Αγαπητή Αμπά και σχολιαστές, σας χαιρετώ. Έχει πλέον παρέλθει αρκετός καιρός και έχω αποστασιοποιηθεί ικανοποιητικά από την κατάσταση που θα περιγράψω. Υπήρξα καινούργια υπάλληλος σε μεγάλη εταιρεία της χώρας που ζω (Βόρεια Ευρώπη). Δεν ήταν η πρώτη μου δουλειά. Ανάμεσα στους άμεσα συναδέλφους μου, αντιλήφθηκα την παράξενη συμπεριφορά της Αλεπούς σχεδόν αμέσως. Αρσενική, παντρεμένη και με 2 μικρά παιδιά. Το ένα μόλις είχε γεννηθεί. Πείτε με αφελή (θα το αντέξω), αλλά με αυτά τα χαρακτηριστικά ούτε που πήγε ο νους μου στο πονηρό. Αρχικά. Ωστόσο, η Αλεπού με «παρακολουθούσε» στη δουλειά όπως φερμάρει το κυνηγόσκυλο τη μπεκάτσα. Στην αρχή με κοιτούσε τόσο επίμονα (όπου κι αν βρισκόμασταν) ώστε υπέθεσα ότι ή δε με συμπαθεί ή δε με εμπιστεύεται. Όταν πέρασε λίγο ο καιρός, συνειδητοποίησα ποσό αφελής υπήρξα. Διότι με τρόπο άρχισε να με πλησιάζει, να μου δείχνει, έμμεσα και άμεσα πολλές φορές, πως παρατηρεί τον τρόπο που ντύνομαι, τα μαλλιά μου, να με ρωτάει για τη σχέση μου, την οικογένεια μου και πάει λέγοντας. Τρόμαξα με τη συνειδητοποίηση ότι δε με βλέπει σαν απλή συνάδελφο και ακόμα χειρότερα, με τον εαυτό μου. Γιατί ησθάνθην κυρίες και κύριοι. Πως με βρήκε ούτε που το κατάλαβα. Οι μήνες που ακολούθησαν ήταν μαρτύριο καθώς ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται. Ως επαγγελματίας, δεν ήθελα να δώσω αφορμή για τίποτα πέραν της δουλειάς μου όπως επίσης, μου ήταν αδύνατο να επιδιώξω ενεργά έναν παντρεμένο, οικογενειάρχη άνθρωπο. Η Αλεπού έκανε ό,τι μπορούσε για να με δυσκολέψει. Υπονοούμενα, σκηνές με αφορμή τη δουλειά όπου με έφερνε σε δύσκολη θέση, τηλέφωνα όπου μιλούσαμε για δουλειά αλλά ο τόνος το έκανε να μοιάζει με booty call, μίτινγκ στα οποία ήμασταν 10 άτομα και αυτός καθόταν δίπλα μου και με κοίταγε λες και θα μου πάρει την ψυχή, όπως κάτι οπτασίες που ρουφούσαν το πνεύμα στο Harry Potter… Δεν μου έλεγε όμως τι θέλει ευθέως αν και φυσικά κατάλαβε ότι ήταν αμοιβαίο. Μπορούσα να ελέγξω τις πράξεις μου, αλλά Παξινού δε με λες. Κάποια στιγμή είδε και απόειδε μάλλον και σε μια από τις συνομιλίες μας (μέσω email) μου πέταξε στα καλά καθούμενα «σταμάτα να μου την πέφτεις, είμαι παντρεμένος». Του απάντησα ότι αυτός είναι ο παντρεμένος και να σταματήσει εκείνος να μου την πέφτει. Έκτοτε άστραψα και βρόντηξα. Πήρα ανάποδες, με πόνο ψυχής του έκοψα τον αέρα και επαγγελματικά φτάσαμε σχεδόν στα άκρα. Ποτέ όμως δε μιλήσαμε ανοιχτά για όλο αυτό. Μας ήταν ωστόσο αδύνατο να συνεργαστούμε από εκεί και πέρα. Το διάστημα που ακολούθησε ήταν σκέτο μαρτύριο, σίγουρα για εμένα γιατί τον ήθελα και έπρεπε να τον απομακρύνω παρ’όλα αυτά και νομίζω και για αυτόν, γιατί τον έβλεπα να μη μπορεί να δουλέψει πια μαζί μου. Άλλαξα δουλειά, δεν έχουμε επαφή και για μεγάλο διάστημα στα χρόνια που ακολούθησαν, βίωσα την απώλεια του συναισθήματος μου και την πίεση που ένιωθα σαν πένθος. Ευτυχώς τώρα είμαι πολύ καλύτερα. Σχεδόν απολύτως εντάξει. Η ερώτηση μου είναι μία και απολύτως θεωρητική, αλλά θέλω να το ακούσω ή να τ’ακούσω κιόλας… Έπρεπε να τον είχα σβερκώσει με κάποια από όλες αυτές τις σκηνές και αφορμές και να τον είχα ρωτήσει τι στο καλό θέλεις από μένα; Ώστε να πράξω αναλόγως της απάντησης και φυσικά να μετρήσω και το τι είδους άντρας και άνθρωπος είναι. Γιατί ακόμα με τρώει κάπου κάπου το κατά πόσο με έφαγε η επαγγελματική και ηθική μου πυξίδα που το έπαιξα Σφίγγα και μετά για να το ξεπεράσω χρειάστηκε να περάσω από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Τι λέτε; Ευχαριστώ!
-Milton
Νομίζω ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανε, και ως προπονημένος, ήξερε ακριβώς πώς να κρατάει το φλερτ σε ακριβώς αυτό το επίπεδο ώστε να μην έχεις ποτέ συγκεκριμένη αφορμή για να τον σβερκώσεις, όπως λες.
Κατά πάσα πιθανότητα κατάλαβε ότι δεν ήσουν διατεθειμένη να το προχωρήσεις, ενώ πολύ θα ήθελε να γίνει έτσι ώστε να νιώσει ότι «δεν φταίει», οπότε αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα. Και την πάτησε.
Έκανες ό,τι καλύτερο γινόταν.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είσαι όμως κι εσύ λίγο του δράματος, έτσι;
(Σε κοιτούσε λες και θα σου έπαιρνε την ψυχή; Έπρεπε να περάσεις από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη! Σώπα ρε παιδάκι μου!)
Ασ΄τη καλέ την κοπέλα, μια χαρά κάνει, με τα λογοτεχνικά της, με τα δραματικά της, με τα φλερτ της στη δουλειά.
Εμείς που μιλάμε όλο για τον καιρό και για excel εδώ καλύτερα περνάμε νομίζεις;
Εγώ μαζί σου Milton και καλά του τα ΄πες, τι άλλο να ΄κανες; Μια χαρά απάντηση ήταν.
Ο καιρός μου φαίνεται απείρως συναρπαστικό ζήτημα 🙂
(Το δε excel, όταν το βλέπω -είναι πρόσφατη γνωριμία- το σάουντρακ στο κεφάλι μου είναι το One, Two, Excel’s coming for you/Three, Four better lock your door κτλ κτλ)
Ο καιρός μπορεί να είναι συναρπαστικό ζήτημα αν μιλάς με συναρπαστικούς ανθρώπους ή αν μένεις στην Παταγονία.
Εδώ 362 μέρες το χρόνο η συζήτηση πάει ως εξής:
Συνάδελφοι: Απαίσιος καιρός σήμερα.
Eγώ: Είμαστε στη Σουηδία. I rest my case.
Ναι οκ αλλά στην Σουηδία μένουν Σουηδοί. Κάθε μέρα. Δεν το λες και άσχημο το φαινόμενο.
Άσε, ναι.
Τους βλέψεις έτσι ψηλούς, γυμνασμένους, φεμινιστες.. Και μετά αρνούνται να βάλουν μάσκα και εκεί να δεις ξενέρωμα…
Αλλιώς τα ‘ξερα εγώ πριν έρθω, αλλά τέλος πάντων.
Θα σου στείλω κι εσενα έναν πακέτο μόλις ανοίξετε το αεροδρόμιο, αλλά αν σε τρέχει μετά μην μου γκρινιάξεις 😉
@Anna, να τρέχει Σουηδός τη Mitsi…αχαχαχαχα…μάλλον πίσω από τη Mitsi!
Τι να σου πω, δεν κάνω προξενιά συνήθως, έτσι λειτουργούν; Πρέπει να υπάρχει εγγύηση; Για τι ακριβώς θα πρέπει να σε καλύπτει;
Ναι Anna κατέρριψε και αυτόν τον μύθο. Να δω με τι θα μείνουμε στο τέλος (ως ανθρωπότητα εννοώ).
Έτσι ήταν και στην Αγγλία, βρέχει σήμερα, ναι, και χθες έβρεχε, λες να συνεχίσει να βρέχει, α, σίγουρα θα συνεχίσει και θα βρέχει και αύριο. Απίθανες συζητήσεις περί του ασήμαντου, πολύ χάζι τις έκανα 🙂
(Άσε που λατρεύω τον αγγλικό καιρό, δε μπορούσα να το πιστέψω ότι υπάρχει τέτοιος τόπος όπου βρέχει συνέχεια, ήμουν καχύποπτη μέχρι να το δω live 🙂 )
Ο βικτωριανός ρομαντισμός που διαπνέει το κείμενό σου και ίσως και την προσωπικότητά σου, φταίει που έπεσες εξ αρχής στην παγίδα, αλλά κοίτα να δεις που σε έσωσε κιόλας στο τέλος, γιατί έτσι είναι οι αγνές ρομαντικές ψυχές: κινούνται από μια βαθύτερη ηθική πυξίδα. Θα έλεγα, ωστόσο, επειδή η εποχή μας είναι ιδιαίτερα κυνική και πραγματιστική, να θωρακίσεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδιέξοδους έρωτες και να βλέπεις τον άλλον απέναντί σου από την αρχή όπως πράγματι είναι και να μην ντύνεις με μύθο τη μιζέρια. Στην προκειμένη, ο άλλος ήταν ένας κακομοίρης, παντρεμένος λιγούρης που έπαιζε ανέξοδο φλερτάκι εκ… Διαβάστε περισσότερα »
Σαν τα χιόνια, Σανανθη!
Καταρχήν δεν είναι οπτασίες είναι οι θανατοφάγοι ή deatheaters. Κατά δεύτερον, ωραίο gaslighting σου έκανε η αλεπού, σου έκανε την επαγγελματική ζωή άνω κάτω και στο τέλος σου είπε να μην του την πέφτεις; Έχει σπουδάσει τον χειρισμό σε επίπεδο διδακτορικού. Έκανες πολύ καλά που τον έκραξες, δεν ξέρω τι είναι αυτό που ήθελες να κάνεις για να νιώσεις ότι έκλεισε ο κύκλος. Συνήθως τέτοια άτομα έχουν τον τρόπο να μην σε αφήνουν ούτε εξηγήσεις να ζητήσεις ούτε να λάβεις μια ειλικρινή απάντηση. Γιατί κινούνται με έναν τρόπο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν συμβαίνουν όσα βλέπεις ή τα φαντάζεσαι.… Διαβάστε περισσότερα »
Θανατοφάγοι-Deatheaters ήταν οι οπαδοί του Voldemort. Αναφέρεται μάλλον στους Παράφρονες-Dementors!
Ε όχι και οπτασιες! Μπράβο Louise B., αυτό ακριβώς μπήκα να γράψω και εγώ.
Θανατοφάγοι είναι οι οπαδοί του Βόλντεμορτ, τα τσιράκια του: η Μπέλατριξ, το Μαλφόσογο κτλ. Αυτό όπου αναφέρεται η Milton είναι οι Dementors (“Παράφρονες” στην ελληνική μετάφραση), μαγικά μη ανθρώπινα πλάσματα που έχουν την ιδιότητα να ρουφάνε τα θετικά συναισθήματα και τη διάνοια του θύματος, αφήνοντάς τον τελικά φυτό.
Αυτός νόμιζε ότι είσαι μπεκάτσα αλλά τελικά είσαι αετός.
Εγώ τώρα διάβασα ερώτηση στην αμπα, η σενάριο του Φώσκολου;
Καλέ τι ωραία που τα γράφεις, τύφλα να’χει ο Milton, σε θέλω για φίλη!
(Καλά έκανες, αξιέπαινη)
Ο συνδυασμός επινοητικότητας, κουτοπονηριάς και πατριαρχίας σκοτώνει. Κατά τα λοιπά, συμφωνώ με τη Λένα ως προς τη στάση της γράφουσας.
Δε θα το έλεγα. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί βέβαια, αλλά για να είμαι ειλικρινής το αρχείο με τα μηνύματα που διατηρούσα (και διατηρώ) θα φρόντιζε να εξαλείψει τέτοιου είδους υπόνοιες εναντίον μου. Πατέρας δικηγόρος, κάτι έμεινε =)
Μία καθημερινή μέρα στη Giant (πέραν της πλάκας,έφαγες gaslighting. Θα συμφωνήσω με τη Λένα,έκανες ό,τι καλύτερι γινόταν).
κατι η αλεπου, το κυνηγοσκυλο και η μπεκατσα, κατι οι οπτασιες του χαρι ποτερ, κατι και στο τελος η σκυλα κ η χαρυβδη…..το διαβασε κ κανενας αλλος σαν παραμυθακι ολο αυτο η μονο εγω νυσταξα καπως?!?