Γεια σας,
Θέλω κάπου να πω αυτό που με απασχολεί 9 χρόνια.
Είμαι 29 ετών και έχω σχέση με έναν παντρεμένο άνδρα από 20 ετών.
Έχοντας δεχτεί μέχρι τα 20 μου όλα τα είδη βίας επανειλημμένα και κατά τη διάρκεια αυτόκαταστροφικών μου τάσεων και πράξεων, γνώρισα εκείνον.
Η σχέση μας ξεκίνησε ως συναλλακτική και άμεσα έγινε βαθύτερη με τον έρωτα και την αγάπη μας να φουντώνουν. Μου προσέφερε σε υλικό, πνευματικό και ψυχικό επίπεδο όσα δεν μου προσέφερε κανείς. Έγινε σύντροφος, φίλος, αδερφός. Μαζί του μπόρεσα να είμαι ο εαυτός μου. Συζητάμε για όλα. Και οι ερωτικές μας πράξεις είναι οι καλύτερες που είχα ποτέ. Προσπαθούμε να βρισκόμαστε όσο πιο συχνά γίνεται (δουλεύουμε και οι δύο) χωρίς το σεξ στο μυαλό μας. Δεν κάνουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε. Με το πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκε όλο και περισσότερο αυτή η σχέση.
Έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, έχω προοδεύσει και νιώθω ότι έχω έναν συνοδοιπόρο που με κατανοεί και είναι εκεί στα καλά και τα άσχημα.
Ηθικές αναστολές είχα και έχω. Από την πλευρά του, με έχει διαβεβαιώσει ότι συμβιώνει με τη γυναίκα του για το παιδί τους. Ακόμα και η γυναίκα του μου το έχει πει μέσα σε κουβέντα, καθώς με έχει γνωρίσει στην οικογένεια του και συναντιόμαστε 3-4 φορές το χρόνο.
Όσο για το ότι σπάνια κοιμόμαστε τα βράδια μαζί, προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και το έχω σχεδόν συνηθίσει.
Εκτός από τα καλά, κάθε χρόνο έχω ξεσπάσματα για όσα μου λείπουν. Μου λείπει να είμαστε μαζί χωρίς να κανονίζουμε, να περνάμε καθημερινά χρόνο μαζί (μιλάμε πολύ μέσω τηλεφώνου, βιντεοκλήσεων και μηνυμάτων), να πηγαίνουμε διακοπές τα καλοκαίρια (το χειμώνα πηγαίνουμε στο εξωτερικό). Μου λείπει η φανερή σχέση.
Και επειδή δεν εκδηλώνει εύκολα την τρυφερότητα του με την αφή, τις αγκαλιές, φιλιά, κράτημα χεριού, χάιδεμα χωρίς να οδηγεί στο σεξ, τα βελτιώνει αργά. Και η συχνότητα σεξ είναι μικρή για μένα.
Εμένα αυτά μου λείπουν, αλλά είμαι πιστή σε εκείνον.
Ώσπου γνώρισα πρόσφατα ένα άτομο από το εργασιακό μου περιβάλλον που με γοήτευσε. Συστηθήκαμε, χαιρετιόμαστε και γίναμε φίλοι στα ΜΚΔ χωρίς να μιλάμε. Ξέρει ότι έχω σχέση, αλλά λαμβάνω ένα διαφέρον από την πλευρά του. Ο σύντροφος μου τον ανακάλυψε, μου το είπε, νευρίασα που έψαξε τους φίλους μου κάτι του είπα ότι γοητεύθηκα από άλλον και να μου πει τις προθέσεις του (μου είχε πει ότι μας βλέπει φανερά μαζί στο μέλλον).
Μου τις είπε μετά από μερικές μέρες:
Να περιμένουμε ως έχει μέχρι να πεθάνει η μητέρα του που είναι ηλικιωμένη, ώστε να μην δεχτεί ψυχολογικό πόλεμο στην ήδη επιβαρυμένη ψυχική του υγεία.
Και τώρα περιμένει τις δικές μου.
Χρόνια τώρα αποφεύγω αποφάσεις, νιώθω ότι δεν το ζω αυτό. Πήγα και σε ψυχολόγο πέρσι, δεν ήμουν έτοιμη για μεγάλες αποφάσεις.
Και ο χρόνος περνάει. Φοβάμαι ότι δεν θα έχω ζήσει.
Αλλά τον αγαπώ και θέλω πολύ να ζήσουμε και την συντροφικότητα όπως την φαντάζομαι μαζί.
Το τίμημα της αναμονής μεγάλο.
Κράξτε ελεύθερα, αλλά θυμίζω ότι όλες μου εμπειρίες σε συνδυασμό με την αυτοκαταστροφική μου τάση με οδήγησαν σε αυτές τις επιλογές. Τουλάχιστον είμαι από τις τυχερές με τόσο αμφιλεγόμενες επιλογές…
ΑΠΟ ΤHΝ – Βράστα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δες πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά…ειμαι ένα χρόνο μεγαλύτερη από εσένα και έχω ακριβώς την ίδια ιστορία με εσένα, σχέση 8 ετών με παντρεμένο με 3 παιδιά.η προσωπική μου γνώμη είναι ν αφήσεις αυτή τη σχέση να πάς παρακάτω.εγω φέτος το καλοκαίρι το ζυγισα πολλές φορές στο μυαλό μου,έβαλα κάτω συναισθήματα και λογική,τα καλά και τα κακά.σκεφτηκα και κάτι βασικό που αν θες φίλη σκέψου το κ συ…εσυ τόσα χρόνια κάνεις υπομονή,αυτός αν ήταν στη θέση σου θα έκανε το ίδιο για σένα????δεν το λέω από κακία αλλά εμένα οι χιλιάδες σκέψεις μου με οδήγησαν στην απόφαση να… Διαβάστε περισσότερα »
σωστή!
Κορίτσια μου, να μη δέχεστε να έρχεστε δεύτερες ποτέ. Η θα είστε η προτεραιότητα, ή φεύγετε. Αξίζετε τα καλύτερα – και θα δείτε, θα έρθουν.
Πραγματικά ωραία απάντηση από τη Danai91. Η ζωή περνά και χάνεται που λέει και το τραγούδι…μην την χαραμίζεις. Μην τρέφεσαι με ψίχουλα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές και μπορούν να βρεθούν ακόμα περισσότερες, τα παιδιά, η μαμά κλπ. Όλα όπως βολεύουν την άλλη πλευρά σε μια ισορροπία που εξυπηρετεί μόνο τη δική του ζωή και ‘σύ εκεί να κρατάς την πατερίτσα του γάμου του, ώστε ο τύπος να αντέχει την καθημερινότητα, μια καθημερινότητα πασπαλισμένη με μπόλικο ψέμα, την οποία βέβαια δεν θέλει με τίποτα να αλλάξει μέχρι να πεθάνει η μαμά του (τι άλλο θα ακούσουμε). Φύγε, τρέχα και… Διαβάστε περισσότερα »
Γειά σου, φίλη! Η ιστορία σου έχει αρκετά κενά, όπως για παράδειγμα το ότι η ίδια η σύζυγός του σου έχει πει ότι η σχέση τους είναι τελειωμένη. Αναφέρεις ότι τους επισκέπτεσαι κάποιες φορές. Ως τι τους επισκέπτεσαι; Γνωρίζει η γυναίκα του τη σχέση σας; Δεν το διευκρινίζεις, γι αυτό θα σου πω κάτι γενικό. Σχέση με παντρεμένο και γενικότερα με δεσμευμένο δεν κάνουμε ποτέ! Και δεν μιλάω μόνο για την ηθική διάσταση του θέματος, που προφανώς υπάρχει και θα πρέπει να είναι σεβαστή η ύπαρξη σχέσης, γάμου ή παιδιών αλλά και από πρακτικής άποψης. Το τρίτο πρόσωπο είναι ο… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή, κατ’ αρχήν από την πρώτη στιγμή που διάβασα το κείμενο σου, αισθάνθηκα πολύ άσχημα που ένα νέο κορίτσι έχασε 9, νεανικά, υπέροχα και ξένοιαστα χρόνια σε μια τέτοια “σχέση”. Και με κατακλύζει το “γιατί;” Αν κορίτσι μου γλυκό ένιωθε όπως εσύ δεν θα είχε περάσει τόσα χρόνια έτσι. Η δικαιολογία των παιδιών είναι πάγια τακτική για παντρεμένους που βολεύονται στο σπίτι με την γυναίκα θύμα και κυκλοφορούν και με όποια θέλουν. Φυσικά και το έχει καταλάβει και η γυναίκα του που το μόνο που την νοιάζει είναι να μην γίνεται κάτι στα φανερά και να μην την εκθέσει…. Η… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι λίγο κάπως να εξαρτιέται η ευτυχία σου από το θάνατο μιας άλλης γυναίκας; Αυτός άνθρωπος κρυβόταν χρόνια πίσω από το παιδί του, τώρα κρύβεται πίσω από την ηλικιωμένη μητέρα του. Εννιά χρόνια όλα τακτοποιημένα με βάση τις δικές του ανάγκες, το δικό του πρόγραμμα, τις δικές του επιθυμίες. Δεν είναι τυχαίο που έμπλεξε με μικρούλα, χειραγωγείται πιο εύκολα και λόγω έλλειψης εμπειριών η μικρούλα τον βλέπει σαν Θεό. Μεγαλώνεις όμως και ξεφτίζει το παραμύθι. Θέλεις σιγά-σιγά να ζήσεις τη ζωή σου και όχι να ζεις μέσα στη ζωή κάποιου άλλου, για την ακρίβεια παράπλευρα στη ζωή κάποιου άλλου.… Διαβάστε περισσότερα »
Αν έχεις την εντύπωση ότι υπάρχει έστω και ένας παντρεμένος εκεί εξω που θα αφήσει τη γυναίκα του και το σπιτάκι του ,για την γκόμενά….πλανασαι πλανην οικτραν! Πότε,μα ποτέ δεν θα το κάνεις κάνεις αυτό…ούτε για εσένα,ούτε για καμμια άλλη γυναίκα!!! Όταν λέω καμμια ,το εννοώ! η Μόνικα μπελουτσι να εισαι,δεν έχεις καμμια ελπίδα! Δεν αξίζει να έχεις την ζωή σου στο pause επειδη κάποιος άλλος στο επέβαλε. Η ” σχέση” σας στην ουσία ωφελεί μόνο εκεινον-εσυ είσαι εκεί μόνο για την ευχαρίστηση του και για να ξεχνιέται απ τις ευθύνες του σπιτιού του…άρα σε εκμεταλλευεται ! Το emotional labor… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι έτσι ακριβώς, και ο ένας ξέρει και ο άλλος, απλά δεν υπάρχει μέλλον !
Επειδη δεν ξέρεις εσύ κάποιον παντρεμένο που να άφησε τη γυναίκα του για τη γκόμενα, δε σημαινει πως δεν υπάρχει όμως.
Εγω γνωρίζω παντρεμένους με παιδιά που άφησαν την γυναίκα τους για την γκόμενα. Οι περισσότεροι απο αυτούς δε προχώρησαν σε νέα οικογένεια με την επόμενη. Όμως σε όλες τις περιπτώσεις που ξέρω το πράγμα φάνηκε απο την αρχή, ήταν ήδη τελειωμένη η συζυγική σχέση και η παράλληλη κράτησε 6 μήνες με χρόνο το πολύ.
Καλή μου, όλο το κείμενο μου βγάζει μια απεγνωσμένη προσπάθεια να μη σε κακοχαρακτηρίσουμε και μια ενοχή. Η κακοποίηση που σε οδήγησε σε λάθος επιλογές, ο παντρεμένος που δε σε θέλει μόνο για σεξ, η σύζυγος που γνωρίζει, κα. Γιατί σε νοιάζει η γνώμη μερικών άγνωστων ανθρώπων που δεν θα συναντήσεις ποτέ σου? Και αφού σε νοιάζει, γιατί έστειλες? Για να σου πούμε τι? Ότι είναι λάθος επιλογή αυτός ο άνθρωπος? Αφού είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις και η ίδια. Κάποιος που περιμένει το θάνατο ενός άλλου ανθρώπου για να ζήσει όπως θέλει, τι καλό περιμένεις να σου προσφέρει? Κάποιος… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατι να κραξω; Το εζησα, οπως το ειπες για 10 χρονια. Απο τα 23 εως τα 33. Τα 10 χρονια φερνουν φθορα στον ερωτα και μετα ή διαλυεται ή συνεχιζει ως συντροφικη αγαπη. Εισαι μικρη για να καταληξεις στη συντροφικη αγαπη, που συνηθως συντηρουν οι παντρεμενοι με παιδια που δεν θελουν να χωρισουν και προσδοκουν να φτασουν ετσι στα γεραματα με εναν ανθρωπο που αγαπουν αλλα δεν ειναι ερωτευμενοι. Για ηρεμια και μια ταξη στη ζωη τους. Δεν ξερω. Ετσι θελεις να προχωρησεις την προσωπικη σου ζωη απο τωρα; Οσο για την συντροφικοτητα που θες να ζησεις μαζι του, οπως… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικά θα είναι η ώρα της ελευθερίας του, στο απίθανο σενάριο που χωρίσει αυτός και η κοπέλα νιώσει ότι θέλει ένα παιδί κάποια στιγμή (δε λέω κ γάμο), θα της πει εγώ είχα γάμο και υποχρεώσεις και έχω γίνει πατέρας, δεν θα το ξανακάνω από την αρχή. Και τότε άλλο ένα “θέλω” της θα γκρεμιστεί εξαιτίας του. Ένα παράδειγμα λέω, μπορεί να είναι κάλλιστα κάτι άλλο.
Δεν καταλαβα σε ποιο πλαισιο γνωρισες τη γυναικα του και σε διαβεβαιωσε και αυτή ότι απλώς συμβιωνουν. Ξέρει για τη σχέση σας? Αυτό υπονοεις αλλά νιώθω ότι αν ήταν όντως ετσι θα το ξεκαθαριζες πολύ πιο έντονα. Τέλος παντων, δε θα μπω στη διαδικασία να σε κρίνω ηθικά. Βλέπω ότι ήδη εχεις βρει δικαιολογιες για τον εαυτό σου. Θεωρώ ομως ότι πρέπει να κανεις ουσιαστική και ειλικρινή θεραπεια γιατί με το να δικαιολογεις έτσι τον εαυτό σου απλώς βαζεις κατω από το χαλί την ντροπη και τις τυψεις που πιστεύω ότι νιωθεις. Χρειαζεσαι να τις επεξεργαστεις. Είσαι η πρώτη που… Διαβάστε περισσότερα »
Θα είμαι σαφής λιτη και κάθετη. Νομίζω πως ο αγαπημένος σου έχει βολευτεί στη κατάσταση αυτή και ίσως χωρίσει ίσως όχι. Όπως κσι να ναι δε σε συμφέρει αυτό. Έχεις ήδη χάσει μέρος της νιότης σου περιμένοντας κι είσαι διατεθειμένη να το πας και πιο κάτω? Έχει βάλει και τη γυναίκα του στο παιχνίδι και ζειτε στη Σουηδία σας, μόνο που μέσα σου τελικά δεν το δέχεσαι γιαυτό και ξεσπας. Επειδή είσαι από μικρή μαζί του τιν έχεις θεοποιήσει σχεδόν και σ έχει σε μεγάλο. Βαθμό πείσει πως είνσι για σένα καθοδήγητης και μέντορας τα ακούω βερεσέ αυτά. Το θέμα… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θέλω να κρίνω τις επιλογές σου,έξω από το χορό, πολλά τραγούδια μπορεί να πεις κάποιος.
Να σου εφιστήσω όμως την προσοχή σε τούτο.ΔΕΝ είναι καθόλου σίγουρο ότι μετά το θάνατο της μητερας του,θα πάρει αποφάσεις που δεν έχει παρει μέχρι τώρα,μα καθόλου σίγουρο.
κατ’εμέ, χρόνο κερδίζει για να μην αποχωρήσεις από τη σχέση έτσι οπως έχει διαμορφωθεί με τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ όρους.
Οι αποφάσεις ως προς το τι είναι καλύτερο για σένα να κάνεις,είναι δικές σου και μόνον.
Καλό δρόμο.