Είμαι αρκετά χρόνια μαζί με τον άντρα μου, παντρεμένοι τα τελευταία έξι. Οι γονείς και η αδερφή του κατοικούν σε γειτονικό νομό και λόγω της δουλειάς μας, οι συναντήσεις μας περιορίζονται στους χειμερινούς μήνες με εξαίρεση ίσως καμία επίσκεψη της μιας εβδομάδας από την πεθερά μου για να κάνει τα μπάνια της και να δει το παιδί της. Προσπαθούμε τα τελευταία τρία χρόνια για παιδί μετά από δύο αποβολές, μια αποτυχημένη εξωσωματική και ατυχίες με την επιλογή γιατρού και διάφορα θέματα υγείας που μας έχουν προκύψει εν τω μεταξύ. Τα πεθερικά μου δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με την κατάσταση μας αυτή. Λόγω της πίεσης από τις δουλειές μας είναι επιβαρυμένη πια και η ψυχολογία μας. Η αδερφή του μετά από μια κύηση που προέκυψε από εξωσωματική και δυστυχώς κατέληξε τραγικά έχει γίνει τα τελευταία χρόνια το μόνιμο θέμα συζήτησης της οικογένειας. Πάντα ήταν η μόνιμη έννοια της πεθεράς μου κυρίως, αλλά όσο περνούν τα χρόνια μετά λύπης μου παρατηρώ ότι η κατάσταση χειροτερεύει ιδίως επειδή είναι επιβαρυμένη και από οικονομικά προβλήματα. Να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι η κοπέλα δεν έχει δουλέψει ποτέ μέχρι τώρα σε σταθερή βάση παρόλο που πλέον είναι επιτακτική η ανάγκη. Λόγω μιας κληρονομιάς που έλαβαν από συγγενικό πρόσωπο έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής πουλώντας την τμηματικά να τα ψιλοβγαζουν πέρα. Έχουν ιδιόκτητο σπίτι αγορασμενο από τα πεθερικά μου. Κάποια στιγμή αφότου έκανα την εξωσωματική, ο άντρας μού μου δήλωσε ότι θα φροντίσει από το μισθό του να της μαζέψει και να της δώσει ένα ποσό να προχωρήσει σε δεύτερη εμφύτευση (έχει καταψυξει έμβρυα) και επιπλέον ένα ποσό να δώσει στους γονείς του προκειμένου να τακτοποιήσουν μια οικονομική τους εκκρεμότητα διότι και αυτοί ο,τι οικονομίες είχαν τις έχουν διαθέσει στην κόρη τούς. Τα χρήματα τελικά της τα έδωσε (2000€) τέλος Αυγούστου μετά από δήλωση της ότι θα προχωρούσε άμεσα ενώ τελικά τώρα που γράφω και είμαστε μέσα Οκτώβρη ακόμα δεν έχει κάνει τίποτα. Επίσης επί ένα εξάμηνο μας δήλωνε ότι θα προχωρούσε σε εμφύτευση αρχές καλοκαιριού και λόγω αυτού δεν θα μπορούσε να ψάξει να βρει μια δουλειά. Νιώθω μια απίστευτη πίκρα τον τελευταίο καιρό όχι μόνο των παραπάνω, υπάρχουν διάφορα περιστατικά όλα αυτά τα χρόνια που δεν είναι εύκολο να τα αναφέρω όλα εδώ. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μειώσω ή να παραβλέψω τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μετά το χαμό του παιδιού της, εξάλλου ούσα σε ανάλογη θέση λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζω σε αυτόν τον τομέα θα ήμουν το λιγότερο αναίσθητη. Αλλά δεν με αφήνει το παράπονο. Μετά τη δεύτερη μου αποβολή που έπρεπε να κάνω αποξεση, όταν της το είπαμε η απάντηση της ήταν ότι “δεν είναι και τίποτα, την ξέρω τη διαδικασία όταν έκανα μια έκτρωση στα 20”. Εγώ όμως δεν ήθελα να το χάσω αυτό το παιδί και δεν ήταν επιλογή μου. Δεν είπα τίποτα εκείνη την ώρα αλλά έκτοτε παρατηρώ ότι επιδιώκει σε κάθε συνάντηση μας να επισημαίνει την δυσχερή θέση στη οποία θεωρεί ότι βρίσκεται. Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται χάριν της συζήτησης ή εσκεμμένα. Μαθαίνω όμως και από τον περίγυρο της ότι το κάνει και αλλού. Νιώθω κουρασμένη, απογοητευμένη και δεν θέλω να έχω πολλές επαφές πια. Δουλεύω πολλές ώρες σε απαιτητικές δουλειές όλο το χρόνο για να είμαι σε θέση να πληρώνω τα υπέρογκα ποσά που απαιτεί η διαδικασία αυτή που έχουμε μπει. Δεν πάω διακοπές και δεν βλέπω τον άντρα μου παρά ελάχιστες ώρες τη μέρα. Αυτή όμως κάθεται στο σπιτάκι της και κάνει τις βόλτες της όλο το καλοκαίρι ενώ εγώ και ο άντρας μου πρέπει να κάνουμε οικονομία για να τη βοηθήσουμε και να ανταπεξέλθουμε και στα έξοδα μας (μένουμε σε ενοίκιο). Έχω κάνει συζητήσεις με τον άντρα μου φυσικά, η απάντηση του είναι πάντα ότι του είναι δύσκολο να της αρνηθεί όταν τα ζητάει για αυτό το σκοπό και θέλει να τη βοηθήσει να αποκτήσει παιδί. Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά ακόμα και έτσι έχω προσπαθήσει να δώσω μια γενική εικόνα. Έχω τόσο άδικο που νιώθω έτσι? Πραγματικά δε νομίζω να αντέξω άλλες τέτοιες συζητήσεις. Νιώθω ασφυκτικά και ότι είμαι σε μια ηλικία και φάση στη ζωή μου που με έπρεπε να με ενδιαφέρει μονάχα τι θα κάνω και τι θα γίνω εγώ. Νιώθω πραγματικά ότι πρέπει να διαφυλάξω την ψυχική μου υγεία ιδιαίτερα εφόσον έχουν προκύψει και άλλα θέματα υγείας εν τω μεταξύ. Είμαι άδικη? Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας…
-IoannaGo
Ενώ γράφεις πάρα πολλά, δεν έχω καταλάβει ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα. Μοιάζει σαν ένα αδιέξοδο στο οποίο μπήκες μόνη σου, θέτοντας ως αυτονόητο ότι εσύ κι αυτή πρέπει να συγκρίνεστε μεταξύ σας, και εσύ να βγαίνεις πάντα χαμένη, γιατί αυτό που κάνεις ξανά και ξανά, είναι να βάζεις σε ζυγαριά την ζωή της και τη ζωή σου. Τι νόημα έχει αυτό; Ας πούμε ότι η ζωή της είναι πιο εύκολη από τη δική σου – ας δεχτούμε ότι είναι. Τι σημαίνει αυτό, πρακτικά, για σένα; Υπάρχουν άλλες γυναίκες που έχουν ακόμη πιο εύκολη ζωή και δεν έχουν ούτε οικονομικά προβλήματα, ούτε θέματα υπογονιμότητας. Γιατί διαλέγεις να συγκρίνεσαι με αυτή; Επειδή η πεθερά ασχολείται συνέχεια μαζί της, επειδή ο άντρας σου ασχολείται μαζί της. Ξέρεις γιατί ασχολούνται μαζί της; Επειδή μιλάει για αυτό που της συμβαίνει. Εσύ περνάς όλα αυτά που περνάς χωρίς να μιλάς σε κανέναν, θυμώνεις όμως που οι άλλοι θεωρούν τα προβλήματα της άλλης σημαντικά. Τι θέλεις από τους άλλους; Να καταλάβουν ότι περνάς δύσκολα χωρίς να το πεις; Να μη σου μιλάνε για την άλλη; Μα δεν μένουν καν κοντά σας. Πόσο συχνά μιλάτε; Τόσο μεγάλος κόπος είναι αυτά τα τηλεφωνήματα; Ο άντρας σου θέλησε να τη βοηθήσει οικονομικά, γιατί δεν δουλεύει, άρα δεν έχει λεφτά – δεν είναι κάτι που σας γονάτισε, και δεν σε αφορά πότε θα κάνει την εμφύτευση, ούτε αν τελικά την κάνει. Ο άντρας σου έκανε αυτό που θεώρησε σωστό, και είναι δύσκολο να πούμε εμείς απ’ έξω ότι έκανε κάτι λάθος.
Έχεις μια πικρία για την δική σου ζωή που έχει πάρα πολύ μεγάλες δυσκολίες, αλλά η λύση δεν είναι να στραφείς ενάντια σε όποιον βρίσκεται σε ανταγωνιστική, ας πούμε, θέση, με σένα. Αν δεν θέλεις να μιλάς για το θέμα κάποιας άλλης, σταμάτα να μιλάς για το θέμα κάποιας άλλης, όμως αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι θέλεις να μιλήσεις για το δικό σου θέμα, και θεωρείς ότι το αξιοπρεπές είναι να είσαι στωική και να μην παραπονιέσαι. Λάθος σου τα έμαθαν, γιατί αυτό είναι κάτι που σου έχουν μάθει. Ο μόνος τρόπος για να επεξεργαζόμαστε προβλήματα που δεν λύνονται, ή δεν εξαρτώνται από εμάς, είναι να μιλάμε για αυτά. Αντί να μιλάς με τον άντρα σου για την κουνιάδα, μίλα του για αυτά που καίνε εσένα. Εσύ πρέπει να ξεκινήσεις την κουβέντα όμως, και όχι να περιμένεις από τους άλλους να καταλάβουν τι σε πονάει. Αν θέλεις βοήθεια και συμπαράσταση, μάθε να ζητάς βοήθεια και συμπαράσταση, με λόγια, με συγκεκριμένα λόγια. Δεν σου φταίνε όλοι όσοι είναι σε θέση να το κάνουν και μιλάνε πολύ για τα προβλήματα τους. Δεν θα σου δώσουν βραβείο επειδή υπομένεις χωρίς να παραπονιέσαι, αντιθέτως αυτό το παράπονο το κάνεις, και στρέφεται εσωτερικά, εναντίον σου. Δεν γίνεται να προσέξεις τον εαυτό σου αν δεν ζητήσεις βοήθεια από τους κοντινούς σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν συμφωνώ ότι η βοήθεια στην κουνιάδα δεν τους γονάτισε, δεν είναι λίγα 2 χιλιάρικα και σίγουρα θα λείψουν από το δικό τους οικονομικό προϋπολογισμό. 2 χιλιάρικα τα οποία πήρε με συναισθηματικό εκβιασμό (θέλω να κάνω εμφύτευση και δεν έχω λεφτά) για συγκεκριμένο σκοπό, λόγω του οποίου δεν μπορούσε να πιάσει δουλειά να τα μαζέψει μόνη της επειδή η εμφύτευση θα γινόταν άμεσα, αλλά τελικά δεν έγινε. Από ότι φαίνεται είναι μια συμπεριφορά (κλάψα) που επαναλαμβάνεται από τη μεριά της κουνιάδας και ο αδερφός πάντα τσιμπάει. Επειδή τα έχω ζήσει, καταλαβαίνω και την απογοήτευση και την κούραση της γράφουσας. Το… Διαβάστε περισσότερα »
Σίγουρα πρέπει να μιλάμε για τα προβλήματα μας και να μη συσσωρεύουμε μέσα μας τη στεναχώρια. Αλλά η κουνιάδα της ερώτησης δε νομίζω ότι απλά εκφράζει σκέψεις και συναισθήματα. Νομίζω ότι απολαμβάνει να δέχεται τον οίκτο των άλλων αν αυτό θα τη φέρει στο κέντρο της προσοχής και θα της εξασφαλίσει ειδική μεταχείριση. Από αυτό που περιγράφεις νιώθω ότι τα όντως υπαρκτά προβλήματα της τα έχει μετατρέψει σε μέσο χειρισμού και σε μοχλό πίεσης για να μην αναλάβει η ίδια καμία προσωπική ευθύνη για την κατάσταση. Καταλαβαίνω απόλυτα τη δυσφορία σου. Αν δεν υπήρχε το θέμα της υπογονιμότητας στο προσκήνιο,… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ εύστοχο σχόλιο Magica. Η ερωτώσα ναι πρέπει να εκφράσει στον άντρα της κατά βάση πώς νιώθει, αλλά είναι μια κλασική, ίσως πιο σοβαρή λόγω και του λεπτού θέματος, περίπτωση που κάποιο πρόσωπο της οικογένειας προσπαθεί να ρίξει στο φιλότιμο τους υπολοίπους. Ίσως η κοπέλα της ερώτησης νιώθει ότι δεν είναι προτεραιότητα για τον άντρα της, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να του πει πώς νιώθει.
Διαβάζοντας την ερώτηση περίμενα να δω κάτι τύπου ” Δεν έχεις πρόβλημα με την αδερφή του άντρα σου, ούτε με τους γονείς του, με τον άντρα σου έχεις.” Κανονικά θα έπρεπε να είστε μια ομάδα που αποφασίζει και για τη διάθεση των οικονομικών της ανάμεσα στα άλλα. Νομίζω ότι η οικογένεια του άντρα σου έχει ήδη ξεπεράσει τα όρια, δικαίωμα τους το τι θα κάνουν στην προσωπική τους ζωή, αλλά με καθισιό, έτοιμο σπίτι από τα πεθερικά και δική σας αφαίμαξη οχι, δε μπορούν να συνεχίσουν να πορεύονται. Μην επωμιζεστε στην πλάτη σας βάρος μεγαλύτερο από αυτό που σας αναλογεί.… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ παιδιά συμφωνώ με την κοπέλα της ερώτησης. Λέει ότι με τον άντρα της δουλεύουν, στερούνται, κάνουν οικονομία, έχουν δικά τους θέματα με γιατρούς, γονιμότητα κλπ , ενώ η αδερφή του άντρα της έχει σπίτι έτοιμο, δεν δουλεύει, και τους ζητάει λεφτά! Ε όχι, γιατί δεν πάει και αυτή να δουλέψει; Νομίζω, αυτό το παράπονο λέει η κοπέλα.. Συμφωνώ απόλυτα μαζί της, έτσι ακριβώς θα το έβλεπα και εγώ. Το θέμα είναι να εξηγήσει στον άντρα της τη δική της οπτική: ότι αυτοί οι δύο δουλεύουν για να έχουν όσα θέλουν και χρειάζονται ( ένοικιο, γιατρούς κλπ), αν η αδερφή… Διαβάστε περισσότερα »
Εφόσον κι εσύ είσαι σε αυτή τη διαδικασία της εξωσωματικής θα μπορούσες να δουλεύεις λιγότερο και να επικεντρωθείς σε αυτό εάν ο άντρας σου δεν ξοδεύε τα χρήματα από το κοινό σας ταμείο για να τα δώσει στην αδερφή του και στους γονείς του. Μπορεί να είναι από τον μισθό του αλλά όταν δεν περισσεύουν και μιλάμε για 2000 € είναι κάτι που στέρησε από σένα χωρίς να σε ρωτήσει.
Συμφωνω με οσα λέει η Λένα και ταυτίζομαι με τη γράφουσα γιατί λειτουργώ κι εγώ έτσι σε μεγάλο βαθμό. Για την υπογονιμότητα και το pattern συμπεριφοράς, μάντεψε γράφουσα, η θεραπεία με ψυχολόγο θα σε βοηθήσει πάρα πολύ και θα ανακουφιστείς. Το πρόβλημα το έχεις με το σύζυγο, όχι με την αδερφή. Εκείνη επέλεξε να ζει έτσι και δε μας πέφτει λόγος. ΟΜΩΣ. Από τη στιγμη που βγαίνουν λεφτά από τη δική σας τσέπη σας πέτει λόγος κατα κάποιο τρόπο και δε θα έπρεπε να είναι έτσι. Εν ολίγοις, κάνε με τον άντρα σου μια πολύ ειλικρινή κουβέντα και βρείτε ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Μα τι απαντησάρα είναι αυτή, βρε Λένα ! Μπορώ να πω ότι μου πήρα πολλά χρόνια να καταλάβω ότι μεγάλωσα ως άτομο βαθιά ενοχικό, που θεωρούσε ότι έπρεπε πάση θυσία να αντεπεξέλθει στις όποιες περιστάσεις, τοποθετώντας τα συναισθήματα μου σε τόσο χαμηλή μοίρα που έπαψα να τα αναγνωρίζω και εγώ η ίδια. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι η αναγνώστρια που σου έστειλε την ερώτηση δεν έχει εκφράσει τίποτα από όλα αυτά στο σύζυγο της, μάλιστα βάζω και στοίχημα ότι συμφώνησε για τα 2000 Ε χωρίς αντίρρηση, για να μην φανεί κακοπροαίρετη. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι δεν μπορεί να… Διαβάστε περισσότερα »
Διαφωνώ με το ότι είναι λογικό να ακούγεται μονίμως αυτός που φωνάζει περισσότερο με την έννοια ότι μισώ την κλάψα και πόσω μάλλον τους ανθρώπους που θέλουν μονίμως να παρουσιάζονται ως οι καημένοι που όλοι συνεχώς πρέπει να σκύβουν από πάνω τους. Ίσως επειδή ταυτίζομαι μαζί σου και δεν θα καθόμουν να ανταγωνιστώ και να προσπαθώ να πείσω τους συγγενείς ότι κι εγώ περνάω πολύ δύσκολα, γιατί δεν με ενδιαφέρει να ξέρουν οι άλλοι το πόσο δύσκολα περνάω. Αλλά το να ψάχνω συνεχώς το ψυχολογικό περίσσευμα για να βοηθήσω κάποια η οποία ναι μεν περνάει δυσκολίες αλλά δείχνει και απαξίωση… Διαβάστε περισσότερα »
Όσο διάβαζα την ερώτηση αναρωτιόμουν κατά πόσο τα συναισθήματα και η στάση σου θα ήταν ίδια αν ο σύντροφός σου δάνειζε στην αδερφή του χρήματα για άλλον, άσχετο σκοπό. Για να κάνει επαγγελματικά σεμινάρια, για να κάνει μαθήματα τένις, για να πάει σε ψυχολόγο. Δε μπορώ να διακρίνω αν το αγκαθάκι μέσα σου έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχετε φαινομενικά παράλληλες πορείες όσον αφορά τον αγώνα με τις εξωσωματικές αλλά νιώθεις ότι εκείνης ο δρόμος είναι πιο “στρωμένος” ή αν δεν την εκτιμάς γενικώς σαν άνθρωπο και ως εκ τούτου δε βρίσκεις το λόγο να στερηθείτε εσείς ώστε… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ κατάλαβα ότι τα 2000 δεν τους περισσεύουν. Αφού δεν πάνε ούτε διακοπές προκειμένου να δουλεύουν. Εκεί ασκείς το βέτο στο ταμείο σας. “Αν μπορούμε να πάρουμε εμείς άδεια άνευ αποδοχών και να ξεκουραστούμε, να είμαι και ήρεμη για τις διαδικασίες της εξωσωματικής, δώσε τα 2000 στην αδελφή σου. Αλλά χωρίς να έχουμε καλύψει ούτε κάποιες μέρες ξεκούρασης, όχι.” Αν είχε τόσο ανάγκη η αδελφή του, ας χαλούσε εκείνη τις διακοπές της και ας έπιανε μια καλοκαιρινή δουλειά που βρίσκεται εύκολα.