Συγκατοικούμε με το φίλο μου σε μια πόλη μακριά απ’τον τόπο καταγωγής μου. Περάσαμε την καραντίνα μαζί. Και τώρα που καλοκαιριάζει σκέφτομαι να επιστρέψω. Θα είμαι τελείως γαϊδούρα να τον αφήσω μόνο του; Σκέφτομαι με διαλείμματα, όχι για όλο το καλοκαίρι. Αλλά θέλω και γω να νοιώσω ξέγνοιαστη. Χωρίς υποχρεώσεις για λίγο πάνω απ’το κεφάλι μου. Φαντάζομαι ότι και αυτός θα μπορεί να πάει στους δικούς του, μιας και μένουν κοντά. Μπεμπεκίζω;
–Adult-γκουχου-hood
Δεν κατάλαβα, για να πω την αλήθεια. Γιατί έχεις με τον φίλο σου, με τον οποίον ζείτε μαζί, περισσότερες υποχρεώσεις «πάνω από το κεφάλι σου» από το να πας στους γονείς σου, στους οποίους είσαι φιλοξενούμενη;
Αν ζώντας με τη μαμά σου νιώθεις πιο καλά απ΄ ο,τι με τη σχέση σου, στη ζωή δηλαδή ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙ σχετικά με τις υποχρεώσεις, Ή κάτι πάει πάρα πολύ λάθος στη σχέση σου και στο πώς έχουν μοιραστεί οι υποχρεώσεις, ή κάτι πάει πολύ λάθος στο πώς έχετε μοιράσει στο οικογενειακό σου σπίτι τις υποχρεώσεις. Αν τα κάνει όλα η μαμά σου κι εσύ τα έχεις έτοιμα, κακώς. Πολύ κακώς. Και βλέπεις πού σε έχει οδηγήσει αυτό στη δική σου ζωή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, όταν πάμε στο πατρικό μας έχουμε 2-3 διαφορετικα φαγητά τη μέρα και τη μέγιστη περιποιηση χωρις να κανουμε απολυτως τιποτα. Για μενα ηταν το ιδανικο μερος ωστε να στρωθω να κανω μια δυσκολη εργασια για το μεταπτυχιακο, να κατσω να διαβασω καθως μπορουσα να ειμαι πανω απο τον υπολογιστη απερισπαστη και να τα εχω ολα στο χερι. Ασε δε που οσοι μενουμε Αθηνα αλλα καταγομαστε απο επαρχια, το πατρικο μας ειναι ενα σπιτι μεγαλο, (το δικο μας μονοκατοικια) με αυλη, άπλα, χωρους. ΑΛΛΑ αν μιλαμε για ξεγνοιασια, οχι δεν θα την οριζα ετσι… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή έχω βρεθεί εκεί που ήσουν..το 2013.. Έφευγα από το σπίτι και ένιωθα ανάλαφρη, έφευγε από πάνω μου όλο το βάρος.Λες και είχα τρία παιδιά και πήγαινα εκδρομή χωρίς αυτά (χωρίς να έχω παιδιά,απλά έτσι το ένιωθα και το παρομοίαζα).Το μοιράστηκα το συναίσθημα με άλλους, την άκουσα την καμπάνα , αλλά είπα κι εγώ όπως και οι υπόλοιποι “Έλα μωρέ.. φυσιολογικό είναι!” Ε, δεν ήταν! Ήταν όλο το άνισο της κατάστασης, της συναισθηματικής στήριξης και προσπάθειας μόνο από τη μεριά μου. Και φυσικά δεν ήταν μόνο αυτά.Τα συνειδητοποίησα όλα 3 χρόνια μετά όταν σταμάτησα να δικαιολογώ τα πάντα και φυσικά… Διαβάστε περισσότερα »
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτή την εμπειρία σου. Με παρηγορείς γιατί πέρασα ακριβώς το ίδιο και κατηγορήθηκα ότι “δεν ξέρω να συζώ” γιατί ήμουν χρόνια μόνη. Τελικά δεν έφταιγε αυτό. Εύχομαι να ακολουθήσω τα χνάρια σου στην επόμενη σχέση αν και όταν προκύψει.
Πολύ χαίρομαι που “επικοινωνούμε” με τις εμπειρίες μας. Σαν συμβουλή για όταν και αν προκύψει η επόμενη σχέση , είναι να τα μοιραστείς αυτά. Τελικά “αυτές” τις εμπειρίες τις έχουμε πολλές/πολλοί (κυρίως πολλές!). Μπορεί όχι για ακριβώς τους ίδιους λόγους, και μπορεί κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες, αλλά οι “αποχρώσεις” των συναισθημάτων μας είναι κοινές.Είναι τόσο παρήγορο και για μένα!
Αν βλέπεις τον άντρα, βάρος πάνω από το κεφάλι σου και προτιμάς να ξεκαλοκαιριάσεις με τους γονείς σου….. μαύρα τα μαντάτα για τη σερενάτα
Κατάμαυρα για την ακρίβεια.
Μια χαρά το βρίσκω.Ήταν δύσκολη αυτή η φάση.Δε μου φαίνεται παράλογο,να θέλεις,να αλλάξεις εικόνες.Να αποτοξινωθείς και λίγο από το υποχρεωτικά μαζί.Και την ιδανική σχέση να έχεις,κάνα-δυο λαμπάκια ανάβουν,όταν αισθάνεσαι αυτό τον περιορισμό που ζήσαμε στις συναναστροφές.Και το αίσθημα της νοσταλγίας δεν έχει πια την ίδια ένταση,όταν ξαφνικά σου λένε,δεν μπορείς να πας,να δεις τους δικούς σου.Για ένα μάλιστα αβέβαιο χρονικό διάστημα.Το να αποζητάς επίσης και λίγο χουζούρι,δεν είναι και κανένα έγκλημα.Ωραίο είναι κι ένα φαγητό,που θα βρεις έτοιμο και θα μυρίζει παιδική ηλικία.Ωραίο είναι να ξυπνάς και κάποιες μέρες κι απλά να ανοίγεις το ντουλάπι,που δεν έχεις τρέξει,να το γεμίσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ! Στο σπίτι των γονιών, ειδικά αν πας για λίγες μέρες, είσαι φιλοξενούμενη χωρίς ευθύνες (πχ τι θα φάμε, τελείωσε το απορρυπαντικό, κάηκε η λάμπα). Γλιτώνεις το mental load του νοικοκυριού και έχεις έξτρα φροντίδα από τους γονείς σου που δε σε βλέπουν συχνά. Κρατάει λίγο, αλλά είναι ωραίο boost
Καταλαβαίνω απόλυτα την απάντηση και νιώθω τύψεις διαβάζοντας την. Και μένα οι γονείς μου δεν ζουν Αθήνα (που είναι η δική μου οικογένεια). Κάθε φορά που τους επισκεπτόμαστε αισθάνομαι λίγο σαν παιδί. Δεν μαγειρεύω, δεν είμαι υπεύθυνη για το νοικοκυριό (βοηθάω προφανώς αλλά δεν είναι το ίδιο). Επίσης έχω την μαμά μου η οποία δεν ξέρει τι να κάνει προκειμένου να μην χρειαστεί να κουνηθούμε εμείς γιατί “κουράζεστε πολύ πουλάκια μου και με τα παιδιά και με τις δουλειές, αφήστε με λίγο να βοηθήσω και εγώ τώρα που είστε διακοπές”. Προφανώς, ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου αράζουμε, αλλά είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Υποχρεώσεις θεωρείς: σίδερο/μαγείρεμα κτλ; Γιατί εάν ναι, αυτές δε φεύγουν απλά μεταφέρονται σε κάποιον άλλον 🙂
Για να λες “μπεμπεκίζω” υποψιάζομαι πως μέλη της οικογένειας γίνονται υπηρέτες. Θα δεχόμουν να πεις ότι θες να πας γιατί σου έλειψε το μέρος και η οικογένειά σου, οι φίλοι σου και ο σκύλος σου πχ. Αν πας στο πατρικό σου για να βλέπεις όλη μέρα NETFLIX στη σεζλόγνκ της βεράντας και να φωνάζεις “μαααμαααα, δε φτιάχνεις κανέναν φραπέ, φέρε και κάτι να τσιμπίσω “, είναι τραγικό… Αν νιώθεις όμως πιεσμένη από τις ευθύνες που σου αναλογούν στη καθημερινότητά σου, επειδή ο φίλος σου είναι πασάς, να λύσεις το θέμα ΑΜΕΣΑ! (όχι ότι δε μπορεί να συμβαίνουν και τα 2,… Διαβάστε περισσότερα »
Ξέρω κάποιον 32 χρονών που μένει με τους γονείς του που σε όλη την καραντίνα την έβγαλε πάνω στην αιώρα και οι γονείς του τον κουνούσαν. Έχει 10 χρόνια σχέση, αλλά δεν θέλει συγκατοίκηση με την κοπέλα γιατι ξέρει ότι θα πρέπει να αναλάβει κάποιες υποχρεώσεις. Ο ίδιος δηλώνει πως αν είναι σε αυτή την κατάσταση μια ζωή υα είναι πολύ ευτυχισμένος
Σου έχω καλύτερο, ο αδερφός μου είναι 44 και μένει ακόμα με τους γονείς μας! Εδώ δεν μιλάμε για αιώρα μιλάμε για ξαπλώστρα με ρίζες. Γιατί να φύγει από την μαμά και τον μπαμπά όταν έχει φαγητό και στέγη εξασφαλισμένα, κρεβάτι στρωμένο, σχεδόν μηδενικά έξοδα για το σπίτι και μπορεί να βγαίνει όποτε γουστάρει, να πηδάει και να ξενοκοιμάται ανά διαστήματα χωρίς γκρίνιες και φασαρίες? ζωάρα..
Ξέρω κάποια που παντρεύτηκε πριν ένα χρόνο περίπου και κάθε μήνα τουλάχιστον τις 5 ημέρες που έχει περίοδο γυρνάει στο πατρικό της γιατί πονάει και έχει νεύρα και θέλει να είναι σπίτι της. Είναι καλύτερα εκεί λέει.
Πέρσυ λοιπόν άφησα τον άντρα μου ολο τον Ιούλιο μόνο του. Ανέβηκα σε γονείς. Το πρώτο πράμα που έκανα με το που πήγα ήταν να κλείσω ραντεβού σε μια καλή φτηνή κομμώτρια. Πρώτη ερώτηση κομμωτριας: έμαθα απ την αδερφή σου ότι ήρθες να μείνεις για καιρό, ο άντρας σου τι θα κάνει καλέ; Ποιος θα τον φροντίζει;
Όταν διάβασα την ερώτησή σου, μου ήρθε συνειρμικά αυτη η ιστορία στο μυαλό.
Κ καπάκι ο συνειρμός με οδηγεί στην εξής ερώτηση, μήπως φεύγεις από κάπου που φροντιζεσαι και πας κάπου για φροντίσεις;
δεν έχω καταλάβει καλά τι παίζει στο κεφάλι σου. Έτυχε να συγκατοικείς με το φίλο σου λόγω καραντίνας και τώρα που τέλειωσε λες να πας στην οικογένειά σου; Βαρέθηκες το φίλο σου; Βαρέθηκες τις υποχρεώσεις με το φίλο σου; Ακούω καλά; Εννοείς ότι μένεις μ’ έναν αναίσθητο και τα κάνεις όλα μόνη σου, οπότε, τώρα που μπορείς, λες να πας απ’ το πατρικό να βρεις το γνωστό υπηρετικό προσωπικό, να ‘ρθουν τα πράγματα στη θέση τους; Είσαι γαϊδούρα γιατί θα αφήσεις το βρέφος μόνο του και δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί; Μήπως θέλεις να το σκάσεις γενικώς και μας προετοιμάζεις; Υπάρχει… Διαβάστε περισσότερα »