Πώς προχωράω μετά από μια τοξική σχέση; Ήμασταν σχεδόν ένα χρόνο μαζί κι αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Δυστυχώς, όμως, χειριστικός με ακραίες συμπεριφορές (συμπεριλαμβανομένων και προβλημάτων αλκοολισμού) και υπερβολική ψυχολογική βία. Με κλάματα, πιέσεις που είχαν αποτέλεσμα μέχρι κι εμετούς, περιορισμούς που περιλάμβαναν απαιτήσεις όπως να σταματήσω να βλέπω τις φίλες μου, να διακόψω τις σπουδές μου μέχρι και να σταματήσω να διαβάζω βιβλία γιατί ήμουν ανίκανη να κατανοήσω οτιδήποτε. Η συνεχής αντίδραση μου και το γεγονός πως κατέληξε από μικρότερες απαιτήσεις να φτάσει σε σημείο να μου ζητάει να σταματήσω τις σπουδές μου, με έκαναν να απομακρυνθώ από αυτόν. Όμως, νιώθω τόσο αδύναμη πλέον, σαν συγγραφέας κενού βιβλίου που του έχουν πάρει και την πένα ένα πράγμα. Ξεκίνησα να βάζω τα πράγματα σε τάξη διαβάζοντας για την σχολή αφου όλο αυτό με κράτησε πίσω, μα εκτός αυτού νιώθω πως δεν υπάρχει τίποτα. Πώς προχωράω, λοιπόν, μετά από μια τοξική σχέση;
-Μια χαμένη ατλαντίδα
Χρειάζεται αρκετή επεξεργασία αυτό που πέρασες, μέχρι να βρεις καταλληλότερες λέξεις για να την περιγράψεις από το «τοξικό», που δεν σημαίνει τίποτα. Ήσουν σε μια κακοποιητική σχέση. Είσαι κακοποιημένη.
Ο πιο ασφαλής τρόπος είναι να πας σε ψυχολόγο για να καταλάβεις τι δεν κατάλαβες και έμεινες μαζί του, ώστε να μην ξαναβρεθείς σε αυτή τη θέση. Αυτή τη στιγμή δεν είσαι σε θέση να δεις τον κίνδυνο, ούτε το πόσο ευάλωτη ήσουν, και το λέω επειδή αυτό που έκανες το ονομάζεις «αντίδραση». Δεν λέω ότι δεν θα μπορούσες και μόνη σου, αλλά δεν σε ξέρω, οπότε προτείνω την πιο σίγουρη λύση. Δυστυχώς οι γυναίκες δεν έχουμε μάθει πώς να προστατεύουμε τον εαυτό μας από επικίνδυνους ανθρώπους – μας παίρνει πολύ καιρό να τους αναγνωρίσουμε, γιατί έχουμε μάθει να εκλογικεύουμε σε σημείο ανήκουστο. Όσο ταυτίζουμε τη ζήλια με αγάπη, την ένταση με το πάθος, από το δημοτικό που ακούμε «σου τραβάει τα μαλλιά επειδή του αρέσεις», βρισκόμαστε σε μόνιμο κίνδυνο. Ασφαλής θα είσαι όταν αναγνωρίζεις τους επιθετικούς, βαθιά προβληματικούς ανθρώπους από μακριά, και σου προκαλούν ένα τόσο δυσάρεστο συναίσθημα που το μόνο που θέλεις είναι να εξαφανιστείς και να αλλάξεις διεύθυνση. Όχι να τους βάλεις στη ζωή σου για ένα χρόνο και μετά να προσπαθείς να βρεις ξανά τον εαυτό σου.
Δεν είναι ζήτημα εξυπνάδας ή μόρφωσης. Είναι ζήτημα ενημέρωσης και αυτοεκτίμησης. Δεν φταις εσύ που δεν σου έμαθαν να διεκδικείς και να απορρίπτεις ανθρώπους. Μπορείς να το μάθεις όμως.
Θα ξεκινήσω με κάτι που μάλλον δεν θα σου είπε η μαμά σου: δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί κατά βάθος. Ούτε έχεις να μάθεις κάτι καλό από όλες τις γνωριμίες.
Μερικοί άνθρωποι έχουν μόνο σκοτάδι μέσα τους. Δεν εξετάζω αν φταίνε, αλλά δεν σε ενδιαφέρει. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για το σκοτάδι τους, μόνο αυτοί μπορούν. Όταν το βλέπεις, τρέχα με όλη σου τη δύναμη προς την άλλη κατεύθυνση. Αγάπησε τον εαυτό σου και χάρισε του ασφάλεια και χαρά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Για κάτι τέτοια θεωρώ προβληματική την χρήση όρων όπως “τοξικός” σε άρθρα που βρίσκονται πλέον πάντου.
Καταλαβαίνω γιατί είναι βέβαια πιο εύκολο Ατλαντίδα για την ώρα να λές στον εαυτό σου πως ήσουν σε μια “τοξική” σχέση από μια κακοποιητική, αυτά δεν συμβαίνουν ποτέ σε ‘μας άλλωστε. Όπως διάβασες γι αυτόν τον όρο διάβασε τώρα και για τον άλλο και ελπίζω να είσαι έτοιμη σύντομα να δεις ειδικό και να προστατέψεις τον εαυτό σου.
Ακριβώς γι’αυτό το λόγο πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό, η γλώσσα και μόνο, ο τρόπος που χρησιμοποιούμε το λόγο δηλαδή, είναι ικανή να αποτελέσει “όπλο” ενάντια στον καθημερινό σεξισμό, στη βία, σε όσα ακούμε/βλέπουμε/βιώνουμε. Να λέμε τα πράγματα με τ’όνομά τους πια. Να μην τους κάνουμε τη χάρη να τα ωραιοποιούμε. Όταν κάποιος ελέγχει τη σύντροφό του, της ασκεί πίεση να σταματήσει τις σπουδές της, την ξεκόβει από φίλους και οικογένεια, τότε αυτό συνιστά κακοποιητική συμπεριφορά. Όταν κάποιος έχει δεμένο το σκυλί του όλη μέρα σε ένα στύλο, σε βροχή και σε κρύο, όταν το δέρνει, όταν δε φροντίζει για… Διαβάστε περισσότερα »
“Θα ξεκινήσω με κάτι που μάλλον δεν θα σου είπε η μαμά σου: δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί κατά βάθος.” Η πιο μεγάλη παγίδα στην οποία έπεσα μικρή και βγήκα ή βγαίνω με τεράστιο κόπο. Μακάρι να μας το μάθαιναν από μικρή ηλικία.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν μόνο σκοτάδι, ή τουλάχιστον δεν παρουσιάζουν μόνο αυτό, γιατί τότε όντως όποιος τους έβλεπε θα έφευγε τρέχοντας. Δείχνουν και μία καλή πλευρά, κι εκεί την πατάνε όσοι την πατάνε.
Μακροπροθεσμα: ‘αυτός ο άνθρωπος μου φέρεται όπως μου αξίζει?’
Βραχυπροθεσμο τρικ, μέχρι να αναπτύξεις αυτοεκτίμηση: ‘αν αυτός ο άνθρωπος φεροταν έτσι στον/την Χ (Χ=αγαπημένο σου πρόσωπο) πως θα αισθανόμουν? Τι θα τον/την συμβούλευα?
Το μυαλό σου χρειάζεται χρόνο και σωστή φροντίδα για να επουλωθεί, όπως ακριβώς θα χρειαζόταν ένα σπασμένο πόδι ή χέρι. Το ότι οι πληγές δεν είναι φανερές δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Πρώτα δώσε χρόνο στον εαυτό σου να επουλώσει τις πληγές του. Μετά άρχισε να ψάχνεις τους λόγους που σε έκαναν να μείνεις σε αυτή τη σχέση. Η διαδικασία αυτή από μόνη της θα σε οδηγήσει στην απάντηση που θες. Θέλει όμως χρόνο.
Να μπει και αυτή η απάντηση στο βιβλίο!
Σιγά σιγά, ένα βήμα την ημέρα. Μην περιμένεις να ξυπνήσεις ένα πρωί και να έχουν περάσει όλα, ούτε να ξαναγίνεις ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν. Αυτά δε γίνονται. Αυτό που γίνεται, είναι να επεξεργαστείς ψύχραιμα με τον καιρό αυτό που σου συνέβη και να χρησιμοποιήσεις αυτήν τη γνώση για να ανακαλύψεις ποιά θέλεις να είσαι μετά απο αυτό και να χτίσεις πιο ουσιαστικές σχέσεις στο μέλλον, με τον εαυτό σου πρώτα και μετά με όλους τους υπόλοιπους.
Να πας σε έναν ψυχολόγο, εμένα αυτό με βοήθησε.
Για μένα πρέπει να βοηθηθείς από ψυχολόγο. Θα επουλώσεις πολύ πιο σύντομα και σωστά τις πληγές σου. Αλλιώς η διαδικασία θα είναι και μακρόχρονη και μπορεί να μη γίνει και σωστά. Είναι σαν να σπάσουμε το χέρι μας, να μη βάλουμε γύψο και να το αφήσουμε να κολλήσει μόνο του. Θα κολλήσει στραβά και θα μας μείνει ένα στραβό χέρι.
ψυχολόγος. Μετά, ένα βήμα τη φορά. Μην αγχώνεσαι, μην το πιέζεις, κάνε πράγματα που σε γεμίζουν, σου δίνουν χαρά. Εγώ έπινα κρασί κάθε βράδυ και έβλεπα Απαράδεκτους. Και πήγαινα σε ψυχολόγο.
Ρε παιδιά, λέτε θα ήταν καλή ιδέα να δημιουργήσουμε φόρουμ με τέτοια θέματα; Πχ. κακοποιητικές σχέσεις, εκφοβισμός στη δουλειά κτλ; όπως στους ΑΑ. Δεν ξέρω βέβαια αν θα ήταν απαραίτητος και ο συντονισμός από ψυχολόγο οπότε τότε δύσκολο το εγχείρημα. Μου ήρθε η ιδέα γιατί το κύριο που πρέπει να καταλάβουν όλα τα θύματα είναι ότι δεν είναι μόνα τους σε αυτό.