Αγαπητή Α,μπα σε διαβάζω καθημερινά και οι απαντήσεις σου με έχουν βοηθήσει πολύ να ξεκαθαρίσω πράγματα μέσα μου. Αποφάσισα να σου γράψω γιατί είμαι σε ένα σταυροδρόμι της ζωής μου και πολύ θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου και των αναγνωστών. Είμαι 30 και μόλις τελείωσα το διδακτορικό μου στην Αθήνα. Είμαι σε σχέση από απόσταση τα τελευταία 4 χρόνια με αγόρι της επαρχίας. Έχουμε περάσει πάρα πολλά αυτά τα χρόνια μαζί και τον αγαπώ όπως κι αυτός. Το θέμα που έχω είναι ότι αυτός θέλει να μετακομίσω στην επαρχία (απ όπου είναι και ο τόπος καταγωγής μου) να μείνουμε εκεί μαζί και να κάνουμε οικογένεια. Εγώ απ την άλλη ειμαι πολύ μπερδεμένη για το τι θέλω να κάνω. Από τη μια θέλω να γυρίσω στην επαρχία γιατί περνάω καλά εκεί όντας μαζί του αλλά και με τους παιδικούς μου φίλους. Επίσης επειδή έχασα την μητέρα μου πριν μερικούς μήνες θέλω να είμαι κοντά στον πατέρα μου που είναι μόνος του εκεί. Από την άλλη τωρα τελείωσα τις πολυχρονες σπουδές μου και θέλω να κυνηγήσω την καριέρα μου. Λόγω της φύσης των σπουδών αυτό είναι αδύνατον στην επαρχία καθώς θέλω να δουλέψω στο κομμάτι της έρευνας. Επίσης δεν μπορώ να αποφασίσω αν θέλω να κάνω παιδί, κάτι πολύ σημαντικό για το σύντροφό μου. Κάθε φορά που το σκέφτομαι παίρνω κι άλλη απόφαση και η οικονομική ανασφάλεια των καιρών ειδικά στις νέες ηλικίες με αποτρέπει και με φοβίζει. Οπότε μάλλον έχω 2 ερωτήσεις. 1) Τι να βάλω ως προτεραιότητα τη σχέση μου και την οικογένεια ή την καριέρα μου? 2) Πως να είμαι σίγουρη αν όντως θέλω να κάνω παιδί ή όχι? Μήπως η ανασφάλεια μου δείχνει ότι δεν θέλω τελικά?
Είσαι σε μια ηλικία που θα έπρεπε να ξέρεις τις προτεραιότητες σου. Υποθέτω ότι δεν έμαθες προχθές τι περίμενε το αγόρι από σένα, αλλά εσύ ξεκίνησες ένα διδακτορικό με στόχο να συνεχίσεις την καριέρα σου στην έρευνα.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει θέμα προτεραιότητας. Όταν είσαι ομάδα με τον σύντροφο, και οι δυο θέλουν αυτό που είναι καλύτερο και για τους δυο. Θα έπρεπε και αυτός να ξέρει τι έκανες και γιατί το έκανες και τι είναι αυτό που σου ζητάει. Έτσι όπως το περιγράφεις, αυτός απλώς περιμένει, δεν αλλάζει κάτι στην δική του ζωή.
Εσύ πρέπει να ξέρεις τι είναι καλύτερο για σένα, ανεξάρτητα από το τι θέλει αυτός για τον εαυτό του (εσένα, εκεί). Δεν αναφέρομαι στο θέμα παιδί, δεν είναι παράξενο να μην έχεις αποφασίσει στα τριάντα. Λέω για το όραμα ευτυχίας που έχεις. Η καριέρα στην έρευνα (και ίσως στο εξωτερικό; ) είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την δημιουργία οικογένειας στην επαρχία, όπου προφανώς θα κάνεις κάτι άλλο από το να ασχοληθείς με την έρευνα (σαν τι;) Δεν γίνεται να σου φαίνονται και τα δυο το ίδιο ελκυστικά, να σου προκαλούν την ίδια ανυπομονησία να τα πραγματοποιήσεις. Το θέμα της οικογένειας σου μόνη σου το έβαλες, δεν λες ότι σε πιέζει ο πατέρας σου να του κάνεις παρέα.
Δεν μπορεί να σου πει άλλος τι να κάνεις. Μπορώ να σου πω όμως ότι δεν είναι καθόλου καλό που είσαι μπερδεμένη σε ένα τόσο σημαντικό σταυροδρόμι της ζωής σου. ‘Ισως χρειάζεται να σκεφτείς πολύ σοβαρά γιατί είσαι μπερδεμένη, πριν αποφασίσεις τι είναι το σωστό για σένα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ρε παιδιά πάτε και κάνετε μεταπτυχιακά και διδακτορικά, ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΆ, που είναι επένδυση χρόνου, χρήματος, ζωής και σκέφτεστε μετά να πάτε να μείνετε στο ΧΩΡΙΌ σας να δουλέψετε σε καμία δουλειά 600 ευρώ και όλα αυτά δε σας φαίνονται περίεργα;
Αν μη τι άλλο αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι για να κάνεις διδακτορικό πρέπει να είσαι τόσο σίγουρος ότι αυτό θες να κάνεις στη ζωή σου και αυτό αγαπάς, γιαυτό εξοργίζομαι.
Αυτό ακριβώς ρε παιδί μου!
Δεν χρειάζεται απαραίτητα να είσαι σίγουρος πως αυτό θες να κάνεις στη ζωή σου για να κάνεις διδακτορικό. Σε πολλά πεδία το κάνεις γιατί δεν έχεις και πολλές άλλες επιλογές. Ή για να κερδίσεις χρόνο επειδή ακριβώς δεν ξέρεις τι θες να κάνεις στη ζωή σου. Οπότε λες κάνω ένα διδακτορικό να περάσουν 4-5 χρόνια με ένα στόχο αναγνωρίσιμο από όλους και βλέπουμε. Ή το κάνεις γιατί έχεις φάει πλύση εγκεφάλου από την οικογένειά σου πως πρέπει να γίνεις καθηγητής στο πανεπιστήμιο για να μετράς. Στα 5 χρόνια που κάνω διδακτορικό τα έχω δει όλα αυτά τριγύρω μου. Επίσης, μετά… Διαβάστε περισσότερα »
Επίσης ότι προτιμάς μία μόνιμη δουλειά με λιγότερα λεφτά και λιγότερες ευθύνες και εργατοώρες, από 1-2 χρόνια postdoc.
Το καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, αλλά το διδακτορικό είναι 5 χρόνια επίπονης προσπάθειας, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να κάνεις στροφή στην καριέρα σου. Εδώ έχουν κάνει στροφή άνθρωποι με καριέρα πλέον των 20 ετών. Δεν σημαίνει ότι πετάς στα σκουπίδια τον κόπο σου αν το κάνεις συνειδητά, σημαίνει απλά ότι ακολουθείς τα νέα όνειρά σου.
Μια φορα συζητουσα με μια φιλη μου για το αντικείμενο μας και της ελεγα πως δεν αισθανομαι οτι η νομικη ειναι αυτο που μου ταιριάζει να κανω μια ζωη, νιωθω να ασφυκτιώ, αλλα απ την αλλγ δεν θελω να χαραμισω τον κοπο μου να σπουδασω και να παρω το πτυχιο μου που ομολογουμενως ειναι δυνατο (δεν αναφερομαι στο πρεστιζ του επαγγελματος). Και η φιλη μου απαντησε κατα παρα πολυ σωστο: Φοβασαι δηλαδη να χαραμισεις 6 χρονια σπουδων και οχι 46 χρονια δουλειάς πανω στο συγκεκριμένο αντικειμενο; Ειναι πιθανο και φυσιολογικο ν αλλαζουμε στοχους κ ονειρα στη ζωη μας αρκει ομως… Διαβάστε περισσότερα »
Μπράβο στη φίλη! Υποστηρικτική και με κοινή λογική!
Matryoska η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων διδακτόρων στην Ελλάδα ξεκινούν για χίλιους δυο άσχετους λόγους εκτός απο τον ενα και μοναδικό λογικό: Να θέλουν ακαδημαϊκή καριέρα. Το γιατί γίνονται παρατρεχαμενοι (χαμάληδες) των καθηγητών εάν δε θέλουν ακαδημαϊκή εξέλιξη παραμένει ένα μυστήριο, ούτε εκείνοι ξέρουν.
Στην Ελλάδα το κάνουν γιατί ελπίζουν για το καλύτερο. Ενα χαρτί παραπάνω, μερικές φρούδες ελπίδες παραπάνω. Κρίμας. Είναι και λίγο ανασφάλεια και φόβος του να βγεις στην (ανύπαρκτη μερικές φορές, εξαρτάται το αντικείμενο) αγορά εργασίας.
Δεν είναι ακριβώς έτσι Matryoshka. Πρακτικά εντελώς οι μεταδιδακτορικές θέσεις είναι πολύ λιγότερες απο τα διδακτορικά και οι μόνιμες ερεύνητικές ή ακαδημαικές θέσεις ακόμα λιγότερες. Οπότε ένα μεγάλο ποσοστό διδακτορικών δουλεύει στο industry όπως λέμε κάνοντας πράγματα λιγότερο ή περισσότερο σχετικά με την έρευνα του. Πχ πάρα πολλοί με διδακτορικά μαθηματικών και φυσικής δουλεύουν σε τράπεζες ή εταιρίες τεχνολογίας. Τώρα σε προσωπικό επίπεδο το διδακτορικό είναι ενα τεστ. Εκεί βλέπεις πραγματικά αν σου αρέσει η έρευνα, αν μπορείς να την κάνεις και αν αντέχεις. Δεν είναι κακό κάποιος να πάρει διδακτορικό και να καταλάβει ότι η έρευνα δεν είναι ακριβώς… Διαβάστε περισσότερα »
Bozonio νομίζω ότι επιβάλλεται να καταλήξεις αν σου αρέσει ή όχι ή έρευνα πριν ξεκινήσεις το διδακτορικό γιατί αν περιμένεις να το ανακαλύψεις τότε κινδυνεύεις να μπλεχτείς μέσα σε έναν κυκεώνα που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Να χάσεις 4 χρόνια (μινιμουμ) από τη ζωή σου για να πεις ότι “αχ τελικά δε μ αρέσει η έρευνα” μου φαίνεται τεράστια ταλαιπωρία, δεδομένου ότι αν βρεθείς σε αναζήτηση δουλειάς εκτός πανεπιστημίου το διδακτορικό μετράει από καθόλου έως γελοία ελάχιστα.
Μα πως ξέρεις καλά αν σου αρέσει η έρευνα πριν το διδακτορικό; Ξέρεις αν σου αρέσει το αντικείμενο. Και αν είσαι τυχερός έχεις και μια επαφή με έρευνα σε κάποιο μικρό προτζεκτ ή αντε σε master thesis. Αλλα πολλά διδακτορικά (ολα σχεδον στην Αμερική) είναι πακετο με το μάστερ. Οπότε έρχεσαι από το προπτυχιακό εκεί βλέπεις πραγματικά αν σου αρέσει η ερεύνα και αν μπορείς να διαχειριστείς ένα τέτοιο μεγάλο πρότζεκτ. Και δεν είναι χάσιμο χρόνου το διδακτορικό. Είναι μια δουλειά για την οποία πληρώνεσαι και αποκτάς σημαντικές γνώσεις. Και αν το ξεκίνησες επειδή το θέλεις μπορείς να περάσεις και… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ και να ξερες πόσοι με διδακτορικά δουλεύουν στο δημόσιο απλώς, σε πολεοδομιες, σαν καθηγητές, σε.υπουργεια κλπ. Αν νομιζεις πως διδακτορικο = σίγουρη ερευνητική θέση αυταπατασαι οικτρά.
Εεε, μην εξοργίζεσε Matryoska, δεν υπάρχει λόγος να νευριάζεις που άλλοι άνθρωποι έχουν κάνει επιλογές με διαφορετική λογική από τη δική σου!! Η Μιμόζα τα λέει πολύ ωραία (όπως πάντα άλλωστε). Τα στατιστικά δείχνουν ότι οι πιο πολλοί που κάνουν διδακτορικό είναι ¨πραγματιστές”, δηλαδή το κάνουν επειδή είναι η καλύτερη ευκαιρία που υπήρξε τη δεδομένη στιγμή, και αν προκύψει κάτι καλύτερο, δεν τους κρατάει και κάποιος στη ακαδημία. Προσωπικά έκανα PhD για πολλούς λόγους. Πρώτον, ναι αυτό ήθελα να κάνω, εκείνη τη δεδομένη στιγμή, και αυτά τα 4 χρόνια τα απόλαυσα πάρα πολύ. Δεύτερον, χρειαζόμουν λεφτά, και η υποτροφία ήρθε… Διαβάστε περισσότερα »
Θετικες. Δεν ξέρω τι παίζει στις θεωρητικές. Ξέρω μόνο μία που κάνει part-time διδακτορικό στη αρχαιολογία και το κάνει για μόρια δημοσίου (έτσι λέει).
Έχουμε το άγχος του διδακτορικού, να έχουμε και το άγχος μην εξοργίσουμε κανένα με τις επιλογές μας όταν τελειώσει!
Εδώ να πω ότι εγώ έκανα διδακτορικό γιατί δεν είχα την αυτοπεποίθηση να βρω δουλειά! Ήρθε το διδακτορικο και η υποτροφία ενώ δεν είχα βρει κάτι άλλο και είπα δεν το κάνω; Στην πορεία συνηδειτοποίησα ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου η ακαδημαική καριέρα! Δεν θεωρώ τα 4 χρόνια χαμένα φυσικά! Αν μη τι άλλο βελτιώθηκε η αυτοπεποίθηση μου!
Ε, μα πέστα ρε συ! Δηλαδή, θα βρώ κάτι που μου αρέσει/με βολεύει σε κάποιον άλλο τομέα αντί να χαρώ θα έχω να αντιμετωπίσω και τη Matryoska και τον πατέρα μου που θα με ρωτήσουν εξοργισμένοι, ε, τότε γιατί στο καλό έκανες διδακτορικό; Και άντε τον πατέρα μου τον έχω συνηθίσει, τους τριτοτέταρτους τι τους νοιάζει; Δηλαδή τι σχόλιο και κακό έχω ακούσει δεν λέγετε…
Να μείνουμε στην ανεργία ή να δουλεύουμε από πρότζεκτ σε πρότζεκτ λόγω κοινωνικής πίεσης; Θα τρελαθούμε;
Ποιές είναι οι επιλογές εργασίας στην επαρχία που είναι να πας; Σε πραγματικό επίπεδο όμως. Δηλαδή να κάτσετε με το αγόρι σου και να ψάξεις δουλειά εκεί. Και όταν την βρεις, να κάτσεις και να σκεφτείς. Θέλεις να κάνεις αυτό (το οποίο θα έχει σάρκα και οστά, θα είναι μια κανονική πραγματική δουλειά) ή να κάνεις αυτό που σπούδασες και αφιέρωσες την ζωή σου τα τελευταία 12 χρόνια; Είναι ξεκάθαρα θέμα επαγγελματικού προσανατολισμού, μην μπερδεύεις τα υπόλοιπα. Δεν ξέρω κάποιον άντρα με διδακτορικό να αναρωτήθηκε αν θα το αφήσει για να δουλέψει σε άσχετη δουλειά στην επαρχία, εκτός από τις… Διαβάστε περισσότερα »
Την προηγούμενη φορά αναφέρθηκα σε χίπιδες : )) Άλλο χίπης άλλο χίπστερ Σε άλλο σχόλιο, η κοπέλα έλεγε ότι δυσκολεύεται να κανει νεες γνωριμιες και αναρωτιώταν αν εχει πρόβλημα. Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που παντα απαντάνε σε αυτό ότι αφέσου στην τύχη, φύση, ζωή και όταν χαλαρώσεις όλα θα γίνουν, είσαι πολύ σφιγμένη κλπ. Χαριτολογώντας θυμήθηκα τους χίπιδες, πλήρως αφημένους σε ό,τι προκύψει, φτερά στον άνεμο, πράγμα αστείο και άκυρο στις μέρες μας, τουλάχιστον στον βαθμό που το έκαναν αυτοί και στο αφελές πλαίσιο που το προτείνουν κάποιοι. Οι χίπστερς είναι ένα κίνημα που-τουλάχιστον όπως το έχω καταλάβει εγώ- κάνει μια… Διαβάστε περισσότερα »
Θυμήθηκα Χατ Τρικ/Κουράστηκα:
και σαν τους χίππιδες να ζούμε
αγκαλιασμένοι όλοι σ’ ένα βουνό
μα ο καλός ο καπετάνιος
φαίνεται στο μπετό.
😊👏👏
Και πως θα πίνει καφέ ο Χίπστερ στην επαρχία αν δεν έχει Starbucks?
Πάντως οι Χίπστερ είναι κυρίως Urban κίνημα.
Ο δικός μου πάντως δεν είναι Χίπστερ, και με μεγάλη ευκολία παράτησε την επιστήμη του μετά το διδακτορικό, για να δουλέψει administrative (τελείως άσχετο αντικείμενο) σε δημόσια υπηρεσία στην επαρχία (καλά, εννοώ επαρχειακή πόλη, όχι στην καλύβα της Χάιντι). Μονιμότης και πολλά τα λεφτά Αρη. Και δεν του λείπει καθόλου το αντικείμενο, λέει.
Τί σημαίνει administrative στο δημοσιουπαλληλίκι;
Παραθέτω το δικό τους ορισμό, love:
Civil Service – Administrative Officer: Gathers and assesses information to help Government Ministers make policy decisions.
Ω, Rebecca, αυτή είναι hardcore. Να δεις που δε θα θα ειχε ούτε ρεύμα, Αμις φάση. Μπράβο ομως που απο survivor on ice κατέληξε σε ρομ κομ τελικα.
Εγώ ξέρω τέτοιον άντρα που, μετά από διδακτορικό στην αστροφυσική ,επέλεξε να απορρίψει θέση στον Καναδά και να ξεκινήσει δουλειά στο φροντιστήριο της κόρης μου για να μείνει δίπλα στο νεογέννητο μωρό του. Τον ρώτησα πως πήρε τέτοια απόφαση μετά από τόσο εντυπωσιακές σπουδές και μου είπε ότι τα έβαλε κάτω και έδωσε προτεραιότητα στην προσωπική ζωή του. Βέβαια του αρέσει κι αυτό που κάνει πλέον ,δεν είναι ότι εγκλωβίστηκε σε κάτι που δεν τον γεμίζει. Αν και για το οικονομικό θέμα νομίζω πως μέσα του θα κλαίει.
Μετα την καταιγιδα,
Ηταν προγραμματισμενη η εγκυμοσύνη της συντροφου του;
Αναρωτιέμαι αν ξέρουμε τον ίδιο – ή αν το έχει το αντικείμενο της αστροφυσικής. Γνωστός παντού και πάντα πρώτος στα μαθήματα, μεταπτυχιακό Ολλανδία, διδακτορικό στο Cambridge (πέντε χρόνια γιατί τόσο είναι το διδακτορικό της αστροφυσικής, δεν είναι σαν τα άλλα τα τρίχρονα του πεταματού)… και γύρισε Ελλάδα όπου έδωσε ΑΣΕΠ (πρώτος) και διορίστηκε δάσκαλος στη Σίνδο.
ΟΥΣΑ μαζί του, ΟΥΣΑ, όχι όντας! Δεν αντέχω να το βλέπω συνέχεια…
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, μια ερώτηση: Ο φίλος σου δεν μπορεί/θέλει να φύγει από την επαρχία ώστε να τα βρείτε κάπου στη μέση;
Αυτό που λες είναι λίγο ξεπερασμένο, αφού όλες οι ενεργητικές μετοχές πλέον είναι αποδέκτες με την κατάληξη όντας σε όλα τα πρόσωπα. Δε θα ήμουν τόσο αυστηρή.
Χμμ… Τα “ων, ούσα, ον” δεν είναι των αρχαίων και της καθαρευούσης; Το “όντας” δεν είναι τύπου άκλιτης μετοχής, ενεργητικιάς (όπως το π.χ. βλέποντας) της δημοτικής;
https://el.m.wiktionary.org/wiki/όντας
+
https://lexilogia.gr/forum/showthread.php?5046-όντας-κλίνεται
Γατί,
Η διαφοροποίηση ανά γένος της μετοχής ενεστώτα είναι αρχαία ή λόγια μορφή, στη δημοτική έχει απλοποιηθεί κι επικρατήσει μία κατάληξη που αντιστοιχεί στο αρσενικό γένος.
Σκέψου το κι έτσι: θα έλεγες “πήγα τρέχουσα”;
“θέλουσα και μή”;
“το έκανα αποσκοπούσα σε απώτερο όφελος”;
Όχι, διότι έχει επικρατήσει η κατάληξη σε -οντας (-ώντας στα τονιζόμενα συνηρημένα) κι έτσι στις παραπάνω φράσεις λέμε τρέχοντας, θέλοντας, αποσκοπώντας ανεξαρτήτως του γένους του υποκειμένου. “Ούσα μαζί του” είναι ένα περίεργο υβρίδιο λόγιας και καθομιλουμένης λοιπόν και όχι ιδιαίτερα δόκιμο 🙂
Καταρχάς, συγχαρητήρια για το διδακτορικό σου.
Δεν ξέρω τι εννοείς με το “εχουμε περάσει πάρα πολλά αυτά τα χρόνια”, μπορεί να είναι από το τρελάθηκαμε στο πήγαινε έλα ως το περάσαμε διάφορες κρίσεις στη σχέση, μεταξύ μας ή και με τρίτα πρόσωπα. Εσύ ξέρεις και ξέρεις και τι σημαίνει για σένα. Για μένα, έχεις χαράξει μια πορεία που σε οδηγεί μακριά του, αλλά οι ενοχές, απέναντι του και απέναντι στον πατέρα σου, και η ανασφάλεια σε μπερδευουν.
Η οικονομική ανασφάλεια των καιρών σε αποτρέπει από το να κάνεις παιδί, αλλά δε σε αποτρέπει από το να ασχοληθείς με την έρευνα; Δηλαδή η έρευνα από πότε προσφέρει οικονομική ασφάλεια και δεν το ξέρω ρε παιδιά;; Δε μου στέκει τόσο πολύ το επιχείρημα. Επίσης, έχοντας ζήσει την πλευρά του φίλου σου, δηλαδή εγώ να θέλω να προχωρήσω και ο άλλος να μην ξέρει τι θέλει να κάνει και στη ζωή του γενικά, και με μένα ειδικά, έχω να πω πως είναι πολύ άχαρη θέση. Να κάθεσαι να περιμένεις σα το μαλάκα πότε ο άλλος θα επιλέξει να σε βάλει… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι αλλά και ο άλλος τι ακριβώς μπορεί να προσδοκά; Να εγκαταλείψει προσπάθεια τόσων ετών η κοπέλα για μια ζωή στην ελληνική επαρχία, που σε πολλούς δε φαίνεται ελκυστική; Νομίζω εαν εγώ ήμουν στη θέση του άλλου, πριν περιμένω θα είχα προβληματιστεί πολύ έντονα στο οτι αρχίζουν να χωρίζουν κατα πολύ οι ζώες μας (σε μορφωτικό επίπεδο, σε παραστάσεις, σε όραμα για το μέλλον). Οπότε θα κοιτούσα αν μπορούσα να προσαρμοστώ κάπως για να βρεθεί μια μέση λύση.
Καλά, εγώ περίμενα ενώ δεν απείχαν και τόσο οι ζωές μας από άποψης πορείας, και μου έσπασαν τα νεύρα, και είπα τελικά τι ακριβώς περίμενα να γίνει. Πόσο μάλλον εδώ, που όπως λες και συ έχουν έντονες διαφορές σε όραμα για το μέλλον.Τι να προσδοκούσε ο άλλος, καλή ερώτηση… ΄Ίσως έλεγε άστην να τελειώσει το διδακτορικό να της φύγει η καψούρα και μετά θα έρθει να γίνει νοικοκυρά. Ίσως και να του έδινε και αυτή αυτήν την εντύπωση, ποιος ξέρει… Ένα σωρό λόγους μπορώ να σκεφτώ για το πως κατέληξαν να είναι 4 χρόνια μαζί με διαφορετικές βλέψεις για το… Διαβάστε περισσότερα »
αν τα παρατήσεις όλα για να κάνεις οικογένεια και να γίνεις νοικοκυρά στην επαρχία, θα μπεί ένα αγκάθι ανάμεσά σας και κάποια μέρα, όταν ο γάμος θα αντιμετωπίζει δυσκολίες (σιγουράκι, όλοι οι γάμοι τα περνάνε αυτά, ακόμα και οι πιο ανέφελοι), θα του το χτυπήσεις και θα του το προσάψεις. Ξεκινάς λοιπόν την οικογένειά σου με ένα αγκάθι σουβλερό. Η καριέρα που θα κάνεις θα καθορίσει και το ποια είσαι και πως βλέπεις του εαυτό σου. Τέτοια μεγάλη υποχώρηση-συμβιβασμός θα σου βγάλει πικρία κάποια στιγμή. Ελπίζω να μην νιώσεις ποτέ ότι χαλάλησες τη ζωή σου. Σκέψου το πολύ καλά. και… Διαβάστε περισσότερα »
Αν ομως συνειδητα επιλέξει τη ζωή στην επαρχία γιατι να το μετανιωσει και να το χτυπησει κάποια στιγμη; Το θεμα ειναι η οποια της επιλογη να ειναι συνειδητη και να την κανει για αυτην την ιδια, οχι για καποιον αλλο.
Συμφωνω 100% με το τελος του σχολιου σου!! Επισης αν υπαρχει αγαπη κ επικοινωνία μεταξυ τους δεν θα έπρεπε αυτος να ξερει τι θελει η καρδια της γραφουσας; Εντυπωση μου εκανε αυτο.
Εδώ δεν ξέρει η ίδια η γραφούσα τι θέλει η καρδιά της, ο άλλος πώς να καταλάβει;
Εμ καριέρα,εμ στην έρευνα. Χμμμ…για αρχή θα σου έλεγα να δεις τι παίζει στο χώρο της έρευνας. Εγώ πάντως που είμαι στο χώρο της έρευνας,στέλνω και κάνα βιογραφικό σε τίποτα γκουντις για να είμαι καλυμμένη. Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια αλλά ψαξτο πρώτα!
Κοιταξε ,πανε για λιγο καιρο να μείνετε μαζι με το φιλο σου ,να συμβιώσετε ,απο οτι κατάλαβα δεν το εχετε κανει ποτέ . Ειναι το πιο ευκολο να διαπιστώσεις αν τραβάει μεταξύ σας η αν κανετε για παιδι .Αν δεν κάτσει ,λυθηκε το πρόβλημα ,πας ντουγρου Αθηνα και αρχιζεις την αναζητηση εκει.Αν κάτσει ,βλέποντας και κάνοντας. Σε καταλαβαίνω πάρα πολύ.Η γενιά μου (εισαι καποια χρονια μεγαλυτερη ,αλλά νομιζω οτι σε πιάνει αυτο που λέω),ποτίστηκε με τη ρευστότητα των πάντων και δεν μπορει κανενας μας να αποβάλλει το συναισθημα του ”αλλού πατάω κι αλλου βρίσκομαι και σχεδια δεν μπορω να κανω… Διαβάστε περισσότερα »
Δούλεψε μερικά χρόνια στον τομέα σου δες τι παίζει και το ξανασκεφτεσαι στα 33 πχ.
Αν δε σ ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από την έρευνα- να έχεις ένα μαγαζί πχ να δουλέψεις κάτι άλλο, τότε αυτό που θα κάνεις στην επαρχία θα είναι παιδιά. Απλά.
Βαρετο;
Διάβασα το σχόλιό σου και για ένα 1” νόμιζα ότι της είπες να το ξανασκεφτεί στα 33 πχ = 33 π.Χ. Η ζέστη…
Χαχαχαχα ναι μωρό μου στην εποχή των Πτολεμαίων είχε αγορά για τα διδακτορικά.
Ρε σ αγαπησα!!
Και εγω…
Η δική μου συμβολή στη συζήτηση είναι ότι εκτός Αθηνών οι επιλογές και οι ευκαιρίες είναι εκθετικά λιγότερες, όσο μικραίνει το μέρος. Εγώ δουλεύω στη Θεσσαλονίκη και κοιτάω καθημερινά αγγελίες για δουλειά, ακόμα κι εδώ που αναλογικά τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από τους γειτονικούς νομούς, το εύρος των επιλογών είναι μικρό. Εμείς πολύ συχνά χρυσώνουμε το χάπι στους εαυτούς μας όταν βλέπουμε ωραίες αγγελίες για δουλειά στην Αθήνα σκεπτόμενες (με την κουμπάρα κι άλλες φίλες) ότι τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη οι αποστάσεις είναι μικρές και δε δουλεύουμε 12ωρα, για να μη στενοχωριόμαστε που δεν έχουμε τέτοιες επιλογές εδώ. Η δουλειά… Διαβάστε περισσότερα »