Ακούμε γύρω μας για ιστορίες ζευγαριών που ήταν 10 χρόνια φίλοι και κάποια στιγμή ερωτεύτηκαν (?) και παντρεύτηκαν. Για άλλους ανθρώπους που είχαν συναντηθεί στο παρελθόν σε παρέες, χαθήκανε για διάφορους λόγους, ειδωθήκανε μετά από καιρό και γίνανε ζευγάρι. Για άλλους που, ενώ βρίσκονταν σε σχέσεις, άρεσε ο ένας στον άλλον, αλλά μόλις χωρίσανε και οι δύο μετά από χρόνια, τότε βρεθήκανε πάλι και τα φτιάξανε. Μέχρι τώρα ήμουν της άποψης “στη βράση κολλάει το σίδερο”. Αν κάποιος θέλει τον άλλον και το ένστικτό του τού λέει να προχωρήσει, κάνει το βήμα και διεκδικεί τώρα, άμεσα, προτού χαθεί με τον άλλον. Ποια είναι η γνώμη σου;
-πιθανόν ρομαντική
Ότι η ανθρώπινη εμπειρία είναι απείρως πιο ευρεία από αυτό που έχεις εσύ στο μυαλό σου. Πιο ευρεία από οτιδήποτε έχει ο καθένας μας στο μυαλό του, μην το πάρεις προσωπικά. Πρέπει όμως να το ξέρεις, αντί να εκπλήσσεσαι που υπάρχουν ανθρώπινες ιστορίες με τις οποίες δεν μπορείς να ταυτιστείς.
Με το ψευδώνυμο που διάλεξες τι να υποθέσω; Είναι πολύ ρομαντική η ιστορία δυο ανθρώπων που χαθήκανε για διάφορους λόγους, βρεθήκανε τυχαία και έγιναν ζευγάρι επειδή οι συνθήκες είχαν αλλάξει, ή επειδή είχαν αλλάξει οι ίδιοι και κατάλαβαν ότι ταιριάζουν. Γιατί είναι μόνο το «στη βράση κολλάει το σίδερο» ρομαντικό;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
συνάντησα τον πρώτο μου έρωτα (στην 6η δημοτικού, για φαντάσου) όταν πια είχαμε τριανταρήσει. Έκοβα φλέβες για πάρτη του τότε (ξαναλέω, στην 6η δημοτικού άντε μέχρι πρώτη γυμνασίου). Ήταν ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης, ίδιος ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Όλες ήταν ερωτευμένες μαζί του, ο Ρόμπερτ είχε μεγάλη πέραση τότε (τέλη δεκαετίας του 70).
Ε, δεν ψήλωσε από τότε…..
Ξέρω γυναίκα που αφού παντρεύτηκε και χώρισε 2 φορές με τον ίδιο άντρα, τελικά παντρεύτηκε παιδικό της φίλο, επίσης χωρισμένο με παιδιά. Είναι πλέον μαζί τα τελευταία 30 χρόνια φουλ ερωτευμένοι και οι δύο. Λένε πως πάντα το είχαν στο μυαλό τους ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο, αλλά ας όψονται οι “μεγάλοι” τους έρωτες και το κακό timing.
Εμένα αυτό μου φαίνεται πολύ ρομαντικό πάντως.
ρομαντικο, ειναι, αλλα το timing ηταν σωστο.
δεν ταιριαζανε τοτε που ηταν παιδικοι φιλοι, επρεπε να ζησουν οσα ζησαν για να ταιριαξουν.
γιατι δεν το σκεφτομαστε ετσι;
Μου προκαλεί τεράστιο άγχος η έκφραση “Στη βράση κολλάει το σίδερο”. Λες και αν δεν βιαστείς θα χάσεις την ευκαιρία. Και μετά ερχεται και το “Οποιος βιάζεται, σκοντάφτει” και μπερδεύονται όλα.
Πείτε με τρελή, βλέπω ένα πιθανό σνομπισμό και όχι ρομαντισμό.
Σνομπισμός ότι ο άλλος με το που με γνωρίσει ελάχιστα, πρέπει να με θέλει άμεσα, αλλιώς delete, είμαι δέυτερη επιλογή του, όπως και τα ζευγάρια που είναι μαζί κάπως έτσι, έχουν κάνει συμβιβασμούς….Γκουχου γκουχου δεν ξέρω τι μου γίνεται….
Αγαπημένη, έχω να σου πω ότι με παιδικό φίλο που τα φτιάξαμε για 5 μέρες στο λύκειο (και τον απατούσα κιόλας, γιατί ήταν ξενερωτος έλεγα), κάναμε σεξ μετά από 11 χρόνια (στο μεταξύ βρισκόμασταν σε κονή παρέα ανα τακτά χρονικά διαστήματα) Και νιώθουμε πολυ χάλια που ζούμε στις 2 άκρες της Ευρώπης. Αλλάζουν οι ηλικίες, τα θέλω, οι συνθήκες..
Βασικό ένστικτο θα είχαμε γίνει.
Από τη wikipedia: O Ρομαντισμός αποτελεί καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη. Αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, για να εξαπλωθεί αργότερα κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία. Καταρχάς αποτέλεσε λογοτεχνικό ρεύμα, ωστόσο επεκτάθηκε τόσο στις εικαστικές τέχνες όσο και στη μουσική. Ακολούθησε ιστορικά την περίοδο του διαφωτισμού και αντιτάχθηκε στην αριστοκρατία της εποχής. Συνδέθηκε μάλιστα ισχυρά, με τις ιδέες του Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού αποτελεί η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασικές αντιλήψεις.… Διαβάστε περισσότερα »
Όλα είναι θέμα timing!!
Γεια σου ρε Mitsi, πως και πως περιμένω να μου τύχει αυτό με ένα συγκεκριμένο απωθημένο αλλά που τέτοια τύχη.
Ούτε και αυτός σε θυμότανε, βρες μπας και έκανες glow up;!
Υπέροχα πράγματα πάντως, πάντα τέτοια!
Μήπως γυρεύουμε αυτοεκπληρούμενη προφητεία;