Αγαπητή Α,μπα, Είμαι μια σχετικά νέα αναγνώστρια της σελίδας, πάω στο Λύκειο, νιώθω όμως πως μέσω αυτής της σελίδας κοινωνικοποιούμαι και προετιμάζομαι για την ένταξη μου στην κοινωνία. Γράφω λοιπόν για ένα περιστατικό της καθημερινότητάς μου, που με έχει προβληματίσει και θα ήθελα να ακούσω την τοποθέτησή σου στο θέμα. Ακριβώς μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, ήρθε στη τάξη μας μια καινούρια κοπέλα πολύ συμπαθητική, από την Αίγυπτο. Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα (αν δεν κάνω λάθος μετά την Πέμπτη δημοτικού αναγκαστικά επέστρεψε στην Αίγυπτο), μιλούσε ελληνικά άπταιστα αλλά στην προσπάθεια μου να την πλησιάσω , φαινόταν κλειστή και δεν είχε διάθεση για πολλή κουβέντα. Το γεγονός ότι είχε σπάσει το πόδι της την ανάγκαζε να μένει μέσα στην τάξη και οι υστερικοί καθηγητές μας δεν άφηναν κανένα να κάτσει να της κάνει παρέα πράγμα που την έβαζε στο περιθώριο. Μια μέρα την ώρα των θρησκευτικών μιλούσαμε για την αθεΐα και η κοπέλα σήκωσε το χέρι να πει την γνώμη της και την στάση της θρησκείας της (μουσουλμανισμός) πάνω στο θέμα. Η καθηγήτρια όχι μόνο δεν την άφησε να μιλήσει αλλά της επέβαλε ότι ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αλήθειας, συγκεκριμένα είπε ότι η άποψή της δεν ενδιαφέρει την τάξη!!!!! Εξοργίστηκα! Βέβαια αφού τελείωσε η ώρα της είπα να μην λάβει υπόψιν της αυτά που είπε η καθηγήτρια, ότι είναι εντάξει να πιστεύει σε άλλη θρησκεία και κανείς δεν μπορεί να την κρίνει για αυτό. Η κοπέλα κλαίγοντας μου μίλησε για το μίσος που έχει λάβει στα ελληνικά σχολεία , τα περίεργα βλέμματα που κοιτούν την μητέρα της στο δρόμο γιατί φοράει μαντήλα και τον φόβο της να φορέσει αυτή, καθώς θα “με βλέπουν διαφορετικά”. Αποσβολωμένη, της είπα ότι το να έχει διαφορετική γνώμη πάνω σε κάτι δε την κάνει διαφορετική ή δεν δίνει δικαίωμα σε κανένα να την αντιμετωπίζει διαφορετικά. Γιατί να υπάρχουν ακόμα τέτοια περιστατικά; Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω; Σε ποιόν να απευθυνθώ, προφανώς οι καθηγητές δεν είναι η λύση… Νόμιζα ότι τουλάχιστον η νέα γενιά συνομηλίκων μου είναι απαλλαγμένη από στερεότυπα και ρατσιστικές αντιλήψεις.
– Οι ελπίδες μου πέταξαν μακριά σαν πουλιά
Η νέα γενιά συνομήλικων σου δεν είναι απαλλαγμένη από στερεότυπα και ρατσιστικές αντιλήψεις. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσεις από τώρα, για να μην χάνεις χρόνο πέφτοντας από τα σύννεφα για τα επόμενα ογδόντα χρόνια. Κάθε γενιά εκπλήσσεται που δεν ανήκει στη γενιά που νίκησε όλες τις οπισθοδρομικές ιδέες των γέρων. Τώρα είναι η σειρά σου να το ανακαλύψεις.
Η διαφορετική γνώμη πάνω σε κάτι σε κάνει διαφορετικό, και η διαφορετική γνώμη δίνει δικαίωμα στους άλλους να σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Αν κάποιος έχει τη γνώμη ότι οι γυναίκες ανήκουν στην κουζίνα τους, προφανώς και θα τον αντιμετωπίσω διαφορετικά. Δεν είναι όλες οι γνώμες αξιοσέβαστες, ούτε είναι όλες αρκετά καλές για να ακουστούν. Οποιοδήποτε έχει το δικαίωμα να κρίνει οποιονδήποτε, ακόμα και για τη θρησκεία του. Ο σεβασμός κερδίζεται, δεν έρχεται αυτονόητα, ούτε λόγω θέσης, ούτε λόγω ηλικίας, ούτε λόγω πίστης, για κανέναν λόγο.
Εσύ μιλάς για ρατσισμό τώρα, που είναι άλλο εντελώς θέμα, συστημικό, πολιτικό, που έχει ιστορικές βάσεις και στόχο την καταπίεση συγκεκριμένων ομάδων. Οι καθηγητές σου φέρονται ρατσιστικά. Η κοπέλα αυτή έχει αντιμετωπίσει πολλές φορές τον ρατσισμό, όπως φαίνεται. Αυτά, δεν πρέπει να σου προκαλούν έκπληξη, πρέπει να τα περιμένεις. Δεν αρκεί το «τσκ τσκ», δεν έχει νόημα η απογοήτευση, δεν βοηθάει σε κάτι να νιώθεις ανώτερη που δεν σκέφτεσαι έτσι. Σκέψου αν μπορείς να κάνεις κάτι ώστε να βάλεις το λιθαράκι σου να βελτιώσεις τον κόσμο.
Υστερόγραφο: απορώ πώς μιλούσατε για την αθεΐα αν η καθηγήτρια πιστεύει ότι μόνο ο χριστιανισμός κατέχει την αλήθεια.