Αγαπητή «Α, μπα»: Όσους ανθρώπους έχω γνωρίσει σε αυτή τη χώρα είναι σχεδόν όλοι ρατσιστές

Αγαπητή Α, μπα, συγχαρητήρια για τη νέα σου σελίδα και σ’ευχαριστώ τόσο πολύ για την ψύχραιμη και λογική σου οπτική. Αποφάσισα να σου γράψω γιατί τα τελευταία μερικά χρόνια, ειδικά από τότε που έφυγα μόνιμα στο εξωτερικό, με προβληματίζει η αντιμετώπισή μου απέναντι στο ρατσισμό. Έχοντας ζήσει σε διάφορες χώρες της Ευρώπης πριν κατασταλάξω, θεωρώ πως η χώρα όπου βρίσκομαι τώρα… τα πάει κάπως καλύτερα. Απέτρεψαν ομόφωνα και δυνατά το άνοιγμα της PEGIDA, μάχονται για κοινωνικά δικαιώματα και πρωτοβουλίες, γενικά προσπαθούν. Οι μεταπτυχιακές σπουδές μου ήταν πολιτικής φύσεως, βαριά ερευνητικές – οι φίλοι μου, ο σύντροφός μου, είναι όλοι καλλιεργημένοι άνθρωποι, με ρίζες στην εργατική τάξη, από διάφορες χώρες του κόσμου, που δουλεύουν με άστεγους, δραστηριοποιούνται στο Καλαί με τους πρόσφυγες χωρίς να πουν τίποτα σε κανέναν – η αντιμετώπισή μου όσον αφορά τον ρατσισμό και τον φεμινισμό είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις αρκετά. Θέλω να είμαι διαβασμένη και δεν επαναπαύομαι. Ε λοιπόν, από τότε που μπήκα για τα καλά στη ζωή της χώρας, έχοντας τελειώσει πλέον τις σπουδές μου και έχοντας βρει δουλειά, άρχισα να έχω προβλήματα με όσους Πολωνούς συναντώ. Πρώτη δουλειά, ο Πολωνός συνάδελφος παρακολουθεί ντοκιμαντέρ για τον Χίτλερ στα διαλείμματα του, μισεί τους πρόσφυγες, λέει φωναχτά και χωρίς ίχνος ντροπής ότι θα ψήφιζε Τραμπ αν ήταν στις ΗΠΑ. Δεύτερη δουλειά τα ίδια. Συνέδρια, συναντήσεις, ακόμη και στην προαναφερθείσα απόπειρα ανοίγματος της PEGIDA, όσοι βγήκαν στους δρόμους για να υποστηρίξουν την ακροδεξιά ομάδα σε ξένη χώρα – ήταν Πολωνοί μετανάστες! Έχω μαλώσει με τους πάντες, έχω προσπαθήσει να το κουβεντιάσω ήρεμα – πλέον ετοιμάζομαι για καβγά κάθε φορά που συναντώ άτομο από την χώρα. Την πρώτη φορά είπα “εξαίρεση είναι”, τη δεύτερη “απλά έτυχε”, την τρίτη “ιδέα μου θα’ ναι”, ε τρία χρόνια αργότερα, μπορώ να μετρήσω στα δάχτυλα ενός χεριού τους Πολωνούς με τους οποίους τα πηγαίνω καλά (όλως παραδόξως, είναι όλες κοπέλες). Διάβασα, προβληματίστηκα, το συζήτησα με τους φίλους μου, οι οποίοι λίγο πολύ έχουν την ίδια αντιμετώπιση. Στεναχωριέμαι τόσο πολύ Λένα μου, γιατί σκέφτομαι ότι έχω γίνει σαν τα μούτρα τους, και πλέον ξέρω πολύ καλά πως είμαι προκατειλημμένη απέναντι σε ολόκληρη εθνική ομάδα – σκέφτομαι την θεωρία του πετάλου. Προσπάθησα να εστιάσω στα θετικά της χώρας, η οποία έχει πλούσια ιστορία. Προσπαθώ να σκεφτώ τις Πολωνές αδερφές μας που διαμαρτυρήθηκαν κατά της απαγόρευσης της άμβλωσης, προσπαθώ γενικότερα να ΜΗΝ ΓΕΝΙΚΕΥΩ. Ρατσιστής δεν είσαι μόνο λίγο, ή είσαι ή δεν είσαι, και δεν μπορώ να δικαιολογήσω την προκατάληψή μου σκεπτόμενη πως όσα δείγματα έχω μιας χώρας, είναι ρατσιστικά. Θέλω να διορθωθώ Λένα, τί να κάνω;

– If it looks like a duck

Το ποσοστό ρατσισμού σε μια χώρα, η επικρατούσα άποψη για την θέση των μεταναστών, η σχέση ενός λαού με την δημοκρατία, η ανοχή του στο διαφορετικό, ο φόβος για το άγνωστο, η προθυμία να ανήκει σε μια ευρύτερη ομάδα, η πίστη στο κράτος και στους νόμους (ή η καχυποψία απέναντι στην δημοκρατία) είναι αποτέλεσμα ιστορικών γεγονότων. Δεν είναι ρατσιστές επειδή είναι Πολωνοί – και δεν καταλαβαίνω πώς δεν το καταλαβαίνεις, με το παρελθόν και τη μόρφωση που έχεις. Είναι ρατσιστές επειδή μεγάλωσαν στο περιβάλλον που μεγάλωσαν. Αυτοί οι άνθρωποι, που μεγάλωσαν την εποχή που μεγάλωσαν σε αυτό το μέρος της γης που μεγάλωσαν. Όχι οι Πολωνοί.

Αυτή η πλούσια ιστορία, δεν διαχωρίζεται στα θετικά και στα αρνητικά. Η ιστορία δεν είναι καταγραφή των κακών και των καλών. Καλές πράξεις έχουν γίνει με πολύ σκοτεινά κίνητρα. Είναι αρκετά πιο πολύπλοκο το θέμα. Μην εστιάζεις τα θετικά, εστίασε στην ιστορία χωρίς να πιστεύεις ότι υπάρχει λαός που είναι κατώτερος λόγω γέννησης – χωρίς να είσαι τόσο κλασική ρατσίστρια, δηλαδή. Αναρωτήσου γιατί η Πολωνία έχει τώρα αυτή την κυβέρνηση, αυτή την στάση απέναντι στην Ευρώπη, αυτή την άποψη για την θέση της γυναίκας. Ιστορικά. Όχι λόγω DNA. Πώς επηρεάστηκαν γενιές και γενιές αυτής της χώρας επειδή βρισκόταν πάντα στο σταυροδρόμι, πόσες φορές έχασε την ανεξαρτησία της, πόσες φορές υποτιμήθηκε, κατακτήθηκε, μοιράστηκε προς τη μια ή προς την άλλη. Ποια μπορεί να είναι η σχέση τους με την εθνική τους ταυτότητα.

Οι ρατσιστές δεν είναι ρατσιστές επειδή απλώς γεννήθηκαν έτσι.

Εγώ μία Πολωνέζα ξέρω, και τα πάμε μια χαρά, άρα για μένα οι Πολωνοί σε ποσοστό 100% δεν είναι ρατσιστές.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News