οκ θέλω κάπου να γίνω λίγο bitch οπότε θα στείλω σε σένα Ω μεγάλη Αμπα! Ουσιαστικά θέλω να μου πεις αν αξίζει να ζητήσω τα ρέστα ή όχι.. Λοιπόν είχα μια “φίλη” η οποία χώρισε πριν 1 χρόνο και (αρκετά και.. μπορεί και 2 χρόνια δεν ξέρω..)anyhow αυτό το διάστημα που είχε χωρίσει της είχα σταθεί, την άκουγα κάθε φορά που ήθελε να μιλήσει για αυτό (μάντεψε συχνότητα..), έδινα λύσεις αν ήθελε αν και δεν περίμενα ποτε να το ακολουθήσει κλπ. Μετά τον χρόνο και αφού ξέρω οτι ο άλλος άνθρωπος εχει προχωρήσει και δεν την σκέφτεται ή τίποτα και εκείνη συνεχίζει τα μελοδράματα, να τον ενοχλεί με μηνύματα κλπ μερικές φορές άρχισα να της λέω πως πρέπει να προχωρήσει, πως έχει τελειώσει, πως πρεπει να κοιτάξει μπροστά για να είναι ευτυχισμένη, να βρει κάποιον στο μέλλον της να της ταιριάζει καλύτερα κλπ. Δεν με άκουγε είναι μια αλήθεια, αλλά και εμένα αυτή ήταν η γνωμη μου γιατί η ζωή καλώς ή κακως θα προχωρήσει και δεν θα την νοίαζει τι κάνεις εσύ και η κάθε εσύ, αν θες να κάθεσαι να μαραζώνεις και να λες πως το καλύτερο “οτιδήποτε” στην ζωή σου είναι στο παρελθόν, δεν αναγνωρίσεις λάθη, δεν ωριμάσεις, δεν κάνεις τίποτα και απλά κολλήσεις εκεί, η ζωή θα σου πει “πρόβλημά σου, εγώ έχω φτάσει ήδη στο 18 και συνεχίζω non stop, αν θες έρχεσαι αν θες μένεις εκεί που είσαι και αφήνεις μέρες, μήνες, χρόνια να σε προσπερνούν στο έτσι. Δεν με ενδιαφέρει”. Οπότε της είπα κάτι παρόμοιο (τύπου προχώρα, η ζωή συνεχίζεται) και μου κάνει με εκνευρίζουν οι αισιόδοξοι άνθρωποι και τους βγάζω από την ζωή μου αυτό το διάστημα πρόσεχε…Εκείνη την ώρα τρελάθηκα μου ήρθε να την βαρέσω μέσα στα μούτρα,( είμαι ένας άνθρωπος που προσέχε την μάνα του τα τελευταία 4 χρόνια, η οποία τώρα πέθανε, έχω περάσει κακοποίηση και γενικότερα η ζωή μου δεν ήταν ποτέ περίπατος και ποτέ ούτε με είχε ρωτήσει για αυτό, ούτε και εγώ το έπαιζα “οτι δεν μπορείς να γκρινίαζεις γιατί εγώ περνάω τόσα και όχι έναν απλό χωρίσμο” και τετοιες μαλακίες) της απάντησα 1ον δεν το είπα για αισιόδοξο μήνυμα και 2ον έτσι είναι τα πράγματα αλλίως δεν βγαίνει η ζωή. Από τότε και εγώ δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να της μιλήσω είναι μια αλήθεια οπότε το άφησα λίγο και εκείνη έκανε το ίδιο. Αλλά τώρα επειδή ήθελα να πάω ένα ταξιδάκι σε μια κοινή μας φίλη έστειλα ένα μηνύμα μήπως ήθελε να πάμε μαζί και μου απάντησε “δεν μπορώ θα δουλεύω” και τι βλέπω 1 εβδομάδα μετά; να έχει πάει μόνη της…. και ξενέρωσα την ζωή μου γιατί είμαι κουκλίτσα μου απλά πες το μου, γιατί εγώ θα πήγαινα έτσι και αλλιώς οπότε φαντάσου να βρισκόμασταν μούρη με μούρη στο έτσι..τι θα έκανες τότε;; (δεν πήγα γιατί οντως κατι έτυχε τελευταια στιγμή). Δεν νομίζω να ασχοληθώ άλλο, γιατι πραγματικά δεν νομίζω να υπάρχει λόγος, αλλά λες να ζητήσω εξηγήσεις (έτσι για το drama) ή να το αφήσω εντελώς;;
Νομίζω ότι σε έβγαλε από τη ζωή της πριν προλάβεις να την βγάλεις από την ζωή σου, σε πρόλαβε ακριβώς κατά μια εβδομάδα. Αν σου αρέσει το drama, ζήτα εξηγήσεις, είναι εξασφαλισμένο αν ξεκινήσεις την κουβέντα, έχετε πολλά να πείτε η μια στην άλλη. Αλλά τι εξηγήσεις θέλεις; Για ποιο πράγμα; Που σου είπε ψέματα για το ότι δεν μπορούσε να πάει ταξιδάκι μαζί σου; Θα σου πει ότι δεν είπε ψέματα, όντως θα δούλευε αλλά τελικά δεν δούλεψε. Θέλεις εξηγήσεις για όλα τα χρόνια πριν, που ήθελε να μελετάει τον πρώην γιατί δεν μπορούσε να χωνέψει την χυλόπιτα και εσύ δεν την άφηνες να το κάνει, γιατί βαριόσουν να ακούς τα ίδια και τα ίδια; Θέλεις τα ρέστα για αυτό; Ο χρόνος που αφιέρωσες να ακούς δεν γυρνάει πίσω, δεν επιστρέφονται ρέστα. Έπρεπε να το κάνεις γνωρίζοντας ότι πάει χαμένος. Τι εξηγήσεις θέλεις; Γιατί δεν κατάλαβε ποτέ τι πέρασες στην δική σου ζωή; Μην κατηγορείς αυτή για αυτό, ειδικά αν περίμενες να ξυπνήσει ξαφνικά και να μπει στη θέση σου.
Είναι μεγάλος ο πειρασμός να υποβιβάσεις κάποιον που δεν μπορεί να ξεπεράσει έναν χωρισμό για χρόνια, αλλά σε αυτούς που συμβαίνει, η δίνη είναι τεράστια, και παρασέρνει πολλά μαζί. Δεν είναι μόνο η σχέση που χάθηκε. Μερικές φορές χάνουν όλη τους την ταυτότητα. Είναι πολλοί που δεν ξέρουν ποιοι είναι, όταν δεν είναι σε μια σχέση, και την χρειάζονται για να ξέρουν τι να κάνουν όταν ξυπνάνε το πρωί. Δεν το λέω για να τη δικαιολογήσω, αλλά για να σου πω ότι ήσασταν αλλού και θέλατε άλλα πράγματα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ έχω να πω πως ήμουν κάποτε σαν τη φίλη της γράφουσας (πωπω το σκέφτομαι και μου σηκώνεται η τρίχα). Και είχα μια φίλη σαν τη γράφουσα που με άκουγε και με ανεχόταν η καημένη, τί να κάνει. Κι αυτή η φίλη είχε άλλη μία φίλη που με άκουγε κι αυτή και ταυτόχρονα οι ζωές τους προχωρούσαν, η μία έκανε κι ένα παιδάκι, αλλά εγώ τίποτα, εκεί μίρλα για τον παπάρα. Κάποια στιγμή φυσικά με βαρέθηκαν, ήθελαν να συζητάμε και τίποτα άλλο βρε αδερφέ, οπότε εγώ βρήκα φρέσκο αίμα να ακούει τη μίρλα μου. Φαντάζομαι και σε αυτές θα φάνηκε… Διαβάστε περισσότερα »
Τι εξηγήσεις να ζητήσεις, θέλεις ένα τέτοιο άτομο στη ζωή σου;; Κάποιοι άνθρωποι θέλουν μόνο να κλάιγονται και τίποτα άλλο. Αφόρητα κουραστικοί.
Εντελβαις,θα διαφωνήσω. Όχι επειδή μου αρέσουν αυτοί που κλαίγονται,αλλά γιατί έξω από τον χορό λέμε πολλά τραγούδια. Ο καθένας βιώνει τον πόνο του, πχ αν χάσεις το σκυλάκι σου και κλαίς, κάποιος θα βρεθεί να πει σοβαρά τώρα; Εγώ έχασα την δουλειά μου. Και ο άλλος θα του πει “σοβαρά, εγώ έχασα τον πατέρα μου.”. Δεν υπάρχει “πονομετρο”. Ο χωρισμός για κάποιους βιώνεται σαν θάνατος. Και θέλει χρόνο. Είναι κουραστικό και φυσικά έχει ο καθένας δικαίωμα να βγάλει από τον κύκλο του τέτοια άτομα. Είχα μια φίλη που απομακρύνα γι’αυτον τον λόγο. Με μιζεριαζε κάθε φορά που την έβλεπα, έφευγα… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ ως προς ένα σημείο, ότι ο καθένας βιώνει το πρόβλημά του ως μείζονα προτεραιότητα, αλλά μετα από 1 χρόνο χωρισμού και χωρίς καμία πιθανότητα πισωγυρίσματος δε θεωρώ φυσιολογικό το να μιλάς συνέχεια για τον πρώην που σε παράτησε, καταντάει εμμονη και χρήζει βοήθεια ειδικού.
Ω ναι, συμφωνώ. Αλλά και πάλι, δεν τον παρατάς τον φίλο σου. Του λες “ξεκόλλα και πήγαινε σε ειδικό. Έχεις προβλημαΤΑΡΑ” Ή απλά της λες ” δεν μπορώ να λέμε τα ίδια,γιατί δεν αλλάζεις τίποτα”. Διαφωνώ στον τρόπο που την αντιμετωπίσε, πιστεύοντας ότι δεν είναι δα και τόσο σημαντικό.
Ερώτηση: Στην φίλη που υποφέρει σέ προβληματική σχέση, και την παρακολουθεί ειδικός, και πάλι τίποτα δεν προχωρά μπροστά δραστικά, πως διαχειρίζεσαι τήν εμμονή και τά πολύωρα τηλέφωνα Ελλάδα-Τσεχία με ατελείωτη μιρλα “μου έκανε αυτό, μού είπε εκείνο” ; Πόση υπομονή και ενσυναίσθηση, και πόση αγάπη για την φίλη πιά;
Όποιος δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του, δυστυχώς κανείς ψυχολόγος δεν μπορεί να το κάνει.. εκεί απλά της λες ότι καταλαβαίνεις το πρόβλημα, δε μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω από τον ψυχολόγο και ότι κουράστηκες να ακούς τα ίδια ,χωρίς η ίδια να κάνει κάτι..” Αφού δε πρόκειται να κάνεις κάτι,γιατί κλαιγεσαι;” . Ίσως την ταρακουνήσει η αλήθεια. Δεν είπα να ακούμε τα πάντα χωρίς όρια. Η ένσταση μου ήταν στο ότι θεωρεί ασήμαντο το πρόβλημα , ενώ για την φίλη δεν είναι.Και είναι λογικό.
Τι εξηγήσεις να της ζητήσεις ? Ήταν ένα εγωιστικό άτομο, μια drama queen, που σε χρησιμοποιούσε για να αδειάζει τα προβλήματά της, ενώ, όπως λες, ποτέ δεν σε ρώτησε για τα δικά σου. Δεν αξίζει καν να ασχολείσαι.
Φίλος είναι αυτός που θα σου σταθεί στα δύσκολα. Αν είναι φίλος καλός όμως και σε βλέπει να βασανίζεσαι για καιρό, σε βλέπει να έχεις πάθει εμμονή, θα σε παροτρύνει να δεις και έναν ειδικό.
Όχι μόνον γιατί μπορεί και ο ίδιος να μην αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση, αλλά και γιατί δεν μπορεί να κάνει και κάτι για να σε βοηθήσει.
Επιτρέψτε μου να διαφωνώ, στα δύσκολα μέχρι και ο γείτονας που δε λέγατε ούτε γεια, που αγνοούσε ο ένας την ύπαρξη του άλλου, μπορεί να σου σταθεί..
Τους φίλους να τους μετράτε στις χαρές σας!
Μαζί σου Ικμάδα! Οι φιλίες μπορεί να γίνουν και δυνατότερες στα δύσκολα, δοκιμάζονται όμως στην χαρά και την επιτυχία σου. Το πιστεύω και εγώ ακράδαντα!
Έχασες τόσο χρόνο και φαιά ουσία για πάρτυ της… Γιατί να σπαταλήσεις κι άλλο; Η ζωή προχωράει!