Είναι τελικά τόσο κακό που δεν με ενδιαφέρει πλέον να είμαι συμπαθής στον κόσμο; Είμαι 40 χρόνων παντρεμένη και πολύ ευτυχισμένη με τον άντρα μου και τα δύο μου παιδιά. Η ζωή μου είναι γεμάτη υποχρεώσεις και δεν έχω χρόνο να βλέπω τους φίλους μου όπως παλιά αλλά δεν με πειράζει. Δεν με πειράζει που δεν έχω πλέον χρόνο για πρωινά καφεδάκια με άλλες μαμάδες κάνοντας ανούσιες συζητήσεις και πολύ μα πάρα πολύ κουτσομπολιό. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν το ήθελα αλλά όταν ήμουν πιο νέα νόμιζα πως για να έχεις κοινωνική ζωή έπρεπε να λειτουργείς έτσι. Να χαμογελάς και να δέχεσαι τη βλακεία του άλλου χωρίς αντίδραση για να εξασφαλίσεις έναν καφέ μέσα στη μέρα. Τώρα πια δεν δέχομαι, λέω αυτό που με ενοχλεί, έχω αντίδραση και έχω αποκτήσει την ταμπέλα της παράξενης που δεν μπορεί να κάνει με άνθρωπο.
–Μαρία
Φοβάμαι ότι δεν έχεις στη ζωή σου τους κατάλληλους φίλους, κι αυτό ίσως επειδή παλιότερα σε ενδιέφερε περισσότερο να είσαι συμπαθής στους άλλους, παρά να τους συμπαθείς εσύ. Δεν είναι αυτή η φιλοσοφική ιδέα της φιλίας, ούτε καν της κοινωνικής ζωής. Ίσως σε μερικά χρόνια ακόμα, αφού ολοκληρωθεί η επανάσταση που κάνεις αυτή την περίοδο, βρεις την ισορροπία σου και δεις με ποιους ταιριάζεις. Γιατί καλός και ο άντρας και τα παιδιά, αλλά δεν μπορείς να βασίζεσαι πάνω τους για να καλύψεις όλες τις συναισθηματικές σου ανάγκες, και όταν λέω «δεν μπορείς» εννοώ «δεν θα έπρεπε». Κυρίως όχι στα παιδιά σου. Πρέπει να είσαι αυτάρκης.
Είναι αρκετά πιο μεγάλη υπόθεση από αυτά που πολύ σύντομα γράφω εδώ, αλλά πιστεύω ότι ξέρεις για τι μιλάω.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ήρθε και κούμπωσε με την προηγούμενη ερώτηση. Θα μπορούσατε να βγείτε για ένα καφέ να τα πείτε, αλλά εσύ θα βαριέσαι και μπορεί να χεστεί το παιδί και να πρέπει να φύγεις άμεσα. Αλλά δε σε νοιάζει κιόλας.
Ρε συ law, με πέθανες πάλι! :Ρ
Κάθε φορά που κάποιος χαρακτηρίζει βαρετους και ανουσιους ολους τους ανθρώπους στη ζωή του, ο Oscar Wilde κανει μια στροφή στον τάφο του.
Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να μη με νοιάζει αν θα είμαι συμπαθής στους άλλους. Η αδελφή μου στο άλλο άκρο, δεν ήξερε τι θα πει “‘όχι” προκειμένου να γίνεται συμπαθής. Η σύγκριση ήταν μοιραία και άκουγα πάρα πολλές φορές “κοίτα τι καλό κορίτσι είναι η αδελφή σου”, πράγμα που με βούρλιζε ακόμα περισσότερο και γινόμουν αντιδραστική, μόνο για την αντίδραση. Όταν έκανα ψυχανάλυση πρώτη φορά, ανέφερα στη θεραπεύτρια μου το γεγονός (ότι δεν με νοιάζει αν είμαι συμπαθής), ως πρόβλημα. Δηλαδή πίστευα ότι κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Ότι ήμουν ψυχρή ή συναισθηματικά ανίκανη. Από τη μία… Διαβάστε περισσότερα »
☺️☺️☺️
Συνήθως αποφεύγω να σχολιάσω σε απάντηση, καθώς οι γνώμες είναι προσωπικες, αλλά θεωρω άδικη την την επίθεση προς τη γραφουσα. Την “ανωτερίλα” που διακρίνεις δεν την βλέπω, τουλάχιστον όχι σε αυτό το πλαίσιο του “έγγαμης με παιδιά” που αναγκάζεται να βγει με “άγαμους χωρίς παιδια”. Ίσα ίσα που λέει και οτι δεν έχει όρεξη να βγει για καφέ με μανούλες να κουτσομπολέψει. Μπορεί δηλ να ισχύει και το ακριβώς αντίθετο, να μη θέλει να βγει με τις οικογενειες των φίλων της γιατί μιλάνε για πράγματα που δεν την ενδιαφέρουν.
Αγαπητη φιλη, μπορεις να βρεις φιλες και φίλους που δεν κουτσομπολεύουν ή δεν σου φαινονται αντιπαθητικοί. Υπάρχουν!
Κάποτε μια φίλη μου μου είχε πει το εξής: “Έχω βαρεθεί και κουραστεί τόσο πολύ να γνωρίζω κόσμο και να το παίζω γλυκιά και ευγενική, για να με συμπαθήσουν.”
Έπαθα σοκ, γιατί στο μυαλό μου η κοπέλα αυτή ήταν η πιο ευγενική και εγκάρδια κοπέλα που είχα γνωρίσει και είχα να το λέω σε όλους. Δεν μου πήγαινε το μυαλό ότι ήταν κάτι προσποιητό για να κερδίσει συμπάθειες.
Δε χρειάζεται να πιεζόμαστε για να χωρέσουμε στις προτιμήσεις του καθένα. Αρκεί να βρούμε άτομα να πλαισιώνουν τη ζωή μας, τα οποία μας δέχονται με τα καλά μας και τα κακά μας.
Έχω την εντύπωση πως περιγράφει κάτι εντελώς διαφορετικό. Όπως το να κάνεις παρέα με ανθρώπους που δεν έχεις τίποτα απολύτως να πεις, μόνο και μόνο για να κάνεις κάτι.
Δεν ξέρω πως προέκυψαν όλα τα υπόλοιπα.
δεν μου βγάζει ανωτερίλα η συγκεκριμένη ερώτηση της γράφουσας.Συμφωνω με τη Λένα, οτι ίσως δεν είχε ποτέ βρεί πραγματική παρέα ή φιλία- ενδιαφέρουσα για την ίδια – οπότε βαρέθηκε κιόλας -στα 40- να προσποιείται με κουτσομπολιό και άκυρες συζητησεις οτι ναί έχω φίλες παρέες κλπ.Ναί ειναι η επανάστασή της που την ζεί τώρα στα 40, με παιδιά και παντρεμένη.Δεν νομίζω όμως οτι το αναφέρει αυτό για κάποιο λόγο ως προς την ερώτηση.Απλώς συνέπεσε χρονικά με την συν ειδητοποίησή της.Νομίζω όλοι λιγο πολύ εχουμε περάσει αυτή τη φάση ξενερώματος με φίλους φίλες παρέες.
Δεν είσαι πολύ περιγραφική για να ξέρω τι εννοείς με το “δεν με νοιάζει να με συμπαθούν οι άλλοι”. Στην πράξη αυτό εφαρμόζεται με πολλούς τρόπους. Ελπίζω να μην εννοείς ότι έχεις τη συμπεριφορά που έχει μια γνωστή μου που λέει ακριβώς το ίδιο πράγμα μετά από κάθε χοντράδα που θα πετάξει. Η συγκεκριμένη γνωστή είναι γύρω στα 40, εγώ και οι φίλοι μου είμαστε 22-30. Στη διάρκεια της συνάθροισης πετούσε μονίμως την αποψάρα της για πράγματα που δεν είχαν να κάνουν καθόλου με εκείνη, πάρα μόνο με κάποιον από μας, με όσο πιο προσβλητικό τρόπο μπορούσε. Ειδικά τον πιο… Διαβάστε περισσότερα »
Το πιστεύεις πως παλιά ζηλευα τις γυναίκες που βρηκαν το νοημα της ζωης στην οικογένεια και ενιωθαν υπερπληρεις με τον αντρα και τα παιδιά; νομιζα πως εγω κανω κατι πολυ λαθος που θελω οπωσδήποτε δυο καφέδες την εβδομαδα με φίλες και χομπυ που δεν περιλαμβάνουν συζυγο και παιδιά. Με τον καιρό κατάλαβα πως αυτές οι γυναίκες ποτέ δεν ηθελαν φιλες και χόμπυ κι απλά αγκομαχουσαν περιμένοντας να περασει ο καιρός να αφοσιωθούν στη οικογένεια. Δεν ξερω αν υπάρχει σωστο η λάθος. Εχει να κανει με τις εργοστασιακές ρυθμίσεις του καθενός μάλλον ..
.
Πολύ σωστή η τοποθέτησή σου!Απλά περίμεναν αγκομαχώντας μέχρι να κουκουλωθούν,αναπαραχθούν και να πάνε όλοι στο διάολο…και τις περισσότερες φορές αυτή η συμπεριφορά γύρισε boomerang!