Ο γάμος της κολλητής και το πένθος για τον πατέρα είναι δύο μη συσχετιζόμενα γεγονότα. Πενθώ δεν σημαίνει αποκυρήσσω τους πάντες, φαντάζομαι το καταλαβαίνουν αρκετοί.
________________________
Η ιστορία της Τζία όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Αγαπητή Ρένα κι αναγνώστριες/αναγνώστες
Λίγο μετά το Πάσχα έχασα τον πατέρα μου και είναι νωπό ακόμα το πένθος. Η κολλητή μου παντρεύεται πριν τα 40μερα. Αμφιταλαντεύομαι να πάω ή να μην πάω.
Να πω δυο δεδομένα:
1. ψυχολογικά είμαι σε θέση να παραστώ, γιατί διαχωρίζω τα δύο γεγονότα (θέλω να χαρώ για τη φίλη μου) και διαχειρίζομαι το πένθος μου ήρεμα
2. Στην οικογένεια μου δεν είμαστε ιδιαίτερα παραδοσιακοι/θρησκευόμενοι άνθρωποι, οπότε δεν υπάρχει προσκόλληση στα τυπικά του πένθους (π.χ. μαύρα για καιρό).
Αυτό που με μπλοκάρει λίγο είναι ότι όλοι οι καλεσμένοι της θα είναι από το χωριό του μπαμπά μου, που έχουμε σχέσεις, γιατί και η φίλη μου είναι συγχωριανοί. Γενικά ξέρω το κλίμα που θα υπάρχει και δεν ξέρω αν έχω την όρεξη και την ψυχραιμία να ακούσω τα γνωστά λόγια ή να δω τα γνωστά βλέμματα που λένε σε κάποιον που δε φοράει μαύρα π.χ. ή που μπορεί να χαμογελάει, ενώ έχει πένθος και τον πόνο του.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Τζία
______________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Συλλυπητήρια για τον χαμό του και να ζήσεις χρόνια πολλά και καλά να τον θυμάσαι.
Νομίζω το έχεις αρκετά εξορθολογισμένο στο κεφάλι σου και μπράβο σου. Τα δύο θέματα δεν σχετίζονται όντως και τελικά μένει μόνο η εκνευριστική συνήθεια του κόσμου να κρίνει τους άλλους.
Ο κόσμος αυτός βέβαια πάντα βρίσκει κάτι να πει, δεν μπορείς να κερδίσεις, είναι ήδη “κομμένη” η τράπουλα. Βασίζεται στην αίσθηση μειονεξίας τους που θέλει να επιβεβαιωθεί μέσω της κριτικής προς τους άλλους, ώστε αυτός που κριτικάρει να αισθανθεί καλύτερα με τον εαυτό του και τις δικές του επιλογές.
Καθένας πενθεί όπως κρίνει ο ίδιος και στο κάτω κάτω ο γάμος είχε προγραμματιστεί πολύ νωρίτερα και χωρίς να υποψιαστεί κανείς ότι θα συνέβαινε κάτι τόσο αναπάντεχο. Η εκδήλωση του πένθους είναι κάτι προσωπικό, ενώ ο λαός λέει “δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάμματα και κηδεία χωρίς γέλια”. Το λέει ακριβώς για να δείξει ότι στις τελετουργίες αυτές της ζωής (μια νέα ζωή που αρχίζει και μια ζωή που τελειώνει αντίστοιχα) τα συναισθήματα μπλέκονται, αναμειγνύονται, δεν υπάρχει ξεκάθαρα μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, καθώς η ψυχική κατάσταση δεν είναι κάτι το συμπαγές και μονολιθικό. Έτσι κι εσύ μπορείς να χαρείς για τη φίλη χωρίς να προδίδεις τον μπαμπά. Φαντάζομαι αυτό μπορούν να το συμμεριστούν αρκετοί.
Στη θέση σου, πάντως, ως και μπλουζάκι ή σημαιάκι (ή μια μεγάλη κονκάρδα) θα εκτύπωνα με μήνυμα “μη μου μιλάτε, πενθώ” να τους κόψω λίγο τη φόρα, αλλά βέβαια εσύ θα αποφασίσεις η ίδια μόνη σου. Νομίζω ένα συγκαταβατικό χαμόγελο χωρίς ανταπόδωση σε τυχόν κακοπροαίρετα σχόλια ή επικριτικά βλέματα λέει βουβά αλλά σαφώς, “μα τι βλακείες ακούω και δεν σωριάζομαι”. Όσοι έχουν λίγο -ελάχιστο- μυαλό, το καταλαβαίνουν, δεν είναι πως δεν το καταλαβαίνουν. Κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν.
Βίο ανθόσπαρτο για την φίλη σου!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συλληπητήρια.
Μην χάσεις τον γάμο της φίλης σου για το τι θα πει ο κόσμος. Εζησες μια πολύ δύσκολη κατάσταση κι αν το να είσαι δίπλα στην φίλη σου και να γιορτάσεις την χαρά της σε βοηθήσει ψυχολογικά κάντο. Οι καλοθελητές πάντα θα υπάρχουν και θα σχολιάσουν οπότε μην χαλάς την ζαχαρένια σου για εκείνους.
Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου. Να κάνεις αυτό που νιώθεις ότι θα κάνει καλό σε εσένα, ειδικά επειδή πενθείς και είναι δύσκολο. Αν νομίζεις ότι θα σου κάνει καλό να χαρείς με τη χαρά της φίλης σου να πας, κι άσε τους συγχωριανούς να κουτσομπολεύουν. Οι κακοπροαίρετοι άνθρωποι πάντα θα βρουν κάτι να σχολιάσουν, σε ενδιαφέρει πραγματικά η γνώμη τους; Οι δικοί σου άνθρωποι ξέρουν τι σημαίνει ο μπαμπάς σου για σένα και πώς νιώθεις, αυτό έχει σημασία, όχι ο κάθε άσχετος από το χωριό. Βέβαια, αν νιώθεις ότι όλο αυτό σου δημιουργεί υπερβολικό άγχος στη δύσκολη περίοδο που… Διαβάστε περισσότερα »
Σε άλλους πολιτισμούς αυτόν που έφυγε τον αποχαιρετουσαν με τραγουδι και χορό.
Εκλεισε ένας κύκλος και ένας άλλος ανοίγει. Σε όλους μας θα ερθει η στιγμή να κλείσει ο κυκλος.Αν έχεις εσύ διάθεση, εννοείται να πας. Μπροστά σε αυτά το τι θα πει ο καθένας μοιάζει πολύ λίγο.
Καταρχάς συλλυπητήρια για τον μπαμπά σου και να ξέρεις σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κι εγώ έχασα τον μπαμπά μου λίγο πριν το Πάσχα, συγκεκριμένα Μεγάλη Τετάρτη. Την προηγούμενη βδομάδα βάφτιζε μια ξαδέρφη μου το παιδάκι της (η ξαδέρφη είναι από το σόι της μητέρας μου) και στην αρχή αμφιταλαντευόμουν σαν κι εσένα αν θα πάω ή όχι. Τελικά πήγα γιατί αφενός είχα επιβεβαιώσει (αρκετό καιρό πριν συμβεί το μοιραίο με τον μπαμπά μου) ότι θα παραστώ οπότε, αν και η ξαδέρφη μου ήξερε και μου είχε πει ότι δεν θα υπάρξει καμία παρεξήγηση αν δεν πάω, δεν θεώρησα σωστό να… Διαβάστε περισσότερα »
Κ εγώ σαν κ εσένα τα είχα απολύτως διαχωρισμένα στο μυαλό μου, οπότε θα σου πω αυτό και ελπίζω να σε βοηθήσει. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πήγα στο μπάτσελορ (για μπραντς πήγαμε, μη φανταστείς) της κολλητής μου πριν κλείσουν τα 40, δεν ανέβηκα και στα τραπέζια να χορεύω, δεν ήθελα άλλωστε, απλά έδωσα το παρών. Δεν το μετάνιωσα, άλλωστε ο καθένας διαχειρίζεται το πένθος όπως θέλει και μπορεί. Εμένα με βοηθούσε να μην είμαι όλη μέρα μαυροφορούσα κλεισμένη σπίτι να κλαίω.
Επειδή δεν μπορούμε να τους έχουμε όλους ικανοποιημένους κι επειδή πάντα κάποιος θα βρει κάτι να πει, να κάνεις αυτό που ικανοποιεί και κάνει χαρούμενη εσένα για να μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, να χαμογελάς και να σκέφτεσαι πως: ναι, η ζωή μου με τα πάνω της και τα κάτω της είναι καλή κι έτσι ακριβώς όπως τη θέλω εγώ. Αυτή είναι η γνώμη μου γενικά, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη περίσταση.
Συλλυπητήρια για την απώλεια σου. Αν νιώθεις ότι αντέχεις ψυχικά το κλίμα ενός γάμου, βεβαίως και να πας. Αν πάλι νιώθεις ότι δεν θέλεις να ακους συλλυπητήρια (όσο καλή πρόθεση και αν έχουν αυτοί που τα λένε) πήγαινε στο γάμο αλλά όχι στο γλέντι. Τώρα καλοθελητες να σε σχολιάσουν αρνητικά πάντα υπάρχουν. Αν θέλουν να ρίξουν φαρμάκι και να λείπεις πάλι θα βρουν να πουν. Άρα δεν υπάρχει λόγος να χάσεις ένα γεγονός σημαντικό για εσένα μόνο και μόνο για το τι θα πει ο κόσμος. Στην τελική αν σου ρίξουν καμία σποντα γιατί πηγές στο γάμο, πες τους ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Συλλυπητήρια για τον μπαμπά σου. Είναι μεγάλη απώλεια. Από την άλλη θεωρώ ότι θα είναι άλλη μια (διαφορετικού είδους βέβαια) απώλεια εάν δεν πας στον γάμο της κολλητής. Όχι τόσο για την κολλητή (θα καταλάβει τον πόνο σου), αλλά περισσότερο για εσένα γιατί από ότι γράφεις, θες να πας και αυτό που σε μπλοκάρει είναι οι αντιδράσεις των άλλων. Γενικά ο κόσμος πάντοτε θα βρει κάτι να πει. Η ψυχούλα σου το ξέρει το τι νιώθεις και κανένας δεν είναι άξιος να κρίνει τις επιλογές σου σε αυτό το κομμάτι Εάν κάποιος σε πλησιάσει με αφορμή το πένθος σου, μπορείς… Διαβάστε περισσότερα »
Συλληπητήρια για τον πατέρα σου, αρχικά. Σε βρίσκω μια χαρά, τα έχεις σκεφτεί όμορφα και τα έχεις διαχωρίσει σωστά στο κεφάλι σου. Επειδή βλέπω ότι θα ήθελες να πας στο γάμο της φίλης, εγώ θα σου έλεγα να πας και να πράξεις όπως νιώθεις. Θέλεις να φορέσεις εμπριμέ; Φόρα. Θέλεις να βάλεις μαύρα. Βάλτα. Θέλεις να ξεπατωθείς στο χορό; Κάντο. Θέλεις να κάθεσαι όλη μέρα και να χαμογελάς ευγενικά; Ελεύθερα. Γενικά, μη ζορίζεσαι. Αν έχεις κάποι@ φίλ@ που να γουστάρει να δυσαρεστεί ενοχλητικ@ς, μπορεί να αναλάβει να σε “προστατεύει” καθ’όλη τη διάρκεια του γάμου. Ενδεικτικός διάλογος: Μπράβο, Τζία μου, πάντως… Διαβάστε περισσότερα »
Συλλυπητήρια για την απώλεια σου. Πριν 1,5 χρόνο έχασα και εγώ τον πατέρα μου. Είκοσι μέρες μετά ήταν ο γάμος μιας φίλης μου. Πήγα και πέρασα ωραία. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Μια χαρμολυπη. Όπως και σε κάθε γιορτή άλλωστε από τότε. Χάρηκα όμως που πήγα και δεν το μετάνιωσα. Σκέψου 3 μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα μου και μια μέρα πριν την ταφή του γιορτάσαμε τα γενέθλια της κόρης μου. Οικογενειακά με δύο καλούς φίλους! Η ζωή είναι ανάμεικτη με λύπες και χαρές που διαδέχονται η μία την άλλη. Να κάνεις αυτό που νιώθεις και μη δίνεις σημασία σε… Διαβάστε περισσότερα »