Καλησπέρα Α,μπα και αναγνώστες! Είμαι 26 χρονών και ζω σε μυστηριώδη πόλη της επαρχίας (εμένα αυτό το αστείο ακόμα μ’αρέσει πάντως). Δουλεύω στην επιχείρηση του πατέρα μου 5 χρόνια συνολικά, και τα τελευταία 2 χρόνια έχω ένα πόστο αρκετά απαιτητικό, όπου καλούμαι καθημερινά να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας, μιας και η συγκεκριμένη θέση είναι ως επί τω πλείστων “ανδρική δουλειά” (μπλιαχ). Η δουλειά πηγαίνει καλά παρ’όλα αυτά. Έχω καταφέρει να κερδίσω τον σεβασμό των συνεργατών μου και πια δεν ακούω σχόλια τύπου “Αυτά δεν είναι γυναικείες δουλειές. Άσε θα το κάνω εγώ”. Με αντιμετωπίζουν σαν ίση (τουλάχιστον φαινομενικά) μετά από πολύ κόπο και πολλές προσπάθειες από τη μεριά μου, έχω καταφέρει να βρω κι εγώ τις ισορροπίες μου. Οπότε όλα καλά θα μου πεις… Έχει κάποιους μήνες που ξεκίνησε ένα φλερτ με έναν υπάλληλο της επιχείρησης, αρκετά μεγαλύτερο μου (50) κι εγώ έχω φρικάρει. Είναι ένας άνθρωπος που μου κινεί το ενδιαφέρον, κάνουμε συζητήσεις που κρατάνε ώρες, ταυτιζόμαστε σε πολλά κομμάτια και πρόσφατα έτυχε να βρεθούμε τυχαία στο ίδιο μαγαζί και τον προσκάλεσα να κάτσει μαζί με μένα και την παρέα μου (η οποία παρέα μου μετά από λίγη ώρα διακριτικά διακριτικά εξαφανίστηκε). Μείναμε μέχρι το πρωί στο μαγαζί με αυτόν να παραγγέλνει ποτά και να δείχνει ότι απολαμβάνει την παρέα. Μιλήσαμε για τις ζωές μας και μου ανοίχτηκε αρκετά. Και γενικά πέρασα ένα υπέροχο βράδυ! Εγώ, λοιπόν, έχω αρχίσει να τον ερωτεύομαι πολύ. Κι ενώ νιώθω υπέροχα γιατί…έρωτας, τα πουλάκια κελαηδάνε κτλ κτλ, ταυτόχρονα νιώθω και μια τρομερή ανελευθερία. Νιώθω ότι δεν μπορώ να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο κι ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να είμαι. Γιατί αν μαθευτεί ότι είμαστε μαζί (σε χωριό μένουμε πρακτικά. Θα μαθευτεί), νιώθω λες και θα τελειώσει ο κόσμος (ξέρω. υπερβολή. αλλά έτσι το νιώθω). Αν μαθευτεί, λοιπόν, κινδυνεύει αυτός να χάσει την δουλειά του, εγώ να γκρεμίσω όλα όσα έχτισα με τόσο κόπο στην δουλειά και στο πως με βλέπουν οι συνεργάτες μου (ακόμα και ο ίδιος ο πατέρας μου). Επίσης ξέρω πως οι γονείς μου θα αντιδράσουν με τον χειρότερο τρόπο γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να τον δεχτούν σαν σχέση μου και παρ’όλο που είμαι οικονομικά ανεξάρτητη από τους γονείς μου, νιώθω ότι είμαι μερικώς εξαρτημένη αφού δουλεύω στην επιχείρηση του πατέρα μου. Ουφ! Ξεκινώντας να γράφω το κείμενο δεν είχα κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, αλλά τώρα μάλλον προκύπτει η εξής: Αξίζει άραγε να ρισκάρω όλα όσα διακυβεύονται και να ζήσω τον έρωτα που τόσο έχω ανάγκη ή να κάτσω στα αυγά μου και να σοβαρευτώ για το καλό και την βολή όλων μας;
– Θα ζήσω ελεύθερο πουλί ?
Νομίζω ότι η ερώτηση είναι αν αντέχεις το τίμημα της ανελευθερίας για να έχεις τη ζωή που έχεις.
Όσο ζεις σε μικρό μέρος και δουλεύεις στην επιχείρηση του πατέρα σου, και όσο ο τρόπος που ζεις τη ζωή σου έχει τόσο μεγάλους περιορισμούς επειδή όλα θα καταρρεύσουν αν δεν κάνεις το αναμενόμενο, δεν είσαι ανεξάρτητη, ούτε οικονομικά, ούτε με άλλον τρόπο.
Η δουλειά που έχεις και τα λεφτά που έχεις είναι υπό προϋποθέσεις. Δεν θέλω να μειώσω την προσπάθεια που κάνεις, και δεν φταις που ο πατέρας σου έχει έτοιμη δουλειά, αλλά βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι επειδή είσαι η κόρη του πατέρα σου, και αυτό, από τη μία φέρνει άνεση, από την άλλη, το πληρώνεις. Πριν αντιδράσεις αμυντικά, σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα μια γυναίκα που δεν έχει πατέρα να της δώσει τη πρώτη της δουλειά έχει μια πολύ διαφορετική ιστορία από τη δική σου να αφηγηθεί, ωστόσο, μπορεί να είναι ελεύθερη να ερωτευτεί όποιον θέλει (με τους περιορισμούς που ισχύουν για όλους).
Αν ήσουν άνθρωπος που συνειδητοποιεί την συναλλαγή και δεν έχει πρόβλημα να ακολουθήσει τους κανόνες επειδή τους θεωρεί λογικούς, τότε δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Τώρα σου ήρθε απότομο γιατί δεν είχες συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι υπό προϋποθέσεις που δεν έχουν πάντα σχέση με την ποιότητα της δουλειάς σου, αλλά με το όνομα της οικογένειας, το λεγόμενο «κούτελο».
Θα ζήσεις ελεύθερο πουλί αν το αποφασίσεις και είσαι έτοιμη να υποστείς τις συνέπειες, που δεν ξέρω ποιες είναι, ούτε είναι ακριβώς αυτές που νομίζεις τώρα. Δεν προτείνω να το κάνεις, βέβαια, δεν μπορεί να σου πει άλλος τι να κάνεις. Τις περιστάσεις τις ξέρεις μόνο εσύ, όπως και μόνο εσύ ξέρεις τι μπορείς να αντέξεις και τι όχι. Αυτό που πρέπει να καταλάβεις όμως πρώτα είναι ότι αυτός ο έρωτας δεν είναι λόγος, είναι αφορμή για να καταλάβεις το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο ζεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Να προσθέσω, το αν κινδυνεύει αυτός να χάσει την δουλειά του άσε να απασχολήσει τον ίδιο. Από τη στιγμή που ζείτε, όπως λέτε, σε χωριό, και μόνο ότι τα πίνατε μόνοι σας ως το πρωί, δεν είναι αφορμή κουτσομπολιού; Αν φοβόταν ότι θα χάσει τη δουλειά του μπορεί να έφευγε νωρίς. Κατά τα άλλα, ανεξάρτητος με λεφτά από το πορτοφόλι του γονιού δεν υπήρξε ποτέ κανείς.
Κάποιος που δουλέυει στην οικογενειακή επιχείρηση δεν ζει απο το πορτοφόλι του γονιού, αλλά απο την επιχείρηση του γονιού στην οποία δουλεύει. Έχει διαφορά.
Ναι, αλλά άμα υπάρχει περίπτωση ο γονιός να τον απολύσει επειδή δε γουστάρει το γκόμενο, μάλλον δεν είναι τόσο απαραίτητος στην επιχείρηση.
Τα λεφτά τα βγάζει μεν με τον ιδρώτα του, αλλά η θέση είναι χαρισμένη, όχι κερδισμένη.
Τώρα μιλάς για την συγκεκριμένη περίπτωση, εγώ μίλησα γενικά. Γιατί βασικά και εσύ γενικά μίλησες στο σχόλιό σου.
@Parisios και @daria, και γενικά και ειδικά, θα συμφωνήσω με τ@ν Parisios. Τα λεφτά βγαίνουν μεν με ιδρώτα, αλλά α. είσαι το παιδί του αφεντικού και β. το αφεντικό είναι ο πατέρας σου. Που σημαίνει ότι μάλλον δεν μπορείς να του πεις σε μια τυχούσα παρεμβατική συμπεριφορά ‘μπαμπά δεν συμφωνώ. Τα λέμε την άλλη βδομάδα, μήνα, χρόνο’. Όχι. Την Δευτέρα το πρωί θα είσαι απίκο στο γραφείο του και θα παίρνεις βαθείες ανασούλες. Κι άμα ζεις σε πατρική περιουσία (όπως συχνά γίνεται στην επαρχία, σπίτι στο χωράφι της μαμάς, δυο δρόμους κάτω από το πατρικό) ΚΑΙ δουλεύεις στην οικογενειακή επιχείρηση,… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν αντέδρασα τυχαία σε αυτό το σχόλιο. Δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση, αλλά τη θέση που έχω την κέρδισα με την αξία μου. Και φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη περίπτωση. Οι δυσκολίες που λες οτι το αφεντικό σου είναι και ο πατέρας σου προφανώς είναι υπαρκτές. Αλλά ο Parisios δεν είπε αυτό. Αυτό που είπε και διαφώνησα είναι πως αν δουλεύεις στην οικογενειακή επιχείρηση ζεις απο το πορτοφόλι των γονιών. Αυτό είναι προσβλητικό. Αν δουλεύεις στην οικογενειακή επιχείρηση ζεις απο την δουλειά σου. Όπως ζουν και οι γονείς σου και ο κάθε υπάλληλος. Ναι δύσκολα θα σε απολύσουν, όμως αυτό παράλληλα… Διαβάστε περισσότερα »
@daria ούτε και γω αντέδρασα τυχαία. Το ίδιο με σένα κάνει ο άντρας μου. Κι εγώ έχω δουλέψει στο παρελθόν σε μια επιχείρηση που την είχε μια οικογένεια, ενώ σπούδαζα. Κατά την προσωπική μου εμπειρία λοιπόν, κανείς που φέρει το ίδιο επίθετο με τον ιδιοκτήτη/μεγαλομέτοχο δεν έχει κερδίσει τη θέση εντελώς με την αξία του, meaning με τον τρόπο που συνήθως την κερδίζει κάποιος μη συγγενής. Αν είσαι η κόρη του αφεντικού, δεν μπορεί, κάπως θα μέτρησε αυτό. Δεν λέω ότι δεν αξίζεις τη θέση. Χίλιες φορές μπορεί να την αξίζεις και να είσαι η καλύτερη υπάλληλος εκεί μέσα, και… Διαβάστε περισσότερα »
Το θέμα μας ήταν οτι αν δουλευεις στην οικογενειακή επιχείρηση ζεις απο το πορτοφόλι των γονιών. Σε αυτό απάντησα.
Ζεις. Τέλος. Δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά σε ένα βαθμό είναι λογικό αν δεν έχεις δουλέψει αλλού. Δεν λέμε ότι τραβάς χρήματα από το πορτοφόλι τους για να πληρώσεις το νοίκι. Δεν αμφισβητεί κανείς τις ικανότητές σου ούτε την αξία σου. Αλλά αυτό το «είχα μέσο, αλλά κέρδισα τη δουλειά με την αξία μου» προσβάλει εμένα. Η αξία μου είναι τρεις φορές πάνω από τη θέση μου, δε νοιάζει αυτό κανένα. Πήγα σε 50 συνεντεύξεις για να βρω δουλειά, ξενιτεύτηκα, μάτωσα ανέχομαι τα σκατά του καθένα και μπορεί μια απλή περικοπή να με στείλει σπίτι μου χωρίς εξήγηση. Σκοτώνομαι κάθε μέρα… Διαβάστε περισσότερα »
Η γράφουσα δεν λέει κάπου ότι κινδυνεύει η ίδια με απόλυση. Αυτό που φοβάται είναι η αντιμετώπιση των συναδέλφων της και το να μην πέσει στα μάτια του πατέρα της. Χωρίς απαραίτητα να έχω ενδείξεις για κάτι τέτοιο, θεωρώ πως πράγματι η γράφουσα είναι απαραίτητη, με την ευρύτερη έννοια, στην επιχείρηση, εκτός κι αν ο πατέρας της έχει σκοπό να την πουλήσει μόλις βγει στη σύνταξη. Δεδομένου ότι τα παιδιά που εργάζονται στην επιχείρηση του πατέρα τους το κάνουν για να αναλάβουν τα ίδια την επιχείρηση στο μέλλον, νομίζω ότι δεν έχει νόημα να συζητάμε αν τέτοιες περιπτώσεις παιδιών είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Μια χαρά κάνεις και δουλεύεις στην επιχείρηση του πατέρα σου, ελπίζω να πάει καλά και κάποια στιγμή να την αναλάβεις. Όχι, να μη ζήσεις τον “ερωτα” σ’αυτο το πλαίσιο, με καποιον που έχει τα διπλά σου χρόνια και, με μια έννοια, είναι υπάλληλος σου. Σκέψου ποιες ελευθερίες μπορεί να σου λείπουν και διεκδίκησε αυτά που αξίζει να διεκδικήσεις.
Επειδη λες για τον ερωτα που ‘εχεις αναγκη’ νομιζω πως εισαι ισως λιγο μπερδεμενη. Νιωθεις πως χρειαζεσαι εναν ερωτα και ετυχε τωρα να βρεθεί στο δρομο σου αυτος ο ανδρας. Θα μπορουσε να ειναι καποιος αλλος ετσι οπως το λες; Δεν θελω να υποβιβασω αυτο που νιωθεις. Απλα ισως λιγο να το αποδομησω. Δεν λες, τον θελω αυτον τον ανδρα. Λες εχω αναγκη εναν ερωτα. Υπαρχει διαφορα.
Μα το γίνεται πια και όλες ερωτεύονται άντρες συνομήλικους με τους πατεράδες τους; Οκ ο έρωτας είναι έρωτας, αλλά αυτό καταντάει πλέον η νόρμα. Ποια είμαι για να κρίνω; Καμία, αλλά θα συμφωνήσε την Μίτσι, μήπως είναι καύλα αυτό που νιώθεις, ξέρεις μεγαλύτερος, υφιστάμενος σου, μικρή κοινωνία θα μας καταδικάσει, άρα παράνομο και σέξυ για το λόγο αυτό. Άσε δεν αξίζει. Παίξε λίγο τον γκιόνη σου να χαλαρώσεις και μετά σκέψου όλα όσα έγραψε η Λένα. Είναι πολύ σωστά και σημαντικά.
Φίλη μου, δεν γνωρίζω την ακριβή κατάστασή σου φυσικά, αλλά τον ενθουσιασμό σου για ένα άτομο με τα διπλά σου χρόνια, μάλλον κόλλημα λόγω έλλειψης επιλογών το λες.
Ίσως θα ήταν πιο συνετό να απομακρυνθείς από τον συγκεκριμένο κύριο για πολλούς και προφανείς λόγους και να στρέψεις το ενδιαφέρον σου σε κάποιον με τον οποίο να έχεις περισσότερα κοινά.
Εγώ πάλι σε αυτή την ιστορία βλέπω σενάριο παλιάς ελληνικής ταινίας. Ο παλιός και έμπειρος υπάλληλος , αρκετά μεγάλος και χωρίς εξέλιξη, που είδε την ευκαιρία να γίνει αφεντικό, στην οικογενειακή επιχείρηση που δουλεύει, μέσα από τη σχέση με την κόρη (και κληρονόμο) του αφεντικού. Μπορεί να έχω δει βέβαια πολλές ελληνικές ταινίες, μπορεί και απλώς να μην καταλαβαίνω γιατί αυτός ρισκάρει τη θέση του και πως γίνεται να μην το έχει σκεφτεί.
Εγώ θα πω, πως ήδη έχεις δικάσει και καταδικάσει τον εαυτό σου μόνη σου, μια παράφραση του γρύλου ας πούμε. Νομίζω πως ουσιαστικά έχεις αποφασίσει.
Συγνώμη αλλά γιατί να συμβεί η συντέλεια του κόσμου αν κάνετε σχέση?Μήπως καταστροφολογεις άσκοπα?Εσύ από το φλερτ,το πηγες στη σχέση ,που σίγουρα θα ναι καλή , σίγουρα το σεξ θα ναι καλό επίσης , σίγουρα θα ταιριαζετε και για αυτό Θεοί και δαίμονες θα στραφούν εναντίον σας και θα χάσετε και οι δύο τα πάντα!!!!Έλεος δηλαδή!!Μήπως να το ξεκιναγες λίγο πιο φυσιολογικα πχ από ένα δείπνο και βλέποντας και κάνοντας?
Αντι για το θα ζησω Ελεύθερο πουλί … πες το ελα στον παππου.μωρο στο παππου , αυτον που τα ΟΛΑ κ μην κοιτας αλλου…
Προφανως ουτε για αστειο μην συνεχιζεις
Ο σεβασμός του πατέρα σου προς το πρόσωπο σου θα φανεί από το ποσό θα επηρεαστεί αν μάθει για τη σχέση σου.. κάνεις δεν είναι σε θέση να σου απαντήσει τι θα κάνεις γιατί είμαστε “έξω από το χορό ” .. Αλλά θεωρώ ότι είναι παράλογο να ξεμείνεις από δουλειά επειδή είσαι ερωτευμένη με έναν μεγαλύτερο σου .