Καλημέρα Άμπα! Ελπίζω να είσαι καλά εσύ και η οικογένεια σου! Κάνω μεταπτυχιακό στο Πολυτεχνείο της Αθήνας και θέλω να σου μιλήσω για μια συμφοιτήτρια αλλά και φίλη μου από τη σχολή. Είμαι 24 και η κοπέλα 2 χρόνια μεγαλύτερη μου. Στο προηγούμενο εξάμηνο μας ανέθεσαν ένα ομαδικό πρότζεκτ και έτσι ήρθαμε πιο κοντά. Συχνά μου παραπονιέται όμως για τη ζωή της. Πάει σε ψυχολόγο αλλά ξεκίνησε πρόσφατα. Είναι ντροπαλή, ζει χωρίς ρίσκο, σκέφτεται πολύ προσεκτικά το κάθε της βήμα επειδή φοβάται κ.ά. Αυτή η στάση ζωής όμως έχει ως αποτέλεσμα να έχει μια βαρετή ζωή όπως η ίδια λέει. Φιλήθηκε πρώτη φορά φέτος, δεν ξενυχτάει και η προτεραιότητα της είναι η απόδοση της στα μαθήματα. Εγώ δεν είμαι έτσι και το ξέρει και η ίδια και για αυτό ζητάει συμβουλές, αλλά δεν βλέπω αλλαγές. Παράλληλα, όμως, όταν μιλάει για τη ζωή της χρησιμοποιεί πληθυντικό, βάζει και εμένα μέσα. Δηλαδή, θα πει πως πρέπει να ζούμε πιο έντονα και με λιγότερη σκέψη, λιγότερο άγχος και πάει λέγοντας. Καταλαβαίνω πως αυτό συμβαίνει για να μη νιώθει μόνη, με αυτό τον τρόπο ανήκει σε μια ομάδα. Ωστόσο, εγώ εκνευρίζομαι γιατί δεν ισχύουν αυτά. Είμαι ικανοποιημένη από τη ζωή μου, έχω ωραίες ιστορίες να θυμάμαι. Δε θέλω όμως να της το τονίζω κάθε φορά, γιατί μέσα της ξέρει, τον εαυτό της προσπαθεί να πείσει και δε θέλω να τη στεναχωρήσω. Ενώ περνάμε καλά όταν βρισκόμαστε, όταν αρχίζει αυτή η συζήτηση, υποφέρω. Μου πρότεινε κιόλας να βγούμε μέχρι αργά το βράδυ, γιατί δε γίνεται να καθόμαστε όλη μέρα σπίτι. Εγώ όμως δεν κάθομαι όλη μέρα σπίτι. Εν κατακλείδι, έχει απωθημένα στα πάντα και κυρίως όσον αφορά την ερωτική της ζωή, γιατί θέλει σεξ ή/και αγόρι όπως μου έχει πει και νομίζω πως την «πληρώνω» εγώ, που δεν έχω απωθημένα. Νιώθω ότι όταν περνάω καλά, πρέπει να το κρύβω. Μου είπε πως το Πάσχα έκατσε σπίτι 2 βδομάδες, οπότε δεν μου πάει η καρδιά να της πω τι έκανα εγώ. Πώς να το χειριστώ; Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο!!
-γιατί με παίρνει η μπάλα;
Έχει νόημα να αναρωτιέσαι πώς θα χειριστείς μια κατάσταση που σε ενοχλεί μόνο αν δεν μπορείς να ξεφύγεις από την κατάσταση. Εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το ομαδικό πρότζεκτ θα τελειώσει – σύντομα, όπως είναι αυτά τα πρότζεκτ – και προσπάθησε να μην ξαναβρεθείς σε ομάδα μαζί της. Μέχρι τότε, σκέψου τι είναι αυτό που σε ενοχλεί: ότι λόγω των δικών της προβλημάτων, δεν αναγνωρίζει ότι εσύ δεν έχεις τα δικά της προβλήματα. Ζητάς αναγνώριση από κάποιον που αδυνατεί τελείως, εντελώς, να σου τη δώσει, γιατί είναι πάρα πολύ μπλεγμένος στα δικά του προβλήματα, τόσο πολύ, που νομίζει ότι όλοι τα ίδια έχουν. Ευτυχώς, πάει σε ψυχολόγο, άρα δεν χρειάζεται να κάνεις τη δύσκολη δουλειά. Δεν χρειάζεται καμία δουλειά. Μολαταύτα, δεν χρειάζεται ούτε να την προστατεύεις συνέχεια λες και θα σπάσει. Πες της ότι εσύ δεν ήσουν στο σπίτι για δύο εβδομάδες. Αν ρωτήσει τι έκανες, πες της.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καλέ γιατί έχεις μπει στο τριπάκι να την αφήσεις να νομίζει ότι συμπάσχετε;
Αν δεν της λες τι κάνεις εσύ, τις ιστορίες σου, τις εμπειρίες σου, πώς θα καταλάβει από πού έρχονται οι συμβουλές σου; Ότι εσύ έχεις βρει πώς θες να ζεις και το κάνεις; Έχει δίκιο η Λένα… νομίζεις ότι θα σπάσει αν της τα πεις. Κι όμως έχει βρει τη δύναμη να ζητήσει αλλαγές, πάει σε ψυχολόγο. Είναι πιο δυνατή από όσο νομίζεις. Μήπως είναι και λιγότερο ζηλιάρα, κτητική, παράλογη από όσο νομίζεις;
Φιλικά πάντα 🙂
Προσωπικά, κατάλαβα ότι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο στην επικοινωνία μαζί της, είναι ότι χρησιμοποιεί τον πληθυντικό όταν αναφέρεται στον εαυτό της και ότι τοποθετεί αυθαίρετα κι εσένα στο κάδρο της ακινητοποιημένης προσωπικής της ζωής. Παρά το γεγονός ότι κατανοείς τους λόγους που κρύβονται πίσω από αυτή την αυθαιρεσία, δεν μπορείς να το δεχτείς, σε ενοχλεί. Οκ. Κοίτα, δεν είναι ανάγκη να αυτολογοκρίνεσαι/πιέζεσαι από φόβο μήπως την πληγώσεις, η Λένα έχει δίκιο, η φίλη σου δεν είναι από πορσελάνη. Αλλωστε, η κοπέλα παρακολουθείται, ήδη, από ειδικό που θα κάνει όλη την επιστημονική δουλειά μαζί της. Εσύ είσαι μια φίλη της,… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω αφού την αποκαλείς φίλη γιατί δεν βγαίνεις μαζί της κάνα βράδυ και καθόμαστε μόνο στο σπίτι και γιατί δεν της είπες να κάνετε κάτι τις δύο βδομάδες του Πάσχα;
Είσαι ψυχοπονιάρα,μωρέ.Οι άνθρωποι που φαίνεται να έχουν κάποια θέματα,έχουν αδυναμίες,αλλά δεν είναι και αδύναμοι.Συχνά είναι άτομα με πολύ ισχυρή προσωπικότητα.Μπορούν και να σε καταπιούν.Με το να μιλάει και για σένα,με το να παραπονιέται συνέχεια και να νιώθεις άσχημα,που εσύ περνάς καλύτερα,καταφέρνει όλη η κουβέντα να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της.Δεν μπορείς να πεις τα δικά σου,γιατί δε σου αφήνει το περιθώριο.Σε περιορίζει στο δικό της μικρόκοσμο.Πράγμα που πνίγει.Και ποντάρει στο γεγονός,ότι δεν είσαι άνθρωπος,που θα την πληγώσεις.Δεν το κάνει κι απόλυτα συνειδητά,αλλά λειτουργεί εξαιρετικά αυτή η τακτική απέναντι σε ανθρώπους,που ενδιαφέρονται για τους άλλους.Σε ανθρώπους σαν κι εσένα δηλαδή.Αμφιβάλλω,αν… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη, αρχικά προσπάθησε να καταλάβεις εάν όντως θέλεις να την έχεις κοντά σου, εάν τη ‘’συμπαθείς’’ δηλαδή, παρά τα ελαττώματά της. Εάν όχι, προφανώς δεν είσαι υποχρεωμένη να τη συναναστρέφεσαι έξω από τις υποχρεώσεις της σχολής. Εάν όμως τη συμπαθείς, προσπάθησε να τα δεις λίγο πιο σφαιρικά τα πράγματα. Το ότι έχει πάει σε ψυχολόγο, δείχνει ότι έχει διάθεση να αλλάξει, αλλά προφανώς αυτό δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Ψάχνει τον τρόπο για να το κάνει, και αυτή τη στιγμή μάλλον σε θεωρεί καλή παρέα για να κάνει πράγματα που δεν έκανε ως τώρα. Αν δεν μπορείς… Διαβάστε περισσότερα »
Το οτι σας ανέθεσαν ομαδική εργασία και ήρθατε πιο κοντά δεν σημαίνει οτι είστε φίλες, είστε απλά δυο συμφοιτήτριες που ήρθατε κοντά. Οταν τελειώσει η εργασία μπορείς να απομακρυνθείς. Καταλαβαίνω οτι αισθάνεσαι άσχημα επειδή η κοπέλα έχει κάποια προβλήματα όμως δεν είσαι ούτε μητέρα, ούτε ψυχολογος της, δεν είναι ανάγκη να τα φορτωθείς. Ισως ακούγεται κυνικό όμως η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη για να την ξοδεύεις με άτομα που σε κάνουν να αισθάνεσαι άσχημα. Αν σε ενοχλεί τόσο που μιλά στον πληθυντικό την επόμενη φορά που θα σου πει οτι “πρέπει να βγαίνουμε πιο συχνά ή να βλέπουμε την… Διαβάστε περισσότερα »
Και ποιος της φταιει που εμεινε δυο βδομαδες κλεισμενη μεσα; Μηπως αυτος ο πληθυντικος κρυβει μια ταση μετατοπισης ευθυνης, τυπου ‘για αναλαβε με εσυ που εισαι πιο ξεπεταγμενη γιατι μονη μου δεν μπορω/βαριεμαι/φοβαμαι’; Σε καθε περιπτωση, η συμπεριφορα της μου βγαζει οτι της αρεσει να προκαλει τη λυπηση των αλλων. Αυτου του ειδους οι ανθρωποι με εξοργιζουν, ‘σχωρα την αυστηροτητα μου. Ή ξεκοβεις, ή κρατας πολυ ελεγχομενη σχεση περιοριζοντας την επιρροη των pity parties της πανω σου, αν εχει αλλα καλα που δεν ανεφερες.