Αγαπητή «Α, μπα»: Αισθάνομαι ενοχές που σκέφτομαι τον άλλον

Αγαπητή Α, Μπα, Θα ήθελα να σου περιγράψω μία μάλλον συνηθισμένη ιστορία που για μένα αυτή τη στιγμή μοιάζει δύσκολη να ξεμπλεξω. Το καλοκαίρι ξεκίνησα πολύ όμορφα και απρόσμενα μια σχέση, μετά από τρία χρόνια οικειοθελούς μοναξιάς. Εκείνος 45 ετών, εγώ 33. Είναι η πρώτη φορά που συναντώ άνθρωπο με τον οποίο να μπορώ τόσο εύκολα και απλά να συντονιστώ. Ο Στέφανος δείχνει να είναι πραγματικά ο,τι θα μπορούσε να μου ταιριάζει. Εχω αρχίσει να δενομαι μαζι του και να τον ερωτεύομαι. Πριν από τον Στέφανο, ειχα δυο μακροχρόνιες σχέσεις στις οποίες υπήρξα πάντα πιστή και αποτελούν επίσης, τις μόνες σεξουαλικές εμπειρίες μου, πάλι με δική μου επιλογή. Τυχαίνει να φαίνομαι αρκετά συμπαθητικη και με καλή εμφάνιση και πάντοτε με προσεγγιζαν άντρες τους οποίους όμως, φρόντιζα να κρατω ευγενικά σε απόσταση. Ταυτόχρονα σχεδόν με τον Στέφανο, γνώρισα ένα συνομήλικο μου άντρα, τον Κωνσταντίνο, που δουλεύει στο στέκι που πίνω καθημερινά καφέ εδώ και αρκετό καιρό. Μου έδειξε απο την πρώτη μέρα πολύ έντονο ενδιαφέρον και μέχρι σήμερα με διεκδικεί, αν και εγώ του ξεκαθαρισα οτι έχω σχέση. Σταμάτησα να πηγαίνω και στο καφέ, αλλά τον βλέπω συχνά μιας και δουλεύουμε πολύ κοντά. Ξέρω, όμως, ότι τον αποφεύγω κυρίως γιατί άρχισε να μου αρέσει και μένα. Δεν έχει σχέση με την επιμονή του. Ούτε με την εμφάνιση του. Μου κάνει απλά κλικ. Κάτι που δύσκολα ακούω κι έτυχε τώρα να το ακούσω εις διπλούν. Αισθάνομαι πολλές ενοχές προς τον Στέφανο που ακομα και ως ιδέα, ο άλλος στριφογυρίζει στο μυαλό μου. Έχω χάσει την ηρεμία και τη χαρά που ένιωθα. Ίσως, έχω μεγαλοποιήσει στο μυαλό μου την κατάσταση, αλλά λύση προς το παρον, δεν φαίνεται στον ορίζοντα…

– Splitted Mary

Η ερώτηση ποια είναι;

Δεν χρειαζόταν τόσο μεγάλη εισαγωγή για να μας πεις ότι δεν είσαι καμιά παρδαλή που της αρέσουν άντρες δεξιά και αριστερά. Πράγματι, είναι αρκετά συνηθισμένη η εμπειρία αυτή. Και ξέρεις γιατί; Διότι όταν είσαι γεμάτος ψυχικά από μια σχέση, γίνεσαι ελκυστικός στους άλλους, επειδή δείχνεις αυτάρκης. Η εσωτερική ισορροπία είναι το πιο ελκυστικό μας χαρακτηριστικό. Όταν την έχουμε, τραβάμε τους άλλους όπως τα λουλουδάκια τις μελισσούλες.

Έχεις μεγαλοποιήσει στο μυαλό σου την κατάσταση. Αυτό το κλικ που έχεις κάπως θεοποιήσει δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό που πρέπει οπωσδήποτε να σε προβληματίζει τόσο πολύ κάθε φορά που το ακούς. Όλοι δύσκολα το ακούμε. Και αυτοί που κάνουν πολλές σχέσεις, αυτοί που κάνουν σεξ με πολλούς – να το πω για να το καταλάβεις- κι αυτοί δύσκολα το ακούνε. Δεν είναι ένδειξη κάποιας ικανότητας σου το κλικ. Είσαι 33 και όπως φαίνεται το έχεις ακούσει ως τώρα τέσσερις φορές. Ε, δεν είναι λίγο. Κανονικά είναι.

Τώρα τι κάνουμε; Πρώτα, αναγνωρίζουμε ότι το κλικ μπορεί να είναι λάθος. Δεν αποκλείεται καθόλου. Χαλαρώνουμε γιατί δεν μας ζήτησε κανείς να πάρουμε κάποια απόφαση εδώ και τώρα. Συνειδητοποιούμε ότι είναι παράλογο να ποινικοποιούμε τις σκέψεις μας. Το κεφάλι μας είναι ο τελευταίος ασφαλής χώρος που επιτρέπονται τα πάντα. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώθει και να σκέφτεται χωρίς να προσπαθούμε να υπηρετήσουμε κάποια ταμπέλα που έχουμε βάλει στον εαυτό μας. Και οι σωστές κοπέλες απατούν, αγαπητή φίλη. Ανθρώπινα είναι όλα, κι εσύ άνθρωπος είσαι σαν όλους.

Αλλά ας μην υπερβάλλουμε. Σου γυάλισε άλλο γκομενάκι. Σιγά το πράγμα.