Αγαπητή «Α, μπα»: Γιατί να αναμετρηθώ με την φίλη μου;

Γεια χαρά A, μπα και παρέα! Μου αρέσει παρα πολύ το καινούριο σας (μας) σπίτι. H ερώτηση μου ισορροπεί κάπου ανάμεσα σε ερώτηση φιλιας και επαγγελματικου ήθους (ή ίσως και λίγο/πολυ εγωισμού…) Με την A γνωριστήκαμε στο πρώτο έτος και από τότε περάσανε πoλλλλλλα χρονια (για την ακρίβεια 12). Στη σχολη παρέα τρελή, σε εργασίες -ομαδικές και ατομικές- συνεργασία, ανταλλαγή σημειώσεων, διακριτικό σκονάκι και συνεργασία στην εξετάσεις, μαζί χειμώνες-καλοκαιρια, φιλια καλή-πολύ καλή, ειλικρινής, με αγάπη και χωρίς ανταγωνισμό. Μετά τη σχολη κάναμε αιτήσεις σε μεταπτυχιακά (κάποια κοινά, κάποια όχι) και τελικά η κάθε μια τράβηξε το δρόμο της, όχι απαραίτητα επειδή το διαλέξαμε αλλα επειδή εγώ μπήκα στο α μεταπτυχιακό και η A στο β. Τα χρονια που ακολούθησαν, αν και από μακριά, η φιλια μας συνέχισε δυνατά και παράλληλα με τα της φιλιας εννοείται πως μιλούσαμε και για επαγγελματικά, κρυφά όνειρα καριέρας, τι μας αρέσει και τι όχι στην κάθε δουλειά κλπ. Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Έξι χρονια μετά, έχουμε παράλληλες καριέρες αλλα σε θέσεις με διαφορετικές αρμοδιότητες (η A είναι σε πιο τεχνική θέση κι εγώ είμαι σε πιο managerial). Βρήκα που λες μια θέση σε μια πολύ καλη εταιρια που πέρα από ενδιαφέρον, έχει και πιο normal διακοπές (γιατί άντε θα το μαρτυρήσω, εδώ που είμαι δικαιούμαι 10 μέρες διακοπές το χρόνο) και είπα ότι θα έκανα αίτηση, παρόλο που η θέση ήταν πιο τεχνική (τουλάχιστον από την αγγελία) από αυτo που συνηθίζω και μου αρέσει. Και έμαθε η A από κοινό πρόσωπο ότι θα κάνω αίτηση, και λέει α είναι ταμαμ για μένα αυτή η θέση (side note κι αυτή ψάχνει ευκαιρίες για να φύγει από κει που είναι τώρα, αλλα δεν έχει καμια συγκεκριμένη καούρα με την εταιρια αυτη). Και μου ανακοινώνει ότι έκανε αίτηση αφού το κοινό πρόσωπο (το κοινό πρόσωπο σε κάμια περίπτωση δεν τα συζήτησε κακοπροαίρετα) της είπε ότι το σκεφτόμουν αλλα ότι η θέση δεν είναι κομμένη και ραμμένη στα μετρα μου, κι άρχισε να μου εξηγεί ότι τα δικά της προσόντα ταιριάζουν καλύτερα . Κι εδώ έρχεται η ερώτηση πρώτη: εγώ θύμωσα λιγουλάκι. Oκ, η θέση οντως δεν ήταν ραμμένη για μένα αλλα η φιλη μου είναι φιλη μου, δεν είναι εργοδότης για να ανησυχήσει κατά ποσο πληρώ 100% τα απαιτούμενα προσόντα τις αγγελίας. Kαι γιατί έκανε αίτηση και απλά μου το ανακοίνωσε; Και κάνω αίτηση κι εγώ. Και μας καλούν και τις δυο για γραπτό τεστ. Εγώ που λες το κάνα σήμερα το πρωί και αναρωτιέμαι (Κι εδώ έρχεται η ερώτηση δεύτερη) τι θα έκανες στη θέση μου αν σου ζητούσε συμβουλή για το τεστ. Δε λέω ότι το κανε ακόμα, αλλα αν θα το κανει. Και θα της έλεγες εγώ το έκανα ήδη αλλα δεν πιστεύω ότι πρέπει να σου πω τίποτα για να είναι δίκαιη η αναμέτρηση; Και η ερώτηση τριτη: Γιατί να αναμετρηθώ με την φιλενάδα μoυυυ;

–φίλες καριερίστρες

Αν δεν θέλεις να αναμετρηθείς με την φιλενάδα σου, μην το κάνεις. Τι εννοείς «γιατί έκανε αίτηση και απλά μου το ανακοίνωσε;» Θα ήθελες να μην είχε κάνει; Αφού μόνη σου λες ότι ψάχνεται και αυτή, και επιπλέον ταιριάζει καλύτερα στην περιγραφή του ιδανικού υποψήφιου. Το σωστό θα ήταν να απέχει; Ή να σου ζητήσει την άδεια να κάνει αίτηση; Γιατί; Επειδή εσύ είδες την αγγελία πρώτη; Θα ήθελες να μην σου είχε πει ότι έχει κάνει αίτηση; Δεν ήταν σωστό να σε ενημερώσει;

Το σωστό είναι να μην σου ζητήσει συμβουλή για το τεστ. Αν το κάνει, ψάξε μέσα σου και βρες ποια είναι η σωστή απάντηση, αλλά έχοντας κι εσύ μια προσωπική άποψη για το ποιο είναι το σωστό. Εφόσον έχετε συναφείς σπουδές και δουλειές, είναι μέσα στα αναμενόμενα να βρεθείτε στη θέση να διεκδικείτε την ίδια δουλειά. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι και οι δύο έχετε καλές δουλειές, και ότι για καμία από τις δύο δεν είναι όνειρο ζωής η θέση που διεκδικείτε, οπότε προτείνω να προσπαθήσεις να μην το βλέπεις ως διαγωνισμό, αλλά ως τερτίπι της ζωής.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News