Αγαπητή Αμπα, ειμαι 36 και μένω εδώ και 4 χρόνια στην Αγγλια. Ήρθα για δουλειά και παρά τα έξοδα διαβίωσης μπορώ και αποταμιευω και ενίοτε κάνω και τα γούστα μου, ταξίδια, αγορές κλπ. Να σημειώσω ότι δεν εχω άλλες οικονομικες υποχρεώσεις και αυτήν την περίοδο είμαι μόνη μου. Αυτό που με προβληματίζει είναι η αδερφή μου (40) που είναι στην Ελλαδα, παντρεμένη και με 2 παιδάκια και με τις οικονομικες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι. Αφενός οι μισθοί του ζευγαριού είναι περιορισμένοι, αφετέρου τα έξοδα με τα μικρά τρέχουν. Κάπου εδώ λοιπόν εμφανίζομαι εγώ που, ενώ η αδερφή μου δυσκολεύεται να τα φέρει βόλτα, εγώ πάω ταξίδια και γενικότερα έχω μια οικονομική ασφαλεια (δεν το λέω υπεροπτικα, αλλά όντας σε μια άλλη χώρα μπορώ και σχεδιάζω τη ζωή μου καλυτερα). Η ερώτηση λοιπον ειναι: Θα πρέπει να τη βοηθαω οικονομικα, πχ να της στέλνω χρήματα; Ή για να το θέσω αλλιως το ότι πληρωνομαι καλύτερα από οτι εκείνη σημαίνει ότι θα πρέπει να τη βοηθαω; Δεν έχει υπονοησει κάτι τέτοιο (αν και θα τη διευκόλυνε ως ένα βαθμο νομιζω) και ενίοτε της έχω δώσει κάποιο ποσό ή έχω πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ. Απ’την άλλη δυσκολευομαι να ανοίξω τέτοιο κύκλο “παγιας” ενίσχυσης, νιωθω σα να αναλαμβάνω μερος των δικων τους υποχρεώσεων. Γενικά είμαστε κοντά και με πιάνουν τύψεις όταν εγώ της λέω για 4ήμερο στο Βερολίνο κι εκείνη τον προβληματισμό της για τα οικονομικά. Bonus, οι γονείς μας δε ζουν, άρα ειμαι η μονη που θα μπορουσε να της δωσει κάποια βοήθεια.
– Νότα
Δεν υπάρχει «πρέπει» σε αυτά τα πράγματα. Το μόνο που πρέπει είναι να κοιτάξεις πώς θα είσαι εντάξει απέναντι στον εαυτό σου, ή πάνω κάτω εντάξει, τέλος πάντων. Όταν λέμε «εντάξει» εννοούμε να βρεις την ισορροπία μεταξύ της οικογενειακής εγγύτητας και της προσωπικής σου ανεξαρτησίας, του σχεδιασμού του δικού σου μέλλοντος. Πάγια ενίσχυση δεν θα μπορούσες να υποσχεθείς ακόμα και αν ήθελες, είναι αδύνατον να δεσμευτείς για κάτι τέτοιο, εδώ ολόκληρα ταμεία φαλιρίζουν και δεν μπορούν να δώσουν συντάξεις, εσύ θα το κάνεις;
Δεν μπορεί να σου πει λοιπόν άλλος τι πρέπει να κάνεις, μπορείς να ακούσεις προτάσεις αν θέλεις και να αποφασίσεις τι σου ταιριάζει καλύτερα. Εγώ θα σου πρότεινα μήπως θα σε ανακούφιζε περισσότερο η ιδέα να βοηθάς τα παιδιά, και όχι τους γονείς, που είναι το ίδιο πράγμα, αλλά και δεν είναι. Σκέψου ένα ποσό το χρόνο, ας πούμε, χωρίς να το ανακοινώσεις, και ανέλαβε κάποια από τα έξοδα των παιδιών, εσύ ξέρεις τι κάνουν στις ζωές τους και πώς μπορείς να συμμετέχεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ απόλυτα με Λένα. Μία μικρή ενίσχυση σε ό,τι αφορά στα παιδιά είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις. Και δεν είσαι *υποχρεωμένη* να το κάνεις, να το θυμάσαι αυτό. Είναι θετικό το ότι το θέλεις και μπράβο σου, αλλά δεν είναι στην καμία υποχρέωσή σου επειδή βγάζεις περισσότερο. Δε λέω να τους παίρνει η τράπεζα το σπίτι και να μην γυρίσεις βλέφαρο, αλλά από ένα σημείο και μετά κάποια πράγματα είναι κι επιλογές μας. Ο καθένας κάνει τις δικές του και προχωράει ανάλογα.
Αυτό που δε σου βγαίνει εντελώς αυθόρμητα να τη βοηθήσεις μου είναι τελείως ξένο. Προφανώς έχει σχέση και με το πώς έχετε μεγαλώσει και τι σχέση είχατε. Στέλνω σχεδόν κάθε μήνα χρήματα στην αδερφή μου χωρίς εκείνη να τα θεωρεί δεδομένα. Δε θα κόψω από το ταξίδι μου, αλλά ναι ίσως να κάνω ένα λιγότερο μες στο χρόνο. Δε δείχνεις σημάδια ότι η αδερφή σου ζητάει ή έχει απαίτηση από εσένα οπότε είναι λίγο άδικο να θεωρείς ότι αν αρχίσεις να δίνεις μετά θα πρέπει να δίνεις πάντα και θα τα περιμένει.
Ε όσο να ΄ναι το να δίνω, και μετά ξαφνικά να σταματάω να δίνω, μπορεί να δημιουργήσει κάποια τριβή στη σχέση μεταξύ των αδερφών. Οι ισορροπίες μου φαίνονται λεπτές. Επίσης, δεν ξέρω αν είναι τόσο αυτονόητο το ότι πρέπει να της βγαίνει αυθόρμητα να βοηθήσει. Η οικονομική ενίσχυση μέσα στην οικογένεια μπορεί να αλλάξει τις συναισθηματικές ισορροπίες, δημιουργούνται σχέσεις εξάρτητησης, συναισθήματα υποχρέωσης, ανωτερότητας… δεν ξέρω, το πράγμα δεν μου φαίνεται τόσο απλό.
Μιμόζα συμφωνώ απόλυτα γι’αυτό λέω ότι εξαρτάται από το πώς είναι η σχέση τους. Εδώ κι αν έχουμε δει προβληματικές σχέσεις. Το δίνω δε σημαίνει 300 το μήνα στις 5 του μηνός με direct debit. Μπορεί να σημαίνει ό,τι (και αν) μου περισσεύει κάθε μήνα. Είμαι της άποψης ότι συναισθήματα υποχρέωσης και ανωτερότητας ανάμεσα σε αδέρφια εμφανίζονται όταν υπάρχουν ήδη από πριν οπότε, ναι, πρέπει να είναι σε θέση η γραφούσα να εκτιμήσει την κατάσταση. Της έχει δώσει λέει για ενφια κλπ και ποτέ εκείνη δεν το θεώρησε δεδομένο. Αυτό πήρα ως αφορμή για να δώσω αυτή την απάντηση.
Νομίζω κατάλαβα πως το εννοείς 🙂
<3
Δεν είπα πουθενά ότι είναι υποχρεωμένη να δώσει. Απλώς διαφωνώ με την αντιμετώπιση της κατάστασης ως μία υποχρέωση. Εγώ για την αδερφή μου τα δίνω όπως θα έδινα στο παιδί μου 10 ευρώ να πάει για καφέ δεν ξέρω πώς αλλιώς να το θέσω απλοποιημένα. Και επαναλαμβάνω για 3η φορά ότι δεν είναι όλα τα αδέρφια έτσι. Απλώς λέω στην κοπέλα που έστειλε στην ερώτηση ότι ενώ η αδερφή της πουθενά δε δείχνει σημάδια ότι έχει απαίτηση να πάρει λεφτά ή ότι θα τα θεωρεί δεδομένα αν της στείλει μια φορα (το έχει κάνει άλλωστε), εκείνη το βλέπει σαν βάρος… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ αυτό θα έλεγα, να στηρίξεις με κάποιο τρόπο τα παιδιά. Για παράδειγμα, αν πηγαίνουν φροντιστήριο, να πληρώσεις το φροντιστήριό τους ή το χόμπι τους, ή μέρος αυτών. Αυτό θ’ ανακουφίσει σίγουρα τους γονείς.
το φροντιστήριο είναι μία πάγια υποχρέωση που κρατάει χρόνια αλλά θα μπορούσε να αναλάβει τα “Σεπτεμβριανά” όπως έκανα εγώ με τις ανιψιές μου. Τι χρειάζονται τα παιδιά το Σεπτέμβρη; Βιβλία αγγλικών; ναι – είναι και πανάκριβα τα άτιμα! τετράδια, μολύβια, στυλό, σου ξου μου ξου για το σχολείο; ναι! Επίσης, όταν μεγάλωσαν και πήγαν Λύκειο, ανέλαβα την οικονομική κάλυψη των εκδρομών (3ημερη, 4ημερη, 5ημερη) και τους έκανα matching τα χρήματα που μάζευαν για κινητά. Καλύτερα τα έκτακτα και τα περιστασιακά γιατί αν αναλάβει κάτι πάγιο μετά αν βρεθεί σε δύσκολη θέση οικονομικά θα γίνει παρεξήγηση γιατί θα έχουν μάθει να… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαστε πολλοί πια αυτοί που ζούμε στο εξωτερικό και φύγαμε λόγο όλων αυτών των συνθηκών που ζούν τώρα οι δικοί μας άνθρωποι. Ο καθένας μας κάνει αυτό που μπορεί και καταλαβαίνει. Εγώ για παράδειγμα, χωρίς ποτέ να μου το ζητήσει η αδερφή μου, αγοράζω τα ολα ρούχα των παιδιών για να βγάλουν το σχολείο. Της αγοράζω πάντα καλλυντικά, όπως το ίδιο κάνω και στην μητέρα μας. Ξέρω ότι και αυτή στην θέση μου θα με βοηθούσε.
Ναι, μπορείς να προτείνεις να αναλάβεις κάποια δραστηριότητα, μπαλέτο, αγγλικά, πολεμικές τεχνες, που μπορεί να θέλουν να κάνουν και δεν μπορούν. Γενικά, θα σου πρότεινα να είναι έτσι μαζεμένα για ένα συγκεκριένο σκοπό, να ξέρεις πού τα δίνεις, όχι χαρτζιλίκια απο δω κι από κει που βουλώνουν τρύπες.
Σε καμία περίπτωση να μην αισθάνεσαι υποχρεωμένη πως πρέπει να τη βοηθάς. Δεν πρέπει, με την έννοια που το ρωτάς. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του σε αυτή τη ζωή και θα πρέπει να προσπαθεί να τις υποστηρίξει και οικονομικά. Η αδερφή σου έχει επιλέξει να κάνει δύο παιδάκια, ενώ εσύ έχεις επιλέξει έναν άλλο τρόπο ζωής (προς το παρόν ενδεχομένως) και καμία από τις δύο δεν είναι υποχρεωμένη να επωμιστεί τα βάρη της επιλογής της άλλης. Η πάγια ενίσχυση σίγουρα θα δημιουργήσει “κακό προηγούμενο”. Όσο να ΄ναι θα κάνουν τον προγραμματισμό τους συμπεριλαμβάνοντας αυτά που τους στέλνεις και αν… Διαβάστε περισσότερα »
Τι σημαίνει πρέπει να την βοηθήσεις? Δε σε αναγκάζει κανένας, δε σε υποχρεώνει κανένας. Αν το νιώθεις να το κάνεις- χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα και χωρίς να της το χτυπήσεις μετά- κάντο. Αν όχι, όχι και είναι οκ. Ενήλικες είστε, ο καθένας έχει τραβήξει το δρόμο του, δεν είσαι υποχρεωμένη να βοηθήσεις κανέναν. Αν θες να το κάνεις εσύ γιατί το νιώθεις εσύ σωστό, εσύ θα νιώθεις καλά μέσα σου, εσύ για σένα, όχι για την αδερφή σου, τότε οκ, κάντο.
Συμφωνώ με Λένα 100%. Σαφώς και δεν εισαι υποχρεωμένη να την βοηθήσεις, αλλά για να το σκέφτεσαι, ίσως νιωθεις την ανάγκη να το κάνεις.
Θα προτεινα κι εγω να συμμετέχεις σε έξοδα που έχουν να κάνουν με τα παιδιά, πχ τα σχολικά τους, ίσως από μία δωροκάρτα σε κάποιο κατάστημα ρούχων, παπούτσια, ή κάποια συνδρομή για κάποια ομάδα χορού/αθλητισμού.
Αν θες να βοηθησεις , να βοηθησεις.
Οχι ομως εγγυησεις, ουτε να γινει ενα εξοδο δικο σου. Τι εννοω; Αν πεις για παραδειγμα οτι αναλαμβανει τα φροντιστηρια των παιδιων, θα νιωθεις οτι εσυ πρεπει ο,τι και να γινει να τα πληρωσεις. Να θεσεις ορια πως δεν ειναι υποχρεωση σου.
Μπορεις να μαθαινεις καποια εξοδα που πρεπει να γινουν και να βοηθησεις , χωρις να δημιουργεις σταθερο περιβαλλον. Επισης αν ερχεσαι Ελλαδα μπορεις να βοηθας στον ρουχισμο των παιδιων σε στυλ δωρων παπούτσια, σχολικη τσαντα κλπ.
Συμφωνώ απόλυτα, καλύτερη απάντηση δε θα μπορούσε να είχε δοθεί 🙂
Δεν υπάρχει πρέπει και ούτε και η ίδια η αδερφή σου σου έχει πει κάτι ανοιχτά. Αν θες να βοηθήσεις, θα μπορούσες π.χ. να αναλάβεις να πληρώσεις την ξένη γλώσσα ή το άθλημα των παιδιών, ούτως ώστε οι γονείς να μην έχουν τόση στενότητα αναφορικά με τις άλλες οικονομικές υποχρεώσεις.