Αγαπητή α,μπα και φίλοι, Είμαι 24 χρονών φοιτήτρια στο πολυτεχνείο και σε λίγο καιρό παίρνω πτυχίο. Σίγουρα αυτό μου δίνει χαρά, ανταμείβονται οι κόποι μου και τα λοιπά.Η ερώτηση μου είναι αυτή που έκανα και στη μητέρα μου ενώ καθόμασταν στον καναπέ.Και τώρα τι ακολουθεί; Νιώθω ότι μέχρι τώρα είχα έναν ρόλο..Μαθήτρια, φοιτήτρια, κόρη..Αλλά συνειδητοποιώ ότι πλέον πρέπει να στηριχτώ στα δικά μου πόδια και α,μπα φοβάμαι πάρα πολύ.Νιώθω ότι από εδώ και πέρα η ζωή μου θα αλλάξει και φρικάρω. Ενώ θα έπρεπε να χαίρομαι δεν μπορώ να αποδεχτώ την νέα τάξη πραγμάτων.. . Νιώθω άρνηση για το ότι δεν θα είμαι πλέον φοιτήτρια, γιατί δεν θέλω να είμαι κάτι άλλο..Μου αρέσει η ζωή μου. Δεν θέλω να ξυπνάω πρωί για να πάω στην δουλειά, να έχω υποχρεώσεις και άγχη, δεν μου λέει κάτι να βγάζω λεφτά, δεν έχω φιλοδοξίες, δεν θέλω να δεσμευτώ με κάποιον, δεν ονειρευόμαι να αγοράσω σπίτια και να κάνω παιδιά. Φυσικά ενηλικίωση δεν είναι μόνο αυτά τα πράγματα αλλά κάθε φορά αυτά γυρίζουν στο μυαλό μου. Ξέρω ότι ακούγονται κάπως αυτά, αλλά γράφω ακριβώς όπως σκέφτομαι. Η ερώτηση μου είναι τι θα μπορούσα να σκεφτώ για να τα δω τα πράγματα λίγο διαφορετικά;
–Purplefish
Αν δεν έχεις την θέληση, την αγωνία να είσαι ανεξάρτητος άνθρωπος και να μην ζεις στον καναπέ της μαμάς σου, δεν μπορώ εγώ να σου εμφυσήσω αυτή την σκέψη.
Η ελευθερία είναι το αντάλλαγμα για τις δυσκολίες που αναφέρεις. Η ελευθερία να μην κάνεις παιδιά, να μην αγοράσεις σπίτια, και να βρεις μια δουλειά για την οποία δεν θα ξυπνάς το πρωί. Η ελευθερία να μην δεσμευτείς με κάποιον, και να μην βγάλεις λεφτά. Η ενηλικίωση δεν είναι να κάνεις αυτά που κάνουν όλοι, αλλά να βρεις τι είναι αυτό που κάνει εσένα ευτυχισμένη, αντί να έχεις έναν προκαθορισμένο ρόλο μαθήτριας, φοιτήτριας, κόρης. Είναι μεγάλη ευθύνη, αλλά είναι η μόνη που έχεις. Είναι κρίμα που δεν έχεις τη φιλοδοξία να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που λέγεται ζωή. Ελπίζω να είναι ο φόβος που μιλάει, και μόνο αυτό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μου φαίνεται ότι η κοπέλα δεν ξέρει τι θέλει. Σα να ζει σε έναν αυτόματο πιλότο στερεοτύπων. Η φοιτητική ζωή είναι ανέμελη, ζεις με τους γονείς σου χωρίς υποχρεώσεις. Μετά μεγαλώνεις βρίσκεις δουλειά, ξυπνάς νωρίς, παντρεύεσαι και κανεις 2,1 παιδιά. Κρίμα να είναι 24 και να σκέφτεται για τη ζωή σα βιβλίο του 50. Κάποιοι τελειώνουν τη σχολή και ξεκινάνε άλλη, άλλοι αλλάζουν χώρα και κάνουν διδακτορικό, άλλοι αλλάζουν χώρα και παίζουν μουσική στο δρόμο. Κάνουν ανοιχτές σχέσεις στα 40, έχουν 3 παιδιά στα 25, ζουν με 4 συγκάτοικους στα 50. Τελείωσα τη σχολή στα 23 μου και από τότε… Διαβάστε περισσότερα »
Είχα την εντελώς αντίθετη αγωνία από σένα, αλλά ξέρεις τι, ας τα λέμε όπως είναι, είναι ο,τι χειρότερο να είσαι νέος στην Ελλ του σήμερα, κ να’χεις φιλοδοξία τι να την κάνεις; Μόνο εμπόδια υπάρχουν, εκτός αν είσαι τρελός βυσματίας. Αλλιώς για ποια ελευθερία, ποια καριέρα, ποια εξέλιξη, ποια λεφτά κ ποια όνειρα μιλάμε. Η διψα ερχεται κ με τις προοπτικες, αν εχεις χασει απ’τα αποδυτηρια τι περιμενεις. Αφιερωμενο στους γονεις που περιμενουν κουνωντας ελιτιστικα το κεφαλι τα παιδια τους να “εχουν ορεξη να βαλουν κατω το κεφαλι κ να δουλεψουν” οταν οι ιδιοι στα 30 ειχαν ηδη σπιτι, καριερα… Διαβάστε περισσότερα »
“Η διψα ερχεται κ με τις προοπτικες, αν εχεις χασει απ’τα αποδυτηρια τι περιμενεις.” – αυτό 🙁
Neverlander ! Ποσες αληθειες σε ενα μονο σχολιο!! ΑΥΤΟ οπως ειναι. Η τυχερη γενια των γονιων μας στα 30 ειχε ηδη σπιτι ( ιδιοκτητο!) και παιδια. Κανονικοι ενηλικοι λεμε! Και η κουτση μαρια τοτε καπως τα βολευε. Και φυσικα δεν εδιναν καμια αναφορα στους γονεις τους που συνηθως βρισκονταν μακρυα στα χωρια. Οι γονεις μου και οι δυο αμορφωτοι και με μεγαλο τουπε που στο σχολειο τα εξυναν και ηθελαν την ευκολη λυση , τωρα ειναι παντα πρωτοι να κουνησουν το δαχτυλο για οσα καταφεραν – επαιρονται οτι τα καταφεραν μονοι τους και παραβλεπουν με βολικο τροπο οτι εζησαν σε… Διαβάστε περισσότερα »
Kαι οι αμόρφωτοι μπορούν να βγάλουν λεφτά και να προκόψουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι που το πνεύμα τους δεν είναι καλλεργημένο, θεωρείται φυσικό να ζουν σαν επαίτες. Οι μόνοι που αξίζουν χωρίς αμφιβολία να ζουν σαν επαίτες είναι οι τεμπέληδες.Αμόρφωτους έχω δει πολλούς να κάνουν λεφτά και μπράβο τους αν στίφτηκαν στο μεροκάματο.
Συμφωνώ με τη Μιλτο. Αν οι γονείς σας είναι ευκατάστατοι χωρίς τυπικά προσόντα δεν είναι επειδή τότε μας τρεχαν τα λεφτά από τα μπατζάκια και οι δρόμοι ήταν στρωμένοι με χρυσό, αλλά γιατί δούλεψαν σκληρά, πολυ πιο σκληρά από ότι ένας πτυχιούχος, σε μεροκάματο ήσε δική τους επιχείρηση.Δεν τους ενδιέφεραν τα γράμματα και δεν προχώρησαν. Βρήκαν κάτι άλλο που τους άρεσε, και πέτυχαν σ αυτό. Όλα καλά δηλαδή.
Δε νομίζω πως είναι οι υποχρεώσεις και τα άγχη που σε ακινητοποιούν. Μάλλον έχει να κάνει με το πέρασμα του χρόνου και σε αυτό που αναπόφευκτα οδηγεί. Κάτι που είναι αντίθετο από την έννοια της ζωης δηλαδή και για αυτό δύσκολα αποδεκτό από τον άνθρωπο, τον θάνατο.
Το τερμάτισες κι εσύ ρε Γλάρε, σιγά μην στα 25 παραλύει από την συνειδητότητα του πεπερασμένου της ύπαρξης…
Ποιος είπε για συνειδητότητα; Ο φόβος του αγνώστου φόβος θανάτου είναι κατά βάθος. Είναι λογικό να φοβάται το άγνωστο κατά αυτή την έννοια αλλά αλλά πράγματα κρύβονται από πίσω και όχι υποχρεώσεις. Αυτό επισήμανα.
Chaotic Jester σε διαβεβαιώνω ότι η ηλικία δεν παίζει ρόλο και στο λέω από προσωπική εμπειρία. Παραλύω μπροστά στο θάνατο από τα 12 μου.
Δε μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό πως δε θα ενδιέφερε κάποιον άνθρωπο να γίνει οικονομικά ανεξάρτητος.
Στην Ελλαδα δεν μπορεις να εισαι πραγματικα ανεξαρτητος .
Οι μισθοι τοσο εξευτελιστικα χαμηλοι..
ασ´το .
Δεν θέλω να φανώ μυστήρια, αλλά αυτό που βλέπω όντας σε αυτό το ηλικιακό γκρουπ και από την περιορισμένη εμπειρία μου, όποιος δεν θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί από τους γονείς του, μάλλον έχει πολύ καλή σχέση με τους γονείς του. Μάλλον οι γονείς δεν ανακατεύονται στη ζωή του παιδιού τους και λίγο πολύ τους τα παρέχουν όλα, οπότε όσο απαιτητική και να είναι η σχολή έχουν περάσει ζωή χαρισάμενη στα φοιτητικά τους χρόνια. Δηλαδή δεν είχαν γκρίνιες για το πότε βγαίνουν, πότε μπαίνουν, πότε διαβάζουν, πότε γκομενίζουν, πότε πάνε διακοπές, αν τα πέρασαν όλα τα μαθήματα και παραπάνω. Ούτε και οικονομική… Διαβάστε περισσότερα »
Jelly Roll, σου ευχομαι απο καρδιας γρηγορη ανεξαρτητοποιηση απο τους γονεις σου. Ολα θα πανε καλα γιατι εχεις πληρη επιγνωση της καταστασης αλλα και θεληση. Μη σταματας ποτε και να εχεις εμπιστοσυνη στον ευατο σου!
πολυ με συγκινησε το σχολιο σου❤️
Jelly δε διάβασα καν ολόκληρο το σχόλιο αλλά ισχύει εντελώς (και) αυτό που λες. Τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση ήταν ΚΑΙ αυτό. Το λέω κατόπιν ψυχοθεραπείας: Ναι, ως το τέταρτο παιδί, περίμενα τη σειρά μου για να ασχοληθούν και οι γονείς μου λίγο μαζί μου, είχα προσκόλληση, ίσχυαν πολλά σχετιζόμενα με παιδική ηλικία ΑΛΛΑ δε βοήθησε καθόλου στο να “αναγκαστώ” να τους αποχωριστώ, το ότι ήταν οι πιο λογικοί, δίκαιοι, ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα και το λέω ως ενήλικη πλέον αυτό. Γι’αυτό μου λείπουν. Χαίρομαι όμως γιατι ξέρω ότι υπάρχουν και άλλοι σαν εκείνους. Η αποζημίωση σου… Διαβάστε περισσότερα »
Πόντια και Ζουζούνα σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας ❤ Δεν ξέρω αν έχω θέληση, ή απλά έχω μπαϊλντίσει και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω και απλά προχωράω έτσι. Προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερη γίνεται και μεταξύ μας χέστηκα αν θα πετύχουν όλα τη στιγμή που πρέπει πια κι αυτό γιατί δεν είμαι η σούπερ γούμαν. Προσπαθώ όσο μπορώ να θεωρώ την αποτυχία φυσιολογική (πολλές φορές κι αυτό με μεγάλη αποτυχία). Το μόνο πρόβλημα που έχω γενικά απευθυνόμενη προς την κοινωνία, μάλλον, είναι να σταματήσουν να παραμυθιάζουν τα λυκειόπαιδα λέγοντάς τους, διάβασε τώρα, πέρνα εκεί που θες και… Διαβάστε περισσότερα »
Jelly roll, εύχομαι να σου πάνε καλά τα πραγματα. Πίστεψέ με, ακόμα και αν σου φαίνεται τώρα εξωπραγματικό, θα ζοριστείς κάποια χρόνια αλλά η υπόλοιπη ζωή σου θα είναι εντάξει από εκεί και πέρα. Γιατί έχεις μάθει να βρίσκεις λύσεις και να αναπτύσεις skills που άλλοι κατακτούν στα 40 τους. Από εκεί και πέρα ο,τι και να σου σερβιριστεί εσύ θα έχεις μάθει να προσγειώνεσαι στα πόδια σου σαν τις γάτες. Στο λέει κάποιος που είχε μεν καλούς γονείς, αλλά άτυχους και η ατυχία τους συμπαρέσυρε και τα παιδιά τους.
Έχει τεκμηριωθεί ότι απαιτητικοί γονείς οδηγούν σε επιτυχημένα επαγγελματικά παιδιά. Αλλά μόνο αυτό. Για το “ευτυχισμένα” δεν ξέρουμε. Μάλλον έχει σχέση με το συνδυασμό συναισθηματικής ασφάλειας-απαιτητικότητας. Η σχέση δε μάνας κόρης φαίνεται πιό καθοριστική. Πίσω από καθε πολύ επιτυχημένη κόρη και όσο πιό ψηλά είναι , κρύβεται μια απαιτητική έως σκληρή μάνα. Είσαι τυχερή για τη “σωστή” δόση όλων αυτών από την οικογένεια σου
Jelly roll σ’αγαπώ και συμφωνώ. Όλα καλά να πάνε!!!!
Δε μπορεί να αποδεχτεί τη νέα τάξη πραγμάτων αφού
Όταν πηγαίνα στη σχολή έκανα παράλληλα ιδιαίτερα αγγλικών. Η καθηγήτρια που είχα, η οποία προφανώς ήταν τεμπελα, μου έλεγε συνέχεια να ζήσω τα φοιτητικά μου χρόνια, να μη βιαστώ να τελειώσω τη σχολή γιατί μετά λέει τι θα κάνω. Μια ζωή θα δουλεύω. Τότε είχαμε φοβερό οικονομικό πρόβλημα, το ήξερε γιατί η μάνα μου καθυστερούσε να τη πληρώσει, είχα τρομερά πρόβληματα σπίτι μου, κ το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσω τη σχολή και να πιάσω δουλειά, να ανεξαρτοποιηθω κ να φύγω απ το σπίτι. Τότε, σχολή κ αγγλικά ηταν too much για μένα. Δε μπορούσα να ξεκινήσω δουλειά γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
highlight, οι καθηγητες – εκπαιδευτικοι ΔΕΝ δουλευουν 8ωρα ή ακομα χειροτερα 10 ωρα οπως ολος ο κοσμος ( κι εσυ ) .
Εκεινη καλα την εβγαζε, αλλα το ειπε αυτο γιατι ξερει ποσο πολυ δουλευουν οι υπολοιποι κανονικοι ανθρωποι.
μεταπτυχιακα και διδακτορικα κανουμε επειδη εχουμε θεσει καποιο στοχο, οχι για να παρατεινουμε καταστασεις και να αποφυγουμε την ενηλικιωση ουτε για να “το ζησουμε παραπανω”. Και μεταπτυχιακο να κανει μετα απο κανα χρονο παλι την ιδια ερωτηση θα στειλει….
ναι δε διαφωνω, απλως στην περίπτωση αυτη ακούγεται λιγο σαν να πρέπει να βγει και λιγο στην ζωη/αγορα εργασιας για ενα διαστημα πριν αποφασισει απλως να παρατεινει μια βολικη κατασταση. Το μεταπτυχιακό δε θα της χρησιμευσει καπου αν δεν εχει ενα πλανο για να ξερει που θα το χρησιμοποιησει αργοτερα η τι θελει να κανει γενικοτερα. Και για να εχει πλανο πρεπει να ςχει και καποια εμπειρια / δεδομενα. Αν δουλεψει καπου για λιγο μπορει να συνειδητοποιησει οτι θελει να κανει κατι αλλο στη ζωη της τλκ και να χρησιμοποιησει το μεταπτυχιακο σαν ενα εφοδιο για να αλλαξει πορεια…
Κι εγώ το πέρασα, βέβαια χωρίς να παίρνω πτυχίο, για να επιμηκύνω την περίοδο χάριτος. Ήδη από την αρχή όμως διαφαινόταν ότι αυτό το πράγμα είναι βάλτος. Το αίσθημα ανικανότητας γιγαντονόταν, κυριολεκτικά με καθήλωνε στον καναπέ. Για χρόνια δεν ξεκινούσα τίποτε “ενήλικο” από φόβο ότι θα αποτύχω. Έκανα κάποια χόμπι για να πειραματιστω τα οποία έγιναν όλο και πιο σπασμωδικα, και εντέλει ανακάλυψα πράγματα για εμένα και είμαι ευγνώμων, αλλά απ’την άλλη άρχισα να γίνομαι όλο και πιο ανορεχτη για οτιδήποτε. Έπιασα δουλειά με το ζόρι και την παράτησα γιατί δεν μου άρεσε, χωρίς να έχω στόχο όμως. Σύντομα άρχισα… Διαβάστε περισσότερα »
Φοβος για το αγνωστο ειναι αυτο.
Αλλα δεν εισαι η μονη, ξερεις ποσοι παρατεινουν τις σπουδες τους και φτανουν και μεχρι τα 37 (το ανωτερο που εχω δει προσωπικα) σπουδαζοντας, χωρις να εχουν δουλεψει.
και στα 37 περιμένουν το χαρτζιλίκι απο τη μαμά και το μπαμπά για να βγουν για ένα καφέ? πώς γίνεται να μην επιθυμούν λίγη ανεξαρτησία? αδιανότητο μου φαίνεται, αλήθεια.
Η περιπτωση που εχω δει, ζει αρκετα περιορισμενα. Ολη μερα διαβασμα (βιβλια και η/υ) και ελαχιστος χρονος για κατι αλλο, αρα δεν πολυζηταει λεφτα για καφεδες. Εδω παρακαλας να βγει βολτα στον ηλιο.
Ολη η ζωη στο διαβασμα που καποια στιγμη (δεν ξερω ποσα πτυχια μετα) ισως βγαλει κατι, αν και πλεον πιστευω πως δεν το πιστευει πια, ασχετα αν ξεκινησε με αυτο τον σκοπο.
οκ, άσε τον καφε και τον κάθε καφέ. στα 37 σου να εξαρτάσαι από τους άλλους? στα 37?? δεν θα μπορούσα με τίποτα.
Καλά μην αγχώνεσαι, και να ήθελες δεν θα έβρισκες δουλειά.
Είναι πολύ λογικό να κάνεις αυτες τις σκεψεις αυτη τη στιγμη γιατι μπροστα σου απλωνεται το αγνωστο και αυτο ειναι που σε φοβιζει, οχι μονο εσενα, ολους! Ειναι απολυτα λογικο και φυσιολογικο να συμβαίνει. Δυστυχώς η ζωη περιλαμβανει πολλες υποχρεωσεις και ευθυνες, πολλες δυσκολιες και ματαιωσεις. Ομως τωρα σου φαινεται βουνο ολο αυτο ακριβως επειδη δεν το ζεις, απλως το κοιταζεις απέναντι. Παραλληλα ομως υπαρχουν και πολλα παρα πολλά, περισσότερο απ τα αρνητικά, ευχαριστα να ανακαλυψεις και να ζησεις. Πρωτα πρωτα θ ανακαλυψεις τον ιδιο σου τον εαυτο και θα εχεις την ευκαιρια να διαμορφωσεις και να ζησεις τη ζωη… Διαβάστε περισσότερα »
Τι μαστιγα θεε μου!! Βλεπω ενα σωρο 30ρηδες να κοιμουμται στα παιδικά τους κρεβατακια και νς ζηταν χαρτζιλίκι απ τους γονείς για να πιουν καφέ κι ανατριχιάζω… κι ολα αυτά επειδη δε θελουν και καλα να μπουν στο καλούπι γαμος δουλειά.. ενω το λογικο θα ηταν να προτιμουν να.μενουν σε τρώγλες και να τρωνε καθε μερα ρύζι προκειμένου να τρων στη μαπα τον μπαμπουλη και τη μαμακα ολη μερα… αναρωτιεμαι σε τι βαθμο είναι υπεύθυνοι οι γονεις σε ολο αυτό. Μηπως θα έπρεπε κι εμείς οι Έλληνες οταν τα παιδάκια μας τελειώνουν τις σπουδές να τους Ρίχνουμε μια κλωτσιά κι… Διαβάστε περισσότερα »
Το μότο είναι “να μη ζοριζομστε” .Απελπισια σε πιάνει…Ασφαλως φταίμε και οι γονείς. Όταν όλα είναι στο χέρι και δεν κουράζονται για τίποτα δεν αναλαμβάνουν καθόλου ευθύνες από μικρά στη συνέχεια παρατείνεται ατερμονα η ανέμελη εφηβεία. Ειδικά στο εργασιακό είναι τραγική η κατάσταση. Στο γραφείο που δουλεύω έχουμε ορκιστεί να μην ξαναπροσλαβουμε τέτοιες ηλικίες. Λες και έχεις κακομαθημενα παιδάκια νηπιαγωγείου .Με απαιτησεις και υφος αλλα χωρις καμια υπευθυνη σταση και με ροπη στην απραξια και ειδικοτητα στη λούφα!
Τόνια εδώ όμως με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι με όρεξη για δουλειά που χρειάζονται μια πρώτη ευκαιρία. Μερικές ερωτήσεις στη συνέντευξη και 3 βδομάδες probation δίνουν μια καλή εικόνα για το ειναι εργατικός καποιος.
Tonia, θα μου επιτρεψετε , χωρις να θελω να γινω προσβλητικη , εχω παρατηρησει οτι σε παρομοιες ερωτησεις απαντατε με το ιδιο ατεγκτο υφος. Ειστε εργοδοτρια απο ο, τι θυμαμαι σε δικη σας επιχειρηση. Ειχατε την τυχη να μην ξεκινησετε απο το μηδεν οπως η συντριπτικη πλειοψηφια αφου στηριχτηκατε πιθανοτατα στις πλατες των γονιων σας. Οι συνθηκες στην Ελλαδα δε , σάς ευνοησαν ιδιαιτερα μιας και διανυουμε την εποχη του εργασιακου μεσαιωνα που τα αφεντικα λυνουν και δενουν καταστρατηγωντας τα δικαιωματα των εργαζομενων με τις ευλογιες των πεφωτισμενων που μας κυ βερνουν. Μιλατε λοιπον απο θεση ισχυος και ασφαλειας και… Διαβάστε περισσότερα »
Μάλλον βλέπεις πολλές ελληνικές ταινίες! Έχω μια πολύ μικρή επιχείρηση που την ξεκίνησα μόνη μου με ελάχιστα χρήματα δανεικα τα περισσοτερα και έκτοτε το παλεύω όπως όλοι στη χώρα και μάλιστα με φορολογικές ευθύνες που δε μπορείς να φανταστείς, ανύπαρκτο ωράριο, άγχος και αβεβαιότητα. Καταφέρνω να συντηρούνται πολύ μετρημένη ζωή και να σπουδαζω τα παιδια μου και μέχρι εκεί στην Ελλάδα της κρισης .Επειδη υπήρξα πολλά χρόνια υπάλληλος θεωρώ ότι είμαι καλή εργοδοτρια και σε θεματα συμπεριφορας και εργασιακου κλιματος και σε όλα τα νομικα και τυπικά, πέρα από πολυ καλό μισθό μπόνους κ.τ.λ. Τα προηγούμενα έξι χρόνια έδωσα τουλάχιστον… Διαβάστε περισσότερα »
Ξεχασα και τα κορυφαια : 28 ετων μαντραχαλος σταματήσε να εργάζεται διοτι επρεπε να να πενθησει οπως επρεπε …το γάτο του και .νεα και ωραια 31 ετών άρχισε να μας παριστάνει ξαφνικα την …αλαλη και να παίρνει άδειες επί αδειών για να βρει τη φωνή της (τις ίδιες μέρες την πετυχαν οι συναδελφοι να ξελαρυγγιαζεται σε συναυλια)
Tonia, ευχαριστω που μπηκατε στον κοπο να απαντησετε.
Παρακαλώ,τα έγραψα γιατί δεν ήμουν ποτέ έξω απ το χορό. Και κάποιος καλό είναι να αναφερεται και στην άλλη πλευρά των πραγμάτων .Η γενια μου εχει ευθυνες για τα φαινομενα αυτά. Η ευκολία , η ελλειψη αξιών, η αλογιστη κατανάλωση, μέσα σε μια χώρα που δεν ήταν ποτέ κυρίαρχο κράτος με νόμους και θεσμούς μας εχουν αποδιοργανωσει.
Έχω μείνει άναυδη κυριολεκτικά. Άφησα μια διαφορετική πραγματικότητα όταν έφυγα από την Ελλάδα. Όταν ξεκίνησα σε μια πολύ μικρή εταιρία ήμασταν όλες κοπελίτσες με τοση όρεξη για δουλειά. Μετέπειτα σε corporate περιβάλλον και να μην υπήρχε φόρτος έπρεπε να τον βρούμε μόνοι μας!
Τόσο πολύ άλλαξε η νοοτροπία;
ε ναι, θέλει κλωτσιά. Ακούγαμε μικρά για τους “Γερμαναράδες” που “φτάνουν 18 χρονών και τους διώχνουν απ’ το σπίτι”, και τα λοιπά, αλλά ε φτάνει δηλαδή αφού! Ακούω από γνωστούς που 30ρίζουν και κοιμούνται στο παιδικό κρεβάτι ότι μαζεύουν λεφτά να πάρουν αμάξι, και σκέφτομαι, δηλαδή, ΑΥΤΟ είναι η προτεραιότητά σου αν μαζέψεις λεφτά?
Οι γονείς έχουμε πολύ μεγάλη ευθύνη σίγουρα. Αλλά αυτό δεν είναι κατι που μια ωραία πρωία ανακοινώνεις στα παιδιά (ενήλικες πλέον). Θέλει από μικρή ηλικία να μάθουν να αναλαμβάνουν ευθύνες και να διαχειρίζονται τις υποχρεώσεις τους. Όταν εμείς “βγάζουμε δοντακια”, “διαβάζουμε τα παιδιά για το σχολείο’ και γενικά “-ουμε” δε βοηθάμε σε αυτή την κατεύθυνση.