in

Πρωίαν σε είδον: Η τηλεόραση των ωραίων ανθρώπων

Ή πώς ο Φώτης Σεργουλόπουλος και η Τζένη Μελιτά χρειάστηκαν μόλις λίγες ημέρες για να αποδείξουν από τι υλικά φτιάχνονται οι πραγματικά feel good εκπομπές

Ή πώς ο Φώτης Σεργουλόπουλος και η Τζένη Μελιτά χρειάστηκαν μόλις λίγες ημέρες για να αποδείξουν από τι υλικά φτιάχνονται οι πραγματικά feel good εκπομπές ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

prwian se eidon allagh wras

“Πρωίαν σε είδον / μαλλιά ξεπλεγμένα / στους ώμους ριγμένα / γελούσε η αυγή.

Γελούσαν τα ρόδα / γελούσαν οι κρίνοι / γελούσε η σελήνη/ γελούσες και συ”. 

Όταν πρωτο-άκουσα τον τίτλο που είχε αποφασίσει να δώσει ο Φώτης Σεργουλόπουλος στη νέα του εκπομπή μαζί με τη Τζένη Μελιτά στην ΕΡΤ1 έπιασα τον εαυτό μου να κρυφογελάει. Γιατί εκείνο το “Πρωίαν σε είδον” το είχα ακούσει για πρώτη φορά να το τραγουδά η Γεωργία Βασιλειάδου στους “Γαμπρούς της Ευτυχίας” και γενικώς η συγκεκριμένη ταινία είναι το αγχολυτικό μου. Ξέρω όλους τους διαλόγους απ’ έξω, χαχανίζω μόνη μου, αν θέλω μία ένεση γέλιου μέσα στη μέρα ψάχνω βιντεάκια στο YoutuBe ή από αυτή την ταινία είτε από τον “Ζήκο” για να ξεχαστώ (μην κρίνετε).

Στην ελληνική τηλεόραση εμπιστοσύνη δεν έχω και επίσης δεν την έχω καμία όρεξη. Χωρίς παρεξήγηση, δεν είναι μόνο τα χάλια της επικαιρότητας. Είναι κυρίως η ευχαρίστηση που αντλούν παρουσιαστές και δημοσιογράφοι από αυτά, χωρίς ίχνος αυτοσαρκασμού, οπότε την αποφεύγω, όπως το 5χρονο τον μπαμπούλα, με τη διαφορά ότι μπαμπούλας δεν υπάρχει, ενώ κακή τηλεόραση υπάρχει και κάνει και ζημιά.

Και όλοι συζητούσαν για την πρεμιέρα του “Πρωίαν σε είδα – την μεσημβρίαν”, αλλά εγώ την πρωίαν τρέχω και την μεσημβρίαν έχω ήδη πάρει το χρυσό στο σπριντ, οπότε τηλεόραση, τηλεόραση που να μου αρέσει εμένα, μπορώ να δω μόνο πολύ αργά το βράδυ, εκεί που όλοι στο σπίτι -παιδιά, σκυλιά, γατιά, καναρίνια και συζυγάκι- έχουν πέσει ξεροί και το ζάπινγκ μου ανήκει.

Και πέφτω πάνω στο δίδυμο Σεργουλόπουλου – Μελιτά, εκεί μέσα στο άγριο βράδυ, στην επανάληψη και κολλάω! Έλεγαν και οι δυο τους μια ιστορία, για την ηθοποιό Βαλέρια Κουρούπη, αν δεν κάνω λάθος, και ο τηλεθεατής έπρεπε να μαντέψει ποιος από τους δύο έλεγε ψέματα. Και πλάκα – πλάκα το χεράκι σιγά – σιγά ξέσφιξε από το τηλεκοντρόλ, δεν είχα διάθεση για ζάπινγκ, ήθελα να τους ακούσω, μου έφτιαχναν το κέφι, εκεί που κανονικά θα έπρεπε να χαλαρώνω και να ετοιμάζομαι για τη φάση REM.

Και είδα όλη την εκπομπή μονορούφι. Και δεν υπήρξε μια στιγμή που να κατσουφιάσω. Και γέλαγα τόσο που ένας τόσο σπουδαίος παρουσιαστής δεν είχε πρόβλημα να αυτοσαρκαστεί. Που μία νέα παρουσιάστρια δεν φαινόταν να έχει καμία από τις στερεοτυπικές αγκυλώσεις των παρουσιαστριών ψυχαγωγικών εκπομπών, που και οι δύο έμοιαζαν να απολαμβάνουν αυτό που συμβαίνει.

Και ενώ η εκπομπή έχει επαφή με την πραγματικότητα -υπέροχη η ελαφρά μπηχτή για τη δημοσιογραφική ντροπή με τις κάμερες έξω από το σπίτι της 12χρονης- ούτε μια στιγμή δεν κύλησε σε κάλπικους δεκάρικους και τσάμπα φωνές. Και όμορφα πράγματα ακούγονταν -για την ανατροφή του γιου του παρουσιαστή- για τη μαγειρική (έχουν Δελογιάννη, παιδιά, αξίζει!) και που όλα φαίνονταν άρτια, αλλά όχι στημένα κι αυτό από μόνο του κάτι έχει να πει.

Με λίγα λόγια, για πρώτη φορά μετά από καιρό, έχουμε τηλεόραση καλών προθέσεων, χαρούμενων και ωραίων ανθρώπων, ενημερωμένων, αλλά ψύχραιμων και με νορμάλ αντιδράσεις που θες να τους ξαναδείς. Και να τους ξανακούσεις.

Αν παίζει ρόλο το positioning, ο ακτιβισμός και η στάση ζωής του Σεργουλόπουλου; Ναι, παίζει. Αλλά γίνεται αβίαστα, χωρίς κορώνες και απότομες στροφές. Αν παίζει ρόλο ότι η Μελιτά “κουμπώνει” σπουδαία χωρίς να φοβάται να κουνηθεί, να φάει, να γελάσει σαν άνθρωπος; Παίζει. Αλλά προφανώς υπάρχει χημεία και αλληλοσεβασμός.

Και δεν υπάρχουν “γυναικεία” θέματα που γίνονται αγγαρεία και κανείς δεν υποτιμά κανέναν, για κανέναν λόγο! Και κυρίως, λείπει η επιτήδευση και το ψευτο-κομιλφό που από τόσες και τόσες εκπομπές λατρεύτηκε, αλλά δεν επιβράβευσε καμία.

Ε, και τελοσπάντων, τώρα με τρώει το άγχος, μην κάνουν καμιά αλλαγή στο πρόγραμμα και κόψουν τη νυχτερινή επανάληψη (σας παρακαλώ, όχι, μη!), γιατί εγώ το μεσημέρι δεν την προλαβαίνω την “Πρωίαν”, αλλά πόσο, πόσο χαίρομαι που η Δημόσια Τηλεόραση πήρε μια τέτοια ωραία στροφή, χωρίς φωνές και τυμπανοκρουσίες, αλλά μόνο με χαρά και σοβαρότητα.

Αλήθεια, δείτε την εκπομπή. Κυρίως, για να θυμηθείτε -που σίγουρα το ξεχάσατε με τόσα χρόνια “νομιμοποιημένου” trash- πώς πραγματικά είναι η τηλεόραση των ωραίων ανθρώπων.

INFO:

“Πρωίαν σε είδον – τη μεσημβρίαν” -ΕΡΤ1 / 13.00 -15.00

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

3 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
all things must pass
all things must pass
1 χρόνος πριν

Συμφωνώ απόλυτα για την συγκεκριμένη εκπομπή.
Ομως, δεν είναι γι’αυτό που θέλησα να σχολιάσω ,αλλά για τους”γαμπρούς της Ευτυχίας.”Μακράν η αγαπημένη μου ελληνική,εδώ και πολλά πολλά χρόνια.Παρομοίως ξέρω απ έξω ατάκες κλπ..Μαζί με την “ωραία των Αθηνών” και “τα κίτρινα γάντια”,έχω κόλλημα.lol…
Kαλή ξεκούραση.

Τελευταία επεξεργασία 1 χρόνος πριν από all things must pass
Dimitra m
Dimitra m
1 χρόνος πριν

Πράγματι από τις πιο απολαυστικές εκπομπές!!! Δίνουν ρέστα οι δύο τους, οι συνεντεύξεις έχουν επίπεδο, μακριά απο αδιακρισιες κλπ και η Δελογιάννη με φοβερές συνταγές. Μια μικρή διόρθωση: προβάλλεται στην ερτ1 13:00-15:00 (εξού και η μεσημβρία) . Επίσης, υπάρχει on demand στο ertflix για όσ@ διαθέτουν smart tv, πατάς το κόκκινο κουμπάκι και έχεις όλο το πρόγραμμα συν κάποιες ξενόγλωσσες σειρές.