Είμαι ένας άνθρωπος που πάντα προσπαθώ να συζητήσω και να λύσω τα πάντα με την κουβέντα. Όσο θολωμένη και αν είμαι συναισθηματικά, πάντα προσπαθώ με λογική να εξηγήσω το γιατί με ενόχλησε κάτι που συνέβη και πώς θα προτιμούσα να είχε γίνει ώστε να μην επαναληφθεί. Βρίσκομαι (;) σε μία σχέση εδώ και ενάμιση χρόνο και έχω την αίσθηση ότι συνεχώς συζητάω τα ίδια απλά πράγματα. Κατάλαβα από την αρχή ότι ο σύντροφος μου έχει μάθει πολύ μόνος του και ότι έχει μία δυσκολία να μοιραστεί πράγματα από την καθημερινότητα του, πράγματα που εγώ θεωρώ αυτονόητα σε μία σχέση. Προσπάθησα πολλάκις να του εξηγήσω ότι θα ήθελα να μου λέει διάφορα, κάποια νέα φίλων του ή γνωστών του που είχε καιρό να μιλήσει (όχι τα πολύ προσωπικά), κάποια αστεία περιστατικά κλπ. Μερικές φορές το έκανε, άλλες πάλι έπρεπε να ρωτάω εγώ από μόνη μου πολύ συγκεκριμένα-τύπου έχεις μιλήσει τελευταία με τον τάδε; για να πάρω την απάντηση α ναι, αλλά δεν είπαμε και τίποτα σημαντικό. Πάνω σε μία διαφωνία τις προάλλες, όμως, μου πέταξε την ατάκα ότι για μένα κάθεται και μου λέει ότι του έστειλε η τάδε τι κάνεις και τέτοια και ότι κανονικά δεν θα τα έλεγε αυτά γιατί είναι ανούσιοι διάλογοι των τριών γραμμών. Ε οι ανούσιοι διάλογοι αποτελούν μεγάλο ποσοστό της κοινωνικής μας ζωής και για μένα αποτελεί επίσης μέρος της καθημερινής συζήτησης που κάνουμε για να πούμε τα νέα μας σε μία σχέση. Αλλά κουράστηκα να λέω τα ίδια και θεωρώντας ότι εφόσον με τόση συζήτηση και μετά από τόσο καιρό, το να μου λέει τέτοια πράγματα το θεωρεί χάρη προς εμένα, του ζήτησα να χωρίσουμε γιατί νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει. Τελικά, μάλλον υπερεκτίμησα τη δύναμη της συζήτησης και έπρεπε να αποδεχτώ από την αρχή ότι δεν πρόκειται να αλλάξει την οπτική του και τον τρόπο που λειτουργεί όσο και να τα εξηγώ εγώ.
Απογοητευμένη Φράουλα
Δεν έχεις ερώτηση, αλλά ναι. Δεν λύνονται όλα με την κουβέντα, αυτό είναι βέβαιο. Ακόμα περισσότερο, δεν θα αλλάξει κάποιος την οπτική του και τον τρόπο που λειτουργεί, όσο και να τα εξηγείς εσύ, όχι επειδή δεν καταλαβαίνει τι λες, αλλά επειδή καταλαβαίνει, και δεν θέλει. Όπως κι εσύ δεν άλλαξες γνώμη, όσο κι αν αυτός σου έδινε να καταλάβεις ότι δεν του αρέσει αυτό που γίνεται. Εξακολουθείς να πιστεύεις ότι ο τρόπος που βλέπεις εσύ τα πράγματα είναι ο σωστός. Ε, το ίδιο ακριβώς εξακολουθεί να πιστεύει κι αυτός.
Το «λύνω τα πάντα με κουβέντα» δεν είναι «μιλάω μέχρι ο άλλος να δει τα πράγματα όπως τα βλέπω εγώ». Δεν υπήρχε κάτι να λυθεί, γιατί ο τρόπος που λειτουργεί αυτός, δεν είναι λάθος που θέλει διόρθωση από σένα. Είσαστε διαφορετικοί, και δεν ταιριάζετε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μπήκα στη θέση του άλλου, του φίλου της ερωτώσας, και ένιωσα ότι απειλείται η ηρεμία μου.
Είναι μια σύγχρονη αντίληψη ότι ο/η σύντροφος είναι εκεί για να καλύπτει όλες μας τις αναγκες. Αυτό δείχνει και τον βαθμό απομόνωσής μας: κάποτε είχαμε ένα ολόκληρο χωριό, τώρα έναν και μόνο άνθρωπο, άντε και δυο – τρεις φίλους να είναι εκεί για τα πάντα. Αποτέλεσμα, η πίεση στη σχέση είναι μεγάλη. Οι σχέσεις όμως ανθίζουν όταν έχουν χώρο, όταν δεν φθίρονται από τα περιττά. Για να καλύψεις την επιθυμία σου να “μαθαίνεις νέα”, θα μπορούσες να μιλάς περισσότερο με τους φίλους σου, ή να επεκτείνεις τον κοινωνικό σου κύκλο, ή να βρεις άλλο χόμπι (να διαβαζεις εφημερίδες πχ). Είναι… Διαβάστε περισσότερα »
“Είναι μια σύγχρονη αντίληψη ότι ο/η σύντροφος είναι εκεί για να καλύπτει όλες μας τις αναγκες. Αυτό δείχνει και τον βαθμό απομόνωσής μας: κάποτε είχαμε ένα ολόκληρο χωριό, τώρα έναν και μόνο άνθρωπο, άντε και δυο – τρεις φίλους να είναι εκεί για τα πάντα. Αποτέλεσμα, η πίεση στη σχέση είναι μεγάλη.”
Συμφωνώ τόσο πολύ! Περιγράφεις σε μεγάλο βαθμό τις συντροφικές σχέσεις, στην Ελλάδα τουλάχιστον. Είναι μια πολύ επιβαρυντική προσέγγιση, οι συντροφικές σχέσεις δεν είναι για να μας παρέχουν τα πάντα, δηλαδή τίποτα δεν είναι εκεί για να μας παρέχει τα πάντα….
Ε τώρα η αλήθεια είναι πως ακούγεται κάπως αυτή η απαίτηση να σου λέει ο άλλος τα νέα των φίλων και γνωστών του, ειδικά αν ακόμα και για εκείνον είναι άνευ σημασίας. Αυτό δεν είναι μοιράζομαι-την-καθημερινότητα, αυτό είναι κουτσομπολιό βασικά και ενδεχομένως να υπάρχουν πιο ενδιαφέροντα θέματα να συζητήσετε μεταξύ σας.
Και τελικά χωρίσατε επειδή είχατε διαφορετική οπτική και άποψη για το τι συνιστά μια ευτυχισμένη, ισορροπημένη σχέση. Μου αρέσει αυτή η ερώτηση, είχε αρχή μέση και τέλος και οι χαρακτήρες δεν λίμνασαν σε μια κατάσταση που δεν τους κάλυπτε.
Βλέποντας το απο την οπτική του πρώην φίλου σου, συμφωνώ οτι δεν ταιριάζετε. Είναι απίστευτα βαρετό να αναγκάζεσαι να μιλάς κάθε μέρα για πράγματα που θεωρείς ανούσια, και όσο σε πιέζει κάποιος άλλος να το κάνεις, τόσο πιο βαρετό και ασφυκτικό είναι. Αν είναι τόσο σημαντικό για εσένα, βρες κάποιον που το θεωρεί εξίσου σημαντικό. Ότι κι αν αποφασίσεις, σταμάτα να τον πιέζεις να αλλάξει αυτό που είναι.
Όταν λέμε με κουβέντα λύνονται δεν εννοούμε θα σου λέω τι πρέπει να γίνει μέχρι να συμφωνήσεις. Όσα επιχειρήματα και να έχουμε ο άλλος πάντα διατηρεί το δικαίωμα του να διαφωνεί. Μπράβο σου για τη συνειδητοποίηση και το θάρρος να φύγεις από κάτι που δεν σε καλύπτει.
Υ.Γ(αυτό με τα μυστηκά των φίλων που ξεκίνησε από χθες να το κοιτάξουμε)
– Γιατί χωρισατε?
-Δεν είχε νέα να μου πει!
-Παλιά?
-Ούτε!
– Ε καλά έκανες
Αυτο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι σε επίπεδο επικοινωνίας θα πρέπει να βρισκατε βαρετό ο ένας τον άλλο. Πολλοί άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τέτοιου ειδους ανουσιους, όπως πολύ σωστά είπες, διαλογους. Θα πρέπει να το έβρισκε πολύ καταπιεστικό να αναφέρεται σε τέτοιους
“ήθελες καποιον σε πιο παπαρδελα”
έχω λιώσει μόνη μου στο γραφείο, σχεδόν κλαίω. 🤣🤣🤣😂
Πιστεύω ότι είσαι με τον πρώην μου!
Ακριβώς μα ακριβώς τα ίδια και άντεξα και 6 χρόνια. Μου είχε πει ξεκάθαρα την ατάκα ΘΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ κι έτσι έκανε με όλους τους γύρω του.
Με αυτό, και άλλα άλυτα θέματα, αργήσαμε βέβαια, αλλά φτάσαμε στο χωρισμό.
Κάποια πράγματα είναι τόσο βαθιά στον χαρακτήρα μας που είναι δύσκολο έως αδύνατο να τα αλλάξουμε.
Εσένα σου ζήτησε αυτός να αλλάξεις κ να μην μιλάς τόσο πολύ για την καθημερινότητά σου;
Δεν είναι σωστό ή λάθος, είναι απλά ότι δεν ταιριάζετε σε αυτό.
Αν σε ενοχλεί τόσο, απλά χώρισε.