Καλησπέρα στην παρέα του ampa,
Πριν μερικούς μήνες αλλάξαμε σπίτι με το αγόρι μου, ωστόσο η σχέση μας δεν τραβάει.
Το πρόβλημα μου στη παρούσα φάση είναι, ότι λόγω του νέου σπιτιού έχω ξοδέψει ότι οικονομίες είχα και τώρα, απλά δεν έχω μια, για να πω οκ σηκώνομαι να πάω να νοικιάσω άλλο σπίτι μόνη μου.
Η επιλογή να γυρίσω στους δικούς μου, τη θεωρώ τεράστιο πισωγύρισμα και δεν θέλω να κάνω κάτι τέτοιο.
Είναι πάρα πολύ περίεργο συναίσθημα, να γυρνάς σε ένα σπίτι που δεν είσαι καλά και ταυτόχρονα να μην μπορείς οικονομικά να ξαναμπείς στο λούκι της μετακόμισης, πληρωμή μεσιτών, νέων επίπλων κλπ. Είναι σαν να ζεις εξαναγκαστικά κάπου επειδή δεν έχεις επιλογή.
Θα ήθελα πολύ να ακούσω κάποια αναγνώστρια που τυχαίνει να έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο. Η και μία γενική γνώμη.
Ευχαριστώ!
ΑΠΟ ΤΗΝ – Οικονονικό αδιέξοδο
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όντως η επιστροφή στους γονείς, αφού έχεις μείνει μόνη σου είναι δύσκολη. Αλλά θεωρώ, εφόσον δν είναι κακοποιητικοι, οτι είναι οκ να γίνει. Δν βρίσκω δλδ τον λόγο για να βασανίζεσαι στη σχέση. Πολλοί κάνουν πισωγυρισματα (αφού δν βγαίνει αλλιώς – δλδ πραγματικά μην τα ξαναλέμε. Βρισκόμαστε σε περίοδο στεγαστικής κρίσης. Ούτε αποτυχία είναι, ούτε τπτ. Ναι τα παιδιά πρέπει να φεύγουν από νωρίς μπλα μπλα μπλα, αλλά αν δν μπορείς να ζήσεις εκτός τι κάνεις ? Να κάτσεις να βασανιζεσαι για να αποδείξεις τι κ σε ποιον? Ότι είσαι ενήλικας? Λες κ μόνο αυτό κάνει έναν ώριμο ενήλικα. Εμένα… Διαβάστε περισσότερα »
Η σχέση σου με τους γονείς σου πώς είναι; Εάν είναι μια καλή και ισορροπημένη σχέση και μπορείτε να συνυπάρξετε στον ίδιο χώρο με σεβασμό και αγάπη εκατέρωθεν, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να θεωρηθεί εξ ορισμού πισωγυρισμα. Γενικά βλέπω στους ανθρώπους κάτω των 30 μια δαιμονοποίηση του “μένω με τους γονείς” που με κάνει να αναρωτιέμαι πόσο φρικτοί μπορεί να είναι οι γονείς… Και ως μαμά ενός παιδιού που σιγά σιγά μπαίνει στην εφηβεία, προβληματίζομαι έντονα… Θέλω το σπίτι μας να το νιώθει και ΔΙΚΟ ΤΗΣ σπίτι. Ναι, θέλω να την δω να ανοίγει τα φτερά της, να προσπαθεί να… Διαβάστε περισσότερα »
Διαβάζοντας το σχόλιο σου Juanita σκέφτηκα ότι γράφει ένας γονιός που αγαπά το παιδί του και θέλει να το διευκολύνει στη ζωή του. Όμως το άγχος του γονέα αν το παιδί είναι καλά, η στενοχώρια αν το παιδί περνά δύσκολα, είναι ένας βασικός λόγος που οι γονείς δεν είναι κατάλληλοι για συγκάτοικοι. Ένας άλλος λόγος είναι ότι η ασφάλεια και η φροντίδα δεν είναι τα μόνα που χρειαζόμαστε για να ανασυνταχθούμε και να προχωρήσουμε. Όσο ζούσα με τους γονείς μου υπήρχε αναμφισβήτητα αγάπη και σεβασμός και όταν έφυγα ήξερα ότι σε μια δύσκολη στιγμή θα ήταν εκεί. Όταν όμως – ευτυχώς για πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ, αλλά κ διαφωνώ ταυτόχρονα. Αν οι γονείς δν έχουν την οικονομική δυνατότητα να βοηθήσουν, τι κάνει? Επίσης, πόσο ανεξάρτητος είναι κάποιος, του οποίου οι γονείς του δίνουν λεφτά για να ζει? (Έτσι είμαστε όλοι μάγκες). Για το σπίτι, δν θεωρώ κ ότι καλύτερο την υπόγα 400€ κ απλά να επιβιώνεις, εφόσον μπορείς να συγκατοικησεις με τους γονείς, μέχρι να ορθοποδήσεις. Κ πως μπορείς να ορθοποδησεις κ να προχωρήσεις παρακάτω όταν το μόνο σου μέλημα είναι η επιβίωση? Από το να μένεις μόνος σου κ να καλύπτεις μόνο τις φυσικές βασικές σου ανάγκες, δν είναι προτιμότερο, εφοσον έχεις τη δυνατότητα,… Διαβάστε περισσότερα »
Μπερδεύεις πολλά διαφορετικά θέματα. Δεν είπε κανείς να πάει ο νέος άνθρωπος στο ενοίκιο με τον πρώτο του μισθό. Ούτε η αυτονομία από τα 18 και η δημιουργία οικογένειας σε κάνουν αυτόματα πρότυπο ψυχικής υγείας κι ισορροπίας. Ούτε βέβαια είπε κανείς να ζεις αλλού αποκλειστικά με τα χρήματα των άλλων. Στο μόνο που συμφωνώ σε όσα λες, είναι ότι όντως οι βάσεις της ανεξαρτησίας, της αυτοπεποίθησης και πολλών δεξιοτήτων μπαίνουν από νωρίς στη νηπιακή-παιδική ηλικία. Οι βάσεις και μόνο. Από εκεί και πέρα, η μάθηση συνεχίζεται, η ψυχολογική ενηλικίωση χρειάζεται και προσωπικό χώρο και προσωπική εργασία. Οι σχέσεις των ενηλίκων και η… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι δν μπερδεύω τα θέματα.
Αν έχουν να δώσουν, καλώς να δώσουν κ να μη βασανίζεται κανένας. Αλλά μη μου το παίζεις κ τελείως ανεξάρτητος, όταν στη μαμά κ στον μπαμπά, που σε χαρτζιλικωνουν, το οφείλεις.
Γτ στον περίγυρό μου βλέπω πολλούς έτσι. Η μαμά κ ο μπαμπάς το ενοίκιο κ “εγώ μένω μόνη/ος μου”. Κ ο άλλος που δν έχει τη μαμά κ τον μπαμπά να του τα σκάνε είναι ο ανωριμος που δν φεύγει ποτέ το σπίτι. Δν πάει έτσι.
Προσωπικά έχω αρκετούς στον περίγυρο που οι γονείς έχουν να τα σκάνε, αλλά το “παιδί” δεν φεύγει από το σπίτι, όντας βολεμένο και καταπιεσμένο ταυτόχρονα. Και ναι, ξέρω κι ανθρώπους που είτε πληρώνουν τα πάντα, είτε κάνουν τα πάντα (ψώνια, μαγείρεμα, καθαριότητα) και κατά τ’ άλλα καμαρώνουν ότι το παιδί είναι “ανεξάρτητο” και μένει μόνο… Ξαναλέω, δεν μιλάω για κάτι τέτοιο. Μιλάω για παροχή μιας βάσης στην αρχή, ή αργότερα για συμβολή, συμπλήρωμα στα έσοδα του παιδιού. Για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του, ή να αντιμετωπίσει μια δύσκολη φάση.
Πες μου ότι δεν έχεις ζήσει σε άθλιες συνθήκες χωρίς να μου πεις ότι δεν έχεις ζήσει σε άθλιες συνθήκες. Στις μαύρες εποχές που ζούμε, υπάρχουν δυστυχώς οικογένειες που δεν βγάζουν το μήνα. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων αδυνατεί να παρέχει στα παιδιά τους τα αναγκαία, κι έτσι βλέπουμε τους περισσότερους φοιτητές να εργάζονται. Όταν σπουδαζαμε εμείς κανένας δεν δούλευε. Οι σπουδές σήμαιναν σχολή και διάβασμα με έξοδα πλήρως καλυμμένα από τους γονείς. Πιστεύεις πραγματικά ότι μπορεί να ενισχύσει οικονομικά έναν ενήλικα η μέση ελληνική οικογένεια; Το υπόγειο όταν δεν το έχεις ζήσει ακούγεται πολύ ρομαντικό κεφάλαιο στο δρόμο προς… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχει λόγος να βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα για τους άλλους. Τι να κάνουμε, διαφωνούμε κι είναι θεμιτό. Αυτό που θεωρώ ρομαντική φαντασίωση είναι να πιστεύουμε ότι ένας νέος άνθρωπος μπορεί να έχει υγιή ερωτική ζωή κι αυτοπεποίθηση και κίνητρα για εξέλιξη, μένοντας με τους γονείς ή γυρνώντας σε κάθε δυσκολία. Ναι τα έχω ζήσει όσα περιγράφεις και με το παραπάνω. Γιατί εργαζόμουν από τα 18 και σπούδαζα παράλληλα, πέρασα χωρίς φροντιστήριο κι όλες τις περαιτέρω σπουδές τις έκανα με υποτροφίες και σταδιακά, παραμένοντας εργαζόμενη. Όταν αναγκάστηκα για λίγο να επιστρέψω στους γονείς, ήταν συνδυασμός λήξης σύμβασης στη δουλειά, μηδέν αποταμιεύσεων λόγω… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω υπάρξει στη θέση σου. Συγκατοίκηση μετά από χρόνια σχέσης σε σπίτι δικό του και αμέσως covid, καραντίνες κι εγώ να μην νιώθω πλέον καλά. Σε αυτή την κατάσταση προέκυψε κι ένα φλερτ από πλευράς μου που σε άλλη περίπτωση πρώτα θα χώριζα και μετά θα ενέδιδα αλλά όλη αυτή η επένδυση χρόνου, συναισθημάτων και χρημάτων (όπως κι εσύ έβαλα όλες τις οικονομίες μου στο σπίτι) με οδήγησε πρακτικά σε παράλληλη σχέση (κορίδευα πολύ καιρό τον εαυτό μου μη ονομάζοντας το έτσι). Μου πήρε ένα χρόνο για να το πάρω απόφαση. Το σενάριο του να νοικιάσω σπίτι μόνη μου έπαιξε… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί να μην φυγει αυτός από το σπίτι τότε;
Εγώ σε καταλαβαίνω που δεν θες να γυρίσεις πισω με γονείς.
Εξαρτάται από το όνομα στο οποίο έχει συνταχθεί το μισθωτήριο.
Νομιζω είναι πρακτικό το θέμα και ότι νοιάζεσαι για τον άλλον. Να τον παρατήσει και μετά να τον πετάξει και από το σπίτι ? 😁 Και άμα της πει αυτός δε φεύγω τί θα κάνει ? Θα είναι στο ίδιο σπίτι με τον πρώην, που μόλις τα χάλασε μαζί του? Δε θα πάει και πολύ καλά
Μπορει για εκεινον να ειναι πιο ευκολο να παει καπου αλλου απο οτι ειναι για εκεινη. Θελω να πω οτι δεν του οφειλει το σπιτι επειδη τον χωριζει αυτη. Δεν λεω να τον πεταξει αλλα να ερθουν σε μια συνεννοηση. Τωρα ως προς τη συγκατοικηση, αν ο αλλος ειναι νορμαλ και οχι καποιος κακοποιητικος εν δυναμει γυναικοκτονος, μπορουν να συγκατοικησουν για λιγο καιρο μεχρι να μπορεσουν να κανουν το επομενο βημα, γιατι ειναι καλυτερα δηλαδη να μεινει με γονεις αφου δεν θελει; Επισης, αλλη ιδεα απο φιλικο μου ζευγαρι που χωρισε προσφατα, επειδη το σπιτι ηταν δικο του, εκεινη εμεινε… Διαβάστε περισσότερα »
Χαιρομαι που έχεις ξεκαθαρισει και οτι θέλεις να φυγεις απο τη αχεση και το σπιτι και απο το οτι δε θέλεις να γυρίσεις στους γονείς όπως άδικα για μένα προσπαθούν να σε νουθετήσουν στα σχόλια.Δυστυχώς ειναι προβλημα που συναντάμε ολοι μας.Σε διάφορες φάσεις της ζωής μας.Θα σου πρότεινα επειδη φανταζομαι δε μπορείς να φυγεις μακρυά απο τη δουλειά σου,που σίγουρα θα έχεις,να βρεις ενα οικονομικό rbnb και να βρεις τον ιδιοκτήτη για απευθείας μισθωση για ενα δυο μηνες μέχρι να δεις τι θα κάνεις.Αυτο μπορείς να πληρωσεις ακόμη και με πιατωτική που αν δεν έχεις βγάινει ευκολα.Δεν ειναι ακομη καλοκαίρι… Διαβάστε περισσότερα »
Αν του ζητούσες να χωρίσετε αλλά να παραμείνετε σε αυτο το σπίτι ως συγκάτοικοι μέχρι να σταθεις στα πόδια σου; Πολύς κόσμος το έχει κάνει αλλά δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι. Επίσης, γιατί να φύγεις εσύ και να μη φύγει αυτός αφού έχεις βάλει και λεφτα;
Εφόσον έχεις βάλει λεφτά στο σπίτι,να μείνεις μέχρι να ορθοποδησεις λίγο οικονομικά,βέβαια αυτό προϋποθέτει καλές σχέσεις με τον πρώην.Το να γυρίσεις στους γονείς σου ειναι όντως πισωγύρισμα αλλά να το κάνεις μόνο αν δεν έχεις άλλη επιλογή .
Για αυτό θα πρέπει να επενδύουμε με σύνεση και όχι να δίνουμε τα ρέστα μας. Η πιθανότητα να νοικιάσεις κάποιο επιπλωμένο ήδη? Ίσως και με τη βοήθεια των γονιών στην αρχή αν έχουν την δυνατότητα? Τελικά πρέπει να δεις τι μετράει περισσότερο για σένα.
Γιατί το να γυρίσεις στο πατρικό να θεωρηθεί πισωγύρισμα αλλά το να μένεις κάπου που νιώθεις άβολα δεν θεωρείται καταπίεση; Όπως και να χει πάντως λογικά για να ξόδεψες όλες τις οικονομίες σου, πρέπει να αγοράσατε έπιπλα, συσκευές κλπ. Αυτά σε ποιον θα μείνουν; Μαζί τα αγοράσατε άρα με τον χωρισμό λογικά ή θα τα πουλήσετε ή θα τα κρατήσει ο ένας και θα δώσει στον άλλον τα χρήματα που ξόδεψε, έστω στο περίπου. Κατ εμέ η ιδανική λύση είναι να συζητήσεις με τον άνθρωπο σου τα συναισθήματα σου για αρχή κ έπειτα αν τον δεις δεκτικο να ψάξετε μαζί… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ προτείνω να γυρίσεις στο πατρικό σου διότι εκεί θα αποφασίσεις τι θες. Καμιά φορά οι μεγαλύτεροι μας συμβουλεύουν καλύτερα. Αν οι σχέσεις σας βεβαίως είναι καλές δεν βλέπω τον λόγο να τρέχεις από τώρα απένταρη να βρεις κάτι άλλο.