Καλησπέρα Λένα και σχολιαστές! Έχω θέμα με έναν συνάδελφο και με τα σχόλια που κάνει κατά καιρούς. Αυτός είναι μεγαλύτερος από εμένα κι έχω την εντύπωση ότι δεν του αρέσει όταν του λέω τι να κάνει (έχω ανώτερη θέση απ’ αυτόν). Γενικά μικροδείχνω και είναι και κοντουλα αλλά φυσικά αυτό δεν θα έπρεπε να έχει σημασία στο χώρο εργασίας. Δεν τον θεωρώ καλό στη δουλειά του, αλλά πάντα θα υπάρχει κάποιος τέτοιος συνάδελφος. Αυτό όμως που έχει αρχίσει να με ενοχλεί αρκετά, είναι τα σχόλια που κάνει. Για παραδειγμα: μιλούσαμε με συναδέλφους για σειρές κι είχα αναφέρει παλιότερα σε έναν απ’ αυτούς πως μ’ αρέσει το outlander. Το αναφέραμε ξανά κι είπα πως όλοι έχουμε ανάγκη από λίγο ρομαντισμό μερικές φορές κι έκανα πλάκα πως ο πρωταγωνιστής είναι υπέροχος, με κόκκινα μαλλιά κλπ. Σαχλαμάρες δηλαδή για να περάσει η ώρα. Αυτός είπε πως και στους άντρες αρέσει ο ρομαντισμός στις ταινίες, ειδικά όταν ο άντρας πηδαει την γυναίκα. Και συνέχισε λέγοντας “Δεν ήξερα πως αρέσουν οι κοκκινομαλληδες, στις γυναίκες συνήθως δεν αρέσουν ενώ οι γυναίκες κοκκινομάλλες είναι καυτές”. Μια άλλη μέρα μια συνάδελφος είχε φέρει το παιδί της στη δουλειά το οποίο με συμπαθεί και δεν ήθελε να φύγω όταν ήρθε η ώρα. Και του λέει ένας άλλος συνάδελφος” Η Καιτη πρέπει να φύγει για να βρει το αγόρι της”. Το είπε σαν καλαμπούρια και δικαιολογία κι επειδή τον ξέρω καλά, δεν με πείραξε φυσικά. Αλλά ο άλλος το άκουσε και την επόμενη μέρα μου είπε “Δεν ήξερα ότι έχεις αγόρι”. Τα σχόλια όμως που με ενοχλούν όμως είναι άλλα. Η μάνατζερ μου όταν ήταν νεότερη έκανε χρήση ναρκωτικών και μετά από διάφορα δυσάρεστα περιστατικά σταμάτησε. Είναι καθαρή εδώ και πολλά χρόνια και όπως λέει η πίστη στο Θεό τη βοήθησε πολύ. Όταν το ανέφερε αυτο αυτός χλευασε την πίστη της. Δεν είμαι θρησκα αλλά δεν θα κορόιδευα ποτέ κάποιον γι’αυτο ειδικά αν δεν προσπαθούσε να με προσυλητησει. Επίσης έκανε αστειάκια για τα ναρκωτικά, λες κι είναι κουλ να κάνει χρήση κι όταν είπα κάτι εγώ για τις επιπτώσεις που έχουν στον οργανισμό γύρισε και μου είπε με πονηρό ύφος “Και που ξέρεις εσύ απ’ αυτά;” Μία άλλη μέρα πάλι μιλούσε για ναρκωτικά στη μάνατζερ, δεν θυμάμαι με ποια αφορμή, και της λέει “ξέρεις για τι πράγμα μιλάω” και σε μένα που έτυχε να περνάω από εκεί και κοντοσταθηκα “εσύ δεν ξέρεις απ’ αυτά”. Θα ρωτήσεις τι κάνω εγώ. Προσπαθώ να αποφεύγω και να κόβω τη συζήτηση αλλά μετά το τελευταίο σχόλιο τα έχω πάρει. Ξέρω τι θα πει εθισμός επειδή δυστυχώς άτομα στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον τα έχουν περάσει. Δεν δέχομαι καμία πλάκα για ναρκωτικά και δεν πιστεύω πως είναι κουλ σε καμία περίπτωση. Δεν ήθελα να δημιουργήσω άσχημο κλίμα στην ομάδα και γι’αυτο δεν ήμουν πιο αυστηρή στα σχόλιά μου. Αλλά αποφάσισα ότι την επόμενη φορά δεν θα το αφήσω έτσι. Πως μου προτείνεις να απαντήσω; Πως να τον χειριστώ;
-Καίτη
Kαίτη μου, το «ευχάριστο κλίμα» μεταξύ των συναδέλφων σημαίνει να είναι όλοι επαγγελματίες, και όχι να μην στενοχωρήσουμε κανέναν όταν πετάει κοτσάνες, χοντράδες και σεξουαλικά υπονοούμενα. Για τη συνάδελφο που ακούει σχόλια για την προσωπική της ιστορία με τον εθισμό, δεν υπάρχει κάποιο καλό κλίμα που θα χαλάσεις. Είναι ήδη χαλασμένο.
Αυτό που φοβάσαι είναι να μην γίνεις δυσάρεστη.
Μόνο που εφόσον είσαι ανώτερη ιεραρχικά, θα γίνεις δυσάρεστη, πολλές φορές. Κυρίως γι’αυτό σε έβαλαν εκεί. Αποφεύγοντας να τον αντιμετωπίσεις του δίνεις έγκριση να συνεχίσει. Δεν αρκεί να κόβεις την συζήτηση. Πρέπει να δώσεις συγκεκριμένες οδηγίες και συγκεκριμένο πλαίσιο για το τι επιτρέπεται και τι όχι. Τα σχόλια επί προσωπικού απαγορεύονται, τελεία και παύλα. Αν θέλει να μιλάει, ας μιλήσει για τον καιρό.
Έχεις αφήσει τα πράγματα να ξεφύγουν και τώρα θα είναι πολύ δύσκολο να τα μαζέψεις. Πρέπει να καταλάβεις πρώτα εσύ, μέσα σου, ότι δεν είσαστε φίλοι εκεί μέσα, είσαστε συνάδελφοι, και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διατηρούνται πολλά όρια. Όποιος θέλει να έχει φιλική σχέση, είναι ελεύθερος, αρκεί να υπάρχει συναίνεση όμως. Κανείς δεν μπορεί να παριστάνει τον «φίλο» για να κάνει σχόλια για την ζωή του άλλου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να επιβληθείς, αυτό που είναι δύσκολο είναι να πειστείς ότι αυτή είναι η δουλειά σου, να του λες τι να κάνει χωρίς πολλά πολλά.
Δεν είναι καλή ιδέα να λες στο γραφείο ότι όλοι έχουμε ανάγκη από ρομαντισμό και ότι ο τάδε πρωταγωνιστής είναι υπέροχος. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν πρέπει να λέγονται στο γραφείο, αν το κλίμα δεν είναι απόλυτης εμπιστοσύνης. Δεν είναι καλαμπούρι το «η Καίτη πάει να βρει το αγόρι της». Νομίζω ότι εκεί είναι η ουσία του προβλήματος.
Μην προσπαθείς να είσαι αρεστή. Προσπάθησε να είσαι άριστη επαγγελματίας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καλά, και μισογύνης και άξεστος και αδιακριτος .
Κανονικα , δεν έπρεπε καν να του απευθύνετε το λόγο, παρά μονο για υπηρεσιακούς λόγους.
Το σχόλιο του δε για τον ρομαντισμό των ανδρών, αποδεικνύει περίτρανα ποσο καφρος ειναι ο τύπος.
Τον κόβεις κάθε που μιλάει για άλλο θεμα πλην του επαγγελματικού: ” Ευχαριστώ , μας εχεις καλυψει με προηγούμενη θέση σου. ”
“Μην επαναλαμβανεσαι ,γιατι φθειρεσαι”
“Το αλλο με τον Τοτο , μας το εχεις ξαναπει,”
“Αν αποφασίσεις ν’αλλαξεις ρεπερτόριο, ειδοποιησε μας “.
Νομίζω ότι δεν τον συμπαθείς και δικαιωμα σου αλλά έχεις δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και αυτό δικαίωμά σου, σε προσωπικό επίπεδο όμως μόνο. Το τι δέχεσαι και τι όχι από τον καθένα δηλαδή. Οκ αυτός είναι καφρος. Αλλά γιατί είναι οκ να κάνετε ψιλοκουβεντα για τα γούστα σας στους αντρες, σε όχι ιδιωτική συζήτηση και όταν λέει αυτός την καφριλα του να μην είναι οκ; Άντε αυτό με το όταν ο άντρας πηδάει τη γυναίκα ήταν άκομψο και καλά κάνεις να θες να του κόψεις το βήχα. Αλλά εσύ λες ότι σου αρέσουν οι κοκκινομάλληδες και όταν αυτος λέει… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω με τι ν’αρχίσω. Για αρχή θα πω ότι για μένα, εφόσον κάτι ξεφεύγει από τα όρια που είχα φανταστεί ότι θα υπάρχουν, ως αυτονόητα, δεν θεωρώ ότι είναι δύσκολο πια να τα θέσω. Δεν παίρνω δηλαδή όλη την ευθύνη εγώ για το ότι δεν τα έβαλα εξαρχής. Δεν κάνω δικό μου πρόβλημα το ότι ο άλλος δεν γνωρίζει ή αδιαφορεί για τα όρια που θέτει η κοινή λογική, η κοινωνική συναναστροφή. Οπότε δεν δυσκολεύομαι αν *τελικά* χρειαστεί να του τα πω, γιατί ο λόγος που δεν τα είπα εξαρχής, ήταν γιατί θεωρούσα ότι τα γνώριζε. Τον έβλεπα καλοπροαίρετα… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα προσωπικά ούτε μου περνάει από το μυαλό το πώς θα με χαρακτηρίσουν στον επαγγελματικό χώρο όταν θα είμαι αυστηρή. Αν χρειαστεί, γίνομαι και bitch για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και είναι ντροπή να σκεφτόμαστε τι θα θα μπορούσε να πει ο Α και ο Β για μας σε περίπτωση που θελήσουμε να γίνουμε αποτελεσματικές.
Και το παράδειγμα που θα δίνουμε στα παιδιά μας (και στις κόρες και στους γιους φυσικά) είναι να μην πτοείσαι από τους χαρακτηρισμούς των άλλων γιατί στόχος τους είναι να ανακόπτουν την εξέλιξή σου.
Οι 2 καλυτεροι προϊστάμενοι που ειχα ηταν εκεινη που δεν ηταν αυστηροι αλλα ξεκαθαροι σε αυτο που ήθελαν , ευγενεστατοι, επαγγελματίες οσο δεν παει και που σπυ έδιναν την ελευθερία να αντιμετωπισεος το προβλημα με τον δικο σου τροπο και απλα σου εδιναν την κατευθυνση. Για αυτους τους προισταμενους δουλευα 14ωρα με χαρα γιατι ενιωθα πως ειμασταν ομαδα και εκτιμουσαν τη δουλεια μου. Απο αυτους εμαθα λαι σαν προισταμενος πλεον εκεινους εχω εοτυπα οποτε οχο η αυστηροτητα δεν ειναι απαραιτητο χαρακτηριστικό καλου προισταμενου.
Αυτή η μάστιγα στον επαγγελματικό ή κοινωνικό κύκλο: Ο άνθρωπος που υπάρχει, που ζει, που αναπνέει για να γίνεται δυσάρεστος, κάφρος, αγενής. Πού τρέφεται από την ταραχή που βλέπει στα μάτια του συνομιλητή, κάθε φορά που πετάει τις χοντράδες του. Προφανώς θα σου γίνει πιο εύκολο να τον αντιμετωπίσεις αν συνειδητοποιήσεις ότι το πρόβλημα είναι όλο δικό του κι εσύ δεν είσαι ο ψυχολόγος του για να τον ακούς ήρεμα, αργοκουνώντας το κεφάλι. Ψυχρότητα, ψυχραιμία και περιφρόνηση χρειάζεται μέχρι να καταλάβει ότι οι βλακείες του δε βρίσκουν στόχο.
Το εγχειρίδιο της Α, μπα για τη στάση μας στο χώρο εργασίας, θα με βοηθήσει σίγουρα όταν ξαναβγω στην αγορά εργασίας.
Επικεντρώνεσαι στον κάφρο συνάδελφο και δεν βλέπεις πως κάποιος ανώτερος ιεραρχικά δεν έχει θέσει όρια, και έχετε γίνει όλοι κουλουβάχατα. Ποιος ο λόγος να ξέρει όλο το γραφείο το ιστορικό εθισμού της μάνατζερ; Πώς μαθεύτηκε; Το έχει πει η ίδια; Αν ναι, ποιος της είπε πως αυτή είναι μια πληροφορία που μπορεί να μοιράζεται με τους συναδέλφους της; Σε πείραξε ο κάφρος που σχολίασε το αν έχεις αγόρι ή όχι, αλλά σου διέφυγε πως η προσωπική σου ζωή δεν πρέπει να σχολιάζετε και να είναι αντικείμενο για καλαμπούρι εν ώρα εργασίας από κανέναν, ούτε από το συνάδελφο που τον ξέρεις… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι κάφρος ο συνάδελφος, δεν χωρά αμφιβολία. Όμως είστε σε χώρο εργασίας, όχι καφενείο που μπορείς να σηκωθείς να φύγεις ή να τον βρίσεις. Δεν μπορείς να του πεις βγες για ένα τσιγάρο Κάφρε μέχρι να πούμε εμείς τα δικά μας. Ως προισταμένη του μπορείς να του πεις να περιορίζεται σε καθαρά επαγγελματικές συζητήσεις εφ όσον βέβαια το κάνετε όλοι. Δεν είναι ανάγκη να μοιράζεστε τις απόψεις σας για σειρές και άντρες εν ώρα εργασίας, κάντε το στο διάλειμμα όπου θα είσαι με άτομα που ταιριάζετε στις απόψεις. Φαίνεται να έχει ωριμότητα εφήβου από τα αστεία που κάνει για τα… Διαβάστε περισσότερα »
Η γνωμαρα μου για τους κάφρους. Τι πάει να πει ειμαι καφρος; τι είναι κάφρος; είναι αξεστος; αγενης; Όχι αγενης; Για πλακα; για κίνημα; ποιο είναι το κίνημα τους; αντίθεση στην ευγένεια και στη λεπτοτητα; Γιατί είναι κοινωνική κατασκευή; Γιατί αυτοί είναι τόσο street cred που δεν κωλωνουν; Γιατί Ξέρεις ποιοι είναι οι κάφροι τα κακομαθημένα που δεν τους είπαν ποτέ όχι, τα πλούσια η μέσης τάξης παιδιά που πηγαίναν κάθε καλοκαίρι στο εξοχικό. Αυτοί που μπορούν να τα λενε. Όλοι ποτέ δε χρειάστηκε να έρθουν αντιμέτωποι με κόσμο που δεν ανέχτηκε η δε γέλασε με τα χοντρά τους αστεία;… Διαβάστε περισσότερα »