Λένα Φουτσιτζή
Συγκατοικούμε με το φίλο μου σε μια πόλη μακριά απ’τον τόπο καταγωγής μου. Περάσαμε την καραντίνα μαζί. Και τώρα που καλοκαιριάζει σκέφτομαι να επιστρέψω. Θα είμαι τελείως γαϊδούρα να τον αφήσω μόνο του; Σκέφτομαι με διαλείμματα, όχι για όλο το καλοκαίρι. Αλλά θέλω και γω να νοιώσω ξέγνοιαστη. Χωρίς υποχρεώσεις για λίγο πάνω απ’το κεφάλι μου. Φαντάζομαι ότι και αυτός θα μπορεί να πάει στους δικούς του, μιας και μένουν κοντά. Μπεμπεκίζω;
–Adult-γκουχου-hood
Δεν κατάλαβα, για να πω την αλήθεια. Γιατί έχεις με τον φίλο σου, με τον οποίον ζείτε μαζί, περισσότερες υποχρεώσεις «πάνω από το κεφάλι σου» από το να πας στους γονείς σου, στους οποίους είσαι φιλοξενούμενη;
Αν ζώντας με τη μαμά σου νιώθεις πιο καλά απ΄ ο,τι με τη σχέση σου, στη ζωή δηλαδή ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙ σχετικά με τις υποχρεώσεις, Ή κάτι πάει πάρα πολύ λάθος στη σχέση σου και στο πώς έχουν μοιραστεί οι υποχρεώσεις, ή κάτι πάει πολύ λάθος στο πώς έχετε μοιράσει στο οικογενειακό σου σπίτι τις υποχρεώσεις. Αν τα κάνει όλα η μαμά σου κι εσύ τα έχεις έτοιμα, κακώς. Πολύ κακώς. Και βλέπεις πού σε έχει οδηγήσει αυτό στη δική σου ζωή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, όταν πάμε στο πατρικό μας έχουμε 2-3 διαφορετικα φαγητά τη μέρα και τη μέγιστη περιποιηση χωρις να κανουμε απολυτως τιποτα. Για μενα ηταν το ιδανικο μερος ωστε να στρωθω να κανω μια δυσκολη εργασια για το μεταπτυχιακο, να κατσω να διαβασω καθως μπορουσα να ειμαι πανω απο τον υπολογιστη απερισπαστη και να τα εχω ολα στο χερι. Ασε δε που οσοι μενουμε Αθηνα αλλα καταγομαστε απο επαρχια, το πατρικο μας ειναι ενα σπιτι μεγαλο, (το δικο μας μονοκατοικια) με αυλη, άπλα, χωρους. ΑΛΛΑ αν μιλαμε για ξεγνοιασια, οχι δεν θα την οριζα ετσι… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή έχω βρεθεί εκεί που ήσουν..το 2013.. Έφευγα από το σπίτι και ένιωθα ανάλαφρη, έφευγε από πάνω μου όλο το βάρος.Λες και είχα τρία παιδιά και πήγαινα εκδρομή χωρίς αυτά (χωρίς να έχω παιδιά,απλά έτσι το ένιωθα και το παρομοίαζα).Το μοιράστηκα το συναίσθημα με άλλους, την άκουσα την καμπάνα , αλλά είπα κι εγώ όπως και οι υπόλοιποι “Έλα μωρέ.. φυσιολογικό είναι!” Ε, δεν ήταν! Ήταν όλο το άνισο της κατάστασης, της συναισθηματικής στήριξης και προσπάθειας μόνο από τη μεριά μου. Και φυσικά δεν ήταν μόνο αυτά.Τα συνειδητοποίησα όλα 3 χρόνια μετά όταν σταμάτησα να δικαιολογώ τα πάντα και φυσικά… Διαβάστε περισσότερα »
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτή την εμπειρία σου. Με παρηγορείς γιατί πέρασα ακριβώς το ίδιο και κατηγορήθηκα ότι “δεν ξέρω να συζώ” γιατί ήμουν χρόνια μόνη. Τελικά δεν έφταιγε αυτό. Εύχομαι να ακολουθήσω τα χνάρια σου στην επόμενη σχέση αν και όταν προκύψει.
Πολύ χαίρομαι που “επικοινωνούμε” με τις εμπειρίες μας. Σαν συμβουλή για όταν και αν προκύψει η επόμενη σχέση , είναι να τα μοιραστείς αυτά. Τελικά “αυτές” τις εμπειρίες τις έχουμε πολλές/πολλοί (κυρίως πολλές!). Μπορεί όχι για ακριβώς τους ίδιους λόγους, και μπορεί κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες, αλλά οι “αποχρώσεις” των συναισθημάτων μας είναι κοινές.Είναι τόσο παρήγορο και για μένα!
Εγώ καταλαβαίνω ότι θέλεις να περάσεις χρόνο με την οικογένειά σου, τους παιδικούς σου φίλους, να αλλάξεις και λίγο παραστάσεις. Μου φαίνεται πολύ νορμάλ!
Αν βλέπεις τον άντρα, βάρος πάνω από το κεφάλι σου και προτιμάς να ξεκαλοκαιριάσεις με τους γονείς σου….. μαύρα τα μαντάτα για τη σερενάτα
Κατάμαυρα για την ακρίβεια.
Μια χαρά το βρίσκω.Ήταν δύσκολη αυτή η φάση.Δε μου φαίνεται παράλογο,να θέλεις,να αλλάξεις εικόνες.Να αποτοξινωθείς και λίγο από το υποχρεωτικά μαζί.Και την ιδανική σχέση να έχεις,κάνα-δυο λαμπάκια ανάβουν,όταν αισθάνεσαι αυτό τον περιορισμό που ζήσαμε στις συναναστροφές.Και το αίσθημα της νοσταλγίας δεν έχει πια την ίδια ένταση,όταν ξαφνικά σου λένε,δεν μπορείς να πας,να δεις τους δικούς σου.Για ένα μάλιστα αβέβαιο χρονικό διάστημα.Το να αποζητάς επίσης και λίγο χουζούρι,δεν είναι και κανένα έγκλημα.Ωραίο είναι κι ένα φαγητό,που θα βρεις έτοιμο και θα μυρίζει παιδική ηλικία.Ωραίο είναι να ξυπνάς και κάποιες μέρες κι απλά να ανοίγεις το ντουλάπι,που δεν έχεις τρέξει,να το γεμίσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ! Στο σπίτι των γονιών, ειδικά αν πας για λίγες μέρες, είσαι φιλοξενούμενη χωρίς ευθύνες (πχ τι θα φάμε, τελείωσε το απορρυπαντικό, κάηκε η λάμπα). Γλιτώνεις το mental load του νοικοκυριού και έχεις έξτρα φροντίδα από τους γονείς σου που δε σε βλέπουν συχνά. Κρατάει λίγο, αλλά είναι ωραίο boost
Καταλαβαίνω απόλυτα την απάντηση και νιώθω τύψεις διαβάζοντας την. Και μένα οι γονείς μου δεν ζουν Αθήνα (που είναι η δική μου οικογένεια). Κάθε φορά που τους επισκεπτόμαστε αισθάνομαι λίγο σαν παιδί. Δεν μαγειρεύω, δεν είμαι υπεύθυνη για το νοικοκυριό (βοηθάω προφανώς αλλά δεν είναι το ίδιο). Επίσης έχω την μαμά μου η οποία δεν ξέρει τι να κάνει προκειμένου να μην χρειαστεί να κουνηθούμε εμείς γιατί “κουράζεστε πολύ πουλάκια μου και με τα παιδιά και με τις δουλειές, αφήστε με λίγο να βοηθήσω και εγώ τώρα που είστε διακοπές”. Προφανώς, ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου αράζουμε, αλλά είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Υποχρεώσεις θεωρείς: σίδερο/μαγείρεμα κτλ; Γιατί εάν ναι, αυτές δε φεύγουν απλά μεταφέρονται σε κάποιον άλλον 🙂
Με προβληματίζει κι εμένα το γεγονός ότι νιώθεις πίεση στη συγκατοίκηση με το φίλο σου. Δηλαδή, αυθόρμητα όταν σκέφτεσαι “Θέλω να ξεσκάσω;”, δεν σου έρχεται ποτέ στο μυαλό η εικόνα με τους δυό σας μια παραλία, σε ένα βουνό, όπου σας αρέσει, να πίνετε χυμό/μπύρες/κοκτέιλ και να συζητάτε ή να κολυμπάτε ή να περπατάτε;
Σαφώς κάθε σχέση είναι διαφορετική, αλλά εγώ στη θέση σου θα προβληματιζόμουν.
Αρχικά μπορείς να πας να δεις τους γονείς σου οπότε θέλεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγκαταλείπεις τον γκόμενο. Όμως ρε φίλε, τι υποχρεώσεις; Τα βασικά που χρειάζεται ένα σπίτι; Τα οποία τα μοιράζεστε και πάλι τα νιώθεις βάρος και θες να πας να σε χαϊδέψουν; Ή τα κάνεις όλα μόνη και συμφέρεις και έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι; Μια σωστή ισότιμη σχέση δεν θα έπρεπε να υπάρχει στην ίδια πρόταση με υποχρεώσεις πάνω από το κεφάλι μου. Λέω εγώ τώρα…
Δεν είναι κακό να επισκέπτεσαι τον τόπο καταγωγής σου και το πατρικό σπίτι, όποια κι αν είναι η κατάστασή σου (σινγκλ, σε σχέση, παντρεμένη, κλπ). Όμως όταν έχεις μια σχέση που έχει φτάσει στην συγκατοίκηση, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να μπορείς να συζητάς με τον σύντροφο τις επιθυμίες σου χωρίς κόμπλεξ και ενοχές. Αν πχ αυτός είναι ένας άνθρωπος που δεν θέλει να κάνει τίποτα και ποτέ χωρίς εσένα, ακόμα και σε ένα μικρό κομμάτι των διακοπών σας, ενώ εσύ θα ήθελες να περνάς και ένα διάστημα μόνη σου, με γονείς ή φίλους, τότε έχετε διαφορετική οπτική και… Διαβάστε περισσότερα »