Α,μπά team
Παρόλο που οι «ειδικοί» λένε πως όσες φοράνε plus size πρέπει να αποφεύγουν τα φωτεινά χρώματα, παρόλο που η βιομηχανία της μόδας δεν παρέχει αρκετές plus size επιλογές, παρόλο που το μαύρο είναι safe και κολακευτικό, η πάντα όμορφη, σοφιστικέ και σικ ηθοποιός του «Τhis is Us», αποτινάζει τα μαύρα, πάει ενάντια στα «πρέπει» και επιλέγει να κάνει αστραφτερές, πολύχρωμες, «ζωντανές» εμφανίσεις.
«Υπάρχει περισσότερος χώρος και για μας πλέον- ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητα, τη φυλή, το φύλο, το μέγεθος του σώματος ή οτιδήποτε άλλο»
Και να φανταστεί κανείς ότι οι παχύσαρκοι άντρες όχι μόνο δεν είναι υποχρεωμένοι να φοράνε σκούρα χρώματα για να κρύβουν το σώμα τους αλλά μπορεί το ότι είναι χοντροί σε συνδυασμό με ζωηρά χρώματα ή ένα χαρούμενο αξεσουάρ πχ. τα χαρακτηριστικά γυαλιά του δημοσιογράφου Θανάση Λάλα , να τούς κάνουν να φαίνονται εναλλακτικοί ή διανοούμενοι.
Και για τις γυναίκες το ίδιο ισχύει απλώς δεν μπορούν να αποτινάξουν τον επαρχιωτισμο του fashion police
Ο “επαρχιωτισμός του fashion police” είναι το πρόβλημα; Οχι το ότι μια γυναίκα δέχεται απείρως περισσότερη κριτική από έναν άντρα για τα παραπανισια κιλά;
Από την άλλη, κανένας παχύσαρκος άντρας δε θα γινόταν αποδεκτός (στους άλλους άντρες) σαν εξώφυλλο περιοδικού, ή σαν ‘έκφραση του διαφορετικού’. Ευτυχώς σε εμάς τους άντρες επιτρέπεται να πούμε τον χοντρό άντρα, χοντρό (και το κάνουμε).
Υπάρχει διαφορά στο αποδέχομαι κάτι, και στο εκθειάζω κάτι. Η παχυσαρκία ΔΕΝ είναι κάτι να θαυμάζει κανείς, είναι κάτι να βοηθάμε τους εαυτούς μας (και τους άλλους) να το ξεπεράσουν – εκτός αν υπάρχει ιατρικό ιστορικό.
Δυστυχώς η εύθραυστη γυναικεία ματαιοδοξία επιβάλλει να ‘αρέσουν’ οι παχύσαρκες ή οι 50αρες (βλέπε τη προσφατη δήλωση του Γάλλου), γιατί ‘είμαστε γυναίκες και είμαστε το κέντρο του σύμπαντος/special snowflakes/κλπ’
Ένας παχύσαρκος άντρας δεν χρειάζεται να γίνει εξώφυλλο περιοδικού ως “έκφραση του διαφορετικού” γιατί ο παχύς άντρας δεν θεωρείται από την κοινωνία κάτι διαφορετικό. Αντίθετα, θεωρείται ότι δεν τρέχει και τίποτα αν ένας άντρας είναι παχύς. Γι αυτό ακριβώς, αν πεις έναν άντρα χοντρό δεν θεωρείται φοβερή βρισιά. Προβάλλοντας χοντρές ή πενηντάρες γυναίκες, ο σκοπός δεν είναι να εκθειαστει το πάχος ή ηλικία των πενήντα , αλλά να εκθειαστει το δικαίωμα μιας γυναίκας να μπορεί να υπάρξει χωρίς να έχει σώμα εικοσάχρονου μοντέλου. ΥΓ. Επειδή μίλησες για “εύθραυστη γυναικεία ματαιοδοξία” , να σε ρωτήσω κάτι: αν μία πενηντάρα γυναίκα δήλωνε… Διαβάστε περισσότερα »
Η γυναικα πρέπει να ειναι παντα λεπτη, ομορφη, νεα, αν θέλει να γινει εξωφυλλο. Οι χοντρες/ασχημες/γριες που ξεπερνουν χιλια κυμματα για να γινουν αποδεκτες, “γιορτάζονται” για την διαφορετικότητα τους και κάθε αρθρο αναφερεται στα κιλα/χρονια τους και “υμνει” πόσο γενναια ειναι που τα καταφερε παρα τις αντιξοοτητες.
Αντιθετως οι ασχημοι άνδρες κατα βάση θεωρουνται γοητευτικοί/ διανοούμενοι/περιεργοι με κουλ τροπο, ενώ δεν εχω δει ουτε μιση ερωτηση σε παχυσααρκο ανδρα “κυριε ταδε μου πως ξεπεράσατε τα στερεοτυπα και πηρατε οσκαρ παροτι παχουλοκομψος;”
καλα εκανε και φορεσε οτι ηθελε, και λαμπερο φορεμα, και περιποιημενη. μια χαρα. απο εκει και περα δεν χαιρομαι οταν βλεπω ενα ατομο παχυσαρκο ουτε ειναι role model, βλεπω μια κοπελα που εχει προβλημα και χρειαζεται βοηθεια. αντιστοιχα ενα κοριτσι ανορεξικο ειναι μια εικονα στεναχωρη και χρειαζεται και εκεινη βοηθεια. η παχυσαρκια ειναι αρρωστια. η ανορεξια ειναι ψυχικη ασθενεια . το ιδιο δηλαδη. και δεν καταλαβαινω το σχολιο του κειμενου χωρος υπαρχει και για εμας. ο χοντρος ειναι χοντρος ο λεπτος ειναι λεπτος. πρεπει να φοβομαστε να πουμε αυτες τις λεξεις; ελεος