Καλημέρα αμπούλα. Έχω ντέι οφ σήμερα κι έτσι που χουχουλιάζω και σε διαβάζω μου ήρθε να σε ρωτήσω για κάτι που έγινε στη δουλειά χτες και με βασανίζει γιατί νομίζω δε φέρθηκα σωστά. Δουλεύω στη σκωτία σε customer service. Στη Σκωτία οι άνθρωποι είναι ιδιαιτέρως ομιλητικοί, κάπως σαν την Ελλάδα, κι επίσης όταν εξυπηρετείς κάποιον μπορείς, μη σου πω επιβάλλεται, να ρωτήσεις αν έχει σχέδια για τη μέρα και ότι μπορείς να φανταστείς. Εγώ γενικώς σαν άνθρωπος είμαι ομιλητικός αλλά αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μου λένε πράγματα που με στεναχωρούν π.χ πως χρειάζονται το τάδε γιατί θα μπουν στο νοσοκομείο για χειρουργείο ή έχασα την κόρη μου από καρκίνο πριν λίγους μήνες ή να με φέρνουν σε δύσκολη θέση όπως με έναν κύριο που μου έδειχνε φωτογραφίες τους γιου του που του τον πήρε η πρώην. Εκεί δυστυχώς έγινα δυσάρεστη και του είπα λυπαμαι πρέπει να φύγω έχω δουλειά. Χτες ήρθε μία κυρία κι έβηχε κι επειδή κι εγώ είχα ένα κρυωματάκι λέω κι εσείς κρυωμένη; και μου λέει όχι έχω ίνωση και βήχω συνεχώς. Εγώ ξέρω τι είναι η ίνωση και βλέποντας τα χέρια της κατάλαβα πως ήταν και αρκετά προχωρημένη οπότε τα έχασα λίγο και δεν είπα τίποτα. Και νιώθω πως αυτή η γυναίκα είδε απέναντί της έναν άνθρωπο που ήξερε πως πεθαίνει και δεν είχε ούτε μία κουβέντα να της πει. Έστω να δείξει άγνοια που νομίζω θα ήταν πιο παρηγορητική. Κι ερωτώ: πως βρίσκεις πως είναι καλύτερα να αντιδρα κανείς σε τέτοιες περιτώσεις. Να μιλάω απότομα όπως κάνει συνάδελφος το αποκλείω δεν είναι στο χαρακτήρα μου. Οι άνθρωποι προφανώς θέλουν να πουν σε έναν άγνωστο ή σε οποιονδήποτε αυτό που είναι στο κεφάλι τους. Άσε που καμιά φορά σκέφτομαι πως απλά επειδή τους ρωτάς σου λένε το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό που είναι η αλήθεια. Το θέμα μου είναι πώς μπορώ να μιλήσω σε κάποιον που μου λέει έχω ίνωση γι’αυτό βήχω συνέχεια και να είναι κάπως μαλακό δεδομένου ότι ούτε το χρόνο έχω τον άπειρο ούτε ψυχολόγος είμαι ούτε ειδικός. Εν ολίγοις τι είναι ελαφρύ αλλά και παρηγορητικό; κάτι που να μη στρίβει το μαχαίρι; Ευχαριστω για όλα αμπα
-Άννα
Αγαπητή Άννα, δεν θέλω να βαρύνω κι άλλο το κλίμα, αλλά όλοι όσοι σου μιλάνε πεθαίνουν. Όλοι αυτό κάνουμε. Ο χρόνος μας μετράει αντίστροφα και το ξέρουμε, αλλά νομίζουμε ότι έχουμε πολύ χρόνο ακόμα. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά μας με την κυρία που πάσχει από ίνωση (που εγώ πάντως δεν ήξερα τι είναι).
Για να απαντήσω στο προκείμενο, μου φαίνεται απίθανο να μιλάνε όλοι για τόσο προσωπικά θέματα σε όλους όσους δουλεύουν στην εξυπηρέτηση πελατών. Κάτι έχεις και τους κάνεις να θέλουν να σου τα πουν. Το λέω ως μεγάλο προσόν σου, είναι ένα χάρισμα. Χάρισμα που φέρνει μεγάλο βάρος, βέβαια, αλλά χάρισμα. Αυτό το χάρισμα φαίνεται από το βλέμμα σου, από τις κινήσεις σου, από τον τόνο της φωνής σου. Οπότε, μην βασίζεσαι τόσο πολύ στις λέξεις. Μερικές φορές ένα άγγιγμα αρκεί, ίσα για να καταλάβουν ότι τους άκουσες. Το ξέρουν ότι δεν μπορείς να τους λύσεις το πρόβλημα, ή να τους γιατρέψεις, ή να αλλάξεις την γνώμη της πρώην. Αυτό που λείπει περισσότερο από όλους μας είναι κάποιος να μας ακούσει, γιατί όλοι για τα προβλήματα τους θέλουν να μιλήσουν. Λίγοι είναι αυτοί που ακούν. Ένα «λυπάμαι πολύ», μερικές φορές, είναι παραπάνω από αρκετό. Το ότι είσαι εκεί μπορεί να είναι παραπάνω από αρκετό. Απαντάω έτσι γιατί λες ότι δεν ξέρεις πώς να απαλύνεις τον πόνο. Δεν είμαι σίγουρη αν εννοείς παράλληλα ότι δεν αντέχεις αυτό το βάρος και θα προτιμούσες να μην σου τα έλεγαν. Αν είναι έτσι, αλλάζει η απάντηση. Πρέπει πρώτα να προστατέψεις τον εαυτό σου, και αυτό χωρίς να έχεις τύψεις.
Και κάτι άλλο τώρα. Δεν θα έλεγα ότι οι Έλληνες είναι ομιλητικοί με την έννοια που περιγράφεις, το αντίθετο πιστεύω. Είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί με τους αγνώστους, και όσοι είναι φιλικοί δεν μοιράζονται εύκολα προσωπικές πληροφορίες. Τα θέματα συζήτησης είναι ο καιρός, ο Σύριζα, το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε (άπειρες θεωρίες) αλλά δεν θα έλεγα ότι οι Έλληνες στην ερώτηση «τι κάνεις» θα σου απαντήσουν «θα πάω να δω τον αδερφό μου στη φυλακή». Το «τα εν οίκω μη εν δήμω» είναι πολύ ελληνικό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
-“Ποια είναι τα σχέδια σου για την μέρα;” Greek edition
1. (Καλά αυτή σίγουρα με γουστάρει). “Θα πάω για ποτάκι μαζί σου μανίτσα, γράψε τηλεφωνάκι”
2. “Κι εσένα τι σε κόφτει μαντάμ, δεν ασχολείσαι μ’ εκείνα τα μηνύματα που με χρεώσατε;”
3. “Δεν φτάνει που μας ψεκάζετε, μας παρακολουθείτε κιόλας”.
δεν έχω σχέδια, τόση ώρα που με έχετε στην αναμονή/ουρά τα ακύρωσα, εξυπηρέτηση πελατών το λέτε αυτό;
Δε συμφωνώ με το λυπάμαι πολύ σε ζωντανό άνθρωπο. Λυπάμαι πολύ για το πένθος σας, που απομακρυνθήκατε από το γιο σας, που χάσατε τη δουλειά σας, για κάτι τετελεσμένο ναι. Τι σημαίνει λυπάμαι πολύ που έχεις ίνωση; Ότι είναι ο κακόμοιρος που του κλήρωσε ο πρώτος αριθμός; Γενικότερα, δε μου αρέσει η ιδέα έναν άνθρωπο με πρόβλημα υγείας να τον αντιμετωπίζουν ως μελλοθάνατο. Πού ξέρεις τελικά ποιος θα πεθάνει πρώτος; Αν θες υποχρεωτικά να πεις κάτι, θα ήταν προτιμότερες ενθαρρυντικές εκφράσεις όπως, “Βγαίνετε και κάνετε τις δουλειές σας με τόση ενέργεια, μπράβο σας” ή “τι κομψή που είστε, πόσο χαίρομαι… Διαβάστε περισσότερα »
1. σόρρυ, τι εννοείς ξέρεις τι είναι η ίνωση, είδες τα χέρια της και έβγαλες συμπέρασμα ότι πεθαίνει όπου να ναι; Κυστική ίνωση, ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση ή κάτι άλλο; Ειλικρινής η απορία μου, δεν ειρωνεύομαι.Τέλοσπάντων. Σε τέτοιες περιπτώσεις (ή όπως τις άλλες που σου αναφέρουν απώλειες) μπορείς απλά να πεις “I am really sorry to hear that”. Και τι άλλο να πεις σε έναν άγνωστο, αρκεί να το λες ειλικρινά.
2. μπα, Λένα, οι Ελληνες δεν είναι καθόλου επιφυλακτικοί. Όσοι δουλεύουν με κοινό μπορεί να ανακράζουν πολλές φορές μέσα στη μέρα “too much infoooo”!
Τίποτα, ένα χαμόγελο αρκεί, ένα χαμογελαστό πρόσχαρο πρόσωπο. Δεν είσαι εκεί για να γιατρέψεις τη ζωή κανενός, δεν μπορείς. Είσαι εκεί για να μην κάνεις δυσκολότερη τη ζωή τους. Κανείς δε θέλει να βλέπει ξινισμένα μούτρα όταν πάει να εξυπηρετηθεί, ειδικά αν έχει τον πόνο του.
Να είσαι χαμογελαστή κι ευγενική και να προσέχεις γιατί άγνωστοι-άγνωστοι, ξένοι-ξένοι, αλλά αυτό που κάνεις ισοδυναμεί με το να σηκώνεις το βάρος του πόνου ενός δικού σου ανθρώπου. Δεν έχει σημασία ότι είναι άγνωστοι, είναι πολλοί και είναι καθημερινά.