Αγαπητή Α,μπα, να σου ζήσει η μικρούλα! Η ερώτησή μου για εσένα (και τους ξενιτεμένους αναγνώστες της στήλης) είναι πώς κοινωνικοποιείσαι ως Έλλην στη ξενιτιά; Ζω στη Σκωτία με το φίλο μου, εδώ και 3 χρόνια, τον πρώτο χρόνο για μάστερ κι έπειτα για δουλειά. Οι συμφοιτητές/φίλοι του μάστερ επέστρεψαν στις χώρες τους κι άρα δεν είναι πια στην καθημερινότητά μας. Εγώ στάθηκα τυχερή κι έκανα φίλους στη δουλειά μου, κυρίως γιατί στο τμήμα μου χρειάζονταν άνθρωποι με γνώση ξένων γλωσσών, με αποτέλεσμα να έχω πολλούς συναδέλφους μη-Βρετανούς και με κάποιους από αυτούς να έρθουμε αρκετά κοντά. Ο φίλος μου όμως έχει μόνο Βρετανούς συναδέρφους, οι οποίοι έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ κι έχουν ήδη τα δίκτυα φίλων τους και δεν έχουν ανάγκη/χρόνο για νέους ανθρώπους στη ζωή τους. Έτσι, κυρίως λόγω τύχης, εγώ βρέθηκα με μια μικρού μεγέθους παρέα και 2 πολύ καλές φίλες ενώ ο φίλος μου δεν έχει βρει ούτε έναν άνθρωπο για να βγαίνουν για καφέ. Συμμετέχει σε δραστηριότητες (πχ μπάσκετ με άλλους Έλληνες) αλλά πάνε, παίζουν και φεύγουν.Επίσης, οι δικές μου παρέες είναι κυρίως κοπέλες και με τα 2 μόλις αγόρια της παρέας δεν ταιριάζει καθόλου. Έχει γνωρίσει κάποιους Έλληνες εδώ και βγαίνει πολύ αραιά μαζί τους αλλά μόνο όταν απελπίζεται από τη βαρεμάρα, μιας κι αυτοί είναι του στυλ ”σαν την Ελλαδίτσα μας δεν έχει”. Εν ολίγοις, έχει πει κι ο ίδιος πως του λείπει το να κάνει φίλους (ανθρώπους που θα έχουν ουσιαστική επικοινωνία κι όχι έναν επιφανειακό καφέ) αλλά του λείπουν πάρα πολύ κι οι δικοί του φίλοι που ζουν ακόμα στην Ελλάδα. Είναι πολύ θλιμμένος λόγω αυτού τον τελευταίο πολύ καιρό και φυσικά έχει επηρεαστεί κι η σχέση μας, αφού στην πραγματικότητα είμαι η μόνη ουσιαστική επαφή που έχει εδώ κι αυτό και δεν είναι αρκετό και προξενεί φθορά και ανία στη σχέση μας. Η ερώτηση: πώς κάνεις καινούργιους φίλους στα 30, όντας ντροπαλός κι ενώ δεν ξέρεις και πού να βρεις ανθρώπους που να ταιριάζετε; Φοβάμαι και στενοχωριέμαι τόσο για εκείνον, όσο και για τη σχέση μας που βαίνει απ’το κακό στο χειρότερο λόγω αυτού. κατόπιν δικής μου προτροπής (100% αποτέλεσμα του μάντρα του Α,μπα) βλέπει ψυχολόγο εδώ κι 6 μήνες, χωρίς ωστόσο να έχει φανεί ακόμα κάποιο αποτέλεσμα στο να μπορεί να κοινωνικοποιηθεί πιο εύκολα ή να συνηθίσει την ιδέα πως θα του λείπουν οι φίλοι του.
Ευχαριστώ, Νταίζη Ντακ
Δεν γίνεται να βρει φίλους για να σώσει τη σχέση σας, δεν είναι αρκετά καλή δικαιολογία ότι δεν έχει βρει φίλους επειδή δουλεύει μόνο με Βρετανούς, δεν είναι αρκετά καλή εξήγηση ότι έχει φθαρεί η σχέση σας επειδή δεν έχει φίλους, δεν είναι καταδικαστικό ότι τώρα είσαι η μόνη του ουσιαστική επαφή, και δεν ισχύει ότι οι άνθρωποι είναι χορτασμένοι από φίλους και δεν θέλουν άλλους. Αν συναντήσουν κάποιον που τους κάνει να νιώθουν ωραία, θέλουν να τον ξαναδούν, όσους φίλους κι αν έχουν. Αυτό που ισχύει είναι ότι όταν δεν έχεις καθόλου φίλους κάνεις μεγαλύτερο σκόντο. Άρα, αν ο φίλος σου θέλει Βρετανούς φίλους, πρέπει να είναι έξτρα ευχάριστος, άνετος και ελκυστικός (συναισθηματικά, όχι εμφανισιακά, αν και το εμφανισιακά βοηθάει πάντα).
Και στο τέλος μας λες ότι είναι ντροπαλός. Και είναι θλιμμένος, και του λείπουν πάρα πολύ οι δικοί του. Όπως καταλαβαίνεις, είναι αρκετά μακριά από το «ευχάριστος, άνετος και ελκυστικός».
Βρέθηκες με μια μικρού μεγέθους παρέα. Τέλεια! Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν είναι κοινή σας παρέα, και γιατί πρέπει να ταιριάζει με τα αγόρια. Δεν είναι αρκετό να ταιριάζει με τα κορίτσια; Γιατί πρέπει σώνει και ντε να έχει φίλους που τους έχει γνωρίσει μόνος του; Δεν λέω ότι είναι κακό να έχει, αλλά γιατί είναι απαραίτητο σε σημείο να παθαίνει θλίψη και να κινδυνεύει η σχέση του από αυτό;
Κάτι άλλο συμβαίνει, αγαπητή Νταίζη Ντακ, και ούτε εσύ είσαι σε θέση να αναλύσεις ακόμα. Σε όλες τις ηλικίες, όπου και να είσαι, κάνεις φίλους με τον ίδιο τρόπο: με μεγάλη προσπάθεια. Χρειάζεται χρόνος, ρίσκο, πολλά άβολα ραντεβού, και ανοιχτή καρδιά. Σκέψου πώς έκανες εσύ αυτή την παρέα. Έγινε χωρίς προσπάθεια; Όχι. Η διαφορά σας είναι ότι εσύ δεν βλέπεις αυτή την προσπάθεια ως αγγαρεία.
Ο χρόνος που χρειάζεται για να φανεί διαφορά με τον ψυχολόγο εξαρτάται από το βάθος των προβλημάτων και την προσπάθεια που κάνει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Διαφωνώ λιγάκι με την σχετικά αυστηρή απάντηση…Μένω 5 χρόνια περίπου στο εξωτερικό κ είμαι πάνω απο 35 πλέον. Ενώ στην Ελλάδα δεν είχα ποτέ πρόβλημά να κάνω παρέες και να βρίσκω ταιριαστούς ανθρώπους, όταν μετανάστευσα άλλαξε δραματικά αύτο. Πέρασα πολύ άσχημες φάσεις και κατάφερα μετά απο αυτά τα χρόνια να ισορροπήσω κάπως και να έχω ένα μικρό κύκλο. Αλλά ήταν πραγμάτικα σοκαρίστικο για χρόνια. Σίγουρα θέλει δεκαπλάσια προσπάθεια και τύχη! Και εγώ βλέπω ότι μετά τα 30 λόγω ελλειψης χρόνου και ήδη έχοντας κύκλους δεν είναι καθόλου εύκολο να εισχωρήσεις κάπου και πολύ γρήγορα παθαίνεις μια καταθλιψη. Αλλά πρέπει να… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Και για μένα που είμαι μικρότερος, μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνω νέους φίλους στο εξωτερικό. Θεωρώ ότι όχι απλά είναι διαφορετική η κουλτούρα όχι ότι οι χρόνοι τρέχουν με άλλους ρυθμούς εδώ. Το γεγονός και μόνο ότι δεν μιλάς την ίδια μητρική γλώσσα το κάνει ακόμη πιο δύσκολο. Εφτασα σε σημείο να κατηγορώ τον εαυτό για αυτό όμως μετά από 5 χρόνια στην Γερμανία διαπίστωσα ότι αυτό δεν ισχύει. Γιατί,? Πολύ απλά ακόμη και οι ντόπιοι αντιμετωπίζουν το ίδιο θέμα μεταξύ τους. Άρα είναι και λίγο θέμα νοοτροπίας.
Ναι ακριβώς το θέμα της γλώσσας ξέχασα να αναφέρω. Πολύ σημαντικό. Κ εγώ στη Γερμανία βρίσκομαι και ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η έλλειψη άνεσης, που είχα ιδιαίτερα στην αρχή να εκφράσω συναισθήματα, χιούμορ, πολύπλοκες σκέψεις. Όλα αύτα σε οδηγούν λίγο σε μια κρίση ταυτότητας κ θέλει χρόνο να τα ξαναβρείς με το εαυτό σου κ να σταματήσεις να πιστεύεις, ότι κατι δεν πάει καλά μαζί σου. Όσο βελτιωνόταν η γλώσσα κ η αυτοπεποίθηση κ η σιγουριά που αποκτάς, βελτιωνόταν κ η δημιουργία επαφών. Αλλά ακόμη κ τώρα αναμεσά σε παρέα Γερμανών που μιλάνε όλοι μαζί χάνομαι…είναι πάντα απογοητευτικό… Διαβάστε περισσότερα »
“Σκέψου πώς έκανες εσύ αυτή την παρέα. Έγινε χωρίς προσπάθεια; Όχι. Η διαφορά σας είναι ότι εσύ δεν βλέπεις αυτή την προσπάθεια ως αγγαρεία.” Θα διαφωνήσω. Η παρέα της κοπέλας προήλθε από την καθημερινή τριβή στη δουλειά, τα άτομα με τα οποία ήρθε σε επαφή και έγινε φίλη δεν είναι Βρετανοι αρα και είναι ανοιχτοί σε νέους ανθρώπους. Οι νέοι της φίλοι αρχικά την χρειαζόντουσαν οπότε αυτό προσθέτει στο πόσο περισσότερο θετικά προσκείμενοι ήταν αρχικά στο άτομό της. Και μετά έρχονται αβίαστα τα ποτά μετά τη δουλειά, κουβέντες κλπ. Δεν βλέπω καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια να έγινε από την κοπέλα, είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να την είχα ξαναπεί την ιστορία με την ανεψιά μου, που όταν θα πήγαινε γυμνάσιο μετακόμισαν οικογενειακώς από Θεσ/νικη στη μικρή μας πόλη. Ένα Σάββατο, πήγαινε 2α λυκείου, τη ρώτησα αν θα βγει και τότε μου εκμυστηρεύθηκε το παράπονο της, που ήταν αυτό: “Επειδή εγώ ήρθα εδώ στο γυμνάσιο, τα κορίτσια ήταν ήδη παρέα από το δημοτικό, ε, κι εμένα πάντα με βλέπανε πιο ξένη, αυτές είναι δεμένες. Και πάντα εγώ τις παίρνω τηλέφωνο, γιατί εγώ δεν έχω παρέα. Αν δεν τις πάρω, δε με ψάχνουν, γιατί αυτές θα βγουν. Με παίρνει κάποια μόνο αν δεν βγουν οι υπόλοιπες.”… Διαβάστε περισσότερα »
Κάτι αντίστοιχο πέρασα ως μαθητής που πήγε από γυμνάσιο επαρχίας σε λύκειο στην Θεσσαλονίκη. Τρία χρόνια με μία μόνο καλή φίλη – και αρκετούς μαλάκες που γελούσαν με τον χωριάτη πίσω από την πλάτη του. Είναι δύσκολο να κάνεις νέους φίλους από το πουθενά, ειδικά αν δεν ανοίγεσαι εύκολα. Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όσο μεγαλώνεις.
ειναι πολυ πιο δυσκολο στο σχολειο, απ οτι στον ενηλικο κοσμο, παντως.
τα παιδια οσο αξιαγαπητα κι αν ειναι, εχουν μονο κουτακια κι αγελαιες συμπεριφορες στο μυαλο τους κι ανοιγονται δυσκολα στο ξενο..
Αλλο ενα θεμα στο οποιο μπορω να αυτοαναφερθω με περηφάνεια κ να πω πως μετα απο 6 χρονια φανατικά Α,μπα παραλληλα με ψυχαναλυση καταλαβα κ εγω ποση δουλεια θελει το να κανεις νεους φιλους γενικα αλλα κ ειδικα, σε μυστηριώδεις χώρες του εξωτερικού. :p Σταμάτησα να πιστευω πως ειμαι γαματο τυπακι μπάι ντιφολτ κ φταινε οι αλλοι που εχουν παιδια κ υποχρεωσεις κ ηδη αλλους φιλους, κ αρχισα να προσπαθω να γινω οντως καταπληκτικό τυπακι κ να δειχνω πως κ ποσο εκτιμώ εκείνους που θα ηθελα να κανω παρεα. Παντως, να πω την αληθεια μου το βρισκω κ εγω λιγο… Διαβάστε περισσότερα »
Τείνω να πειστώ πια ότι κάποιος καταλήγει να φαίνεται πως νομίζει ότι είναι γαμάτο τυπάκι μπαι ντιφόλτ (τέλειο), ως αποτέλεσμα του να έχει φτάσει να νιώσει ότι έχει συγκεντρώσει όλα τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.
Σίγουρα πάντως είναι αρετή να μπορείς να προσαρμόζεσαι. Ευτυχώς οι αρετές είναι πολλές!
Βρε Ποντια, σαν τον Φανη στους δυο ξένους ενιωσα τωρα (δεν σου ξαναπώ δυσκολες λεξεις φαννννη μου). Τι μεγαλη προταση ηταν αυτη, κ δεν καταλαβα αν διαφωνησες ή αν συμφώνησες σε κατι ή αν με ειπες αποκρουστική. 🤯
Όταν ακούς γενικά στη ζωή σου ότι “δε φταίνε οι άλλοι αλλά εσύ”, μπορεί να νιώσεις ότι έχεις όλα τα κακά του κόσμου (ακραίο) οπότε αντίστοιχα ακραία μπορεί να καταλήξεις να πιστεύεις ότι εσύ είσαι ο γαμάτος μπάι ντιφόλτ.
Αν όμως πας σ’έναν Ψ, όπως έκανες εσύ, σε βοηθάει να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στα όποια άκρα.
(γέλασα τόσο πολύ. καλά έκανες και σχολίασες γιατί δεν ήμουν και πολύ σίγουρη ούτε κι εγώ. Αλλά όχι και μεγάλη πρόταση, με προσβλύνεις :P)
Είναι εξίσου πιθανό κι εκείνος να μη θέλει να κάνει παρέα μόνο μαζί σου, πώς σου ακούγεται αυτό; Γιατί το να λες -είμαι η μόνη ουσιαστική επαφή που έχει εδώ κι αυτό και δεν είναι αρκετό και προξενεί φθορά και ανία στη σχέση μας. -Φοβάμαι και στενοχωριέμαι τόσο για εκείνον, όσο και για τη σχέση μας που βαίνει απ’το κακό στο χειρότερο λόγω αυτού δείχνει μεγάλη δική σου δυσφορία για το ότι δεν έχει παρέες. Ο φίλος σου δεν έχει βρει ανθρώπους να ταιριάξει και αυτό δε σημαίνει ότι έχει πρόβλημα κοινωνικοποίησης. Σημαίνει ότι δεν είχε την τύχη σου, το… Διαβάστε περισσότερα »
Κατι δεν δουλευει στο συςτημα κ δεν εχει λινκ για να γραψω κατω απο το σχολιο στο σχολιο, στο πανω θρεντ.
Δεν ηθελα να σε προσβλυνω Ποντια! Τωρα καταλαβα καλυτερα κ συμφωνω πολυ, ακουγεται παράδοξο αλλα δεν ειναι τελικα, η τραγικα χαμηλή αυτοπεποιθηση συνδέεται παρα πολυ εντονα με φοβερο ναρκισσισμό κ το αποτελεσμα ειναι θλιβερό, κ σιγουρα πολυ αποτρεπτικό για νεες παρέες.
Κ μιας κ βρέθηκα σε αλλο θρεντ να συμφωνήσω οτι εκτος απο προσωπική δουλεια θελει κ μπόλικη τυχη για να δικτυώθεις σε μερη με αλλο μπακγκραουντ κ μενταλιτι.
Οι εξηγήσεις που δίνεις μάλλον δεν είναι δικές σου αλλά αυτές που σου δίνει ο φίλος σου στο γιατί δεν έχει φίλους. Είναι δύσκολο να κάνεις φίλους και στην κατάσταση που είναι χρειάζεται να ξεβολευτεί λίγο παραπάνω. Ειδικά αν στη Ελλάδα τους φίλους που είχε τους είχε χρόνια και δεν είχε την ανάγκη να ασχοληθεί να βρει καινούριους κλπ θα του φανεί ακόμα πιο δύσκολο γιατί έχει να μπει στη διαδικασία ακόμα περισσότερα χρόνια. Αφού βέβαια πάει σε ψυχολόγο κάποια στιγμή θα αρχίσει να βλέπει αποτέλεσμα. Και κάτι ακόμα. Δεν είναι θέμα ηλικίας, η ηλικία είναι μια δικαιολογία που έχει… Διαβάστε περισσότερα »
Ταυτίζομαι με το αγόρι της ιστορίας ως παθούσα κάτοικος Η.Β. Ένα το κρατούμενο, το να είσαι ο μοναδικός αλλοδαπός σε συγκεκριμένο χώρο σημαίνει ότι εξ ορισμού θα είσαι πάντα λίγο εκτός. Ακόμα και ο – άκρως κοινωνικός – φίλος μου κατόρθωσε να κάνει κάποιες στοιχειώδεις σχέσεις (δε μιλάμε για φιλικές σχέσεις) στη δουλειά μετά από σχεδόν δύο χρόνια και αφού είχαν έρθει άλλοι τέσσερις αλλοδαποί συνάδελφοι εν τω μεταξύ. Προσθέτουμε σε αυτό το λατρεμένο πάσιβ αγκρέσιβ στυλ των κατοίκων του Η.Ν. και έτοιμος ο Φώντας. 🙂 Αν δεν έχεις την τύχη να δουλεύεις/σπουδάζεις σε πιο international περιβάλλον, καταλήγεις η μόνη… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ σε όλα
Είμαι σχεδόν 6 χρόνια στην Αγγλία κι έχω μόνο 0.5 Ελληνίδα φίλη 😛 Οι υπόλοιποι είναι κυρίως Βρετανοί, κι αυτό επειδή αποφέυγω τους Έλληνες (“σαν την Ελλάδα, πουθενά”) και επιδιώκω να έρχομαι κοντά με αλλοεθνείς και περισσότερο Βρετανούς. Ισχύει ότι οι Βρετανοί είναι κλειστοί και δύσκολοι, αλλά απλώς θέλουν το χρόνο τους (και υπομονή). Μετά από ένα χρόνο επαφής και απόστασης, είναι λες και ξαφνικά ανεβάζουν τα ρολά και κάνουν κάποια πολύ θερμή κίνηση εκεί που δεν το περιμένεις! Με υπομονή κι επιμονή, ανοιχτό μυαλό και ευελιξία, βρίσκονται οι φίλοι. Αν είσαι ντροπαλός/βολεμένος (όχι εσύ, γενικώς) και περιμένεις να σου… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ κ εγω κ επαυξάνω ότι το να κανεις παρέες σε ηλικίες μετα τα 30s δεν είναι ευκολακι ,αλλα αυτο τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα !Εχεις πολύ λιγότερο χρόνο ,περισσότερες υποχρεώσεις κ με τα χρονια γινόμαστε και πιο επιλεκτικοί..Νομίζω θα πόνταρα στο να βάλω τα δυνατά μου να γίνω φίλη αρχικά με το ένα άτομο στη δουλειά με το οποίο τα πάμε καλύτερα και μετα σιγά σιγά ελπίζοντας να μεγαλώσει ο κύκλος !
Συγχαρητήρια για το νέο σάιτ ,μου αρέσει πολύ στη νέα του μορφή !!
Να προτείνω δραστική λύση για να κάνει φίλους στην ξενιτιά. Άστον να κλαίγεται, μην τον καλές ποτέ όταν βγαίνεις με την παρέα σου, γενικότερα μην ασχοληθείς καθόλου με αυτό το θέμα. Δεν είναι στο χέρι σου να κάνει φίλους. Αν νιώσει αρκετά μόνος και απελπισμένος θα προσπαθήσει ίσως να αλλάξει, αλλιώς τσάμπα πληρώνεται ψυχολόγους. Υ.γ όλα στην ζωή (οικογένεια, φίλοι, σύντροφοι, καριέρα) θέλουν πολύ δουλειά και προσπάθεια για να πετύχουν, αλλά πάνω από όλα Θέληση να πετύχουν!!
Ελα βρε παιδί μου πολύ tought love πια. Έτσι του φέρονται οι υπόλοιποι ούτως ή άλλως, να το κάνει και η σχέση του; Να το κλείσουνε το μαγαζάκι τότε. Όχι, μερικές σχέσεις απλά προκύπτουν και δεν θέλουν όλα προσπάθεια. Και δεν είναι η εξαίρεση.
Καταλαβαίνω τις αρνητικές, όμως πιστεύω ότι καμιά φορά χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ για να ξυπνήσει κάνεις. Ο φίλος της κοπέλας έχει συνηθίσει στάνταρ φίλους από τα παιδικά του χρόνια, που σημαίνει ότι δεν προσπαθεί και πολύ να αποκτήσει άλλους. Το tough love πρέπει να χρησιμοποιηθεί με φειδώ βέβαια, αλλά νομίζω σε αυτή την περίπτωση ίσως δουλέψει.
Αγαπητή Νταίζη Ντακ ως άλλη ξενιτεμένη που μάλιστα πήρε σβάρνα αρκετές πόλεις του εξωτερικού μέχρι να κατασταλάξει θα σου πω που έχω καταλήξει. Εχεις δίκιο οτι είναι πιο εύκολο να κάνεις παρέα με άλλους ξενους παρά ντόπιους γιατί οι ντόπιοι έχουν ήδη έναν κύκλο και λιγότερο χρόνο για νέες παρέες όμως δεν είναι αδύνατον ειδικά αν είναι συνάδελφοι γιατί περνάτε χρόνο μαζί. Προσωπικά η “κύρια” πηγή φίλων μου ήταν η δουλειά κι από κει έχτιζα τον εκάστοτε κύκλο μου που ήταν συνάδελφοι αλλά και φίλοι συναδέλφων που γνώριζα σε εξόδους. Αλλη πηγή ήταν οι δραστηριότητες. Ομως οι φιλίες θέλουν κόπο,… Διαβάστε περισσότερα »