Την τελευταία ημέρα πριν την καραντίνα αποφασίσαμε με την κολλητή μου να βγούμε μια τελευταία φορά το βράδυ, να πάρουμε κάτι στο χέρι και να αράξουμε στο παρκάκι έξω από την πόλη μας.
Αφού τυλιχτήκαμε κυριολεκτικά απο πάνω μέχρι κάτω με ζεστά πλεκτά ρούχα και πανωφόρια για να μην κρυώσουμε, φορέσαμε τις μάσκες μας και ξεκινήσαμε τη βολτίτσα μας. Κατεβαίνοντας στην αγορά προμηθευτήκαμε τα απαραίτητα και ακολουθήσαμε τον δρόμο που οδηγούσε έξω από την πόλη. Καθώς είχαμε διανύσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση και βλέπαμε πλέον το παρκάκι, ακούσαμε κορναρίσματα από ένα διερχόμενο αυτοκίνητο. Γυρίσαμε ταραγμένες να δούμε τι συνέβαινε…
Το αυτοκίνητο έκοψε ταχύτυτα, σχεδόν σταμάτησε και μέσα από το φιμέ τζάμι διακρίναμε 2 ανδρικές φιγούρες. Ο συνοδηγός κατέβασε το παράθυρο τόσο ώστε να μην βλέπουμε το πρόσωπό του και είπε ” Καλε τι κ@ύλες είστε εσείς!”. Εγώ φώναξα “αντε στο δι@ολο κωλόπαιδα” και φευγοντας άκουσα τις χυδαίες ιαχές τους… Η κολλητή μου είχε παγώσει ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα και ήθελε να πάρει τηλέφωνο τον αδελφό της να έρθει να μας πάρει με το αυτοκίνητο και να μας γυρίσει σπίτι.
Ωστόσο σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα να περιμένουμε μόνες στον περιφερειακό δρόμο και έτσι την έπεισα να γυρίσουμε σπίτι με τα πόδια.. Κάπως έτσι τα σχέδιά μας ανατράπηκαν εξαιτίας δυο κάφρων που αποφάσισαν να “παίξουν” με άγνωστα κορίτσια για να περάσουν τη βραδιά τους. Στο σημείο αυτό κάποιος θα μπορούσε να μου πει ότι οκευ, αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα γιατι το πήρες και εσυ και η φίλη σου τόσο σοβαρά; Η απάντησή μου είναι η εξής : Ταράχτηκα τόσο πολύ, γιατί δεν περίμενα ότι ντυμένη από πάνω μέχρι κάτω με φόρμες και φουτερ, φορώντας μάσκα, με το μαλλί πιασμένο messy bun και με ένα πιτόγυρο στο χέρι κάποιος άγνωστος θα σταματούσε στη μέση του πουθενά για να με χαρακτηρίσει κ@υλα, να με εκθέσει σε αυτού του είδους τη βια.
Με τρομάζουν η πατριαρχία και ο μισογυνισμός, γιατί έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις. Και από θύμα γίνεσαι ένοχη… Τι δουλειά είχες εκεί τέτοια ωρα, τι φόραγες, μηπως πολυκουνιόσουν; ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΟΡΑΓΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΟΥΣ ΧΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΦΡΟΥΣ… Είναι απαίσιοι και δεν αξίζουν την υπεράσπιση κανενός. Ο δρόμος προς τη δικαίωση όλων μας είναι ακόμα πολυ, ΜΑ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΣ!!!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάντως το χειροτερο σχόλιο το ειχα ακουσει πριν χρόνια όταν ήμουν πρωτοετης… Βρισκόμουν σε τρόλεϊ στο κέντρο της Αθήνας και ήμουν ντυμένη από την κορυφή μέχρι τα νυχια… μακρυ μαυρο παντελονι, μπλουζάκι μακρυμάνικο και μαυρο μακρυ παλτο. Εκεί που καθόμουν ανεμελη αντίκρυσα δυο αγόρια 16-18 ετών να με κοιτάζουν περιεργα… δεν έδωσα σημασία και μετά από λίγο άρχισαν να μου φωνάζουν ωραία κοσμήτορας τυπου πουτανα κλπ… Πραγματικά τα ρουχα δεν παίζουν κανέναν ρόλο.
Θυμάμαι σοκ που είχα πάθει φοιτήτρια, περιμένοντας να περάσω ένα δρομάκι απέναντι περνάει ένα αμαξι με μεγάλη ταχύτητα, ο συνοδηγός κρεμόταν έξω από το παράθυρο (από τη μεριά του δρόμου που ήμουν) , τζιν και ημι παλτό φορούσα μιας και τα αναφέρουμε, και φωνάζει παρά πολύ δυνατά και άγρια «καρ….λαααα». Έχω πάθει ΣΟΚ. κοιτάω γύρω που υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι και νιώθω ντροπή νιώθω τραγικά… το σκεφτόμουν συνέχεια. Πως μπορεί ένας άγνωστος σε ένα δευτερόλεπτο που θα σε δει να σε βρίσει με τοση ένταση και γιατί…
Καλοκαίρι στην Αθήνα με μακρύ τζιν παντελόνι, αθλητικά, πουκάμισο μακρύ και φαρδύ, μαλλί μαζεμένο, μάσκα, γυαλιά μυωπίας (θαμπά από τη μάσκα) και φυσικά αμακιγιάριστη, κουβαλώντας σακίδιο, βαλίτσα και σακούλες, τρέχοντας να προλάβω το ένα τρένο από τη μια γραμμή στην άλλη καταϊδρωμένη και καταταλαιπωρημένη, κοιτώντας απλά τη δουλειά μου, δυο τύποι πέρασαν από δίπλα μου, κοντοστάθηκαν να με κοιτάξουν και να μου πουν “πού πας κούκλα;”
@Lilac Πριν 2 χρόνια,ετοιμαζόμουν να βγω,είχα φορέσει ένα απλό φόρεμα,μακρυμάνικο που έφτανε μέχρι και τη γάμπα το μήκος του και μπουφάν. Και ενώ προχωράω ακούω έναν να μου λέει “μωρό μου εσύ”. Ταράχτηκα εννοείται,αλλά δεν απάντησα και απλά προχώρησα και πήρα ταξί και τελείωσε το θέμα
Πριν πολλά χρόνια, πήγαινα λύκειο εάν δεν κάνω λάθος, επέστρεφα γύρω στις 10 το βράδυ σπίτι μου. Δεν πολύ θυμάμαι τι φορούσα αλλά ξέρω πως ήταν χειμώνας. Το ντύσιμο δεν έχει και πολύ σημασία, γιατί εάν σε μισεί κάποιος που εισαι γυναίκα, απλά σε μισεί που εισαι γυναίκα . Για το λόγο αυτό, ο “υπέροχος” άγνωστος άνδρας που διασταυρώθηκα καθώς περπατούσα με ρώτησε: κοπελιά μήπως θα ήθελες να σε πετάξω σε κανένα χαντάκι?
Εννοείται πως το υπόλοιπο της διαδρομής το έκανα τρέχοντας μέχρι την πολυκατοικία μου!
Εμετικές νοοτροπίες πιθηκάνθρωπων. Πότε θα καταλάβουν οτί καμία γυναίκα δεν ενδιαφέρεται για την γνώμη τους; Κάτι τέτοια μου έλεγε οτι έκανε ενας πρώην, δικαιολογίες οτι ήταν ανώριμος και ότι πολλές γυναίκες κολακεύονται έτσι… σουτ και γκόλ, οχί μόνο για αυτό, αλλά και για πολλά άλλα.
Ουσιαστικά είναι θέμα εξουσίας, για να νιώθουν υπεράνω, και το κάνουν επειδή μπορούν. Στον αγύριστο.
Λυπάμαι πάρα πολύ γι αυτό που συνέβη σε εσένα και τη φίλη σου. Τέτοιοι ούγκανοι δεν καταλαβαίνουν από ενδυματολογικό κώδικα,απλά γουστάρουν να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους. Θα ήθελα ωστόσο να θίξω ένα θέμα που είχε τεθεί και παλιότερα στο Α,μπα το οποίο είναι το αν πρέπει η οχι να μιλάμε όταν μας κάνουν cat calling(αν λέω σωστά τον όρο). Ήταν πολύ επικίνδυνο που τους απάντησες γιατί μπορεί να σας είχαν επιτεθεί και να γίνονταν τα χειρότερα.
Η αλήθεια είναι ότι μόλις τους απάντησα το μετάνιωσα και ένιωσα τυχερή που δεν κατέβηκαν από το αυτοκίνητο να μας κυνηγήσουν όπως συμβαίνει σε ουκ ολίγες περιπτώσεις… Όσο σκέφτομαι τι θα μπορούσε να έχει συμβεί αν μας κυνηγούσαν, με λούζει κρύος ιδρώτας. Από την άλλη πλευρά, θέλω να απαντάω στους μισογύνηδες γλίτσες για να μην έχουν και την εντύπωση ότι εξέλαβα το σχόλιό τους ως κοπλιμέντο. Βέβαια πάντα προέχει η σωματική μας ακεραιότητα! ❤️
Η σωματική ακεραιότητα είναι πάνω απ’όλα @iamweirdo♥️ Εύχομαι ειλικρινά να μην σου ξανασυμβεί ούτε και σε καμία άλλη κοπέλα,αν και δύσκολο με τόσους γλίτσες όπως λες κι εσύ
Πριν ένα μήνα και κάτι, Νέα Σμύρνη προχωρώ προς σπίτι φίλων. Ακούω ένα δυνατό βουητό ξαφνικά, ψάχνομαι γύρω μου λέω τι γίνεται τα καλώδια της ΔΕΗ από πάνω ακούγονται έτσι; συνεχίζω να προχωράω, μαζι και το μπζζζζ πάνω από το κεφάλι μου. Σε κάποια φάση συνειδητοποιώ ότι πρόκειται για drone που με ακολουθεί (και πιθανώς καταγράφει). Αυτό για ~4 τετράγωνα με εμένα να προσπαθώ να χώνομαι κάτω από υπόστεγα και δέντρα, μετά τα παράτησε.
Νεξτ λεβελ παρενόχληση.
Δεύτερο έτος στο πανεπιστήμιο, ένα χειμωνιάτικο πρωινό με παλτό, τζιν και την τσίμπλα στο μάτι, πήγαινα στη σχολή όταν ένας παππούς που περπατούσε απέναντί μου μου είπε “τριχωτό μ****κι” κοιτώντας με επίμονα και αηδιαστικά.
Πόσο cringe ο παππούς🤢