Αγαπητή α,μπα, ακούγοντας τυχαία μουσική στο youtube έπεσα πάνω σε αυτό και έπειτα σκέφτηκα τις Spice Girls! Γιατί ποτέ κανένα γυναικείο συγκρότημα δεν κατάφερε να αντέξει στο χρόνο; Είμαστε τελικά τόσο ανταγωνιστικές μέσα σε μια ομάδα και πόσο μάλλον σε αυτό τον χώρο της μουσικής;
– space girl
Ποτέ; Κανένα;
Οι Supremes, οι Destiny’s child, οι Bananarama, οι Bangles και πολλές άλλες – μέσα και οι Spice Girls– θα διαφωνούσαν.
H λογική ότι οι γυναίκες δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά στα επαγγελματικά όπως οι άντρες επειδή α) δεν διαλέγουν ανταγωνιστικά επαγγέλματα β) δεν έχουν την ίδια φιλοδοξία γ) έχουν άλλες προτεραιότητες και δ) απλώς είναι Κατίνες που η μία κοιτάει να βγάλει το μάτι της άλλης είναι η κλασική, μισογυνιστική εξήγηση που διαπνέει όλα τα στρώματα του πληθυσμού, για όσους δεν μπορούν ή αρνούνται να δουν το προφανές που βρίσκεται μπροστά στα μάτια τους:
Το γυναικείο έργο θεωρείται κατώτερο από το αντρικό.
Στους παραδοσιακούς ρόλους οι άντρες διοικούν, οι γυναίκες ομορφαίνουν τη γη, οπότε και στη μουσική είναι πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να βάλει τους όρους της, να επικρατήσει ως παραγωγός, ως ντράμερ, ως ηχολήπτης. Αυτό που επιτρέπεται να κάνει, αν είναι πολύ ωραία, αδύνατη και γυμνασμένη, είναι να τραγουδάει, και αν κάνει τα αδύνατα δυνατά, να γράφει τη μουσική της, και να την παρουσιάζει όπως θέλει αυτή. Πού και πού εμφανίζονται εξαιρέσεις, όπως η Μαντόνα, η Μπιγιονσέ, η Τζένιφερ Λόπεζ, και ενώ και οι τρεις είναι υπερδυνάμεις εκατομμυρίων, σωστές εταιρείες με πολλά κέρδη και πολλούς εργαζόμενους, φαινόμενα που έχουν επηρεάσει γενιές και γενιές, αντί να αντιμετωπίζονται καθολικά με σεβασμό ως περφόρμερς μεγατόνων που κρατάνε στο χρόνο, θεωρούνται ελαφρού ρεπερτορίου, ή γριές, ή λαϊκές. Η Λάνα Ντελ Ρέι που είναι πιο κουλτουριάρα, μας φταίει επειδή έχει φουσκωμένα χείλη.
Εδώ θέλω να αναφέρω ως παράδειγμα το σχόλιο κάποιου – κατά τα άλλα μορφωμένου – που θεώρησε την καμπάνια της Χίλαρι αποτυχία και ξεπεσμό επειδή η Χίλαρι εμφανίστηκε προεκλογικά σε συναυλία Μπιγιονσέ – Τζέι Ζι. Το πόσους ανθρώπους επηρεάζει η Μπιγιονσέ δεν του πέρασε από το μυαλό, επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι μαύρες γυναίκες, άρα δεν μετράνε. Διότι η Χίλαρι θα έπαιρνε αυτή την απόφαση πάνω στην τρέλα της, χωρίς να έχουν γίνει τριάντα δημοσκοπήσεις σχετικά.
Ξανά, το γυναικείο έργο θεωρείται κατώτερο από το αντρικό.
Αλλά η στενοχώρια που έχω όταν κάποια γυναίκα λέει ‘είμαστε ανταγωνιστικές’, δεν ξεπερνιέται, όσες φορές κι αν το διαβάσω ή ακούσω. Ξεκινάει από το ‘εμείς οι γυναίκες’, δεν χρειάζεται να ακούσω παραπάνω. Ή τρελές, ή κατίνες θα είμαστε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Γιατί τα άντρικά δεν διαλύθηκαν? Από Beatles ως One Direction. Η φιλοδοξία είναι χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων. Κάποιοι θέλουν solo καριέρα, μπορεί και να μην τα βρίσκουν ή να έκανε τον κύκλο της μια συνεργασία καλλιτεχνικά. Γιατί θυμόμαστε ότι δεν κράτησαν οι HI5 αλλά για τους 4play δε λέει κανείς κουβέντα? (“Σ αγαπώ πω πω, ότι και να πω…..” reminder για 4play). Και ναι μπορεί ακόμη να πωλούσαν, όπως οι Backstreet Boys που έκαναν μετά από χρόνια το incomplete και χάλασαν κόσμο, αλλά τελείωσε. Για χίλιους δυο λόγους που δεν ξέρουμε. Μου έρχονται στο μυαλό άπειρα αντρικά συγκροτήματα που τα… Διαβάστε περισσότερα »
Να μη μιλήσω για τους one, που η μοναδική φωνή που είχαν (Χριστοφορου) τους εγκατέλειψε και έμειναν οι κορμάρες σύξυλες!
Ωραία απάντηση Λένα. Στενοχωριέμαι το ίδιο με τις ερωτήσεις αυτές.
Και μια ιστορία της ιπτάμενης γιαγιάς.
Έχω φίλο μουσικό. Το τι μαλλιοτράβηγμα παίζει στις μπαντες που παίρνει μέρος άλλο πράγμα. Κάθε χρόνο -και πολύ είπα- είναι μουσικα αστεγος γιατι το διαλύουν το μαγαζάκι. Και το μεγαλύτερο drama το προκαλούν άνδρες (αρχή LENFOU detected)
Να προσθέσω τη Σερ στις επιδραστικές αειθαλείς καλλιτέχνιδες (Με καριέρα και στο σινεμά ΚΑΙ Όσκαρ παρακαλώ) .
Οι Beatles, μακράν το πιο διασημο/διαχρονικό γκρουπ δεν διαλύθηκαν απλώς, τα σπάσανε κανονικά, επειδή η επιτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη παραβλέπουυμε ότι η καριέρα τους διήρκεσε δέκα χρόνια σκάρτα (ΠΟΛΥ πριν αρχίσουν να πεθαίνουν).
Επειδή κοιτάμε το όνομα ξεχνάμε επίσης πόσα αντρικά γκρουπ έχουν αλλάξει τα μέλη τους ξανά και ξανά κρατώντας το Trade mark.
Επίσης πόσοι πατήσανε στα γκρουπ για να κάνουν κατόπιν σόλο καριέρα.
Αγαπώ supremes
φοβερή απάντηση κι ένα χειροκρότημα για την εικόνα ^_^
Να συμπληρώσω εδώ, ότι μιλάς για ποπ μουσική που έτσι και αλλιώς (για άντρες και γυναίκες) είναι πιο εφήμερη. Δεν κρατάνε γιατί δεν γίνονται πολλοί καλλιτέχνες της ποπ διαχρονικοί γενικότερα, με κάποιες εξαιρέσεις που αναφέρει η Λένα. Αν δεις άλλα είδη μουσικής, υπάρχουν και γυναικείες μπάντες που έχουν μείνει στην ιστορία και γυναίκες σε μεικτές μπάντες. Ενδεικτικά Girlschool, nightwish, Lacuna coil, arch enemy με τις πρώτες να είναι κορυφή στο είδος από τη δεκαετία του 80 και well respected.
Και συμπληρώνω λέγοντας, πως αυτή την περίοδο, οι μισές metal μπάντες (από κάθε παρακλάδι της) έχουν γυναίκες ως lead vocalist ή έχουν και γυναίκες ως lead vocalist (π.χ. Amaranth), σε σημείο που στην τωρινή εποχή θεωρείται “παλιομοδίτικο” το να μην υπάρχουν γυναικεία φωνητικά σε ένα metal album.
περί γυναικείου έργου που θεωρείται κατώτερο από το αντρικό, εμένα με στεναχωρεί/θυμώνει ο όρος “γυναικεία λογοτεχνία” που χρησιμοποείται για να περιγράψει τα ελαφρο-λυρικο-συναισθηματο-ροζ βιβλία, χωρίς αντίστοιχο όρο “αντρική λογοτεχνία” με αρνητικό πρόσημο. και με τις προεκτάσεις του στο γυναικείο κοινό που απευθύνεται η γυναικεία λογοτεχνία.
Πάντως βλέπεις και η “κούρσα” στο 2ο μέρος το γύρισε λίγο προς το “ελαφρο-λυρικο-συναισθηματο-ροζ”.
Για τους άντρες αντίστοιχο είδος είναι τα epic fantasy βιβλία.
Όχι ότι δεν υπάρχουν γυναίκες που διαβάζουν epic fantasy, ή άντρες που διαβάζουν twilight και 50 shades.
Νομίζω δεν δείχνει τόσο τι θέλει το κάθε φύλο, αλλά τι πιστεύει ο συγγραφέας (ή ο εκδότης) ότι θέλει.
Τα χειρότερα απ’ όλα, σε ταινίες, βιβλία, παιχνίδια, θέατρο, εστιατόρια, είναι αυτά που είναι “για την οικογένεια”. Άμα ακούσεις “family movie” κλπ, ξέρεις ότι θα είναι πατάτα.
Απογοήτευση η κούρσα 🙁 Άλλη μια δυναμική/καριερίστα/πουκαταβάθοςθέλεικάτιάλλο/ναζιάρα.
Στα αγγλικά είναι ακόμα χειρότερο “Chick lit” Λογοτεχνία κότας.
Πάντως οι “αντρικές” ταινίες (Βαν Νταμ, Σηγκάλ κτλ) ανταγωνίζονται ευθέως σε βλακεία και απλοϊκότητα τις “γυναικείες” (Sex and the City etc).
Και γω πολύ στεναχωριέμαι με αυτό. Μια φορά θα θελα να ακούσω κάτι θετικό και αισιόδοξο να συμπληρώνει την πρόταση “εμείς οι γυναίκες…”
Dixie chicks. Αντέχουν ακόμα και παραμένουν εξίσου καλές και δημιουργικές. Το τσουβάλιασμα δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν.
Εξ αρχής υπήρχαν (και υπάρχουν) λιγότερες αμιγώς γυναικείες μπάντες, για πολλούς και διάφορους λόγους, εκ των οποίων κανένας σοβαρός δεν κατονομάζεται ως «το μαλλιοτράβηγμα μεταξύ των μελών», τουλάχιστον όχι περισσότερο από τις αμιγώς ανδρικές μπάντες [και τις σοβαρές μάλιστα (βλ. pink floyd etc)]. Ας δούμε κι αυτά: https://www.quora.com/Why-are-there-many-female-fronted-rock-bands-where-the-rest-of-the-band-is-male-but-not-the-other-way-around + https://www.theguardian.com/inequality/2017/oct/12/tonights-live-music-acts-will-mostly-be-male-only-whats-holding-women-back …και έπειτα έχουμε και άλλα μουσικοσχετιζόμενα στερεότυπα, ας δούμε αυτά που προάγει το high fidelity. Όσο κι αν θα δελεαζόμουν να συμπαθήσω μία ταινία που εκκινεί με το εκρηκτικό you’re gonna miss me των 13th floor elevators (https://www.youtube.com/watch?v=0OytJYBfwUk) άλλο τόσο μου φαίνεται εξωφρενικά εξωφρενικό ένας τύπος σαν τον πρωταγωνιστή να… Διαβάστε περισσότερα »
Βλαχακι καθε φορα που μιλας νιωθω ανακουφιση. Και οικειοτητα. 😊
παρομοίως!
Δεν ηξεύρω για ποιον λόγο όταν είναι κατά μόνας αι γυναίκες κάνουν καργιέρα 10ετιών αλλά σε γκρουπ κανένα δεν έφτασε την μακροβιότητα των Scorpions ή των Κυλιομένων Λίθων, των Black των Sabbath, των Σιδηρών Παρθένων ή τόσων άλλων γκρουπ αρρένων που έφτασαν μια καλλιτεχνική ζωή τεσσάρων πλας δεκαετιών…. Αλλά είναι αλήθεια ότι γυναίκες κατά μόνας έχουσι κάνει καργιέρα για αιώνες, καταξιούμενες από άρρενες τε και θήλεα. Από την Μαρία Καλογεροπούλου (Κάλλας) μέχρι την Μαντόνα γυναίκες αοιδοί έχουσι ηγεμονεύσει του πενταγράμμου για 10ετίες. Εν Ελλάδι από την Βλαχοπούλου και την Βέμπο (από προπολεμικά) μέχρι την Άννα Βίσση. Καθιέρωσαν μόδες, αισθητική, τάσεις,… Διαβάστε περισσότερα »
Μερικές υποθέσεις.
‘Ισως γιατί δεν έχουν βρεί ακόμη το κοινό τους ή γιατί κανείς ακόμη δεν επενδύει σε αυτές ή γιατί διστάζουν να ενταχθούν σε μια ομάδα γυναικών μην και τις πουν φεμινίστριες.Επίσης πριν απο 4 δεκαετίες στη πλειοψηφία τους οι γυναίκες προσπαθούσαν ακόμη να αποδείξουν οτι δεν είναι αξεσουάρ του σπιτιού.
Εσείς τι λέτε; Γιατί άραγε;
Η πατριαρχία αφού… Η άδικη η κενωνια και η φαλλοκρατια. Οι μπάτσοι, τα γουρούνια, οι δολοφόνοι. Η τοξική αρρενωπότητα. Η έλλειψη ποσοστώσεων σε girl bands που δεν έχει επιβληθεί ακόμα στις εταιρείες μουσικής παραγωγής. Οι Ελοχιμ κι οι Νεφελίμ κι ο καπιταλιζμος. Για το ότι δεν υπάρχουν μακρόβια γυναικεία συγκροτήματα φταίει ο σεξισμός της κοινωνίας όλης διότι δεν υπάρχουν ούτε γυναίκες ηχοληπτριες, να μην πουμε για γυναικες οδηγους νταλικας που τις έχει φάει όλες η πατριαρχία αλλιώς θα σου έλεγα εγώ… Σαφές; Το ότι ένα γκρουπ έχει ας πούμε 4 άτομα και αν αυτά είναι γυναίκες είναι λίγο δύσκολο να… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ ρώτησα τι έχετε να αντιπροτείνετε. Που αποδίδετε εσείς την απουσία τους.-Αν όντως απουσιάζουν-‘Οχι που πιστεύετε πως την αποδίδω εγώ. ‘Αλλωστε το τι σκέφτομαι το έχω αναφέρει σε σχόλιο μου παρακάτω.
2η παράγραφος ανωτέρω.
“Το ότι ένα γκρουπ έχει ας πούμε 4 άτομα και αν αυτά είναι γυναίκες είναι λίγο δύσκολο να βρεις 4/4 να επιλέγουν να κάνουν την εξαντλητική καριέρα της Μαντόνα ή της Κάλλας για 40 χρονια, αποκλείεται, σωστά; Η Κάλλας πχ αποθανε ακληρη.”