Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς μπορώ να καταλάβω αν η μητέρα μου είναι “τοξική”;

Aγαπητή Α,μπα, Σε σένα προστρέχω πάλι. Η ερώτησή μου συνοψίζεται ως εξής: πώς μπορώ να αναγνωρίσω αν η μητέρα μου είναι “τοξική”, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται; Πώς να καταλάβω αν δηλαδή η επιρροή της πάνω μου μου κάνει κακό; Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι πως κάτι τέτοιο συμβαίνει αλλά δεν αντέχω να το παραδεχτώ. Γεμίζω τύψεις μόνο στην ιδέα πως μπορεί να την κακολογώ. Όμως πρέπει να σου παρουσιάσω συνοπτικά τι συμβαίνει. Είμαι 29 ετών. Βρίσκομαι σε μια ευτυχισμένη σχέση εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Οι γονείς μου έχουν κάποιες αντιρρήσεις, γιατί – αλίμονο! – η κόρη τους πέφτει πολύ σε πολλούς. Κρίνουν με βάση τα δικά τους κριτήρια και σαν να μην τους νοιάζει πραγματικά το γεγονός πως τους δ η λ ώ ν ω ευτυχισμένη. Το παράπονο που έχω από την μάνα μου – θα μου πεις, γιατί όχι και από τον πατέρα – είναι ότι δεν δίνει τόπο στην οργή (ή τέλος πάντων, στις αμφιβολίες της για τη δική μου σχέση), κάνει τον εαυτό της επίκεντρο της δικής μου ιστορίας, και δεν με αφήνει να χαρώ μία ευτυχισμένη περίοδο που, ποιος ξέρει, ίσως και να μην ξαναέρθει στη ζωή μου. Με πληγώνει που ο σύντροφός μου καταλαβαίνει αυτή τη διάψευση της μάνας μου. Με πληγώνει επίσης που δεν μπορώ να μιλάω πια ανοιχτά μαζί της – αλλά ίσως ακριβώς αυτή την αδυναμία μου, να της μιλώ δηλαδή σκεπτόμενα και με κάποιο φίλτρο, να πληρώνω τώρα. Θα ομολογήσω κάτι πραγματικά τρόμερο: ώρες ώρες νιώθω πως ζηλεύει την ευτυχισμένη σχέση που μετά από πολύ καιρό απέκτησα. Μήπως σκέφτομαι διεστραμμένα; Αλλά κάποιο ένστικτο πολύ βασικό μέσα μου μού φωνάζει ότι έχω δίκιο. Ότι δεν αναχαιτίζεται αυτό που εκείνος κι εγώ πάμε να δημιουργήσουμε. Σ’ευχαριστώ για τον χρόνο σου κ για όλες τις απαντήσεις σου που με βοηθούν να δω πιο καθαρά.

– Αλκμήνη Κ

Αν διάβαζες αυτό το κείμενο, γραμμένο από άλλη, λες να είχες αμφιβολία αν της κάνει κακό η συμπεριφορά της μητέρας της ή όχι;

Είναι κάτι που μόνη σου πρέπει να αναγνωρίσεις, και να κατανοήσεις. Οι γονείς μας δεν είναι κάτι σπουδαίο, είναι απλοί άνθρωποι, και ως απλοί άνθρωποι, έχουν ενίοτε εγωιστικά, ποταπά, εγωκεντρικά κίνητρα προς τα παιδιά τους. Η ανιδιοτελής αγάπη της Μάνας είναι ένα κατασκεύασμα που έχει δημιουργηθεί για να υποτάσσονται οι γυναίκες πλήρως σε αυτό τον ρόλο και να μην αναζητούν άλλον. Γι’αυτό δεν έχεις το ίδιο παράπονο από τον πατέρα σου.

Δεν είναι ρεαλιστική θέση, στάση, προσδοκία να περιμένεις από έναν άνθρωπο να μην έχει ελαττώματα μόνο και μόνο επειδή έκανε παιδί. Είναι πολύ σκληρή συνειδητοποίηση γιατί ζούμε τα παιδικά μας χρόνια μέσα στο παραμύθι των γονιών που είναι Θεοί. Ήρθες αντιμέτωπη με την ενηλικίωση, και η αποκόλληση πονάει πάρα πολύ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News