Αγαπητή α,μπα μου, θα ήθελα να σε ρωτήσω την άποψη σου σχετικά με τη χρήση των κινητών. Για να εξηγήσω, αυτό που πάντα με ενοχλούσε είναι όταν συνομιλώ με κάποιον και ενόσω μιλάμε ο άλλος κοιτάζει το κινητό του. Τελευταία έχει παραγίνει το πράγμα και πλέον φτάνω κόκκινο κατευθείαν, ειδικά όταν κάποιος φίλος/φίλη μου το κάνει. Πραγματικά το βρίσκω προσβλητικό και αγενές. Για να μην παρεξηγηθώ, καταλαβαίνω ότι κάποιος μπορεί να μας στείλει ένα μήνυμα και να χρειάζεται να απαντήσουμε ή και να θέλουμε να απαντήσουμε αμέσως. Παρατηρώ την αδερφή μου, με την οποία βρισκόμαστε σε δύο διαφορετικές χώρες του εξωτερικού ότι τις ελάχιστες μέρες το χρόνο που θα τύχει να βρεθούμε και υποτίθεται θα κάτσουμε να μιλήσουμε σαν άνθρωποι, να της μιλάω, να ρωτάω για τη ζωή της και αυτή συνέχεια στο κινητό. Χρειάζεται να επαναλαμβάνω πολλές φορές τι είπα, η συζήτηση να χάνει οποιονδήποτε “ρυθμό” μπορεί να είχε, γιατί υπάρχουν κενά μέχρι να τελειώσει αυτό που διαβάζει ή γράφει και εν τέλει να απαντήσει ή να πει κάτι. Το ίδιο συμβαίνει και με έναν πολύ καλό μου φίλο με τον οποίο συγκατοικούμε κιόλλας. Ένα παράδειγμα, ότι προχτές με ρώτησε κάτι ξεκίνησα να του απαντάω και παρατηρούσα ότι κοιτούσε το κινητό. Σταματάω. Του παίρνει ένα λεπτό να το καταλάβει και να μου πει ‘εε.. τι έλεγες?’.Δε θα το κρύψω. Εκνευρίστηκα. Δεν είναι κάτι μεμονωμένο, συμβαίνει διαρκώς. Και η αλήθεια είναι πώς ίσως αντέδρασα κάπως παιδικά γιατί του είπα ότι πραγματικά δεν θέλω να επαναλάβω τα ίδια. Του εξήγησα ότι δεν θεωρώ ότι είναι ωραίο να μιλάμε και να είναι συνέχεια στο κινητό, και γέλαγε και μου έλεγε ‘εελα πες τι έλεγες, εγώ φταίω που μου στέλνουν συνέχεια?’. Το συγκεκριμένο ζήτημα μου είναι πλέον ανυπόφορο. Γενικά δεν θέλω να αδικώ τους ανθρώπους γύρω μου. Βλέπω κάτι εντελώς λάθος? Με την έννοια, μήπως υπάρχει κάτι που δεν έχω σκεφτεί. Υπάρχει κάποιος τρόπος να εξηγήσω τη δυσαρέσκεια μου ως προς αυτή τη συμπεριφορά? Γνωρίζω πως δεν μπορώ να επιβάλλω τίποτα, άλλα μήπως βρεθεί κάποια λύση, ή έστω να ηρεμήσω. Ευχαριστώ!!
-black mirror
Δεν υπάρχει κάτι που δεν έχεις σκεφτεί, και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εξηγήσεις την δυσαρέσκεια σου. Μια χαρά την έχουν καταλάβει, αλλά δεν μπορούν να απαρνηθούν την στιγμιαία ευχαρίστηση που τους δίνει το «πινγκ!» του κινητού.
Αν ήμασταν σε ένα άλλο σάιτ, θα έγραφα «οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Σε αυτούς που κοιτάνε το κινητό τους κάθε δυο λεπτά και σε αυτούς που απενεργοποιούν όλες τις ειδοποιήσεις», αλλά δεν είμαστε τέτοιο σάιτ. Εδώ θα σου έλεγα ότι το πώς σχετίζονται με αυτό που προσφέρει πλέον ένα κινητό είναι μια βαθιά έκφραση του ποιοι είναι, στο βάθος της ψυχής τους. Δεν «φταίει» που του στέλνουν συνέχεια (και δεν είναι τυχαίο βέβαια), έχει όμως πλήρη έλεγχο του εαυτού του, οπότε είναι σε θέση να ιεραρχήσει τις κινήσεις του. Γιατί είναι αυτονόητο για αυτόν ότι το «πινγκ!» του κινητού είναι το πρώτο που πρέπει να ικανοποιηθεί;
Διότι θέλει να είναι σίγουρος ότι θα συνεχίσουν να του στέλνουν συνέχεια.
Φαντάζομαι θα ξέρεις αυτό το τραγούδι.
Και βέβαια υπάρχουν κι αυτοί που απλώς είναι αγενείς και κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν όποτε θέλουν να το κάνουν, και μάλιστα εκπλήσσονται όταν οι άλλοι εκνευρίζονται μαζί τους. Μα γιατί; Απλώς κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν, τη δουλειά τους δηλαδή. Και αυτοί έχουν βρει την ασπίδα τους με τα κινητά, που μάλιστα είναι και μια κοινωνικά αποδεκτή, ας πούμε, ασπίδα, γιατί πάντα μπορούν να σου λένε ότι μιλάνε με τον ατζέντη τους (έχω δει γιατρό να παριστάνει ότι είναι τρομερά απασχολημένη για να μου απαντήσει γράφοντας στο λάπτοπ και στην αντανάκλαση στο τζάμι πίσω της είδα ότι χάζευε καναπέδες. Ήταν η γιατρός «μου»).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όταν διαβάζεις εφημερίδα,διάβαζεις εφημερίδα. Αγένεια ήταν να πάει ο άλλος να σου πιάσει κουβέντα όταν διάβαζες εφημερίδα. Και δεν την είχες πανω σου την εφημερίδα,ούτε είχε τον ατελείωτο,κάποια στιγμή τελείωνε η εφημερίδα. Α. Και δε σου έστελνε τον πόνο της και τη μλκ της η εφημερίδα,δεν αλληλεπιδρουσατε. Δεν ενοχλούσε η εφημερίδα, απλά διάβαζες την εφημερίδα σου. Δεν ήταν το ίδιο με αυτό το ΧΆΛΙ του κινητού.
Εχω μαγαζί. Μπαίνει κόσμος. Εχει κολλημένο το κινητό στο αυτί. Μου πετάει στα μούτρα ένα χαρτί ή μου ψιθυρίζει τι θέλει συνεχίζοντας να μιλάει στο κινητό..Αν είναι απλό τον εξυπηρετούμε , πληρώνει με 1 χέρι και φεύγει ενδόξως συνεχίζοντας (επαναλαμβάνω) να μιλάει στο κινητό. Αν χρειαζόμαστε επιπλέον διευκρινίσεξς καθόμαστε σαν ηλίθιες μπροστά του ,περιμένοντας πότε θα καταδεκτεί να ασχοληθεί με την περίπτωσή μας. ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΔΙΆΟΛΕ! Δεν μπορείς να τελειώσεις το τηλέφωνο και μετά να μπείς μέσα? Δεν μπορείς αν κτυπήσει να πείς “είμαι στο…. και σε παίρνω σε λίγο?” Ποιό ή ποιά είσαι? Ο πλανητάρχης και ξέσπασε πυρηνική κρίση?… Διαβάστε περισσότερα »
Μα καναπέδες???
Αν χάζευε καναπεδάκια η doctor, θα μου φαινόταν πιο λογικό. Γατάρα όμως η Λένα. Ξέραμε ότι βλέπει σφαιρικά αλλά πιάνει μέχρι και την αντανάκλαση από το τζάμι.
Είναι αγένεια. Εγώ σηκώνομαι και φεύγω επιτόπου όταν κάποιος το κάνει. Κι αν είμαι μέσα στο σπίτι μου, πάω σε άλλο δωμάτιο. Στη μέση της κουβέντας.
ένα από τα δύο προσωπικά motto είναι αυτό που γράφει η Λένα για τις δύο κατηγορίες ανθρώπων ανάλογα με τη χρήση των κινητών τους , για μένα είναι βασικό θέμα και φανερώνει πολλά. εν τω μεταξύ η πλάκα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι όταν είναι μαζί σου ασχολούνται συνέχεια με τους “άλλους” και όταν είναι με τους “άλλους” ασχολούνται συνέχεια μαζί σου, στην ουσία δεν επικοινωνούν ουσιαστικά με κανέναν, η διάθεση τους είναι σε μια μόνιμη κατάσταση the best place to be is somewhere else.
“αντέδρασα κάπως παιδικά γιατί του είπα ότι πραγματικά δεν θέλω να επαναλάβω τα ίδια.”
Δεν θεωρώ παιδική αντίδραση το να μην θέλεις να επαναλαμβάνεις τα ίδια πράγματα σε μία συζήτηση επειδή ο άλλος δεν σε προσέχει. Ούτε είναι παιδιάστικο καπρίτσιο να σε ενοχλεί που σε έχει γραμμένη κανονικά ο συνομιλητής σου.
Η δική μου αδελφή μιλούσε για πολλή ώρα στο κινητό κατά την διάρκεια συνάντησής μας. Πλέον δεν συναντιόμαστε.
Σκηνικό πρώτο. Δεύτερη μέρα διακοπών με άλλα δύο φιλικά πρόσωπα, τον Ν και τον Τ. Ο Τ μόνιμα σχεδόν με το κινητό στο χέρι. Σε μια από τις πολλές φάσεις γίνεται το παρακάτω. Ξεκινάμε συζήτηση, εξιστορώ γεγονός στον Τ που ο Ν γνώριζε επομένως κοιτάω και μιλάω μόνο στον Τ. Στη δεύτερη φράση μου κοιτάει κινητό αλλά εγώ συνεχίζω για να δω από περιέργεια τι θα κάνει. Θα ανταποκριθεί; Ο Ν με κοιτάει και απορεί. Ρωτάει τον Τ “ακούς ή να σταματήσουμε;”, αργεί λίγο να απαντήσει και λέω στον Ν “ασ’ τον μωρέ, θα τα πούμε οι δυο μας”. Τότε… Διαβάστε περισσότερα »
Πένθος για πεθερά; Ενδιαφερον!!!
Συμφωνώ μαζί σου! Μιλάμε για μάστιγα πια. Εγώ λοιπόν όταν κάποιος απ την παρέα κοιτάζει κινητό, απλά τον αγνοώ, δεν του δίνω σημασία και δεν επαναλβανω δεύτερη φορά ότι λέω. Αν πάλι είναι η μοναδική μου παρέα, τελειώνω και την συνάντηση γιατί θεωρώ ότι δεν έχει νόημα.
Τσεκαρε μηπως το κανουν ομως μονο σε σένα, και αναρωτησου πόσο δεδομένη σε θεωρούν.
Εγώ θα αποχωρουσα κάθε φορά που θα συνέβαινε η θα διεκοπτα τη συνομιλία .
Μια αλλη λυση που θα δούλευε πιστεύω, ειναι να τους κάνεις το ίδιο, οταν καιγονται να σου μιλήσουν.
Σε γενικές γραμμές έτσι είναι. Αλλά υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες ανθρώπων που κοιτάνε το κινητό τους την ώρα που μιλάνε εκτός από τους αγενείς.Υπαρχουν και αυτοί (είμαι κι εγώ μέσα) οι οποίοι έχουν διάσπαση προσοχής και έτσι συγκεντρώνονται. Από το σχολείο θυμάμαι ότι για να μπορέσω να συγκεντρωθω σε αυτό που έλεγε ο καθηγητής έπρεπε να διαβάζω κάτι άλλο,γιατί αλλιώς το μυαλό μου χανόταν.Τοτε ήταν άλλα βιβλία,περιοδικά.Τωρα είναι το κινητό. Όταν νιώσω ότι αρχίζω να φεύγω από την κουβέντα,πιάνω το κινητό/περιοδικό/βιβλίο και γίνομαι πάλι λειτουργική. Βέβαια,εδώ να πω πόσο αδιανόητο θεωρώ να σε ρωτήσει κάποιος κάτι και μόλις αρχίσεις να… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εμένα με βοηθάει το να διαβάζω κάτι ενώ προσπαθώ να σκεφτώ ή να ακούσω κατι αλλο. Και διάβαζα πάντα με μουσική γιατί συγκεντρωνομουν καλύτερα. Δεν ήξερα ότι μπορεί να έχει σχέση με διάσπαση προσοχής.
Έχει αυξηθεί τόσο πολύ η διάσπαση στις μέρες μας!