Αγαπητη Α μπα, Συνεβη κατι προσφατα που δεν μπορω να εξηγησω, οποτε θα ηθελα την καθαρη σου ματια. Ειμαι 42 χρονων και παντρεμενη με εναν επισης 42 χρονων, με τον οποιο υπηρξα αρχικα φιλη απο τα μαθητικα μου σχεδον χρονια. Οποτε ειμαστε μαζι 22 χρονια. Σ αυτα τα χρονια εχουμε ενα κοινο συνομηλικο φιλο, τον οποιο στην συνεχεια παντρεψαμε κιολας με την μετεπειτα αγαπημενη του και γιναμε κουμπαροι. Αυτη η κοπελα δεν ανηκε στον κυκλο μας (τον φιλικο εννοω) οποτε δεν ειχαμε την ιδια οικειοτητα τα πρωτα χρονια. Ηταν φανερο σε μενα λοιπον οτι μας ψιλοαπεφευγε και ωθουσε και τον φιλο μας να κανει το ιδιο σε ορισμενο βαθμο. Βεβαια αυτος συνεχιζε να κανει παρεα μαζι μας (και κυριως με τον αντρα μου) μονος του. Αργοτερα οι σχεσεις μας με την κοπελα βελτιωθηκαν και τωρα θεωρουμαστε φιλοι αλλα εγω νιωθω οτι η αποσταση υπαρχει. Στο μυαλο μου που αναλυω τα παντα λες και ειναι βιβλιο λεει ο αντρας μου. Τα τελευταια 5 χρονια αρχισα να νιωθω οτι και ο φιλος μας αρχισε να κραταει αποσταση και να προτιμαει αλλες παρεες εκτος απο εμας. Ο αντρας μου αρνιοταν να το δεχτει οταν του το ελεγα και οταν τον στριμωχνα ελεγε οτι πρεπει να δεχομαι τους αλλους ως εχουν και οτι να σεβαστω τα προβληματα που αντιμετωπιζε ο φιλος. Πραγματι περνουσε δυσκολα αλλα ειχα την υποψια οτι αυτο δεν ειχε να κανει με την συμπεριφορα του προς εμας. Τις στιγμες που βγαιναμε ολοι μαζι ηταν συνηθως ενταξει με καποια δειγματα εριστικης συμπεριφορας προς τον αντρα μου κυριως. Οταν τυχαινε να βγω μονη μαζι του ηταν αψογος, ο παλιος καλος κολλητος μου. Πριν μια εβδομαδα λοιπον βγηκαν αντροπαρεα μονο οι δυο τους μαζι με αλλους δυο φιλους. Στην παρεα προστεθηκε και μια κοπελα που ειχε φερει καποιος μαζι. Και εγινε ενας καβγας απο το πουθενα με τον φιλο να απειλει τον αντρα μου οτι θα τον πλακωσει και διαφορα τετοια χαζα. Αιτια και αφορμη δεν υπηρξε. Περαν του οτι ο αντρας μου τον πειραζε πριν τον καβγα, αλλα αυτου του ειδους τα πειραγματα συνεβαιναν παντα, δεν μπορω να δεχτω οτι ηταν αφορμη. Οι υπολοιποι που ηταν παροντες ξαφνιαστηκαν επισης. Απο τοτε εχει διακοπει πληρως η επικοινωνια μας και ο αντρας μου αρνειται να τον παρει τηλεφωνο γιατι εχει προσβληθει. Δεν τον ενδιαφερει να μαθει το γιατι εγινε οτι εγινε, και η συμπεριφορα τραμπουκου δεν μπορει να δικαιολογηθει για αυτον. Εγω ομως θελω να μαθω τι εγινε και γιατι. Η υπεραναλυση που μου προσαπτει παντα. Αλλα δεν μπορω να παρω τηλεφωνο, γιατι ειναι σαν να αγνοω τις επιθυμιες του αντρα μου. Δεν θα θελα να κανω κατι τετοιο γιατι δεν θα το δεχομουν κι εγω απο την πλευρα του σε αντιστοιχη περιπτωση. Ηλπιζα να με παρουν τηλεφωνο στην γιορτη του γιου μου και να το συζητησω τοτε, αλλα μονο η γυναικα του μου εστειλε ενα τυπικοτατο μυνημα. Αλλα εμενα με τρωει τωρα. Πως ειναι δυνατον να μην τον νοιαζει να μαθει τι εγινε; Σκεφτηκα οτι ισως ξερει και δεν θελει να μου πει εμενα αλλα ορκιζεται πως οχι. Και δεν μου εχει δωσει κανενα δειγμα διπροσωπιας (ο αντρας μου) ως τωρα και δεν εχω λογο να τον αμφισβητησω. Τι να κανω; Τι δεν βλεπω; Σε ευχαριστω!!
– Απορημενη
Δεν θέλουν όλοι να ξέρουν τα πάντα με τον τρόπο που θέλεις εσύ. Μπορεί να μην θέλει γιατί αν μάθει υπάρχει περίπτωση να πληγωθεί ακόμη περισσότερο, και προτιμάει να ξεκόψει μια και καλή για να πονέσει λιγότερο. Επίσης μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να μιλάνε για συναισθήματα και ανθρώπινες σχέσεις, το θεωρούν αδυναμία. Τον ξέρεις υπερβολικά πολλά χρόνια για να μην έχεις θεωρία γιατί δεν θέλει να το ψάξει περισσότερο.
Αν θέλεις να μάθεις τι έγινε και γιατί, αρκεί να μιλήσεις με τον άντρα σου, αλλά αυτό προϋποθέτει να θέλει κι αυτός να μιλήσει. Δεν εννοώ ότι ξέρει και δεν σου λέει. Εννοώ ότι με την κουβέντα θα καταλήγατε κάπου, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει μια αίσθηση μέσα του, χρειάζεται όμως να το αναλύσει για να βγει προς τα έξω. Για την ώρα δεν θέλει να το κάνει, και είναι πολύ κακή ιδέα να τον πιέσεις ή να το θεωρήσεις δικό σου πρόβλημα – που δεν είναι.
Δεν καταλαβαίνω όμως πώς γίνεται να μην έχεις ούτε θεωρία για την άρνηση του άντρα σου να το ψάξει το θέμα, ούτε για την απομάκρυνση του φίλου σας εδώ και πέντε χρόνια. Το περιγράφεις με ακρίβεια, αλλά ως εξωτερικός παρατηρητής, χωρίς να εμβαθύνεις. Τι αναλύεις ως βιβλίο, αν δεν έχεις μια ιδέα για το πώς προέκυψε αυτή η απόσταση; Ακόμα και αν δεχόμουν ότι φταίει η γυναίκα του, τότε γιατί δέχτηκε αυτή την πίεση, γιατί διάλεξε αυτή τη γυναίκα, και γιατί έγινε εριστικός αργότερα; Κι αυτό η γυναίκα του το έκανε;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
…ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορεί να έχει μεσολαβήσει όλα αυτά τα χρόνια, θα ήθελα όμως να σταθώ στο κάτωθι, χωρίς να λέω, απαραίτητα, ότι έχει σχέση: “Πέραν του οτι ο αντρας μου τον πειραζε πριν τον καβγα, αλλα αυτου του ειδους τα πειραγματα συνεβαιναν παντα, δεν μπορω να δεχτω οτι ηταν αφορμη.” καμιά φορά αυτά τα πειράγματα ούτε αθώα είναι, αλλά κυρίως δεν εκλαμβάνονται ως αθώα και καμιά φορά μαζεύει, μαζεύει κανείς και μετά λέει ένα “άστο γερο διάολο”. Αν μπορεί η γράφουσα να εγγυηθεί ότι τα πειράγματα λειτουργούσαν εκατέρωθεν των πλευρών και ήταν *πάντοτε* σε ένα “νορμάλ” πλαίσιο, έχει… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω φαντασία: Ο άντρας καλοβλέπει τη γυναίκα του φίλου. Ίσως παίζει κάτι, ίσως έκανε και μια κίνηση. Ο φίλος το πήρε χαμπάρι και θέλει να τον σπάσει στο ξύλο. Η γυναίκα του φίλου έχει λερωμένη τη φωλιά της και κάνει την πάπια. H κοπέλα της ερώτησης δεν έχει πάρει χαμπάρι και ο φίλος δε θέλει να την πληγώσει (στην τελική δεν του φταίει αυτή σε κάτι)..
κι έχω μία φαντασία, αλλά την προτιμώ gay.
😛
jk
Πιο extreme το δικό σου σενάριο, αλλά μου αρέσει… 🙂
“Περαν του οτι ο αντρας μου τον πειραζε πριν τον καβγα, αλλα αυτου του ειδους τα πειραγματα συνεβαιναν παντα, δεν μπορω να δεχτω οτι ηταν αφορμη.” Εγώ μπορώ να δεχτώ ότι ήταν όχι μόνο αφορμή αλλά και αιτία. Μπορεί ο άντρας σου να τον είχε πρήξει στα πειράγματα, να είχε ξεπεράσει τα όρια του φίλου σου και ο δεύτερος να έκανε υπομονή ακούγοντας τις χοντράδες του συζύγου σου. Μπορεί εσύ να μη τα θεωρείς χοντραδες αλλά πειραγματα, όμως για τον άλλο μπορει να ήταν προσβολές, μέχρι που εκείνο το απόγευμα να ξεχείλισε το ποτήρι και να του την είπε. Τώρα… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα σου πω το εξής. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αλήθεια και την δική του οπτική. Μπορεί εσύ να λες ότι είσαστε άψογοι σαν παρέα απέναντι στους κουμπάρους και μπορεί οι κουμπάροι να μη συμφωνούν καθόλου. Μπορεί ο σύζυγος να έκανε συνέχεια αστειάκια και να τα θεωρούσε αστειάκια και ο κουμπάρος αντίθετα να τα θεωρούσε προσωπικές επιθέσεις και να έφτανε στα όριά του και να αναγκαζόταν να τα καταπιεί λόγω της κουμπαριάς και να σας αποφεύγανε και όσο μπορούσαν, μη παρεξηγηθείτε, αλλά στο τέλος δεν άντεξε άλλο και έγινε έξω φρενών και λίγο έλειψε και να τον πλακώσει… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω οτι αυτό που θεωρείς πως έγινε (και δεν λες) είναι οτι η γυναίκα του φίλου σας του έβαλε λόγια. Δεν σας ενέκρινε σαν παρέα, αλλά εφόσον δεν μπόρεσε να σας ξεκόψει άμεσα το έκανε λίγο λίγο ροκανίζοντας την σχέση σας. Πιθανόν με κάθε αφορμή να υπεδείκνυε στον φίλο σας αρνητικά σημεία (σύμφωνα με την κρίση της) τα οποία ο φίλος σας ή δεν πρόσεχε ή δεν τα θεωρούσε αρνητικά π.χ. τα πειράγματα του άντρα σου. Πες-πες-πες σε πέντε χρόνια τον έκανε να βλέπει αρνητικά κάτι που το θεωρούσε φυσιολογικό. Θα εξηγούσε την σταδιακή απομάκρυνση του φίλου σας και το… Διαβάστε περισσότερα »
Ο,τι ήταν πάντως υπέβοσκε εδώ και χρόνια, εξού και τα δείγματα εριστικης συμπεριφοράς προς το σύζυγο. Δεν είχατε αναρωτηθεί ποτέ μέχρι τώρα; Ε, προφανώς μαζεύτηκαν πολλά. Δε λέω απαραίτητα ότι έχει δίκιο ο κουμπάρος αλλά νομίζω ότι και εσυ και ο άντρας σου εθελοτυφλείτε
Όπως έχει ήδη ειπωθεί, υποψιάζομαι ότι κάτι έπαιξε με τον άντρα σου και τη σύντροφο του φίλου. Ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα.