Βρε Α Μπα μου, Τα υπολογίζω και τα ξανά υπολογίζω και σκέφτομαι τι φοβάμαι και δεν χωρίζω… Σίγουρα πολλοί είναι οι λόγοι που δεν το κάνω όπως ας πούμε ότι πριν 4 χρόνια μεταναστευσαμε σε άλλη χώρα και ουσιαστικά έχει μόνο ο ένας τον άλλον όπως επίσης και το ότι είναι λίγο δύσκολο να σταθείς οικονομικά μόνος σου σε αυτήν την χώρα, αλλά όπως βλέπεις κανένας απο αυτούς τους λόγους για να συνεχιστεί αυτή η σχέση δεν είναι συναισθηματικος. Θα μου πεις ότι σκέφτομαι την πάρτη μου. ΤΟ ΞΈΡΩ, αλλά όσο εγωιστικό και αν είναι δεν νοιώθω πλέον όπως ένοιωθα και δεν ξέρω αν μπορώ να προσπαθήσω πάντως σίγουρα δεν θέλω. Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις? Γυρίζουμε πίσω στην Ελλάδα προκειμένου να είμαστε ελεύθεροι? Ούτε και αυτό το θέλω γιατί κατά τα άλλα είμαι πολύ καλά εδώ. Αν υπάρχουν αναγνώστες στην παρέα στην ίδια κατάσταση με εμένα, που τις σκέψεις τους τις κάναν πράξεις, παρακαλώ πολύ βοηθήστε με
– Ωχ θεέ μου
Επειδή είναι δύσκολο να μείνεις μόνος σου, δεν σημαίνει ότι πρέπει να συντηρείς μια σχέση που δεν σου ταιριάζει. Ή θα βρεις έναν τρόπο για να ζήσεις ανεξάρτητα (συγκάτοικος ή συγκάτοικοι, αλλαγή δουλειάς, συνδυασμός αυτών) ή θα γυρίσεις στην Ελλάδα, επειδή εκεί έχεις διέξοδο. Το τι θα κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά, δεν ξέρω γιατί λες «γυρίζουμε», στον πληθυντικό.
Έχουν μείνει πολλοί και πολλές σε δυστυχισμένες σχέσεις, ακόμα και σε δυστυχισμένους γάμους, επειδή υπήρχε οικονομικό πρόβλημα. Άλλοι τόσοι έκαναν τα αδύνατα δυνατά, πράγματα που δεν φανταζόταν ότι είχαν τη δύναμη να κάνουν, και άλλαξαν την ζωή τους με πολλές δυσκολίες, προκειμένου να είναι ελεύθεροι. Οι προσωπικές ιστορίες άλλων δεν ξέρω σε τι θα σε βοηθήσουν, εφόσον όλα μέσα στη ζωή είναι. «Σε αυτές τις περιπτώσεις» δεν υπάρχει συνταγή να ακολουθηθεί. Ο καθένας χαράζει τον δρόμο του ανάλογα με ό,τι αντέχει και ό,τι μπορεί. Εσύ ζεις τη ζωή σου, εσύ ξέρεις μόνο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λενα δεν καταλαβαινω γιατι υποτιμας την αναγκη της ερωτωσας να ακουσει προσωπικες ιστοριες αλλων, αφου αυτες μπορουν να χουν πολυ εντονη επιδραση πανω μας! Ενας λογος ειναι γιατι μας κανουν να νιωθουμε λιγοτερο μονοι. Ο πιο σημαντικος λογος ομως ειναι οτι εκπαιδευουν το μυαλο μας να μπορει να φανταστει πραγματα εξω απ την δικια μας στενη εμπειρια. Μου θυμισε λιγο το “the danger of a single story” οπου μια συγγραφεας απ την Νιγηρια περιγραφει οτι οταν αρχισε να γραφει τις πρωτες της ιστοριες ολα τα παιδια ηταν ξανθα με γαλανα ματια, τρωγανε μηλα και παιζανε στα χιονια. Προφανως η ζωη… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα πιο πολύ μου έκανε εντύπωση το “πριν 4 χρόνια μεταναστευσαμε σε άλλη χώρα και ουσιαστικά έχει μόνο ο ένας τον άλλον”. 4 χρόνια!
Οκ καταλαβαίνω ότι θέλει προσπάθεια να κάνεις ουσιαστικές φιλίες σε ξένη χώρα με άτομα άλλης κουλτούρας, αλλά νομίζω οτι είχες επαναπαυθεί στη σχέση και δεν μπήκες στον κόπο να φέρεις κι άλλα άτομα στη ζωή σου.
Αν το κάνεις πιστεύω τα πράγματα θα γίνουν πιο εύκολα.
Οι φιλίες είναι ένα μέρος του προβληματος αλλά ειναι πολλά που δε λέει η γραφουσα, εάν έχουν παιδιά εάν κάποιος έχει εξωσυζυγική σχέση, εάν εργάζεται η ίδια η όχι.
Συμφωνώ οτι δεν λέει πολλά. Αλλά τα παιδιά και η ανεργία είναι πιο σημαντικά από το ‘πώς θα χωρίσω γιατί μου έφυγε ο έρωτας’ σε πρακτικό και οικονομικό επίπεδο πάντα. Οπότε υποθέτω οτι θα τα είχε αναφέρει.
Επίσης λέγοντας πως ‘λίγο δύσκολο να σταθείς οικονομικά μόνος σου σε αυτήν την χώρα’ με κάνει να πιστεύω (εντελώς αυθαίρετα) πως είτε είναι ακόμα στην αρχή της καριέρας του/της, είτε ασκεί κάποιο επάγγελμα χαμηλής ειδίκευσης ή/και χαμηλών προοπτικών εξέλιξης.
ΥΓ. απο που προκύπτει οτι ειναι κοπέλα; Τι δεν βλέπω;
Λοιπόν έχεις δίκιο δεν προκύπτει από πουθενά. Ίσως επειδή στον κυκλο μου έχω ζευγάρια τα οποία είναι σε σχέση εξάρτησης οικονομικής, έκανα μια λανθασμένη προβολή.
Πόσο εύκολο είναι να δίνουμε οδηγίες, συμβουλές, να νουθετούμε, να κρίνουμε τις επιλογές και τις ζωές των άλλων, και πόσο δύσκολο, ασήκωτο σχεδόν είναι να παίρνουμε την ευθύνη της ζωής μας, των αποφάσεων μας και να σηκώνουμε το βάρος των συνεπειών τους.
Πριν ένα χρόνο, στα 31, χώρισα από μια σχέση 6 χρονων που δε με κάλυπτε πλέον. Νομίζω οτι έφαγα τα δύο τελευταία χρόνια να σκέφτομαι ακριβώς αυτά που λέει η γράφουσα, αν θα τα καταφέρω μόνη, δεδομένου οτι δεν έχω καμία βοήθεια, ούτε καμία “σίγουρη” δουλειά (όσο σίγουρη μπορεί να είναι μία δουλειά στις μέρες μας). Τώρα ταλαιπωρούμαι μεν με τις συνθήκες της ζωής μου και περνάω ακόμα δύσκολα,πολλές φορές αγχώνομαι πάρα πολύ,αλλά δεν ξέρω. Νιώθω κύρια του εαυτού μου και πως αυτός είναι ο βασικός στόχος της ζωής μου από εδώ και στο εξής. Να μπορώ να είμαι αυτόνομη… Διαβάστε περισσότερα »
Εφόσον ρώτησες την εμπειρία από άλλους αναγνώστες ας πω την δική μου εμπειρία (δεν ξέρω αν και πόσο θα σε βοηθήσει βέβαια). Ήμουν σε μια σχέση 7 χρόνια. Πάντα είχα στο μυαλό μου να φύγω στο εξωτερικό και είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο. Όταν λοιπόν βρήκα δουλειά και μου δόθηκε η ευκαιρία, τα μαζέψαμε και ήρθαμε Ολλανδία. Μετά από 3 χρόνια εδώ, ένιωθα ότι δεν είμαι ευτυχισμένη και δεν με καλύπτει αυτή η σχέση. Το σκεφτόμουν πολύ για τους λόγους που ανέφερες. Ήρθε στην Ολλανδία λόγω εμού, αν χωρίσουμε πως θα μπορέσει οικονομικά να σταθεί με τα ακριβά ενοίκια, πως θα… Διαβάστε περισσότερα »
Ψάξε συγκάτοικο, τα έξοδα του σπιτιού θα μοιραστούν στη μέση και θα έχεις και “κάποιον άλλο” για παρέα.
Αλλά δεν νομίζω ότι είναι αυτός ο λόγος που δεν χωρίζεις.
Αγαπητή γραφουσα πιστεύω πως ειναι αρκετά που δε μας λες. Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι η οικονομική ανεξαρτησία είναι ελευθερία. Εάν δε δουλεύεις καλο ειναι να βρεις μια δουλειά (ο,τι και να είναι) που θα σου δίνει τη δυνατότητα να ζεις μόνη σου.