Αγαπημένη μας Α,μπα, ελπίζω να είσαι καλά. Είμαι πολύ προβληματισμένη πάνω σε ένα θέμα και θα εκτιμούσα την οπτική σου. Μεγάλωσα σε ένα θρησκευόμενο περιβάλλον και πήγαινα σε θρησκευτικές κατασκηνώσεις κλπ. Εκεί γνώρισα μια φίλη που κάναμε έντονα παρέα κατά τη διάρκεια των μαθητικών και φοιτητικών μας χρόνων. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, όμως, άρχισα να αμφιβάλλω για πολλά πιστεύω μου, έτσι ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Εντωμεταξύ, η φίλη μου γνώρισε έναν άνδρα με έντονες θρησκευτικές/πατριαρχικές αντιλήψεις και την παρέσυρε ακόμα πιο βαθειά στην εκκλησία, με αποτέλεσμα να αλλάξει σταδιακά ο τρόπος ζωής της: από τον τρόπο που ντύνεται μέχρι τα μέρη που επιτρέπεται να πηγαίνει και τα θέματα που έπιτρέπεται να συζητά. Πολύ σύντομα παντρέυτηκαν και πριν 5 χρόνια έμεινε έγκυος και μου ζήτησε να βαφτίσω το παιδί τους. Χάρηκα πολύ και δέχτηκα, καθώς λίγο το μικρό της ηλικίας (στα 22 περίπου), λίγο η ανωριμότητα, δεν έκρινα ούτε σωστά τα πράγματα, ούτε περίμενα να εξελιχθούν έτσι οι χαρακτήρες μας. Το θέμα είναι ότι η αλλαγή δεν έγινε μια και έξω προφανώς, ούτε η δική της, ούτε η δική μου. Εγώ όμως τα τελευταία χρόνια έπαψα να πιστεύω στον Θεό και στη θρησκεία, πέρασα κατάθλιψη, ένιωσα ένα φτερό στον άνεμο, σιγά σιγά άρχισαν να με ενοχλούν και όλα τα πατριαρχικά πρότυπα με τα οποία μεγάλωσα. Έπρεπε λοιπόν να ψάξω να βρω άλλες αξίες, στράφηκα στον υπαρξισμό, έπρεπε να αλλάξω αναγνώσματα, παρέες που συναναστρεφομαι, κάπου εκεί γνώρισα και το σάιτ σου, γνώρισα τον φεμινισμό και σιγά σιγά έχτισα μόνη μου ένα σύστημα αξιών και μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου. Μέσα σε όλα αυτά όμως, έχω κάνει μια κουμπαριά με έναν άνθρωπο που πλεόν δεν έχουμε κανένα κοινό στοιχείο και στη μέση υπάρχει ένα παιδί. Αν δεν είχα δεσμευτεί με αυτόν τον ρόλο, θα την είχα βγάλει προπολλού από τη ζωή μου, αλλά νιώθω ότι δεν μπορώ. Έτσι, προσπαθώ να κρατάω τα τυπικά. Σαφώς και κάτι έχουν καταλάβει, άλλωστε και οι ίδιοι τους δεν αναζητούν συχνά την παρέα μου, απλά με βλέπουν λίγο πολύ σαν τον άσωτο υιό. Φοβάμαι να παραδεχτώ ανοιχτά ότι πλέον δεν πιστεύω στον Θεό, διότι ο άνδρας της είναι πολύ επιθετικός κάθε φορά που εκφράζω κάτι διαφορετικό και τελικά πιστεύω ότι θα μου κόψουν την καλημέρα και έτσι το παιδί θα μεγαλώσει χωρίς νονά. Δεν είμαι σίγουρη ότι πράττω σωστά. Κάθε φορά που βγαίνουμε για να δω τη μικρή, αγχώνομαι για το τί συζητήσεις θα γίνουν, τί στάση πρέπει να κρατήσω. Τους αρέσει να μιλάνε για την κατάντια της πατρίδας μας με τους μετανάστες/πρόσφυγες, τον ρόλο της γυναίκας που έχει χαθεί, την ανωμαλία των ομοφυλόφιλων. Τις περισσότερες φορές διαφωνώ διακριτικά, άλλες πάλι μένω αμέτοχη, αλλά δεν τους εκτιμώ καθόλου και νιώθω πνιγμένη. Νιώθω τύψεις απέναντι στο βαφτιστήρι μου κυρίως, που δεν το βλέπω συχνότερα, καθώς σε αυτήν την ηλικία (είναι πλέον 4) πάει πακέτο με τους γονείς του, που δεν μπορώ να του μεταφέρω όλα όσα θέλω, να το κάνω να νιώσει ότι έχει κάποιον να μιλήσει για ό, τι χρειαστεί. Αφού δεν μπορώ να γυρίσω λοιπόν πίσω τον χρόνο και να πάρω μια πιο ώριμη απόφαση, τώρα τι μπορώ να κάνω; Ποια πιστεύεις ότι είναι η καλύτερη στάση που πρέπει να κρατήσω απέναντι κυρίως στο παιδί, στον εαυτό μου αλλά και σε αυτούς; Σε ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις και αλλάζεις τον τρόπο σκέψης μας <3
–Leia
Πριν γράψω οτιδήποτε άλλο, θέλω να σου δώσω πολλά συγχαρητήρια για το τεράστιο, δύσκολο και θριαμβευτικό τελικά ταξίδι που έχεις κάνει ως τώρα στη ζωή σου. Η ιστορία σου θα έπρεπε να γίνει ταινία. Αν μας διαβάζεις, σε παρακαλώ στείλε μου ένα μέιλ στο lenfou@gmail.com. θέλω να μας μιλήσεις περισσότερο για όλα έχεις περάσει.
Ευτυχώς που δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω το χρόνο, γιατί τώρα αυτό το τετράχρονο παιδί έχει ένα παράθυρο προς τον έξω κόσμο. Μην πεις ότι δεν πιστεύεις, είναι βέβαιο ότι θα σου κόψουν την καλημέρα. Δεν είναι πληροφορία που χρειάζεται να μοιραστείς. Αν αντέχεις αυτές τις αραιές επαφές – δεν λέω ότι είναι χρέος σου να τις αντέχεις – συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις, μήπως ανοίξει μια χαραμάδα ελπίδας για το παιδάκι. Θα περάσουν χρόνια, δεν είναι εύκολο, το λέω για την περίπτωση που με κάποιο τρόπο αντέξεις να συνεχίσεις να είσαι στη ζωή τους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αγαπητή μου, αν νοιώθεις τύψεις για το βαφτιστήρι, επίτρεψε μου, αλλά δεν έχεις οριοθετήσει – εξηγήσει τη σχέση σου με το Θεό. Τύψεις επειδή δεν πληρείς την έννοια του νονού παράλληλα με αθεΐα δεν είναι αποδεκτός συσχετισμός. Και μη μου πείτε για το ψυχικό καταράκωμα ενός παιδιού επειδή ο νονός του είναι απών γιατί, δεν το ακούω ως επιχείρημα. Τα παιδιά δεν είναι κρύσταλλα, είναι άνθρωποι. Σιγά και τ αυγά αν δεν έχει νονό. Εγώ ας πούμε δεν είχα. Με είδε μια φορά στην εκκλησία και τέρμα. Πραγματικά όμως, δεν μου έχει αφήσει κανένα ψυχικό τραύμα. Όσοι νομίζουν ότι ο… Διαβάστε περισσότερα »
“Τα παιδιά δεν είναι κρύσταλλα, είναι άνθρωποι. Σιγά και τ αυγά αν δεν έχει νονό.”
Πραγματικα ομως.
Εδω να πω οτι μου φανηκε και λιγο αστειο που εγραψε:´ στη μεση υπαρχει κι ενα παιδί ´
LOL Ουτε για τον αντρα της να μιλούσε..
Much ado about nothing imo
Λυπάμαι αλλά δεν θεωρώ μείζον θέμα να έχει κάποιος νονό. Εξαρτάται βέβαια πως μεγαλώνεις ένα παιδί. Είναι σημαντικό νομίζω να εξηγήσεις ότι δεν γίνεται να τα έχουμε όλα όπως επιθυμούμε, αλλά και ότι υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα. Αυτό που λες “μιλάμε για ένα παιδί όμως”…. πολύ δραματικό το βρίσκω, σχετικά με την έλλειψη νονού, …. Το λες σα να υφίσταται το παιδί τη σούπερ κακοποίηση
εχμ, J. Brian, νομιζω οτι δεν διαφωνεί μαζί σου…
Το γεγονός ότι ο θεσμός προέρχεται από τη θρησκεία δεν σημαίνει ότι η θρησκεία είναι και ο λόγος που το θέλει κάποιος. Είναι σαν τα έθιμα (τα χριστούγεννα π.χ.) που μας αρέσει να ακολουθούμε γιατί νιώθουμε οικεία κλπ, αλλά δε σημαίνει και ότι είμαστε πιστοί.
Βέβαια, η κοπέλα μάλλον νοιάζεται για το παιδάκι, από την άποψη ότι ίσως θα ήθελε να του δώσει μια διέξοδο από το σκοταδισμό. Δε σημαίνει ότι υποκριτικά δηλώνει πχ άθεη ενώ στηρίζει το θεσμό του νονού. Ίσως το βλέπει σαν έναν τρόπο να είναι κοντά στο παιδί. Φυσικά και τα παιδιά μπορούν να μεγαλώσουν χωρίς νονό αλλά αν υπάρχει περίπτωση να έχουν μια πολύ διαφορετική θέα προς τον κόσμο, ας τη λένε έστω συμβατικά νονά.
Καρδερίνα, καταλαβαίνω πως έχεις πολύ καλή πρόθεση, σχετικά με την επιρροή ενός ανθρώπου πιο ανοιχτόμυαλου, πάνω σε ένα παιδί, αλλά η γνώμη μου είναι, πως ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις ακραίων αντιθέσεων με τη βιολογική οικογένεια, πως δεν πρέπει να επεμβαίνουμε καθόλου. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να τα καταμπερδέψεις και να τα κάνεις να νιώσουν απαξία προς τους γονείς, σε ηλικία, που δεν πρέπει. Ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του με τις δικές του αξίες, όσο κι αν δε συμφωνείς οφείλεις να κάνεις πίσω στα ξένα παιδιά. Το στοίχημα της Δημοκρατίας είναι αυτό……
Δεν καταλαβαίνω το συλλογισμό σου, αλήθεια. Είναι υποκριτικό να είναι νονά επειδή είναι άθεη; Και γιατί θεωρεις ότι όσοι δίνουν μεγάλη σημασία στο ρόλο του νονού να έχουν αίσθηση μεγαλείου; (lol, what?) Το να θέλουν να έχουν μια καλή σχέση με το παιδί ενός φίλου τους δε μπορεί να είναι η περίπτωση; Και αν σταματήσουν να έχουν σχέσεις με τους γονείς του, γιατί αυτοί είναι απαράδεκτοι, ειναι μεμπτό το να έχουν μια καλή σχέση με το παιδί και να προσφέρουν ένα εναλλακτικό πρότυπο ενήλικα σε αυτό; Είναι εγωκεντρικό; Τα παιδιά δε τα σκέφτονται αυτά και χαίρονται απλά και με ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Πυροκλάνι , μπορείς να έχεις καλή σχέση με ένα παιδί φίλων ούτως ή άλλως. Εδώ τέθηκε ζήτημα νονάς, Αν πάρουμε ως αξίωμα στο συλλογισμό ότι ο νονός είναι πνευματικός πατέρας σύμφωνα με το δόγμα (όπου δόγμα δεν επιδέχεται αμφισβητήσεων και αλλοιώσεων κατά το δοκούν), τότε ο ρόλος του νονού είναι συγκεκριμένος. Η γυναίκα στην ερώτηση θέτει τον προβληματισμό , πως θα είναι σωστή νονά , όχι πως θα είναι σωστή φίλη. Άρα δεν έχει πρόβλημα με την κοινωνική επαφή,αλλά με την νονική -θρησκευτική επαφή. Αν πάλι το πάρουμε ως έθιμο τύπου απόκριές, τότε δεν θα έπαιζε καν η ερώτηση. Οι… Διαβάστε περισσότερα »
Η νονά μου είναι ο άνθρωπος που θαυμάζω περισσότερο από όλους στον κόσμο. Πέρασε τη μεγαλύτερη προσωπική δυσκολία που μπορεί να συμβεί σε μια μητέρα και στη συνεχεια ακολούθησε ένα διαζύγιο. Η γυναίκα αυτή είναι ένα φωτεινό παράδειγμα του να ΖΕΙ κανείς με αξιοπρέπεια.
Δεν την έβλεπα συχνά αλλά θα θυμαμαι ακόμα τα υπεροχα δώρα που μου έκανε: πάντα βιβλία.
Βασικα αυτο. Δεν χρειαζεται να βλεπεστε συνεχεια, 2 φορες το χρονο αν αντεχεις. Να νιωσει την ηρεμια σου το παιδι. Ειχα μια γνωστη μεγαλωμενη σε μια αθλια οικογενεια, ειχε ομως και μια νονα στην Αμερικη ειχαν παντα μια μικρη επαφη και το κρατουσε στο πισω μερος του μυαλου της να παει να την βρει- αμα ζοριζαν κι αλλο τα πραγματα.
Μπράβο στην κοπέλα για την εξέλιξη της αλλά οκ δεν βλέπω και κάτι τόσο συγκλονιστικό που θα πρεπε να γίνει και ταινία. Οι μισοί άθεοι που ξέρω απο συντηρητικά θρησκευόμενα περιβάλλοντα προέρχονται. Δεν μας είπε και οτι το έσκασε από αίρεση μορμόνων. Ενιγουέι. Τώρα στο προκείμενο, εγώ δεν θα άντεχα να κάνω παρέα με τέτοια άτομα χωρίς να γίνουμε κώλος αλλά είναι θέμα του καθενός πόση υπομονή έχει. Αν δεν θες να ξεκόψεις για χάρη του παιδιού το καταλαβαίνω, αν και το να καταφέρεις να του μεταδόσεις ερεθίσματα πέρα από τον σκοταδισμό των γονιών του παίζει να είναι κομμάτι δύσκολο… Διαβάστε περισσότερα »
Πακέτο. Αλλά διαφωνώ με την προσέγγιση. Αν ο άντρας της φίλης σου είναι επιθετικός όταν διαφωνείς με τις αποψάρες του και δε ντρέπεται ούτε για την επιθετικότητα ούτε για τις αναχρονιστικές (light χαρακτηρισμός για να μην κοπεί) αποψάρες του, γιατί να το υπομένεις και γιατί να είναι μόνο δική σου υποχρέωση να διατηρείς τις ισορροπίες; Αντιλαμβάνομαι τις αγαθές σου προθέσεις, αλλά μην αυταπατάσαι ότι μπορείς να έχεις κάποια τεράστια επιρροή στο βαφτιστήρι με σκόρπιες επαφές κατά τις οποίες μετράς κάθε σου λέξη. Και ειδικά όταν γνέφεις συγκαταβατικά ναι ναι, και το παιδάκι αργότερα θα πάρει το μήνυμα ότι συμφωνείτε, άρα… Διαβάστε περισσότερα »
Όλα καλά αλλά γιατί να μην έχει αξία για την γράφουσα ο θεσμός της νονάς; Καταλαβαίνω το θρησκευτικό του πράγματος αλλά πέρα από αυτό είναι μια σχέση. Στην οποία από ότι φαίνεται μάλιστα η γράφουσα δίνει βαρύτητα.
Ναι, σε αυτό αναφερόμουν. Από τις δύο πλευρές, αυτός που θεωρητικά δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα και σημασία στην αναδοχή, είναι ο θρησκευόμενος. Οπότε κόβοντας την καλημέρα στη νονά, η δική του γύμνια και υποκρισία αποκαλύπτεται. Είναι last but not least επιχείρημα. Η νονά έχει σαφώς πολύ σημαντικότερους λόγους να μη νιώθει τύψεις αν η σχέση αυτή ναυαγήσει
Για έναν αντικειμενικό παρατηρητή ναι έτσι είναι. Δεν είμαι τόσο σίγουρος όμως ότι ένα παιδί μέσα σε ένα τόσο συντηρητικό περιβάλλον θα εκλάβει σαν γύμνια των δικών του «πνευματικών ανθρώπων» το κόψιμο της καλημέρας ή σαν εγκατάλειψη του ρόλου-σχέσης της νονάς από την γραφουσα. Άρα πάλι νομίζω έχει να κάνει με το πως αισθάνεσαι εσυ καλά ως νονός/νονά και τι σχέση θες να καλλιεργήσεις, αν σε ενδιαφέρει φυσικά. Όποτε ανάλογα το βάρος που δίνεις μπορεί να υπομένεις και κάποια άκυρα
Το παιδί κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του (κι ας ελπίσουμε να είναι μόνο αυτά) θα αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από τα μάτια των γονιών του. Δεν εννοούσα ότι θα αποκαλυφθεί η γύμνια του πατέρα στο παιδί, αλλά στη γράφουσα, όχι ότι δεν την αντιλαμβάνεται ήδη, απλά μια εξέλιξη τύπου σου κόβω την καλημέρα θα της είναι μια ακόμα υπενθύμιση ποια κούφια καλημέρα έχασε. Να υπομένεις κάποια άκυρα λες, εξαρτάται από τα άκυρα θα έλεγα. Ας αποφασίσουν απο κοινού ότι διαφωνούν και ας συζητούν μόνο για τον καιρό, πιο τίμιος συμβιβασμός μου φαίνεται. Όχι να πνίγεσαι, να μη μιλάς… Διαβάστε περισσότερα »
Ε ναι! Επιλέγεις τις μάχες σου σε κάθε περίπτωση. Καμία φορά και το να μιλάς σε ένα ντουβάρι δεν έχει νόημα. Όλα είναι σχετικά. Και η Λένα ΑΝ αντέχεις λέει.
Έφαγα γλιστρίδα σήμερα. Προφανώς δε διαφωνώ με το “αν αντέχεις”, αλλά με το ρόλο της νονάς ως φάρου (see what I did there με το άβατάρ σου). Γιατί να νιώθει υπεύθυνη για τέτοιο φορτίο; Λίγο λάδι έβαλε στο παιδί μιας παλιάς της φίλης, δε δεσμεύεται από κάποιον υψηλό ρόλο. Δε θα το σώσει η νονά, είναι πολύ καλό σενάριο για να γίνει αληθινό. Αν δεν τολμά να πει την άποψή της μη και γυαλίσει το μάτι του κουμπάρου, το παιδάκι θα συνεχίσει να ακούει τα ίδια χωρίς αντίλογο (και τα νεύρα της νονάς θα σπάσουν, ήδη “πνίγεται”, lose-lose). Ούτε θα… Διαβάστε περισσότερα »
Μα για αυτό μου αρέσει να σχολιάζω κάτω από εσένα Ιζόλδη γιατί παρά το μεσαιωνικο σου Αβαταρ μια χαρά συζήτηση κάνουμε. Πάντως, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να ανακαλέσει στην μνήμη του ένας ενήλικας από την παιδική του ηλικία για κάτι που θεωρούμε εμείς ασήμαντο. Έχω ακούσει απίστευτες ιστορίες ανθρώπων που μεγαλωμένοι σε κακοποιητικα περιβάλλοντα θυμούνται μόνο έναν άνθρωπο που με μια μόνο κίνηση του μπορεί να γίνει φάρος για όλη την μετεπειτα πορεία τους. Μπορεί να είναι χαμένη η μάχη όπως λες αλλά μπορεί κάποια στιγμή στη ζωή του/της να θυμηθεί την νονά και να βρει ένα κάποιο πάτημα… Διαβάστε περισσότερα »
Δίκιο έχεις. Παρά το μεσαιωνικό μου άβαταρ λοιπόν, *άνετα* θα ήμουν η νονά που θα έλεγε τον κουμπάρο σκοταδιστή, και θα το άφηνα παρακαταθήκη στο βαφτιστήρι. Να του μείνει, να το ανακαλέσει και να αναρωτηθεί γιατί το είπα
Συμφωνω απολυτα με την Ιζολδη. Να πω ομως εδω , οτι προσηλυτισμο και κατήχηση θα μπορουσε να κανει και η νονα αλλά για το αντίθετο (την αθεΐα ) -οπως προτείνανε πολλοί εδω- εκμεταλλευόμενη τις συναντησεις της με το παιδί ως νονά του . Το λογικο ομως ειναι να μην επεμβαινουμε σε κανενα παιδι που δεν ειναι το δικό μας παιδι. Να μην ανακατευόμαστε . Οι λογοι πολλοι και οι συνέπειες άσχημες για ολες τις μεριες Αν επιχειρησει η ερωτωσα να γαλουχησει το ξενο παιδι με δικες της ιδεες , μειωνοντας τους γονεις του παιδιου στα ματια του τοτε το ματι… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω δεν αντέχεται αυτό το πράγμα μέχρι να φτάσει το παιδί στα 18. Ας μην εμποδίσει κάποιον καβγά, με την ελπίδα ότι θα της κόψουν εκείνοι την καλημέρα, ότι κάποτε το παιδί θα ρωτήσει πού είναι η νονά του, θα της πουν ότι ήταν αμαρτωλή, το παιδί θα μεγαλώσει, θα κάνει το φυσιολογικό aka θα θελήσει ν’ανακαλύψει τον κόσμο, και θα την ψάξει. Ένα παιδί που ακολουθεί τον δρόμο των γονιών, το κάνει επειδή του ταιριάζει αυτός ο δρόμος, επειδή η επιρροή βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Μπορεί το παιδάκι να τα πάει καλά και να διαφοροποιηθεί. Στη βαφτιστικιά μου λέω κάθε… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι Πόντια ναι! Αυτό θα έκανα. Θα παρακαλούσα να μου κόψει την καλημέρα και θα έστελνα ΚΑΘΕ χρονιά αιρετικά δώρα μαζί με την γαϊτάνεια λαμπάδα
Όπως είπα και σε φίλη, αφού είδα τη διαφήμιση με Πετράκο μας, “φάε τη σκόνη του Γαϊτάνου τώρα”.
Εγώ τον αγαπώ, τον είχα δει και λάιβ σ’ένα πάρκο στην πόλη μας, έχω πατήσει και “ενδιαφέρομαι” σε εκδήλωση για την τελετή αποψύξεως του, εν όψει Πάσχα, στο φμπ.
Α κι εγώ τον αγαπώ πια, εκεί που λαμπάδιασαν τα μαλλιά του τον λάτρεψα για το χιούμορ του
Η πορεία προς την αθεΐα είναι μακριά, δύσκολη και συνεχής. Χρειάζεται πολύ (ΠΟΛΥ) κουράγιο για να ξεφύγεις από την ανακούφιση και ασφάλεια που προσφέρει η πίστη στον ουράνιο μπαμπακα. Τα πας καλά, πολύ καλά. Πρέπει να κρατήσεις επαφή με το παιδάκι μέχρι να αρχίσει να αναρρωτιέται μόνο του για κάποια πράγματα και θα αρχίσει σίγουρα. Να συνεχίσεις τις αραιές έστω επαφές. Να είσαι εχέμυθη απέναντί του για να ξέρει πως αν χρειαστεί μπορεί να σε εμπιστευτεί. Να του κάνεις δώρα λίγο πιο….ψαγμένα, ανάλογα την ηλικία θα βρες τα κατάλληλα βιβλία-παιχνίδια, ώστε να ανοίξει λίγο περισσότερο ο ορίζοντάς του. Κάποια στιγμή… Διαβάστε περισσότερα »
Προερχόμενη από παρόμοιο περιβάλλον (και παπαδοπαίδι) να αναφέρω ότι νοιώθω τη γράφουσα απολύτως. Όταν κόψεις αυτούς τους δεσμούς, ενδόμυχα ψάχνεις να βοηθήσεις όποιον μπορείς για να ξεφύγει. Νομίζω πως περισσότερο μιλάει η αποσκιρτήσασα (!) παρά η νονά. Επειδή γνωρίζει τι θα επακολουθήσει στη ζωή του παιδιού…
Μου προκαλεί απέχθεια αυτή η συμπεριφορά των Χριστιανοταλιμπάν. Το να είναι ο σύζυγος επιθετικός και απόλυτος είναι μέσα στις επιταγές της πίστης του? Ετσι θα εξασφαλίσει τον Παράδεισό του? Και το παιδάκι προρίζεται να γίνει παπαδοπαίδι ( αν είναι αγόρι) ή δεσποινίδα των εσπερινών?
Αντεξε όσο περισσότερο μπορείς το βλέμμα καχυποψίας τους αλλά μην έχεις πολλές ελπίδες.Εσύ εισπράτεις ανοησίες, μισαλλοδοξίες και φανατισμό κι αυτοί την υπομονή σου , τη συγκατάβαση και την καλυμμένη ανοχή σου. Πόσο να κρατήσει πιά αυτό?
Καταλαβαίνω ότι ο κουμπάρος σου δε φέρεται σωστά (αν και θα θελα να πω ότι πχ και για την “α, μπα” μπορεί να πει κάποιος άσχετος ότι γίνεται επιθετική όταν υπερασπίζεται τα πιστεύω της, θελω να πω υπάρχει ο υποκειμενικός παράγοντας). Αλλά αν διαβάζεις τα σχόλια εδώ μέσα, θα έχεις δει πολλές που δηλώνουμε πιστές και έχουμε απόψεις πολυ κοντινές με αυτές του site. Επίσης, τόσα χρόνια που ήσουν στο χριστιανικό χώρο, δεν μπορεί να είδες μόνο αποκρουστικούς ανθρώπους. Διαφωνίες με κουμπάρους ή κακές συμπεριφορές μπορεί να βιώνει κανείς με ανθρώπους από όλους τους χώρους. Τέλος, εγώ είχα αντίστροφη πορεία… Διαβάστε περισσότερα »
Το θέμα των ακραίων τους απόψεων δε ξέρω κι εγώ αν θα το συζητούσα, γιατί αν ήταν άνθρωποι συζητήσιμοι μάλλον δε θα τις είχαν κιόλας. Αλλά αν ο άντρας μια φίλης μου μου μιλούσε επιθετικά θα το επισήμαινα. Και εκείνη τη στιγμή που θα συνέβαινε, αλλά και αργότερα στη φίλη μου ιδιαιτέρως και θα επέμενα να το συζητήσουμε και να δω τις αντιδράσεις της. Άλλο να διαφωνείτε στις απόψεις σας αλλά οφείλουν να σε σέβονται σαν άνθρωπο, δε θα τον φοβάσαι κιόλας τον τραμπούκο. Μήπως ο άντρας της είναι επιθετικός γενικά και τον φοβάται η ίδια, και γιαυτό συμμορφώθηκαν οι… Διαβάστε περισσότερα »
Θρησκευτικές κατασκηνώσεις, γάμος και παιδί στα 22 με χρυσαύγουλο, μάλλον η ανασφάλεια την τρομάζει περισσότερο από αυτόν. Φίλη μου το έπαθε, έγινε σιγά σιγά σαν άβγαλτο κοριτσάκι απ’το χωριό, επειδή παντρεύτηκε έναν σχεδόν αγράμματο και ακοινώνητο αλλά ήρεμο “καλό παιδί”, χωρίς ιδιαίτερες σχέσεις με εκκλησίες και τέτοια. Για την αδερφή μου δεν έχω πονέσει έτσι, που τα ίδια, αλλά παντρεμένη με άθεο. Δεν φοβούνται τους άντρες τους, φοβούνται μην τις χωρίσουν οι άντρες τους, γιατί είναι από μικρές μαζί τους και φοβούνται να μείνουν μόνες. Τέτοιες γυναίκες ψάχνουν όσοι ξέρουν ότι καμία δε θα στραβωθεί. Παλιά καλή συνταγή: μικρή και… Διαβάστε περισσότερα »
*μάλλον η ανασφάλεια την τρομάζει περισσότερο απ΄ ό, τι αυτός.