσονται, επειδή ταίριαζες κάποτε με τις συγκεκριμένες κοπέλες δεν σημαίνει πως θα ταιριάζεις για πάντα, αλλά κι αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα τις νοιάζεσαι πλέον. Μερικοί είναι πολύ τυχεροί και έχουν φίλους καρδιακούς για μια ζωή, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
θα συμφωνήσω απόλυτα ! κάπως έτσι το σκέφτομαι και εγώ!
Ακριβως το ίδιο σκέφτηκα, οι αλλες κοπέλες έχουν τη ζωή τους, που μαλλον δεν ταιριάζει με της γράφουσας. Στην περιγραφή της πρώτης κοπέλας μου έβγαλε λίγο ζήλια αυτό το “ε” : ¨θα σταματήσει να δουλεύει έ γιατί δεν χρειάζεται πλέον”. Άστες να πάνε στο καλό κι αυτές και τα λεφτά τους και οι πλούσιοι φίλοι τους. Μηπως δεν τις νοιάζεσαι πραγματικά, αλλά θέλεις να υπάρχεις στη ζωή τους για να νιώθεις ανώτερη που θέλεις να δουλεύεις και να είσαι αυτή που είσαι;
από ότι κατάλαβα δεν έχει άλλες φίλες και προσπαθεί να χωνέψει αυτές που της έτυχαν να είναι εύκαιρες. Δεν είμαι σίγουρη ότι πηγάζει από την έλλειψη συντρόφου αλλά από την έλλειψη παρέας γενικότερα
Το ότι δεν κρατάει για πάντα δεν σημαίνει πως δεν άξιζε. Πήρες, έδωσες, μοιράστηκες όπως και εκείνες. Μπορεί σε κάποια άλλη φάση της ζωής σας να τις αισθανθείς ξανά πιο κοντά σου έστω κι αν πάλι είναι για λίγο ακόμα.
Για μένα έχετε χαοτικές διαφορές. Είναι απολύτως θεμιτό να φοβάσαι το καινούριο και την έκθεση σε νέους ανθρώπους, αλλά το να μένεις σε σχέσεις με ανθρώπους, που στην τελική δεν εκτιμάς, σε καθυστερεί. Σε καθυστερεί από το να θέσεις τους δικούς σου όρους για τη δική σου ζωή. Δεν μπορείς να επιβάλεις σε κανέναν να αλλάξει κουλτούρα και κοινωνικές πεποιθήσεις, την ώρα που το χρειάζεσαι. Οπότε για να βρεις αυτούς που χρειάζεσαι, πρέπει να γίνεις απόλυτη. Εγώ το έκανα αυτό μόλις πρόπερσι…Είχα γεμίσει τη ζωή μου και το χρόνο μου με ανθρώπους, που δεν εκτιμούσα είτε λόγω κουλτούρας τους, είτε… Διαβάστε περισσότερα »
Κάνατε παρέα, ήρθατε κοντά και συνειδητοποίησες οτι στην τελική δεν ταιριάζετε. Οπότε σιγά σιγά απομακρύνσου, μην καταπιέζεσαι. Ξεκίνα να κάνεις παρέα και με άλλα άτομα, όχι αποκλειστικά μαζί τους και θα βρεις κάποιους που θα ταιριάζεις. Καταλβαίνω οτι ζώντας στο εξωτερικό δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις παρέες και ίσως γι αυτό σε δυσκολεύει τόσο να απομακρυνθείς από αυτές τις δύο κοπέλες όμως αφού βλέπεις οτι δεν έχετε κοινά κι εσύ, ακόμα και χωρίς να το κάνεις εσκεμμένα, κατακρίνεις τις επιλογές και τον τρόπο ζωής τους δεν βρίσκω νόημα σε αυτή την φιλία. Δεν λέω οτι πρέπει να βρεις κλώνους… Διαβάστε περισσότερα »
“Αντί για αυτό πιάνω τον εαυτό μου κάποιες φορές να προσπαθεί έστω και έμμεσα να τους δείξει πόσο καλύτερη είναι η ζωή μου εμένα με πόσο πιο ανοιχτούς ορίζοντες και πόσες παραπάνω εμπειρίες κλπ. Και νιώθω απαίσια με αυτό.” ΓΙΑ ΣΕΝΑ, καλυτερη. ξερω, πιο πανω αναγνωρισες οτι ο καθενας σκεφτεται διαφορετικα την ευτυχια του, αλλα δεν δειχνεις να το εχεις εμπεδωσει.. σκεφτηκες οτι ισως κι αυτες πιστευουν κατι αντιστοιχο για τις δικες σου επιλογες; ποια απ ολες σας εχει δικιο; υπαρχει αντικειμενικο “δικιο”; μηπως ειναι θεμα αποψης και φιλοσοφιας ζωης; προφανως και ειναι! μηπως τελικα ολο αυτο που αναμασας ειναι… Διαβάστε περισσότερα »