Πως γινεται να ξερεις οταν εισαι με εναν ανθρωπο, οτι θελεις να εισαι μαζι του για παντα? πως μπορεις να εισαι σιγουρος για κατι τοσο οριστικο?ακομα και ετσι να αισθανεσαι, πως αποκλειεις το πιθανο γεγονος μια ωραια πρωια να συναντησεις εναν ανθρωπο που θα σου ταιριαζει περισσοτερο/θα νιωσεις πιο δυνατα συναισθηματα κλπ κλπ? Αυτη ειναι μια μεγαλη μου φοβια. Ειμαι ηδη με εναν ανθρωπο 3 χρονια, ολα καλα, αν και ο ερωτας λιγο λιγο χανεται, χωρις ομως να μειωνεται η αγαπη. Αυτη ειναι ακομα εκει, παρα τα εντονα προβληματα που εχουμε το τελευταιο διαστημα..Πως βγαζεις απ το μυαλο σου σκεψεις σαν τις παραπανω οταν σε κατακλυζουν οι αμφιβολιες ομως? Ειναι φυσιολογικη αμυνα του οργανισμου η αποβολη του ερωτα, και οι σκεψεις που σε βαζουν σε τριπακι να αμφιβαλλεις, ή αυτο υποδηλωνει μια σχεση που μαλλον τελειωνει αλλα δε θες να το παραδεχτεις? μερσι! (εισαι φοβερη)- mrs underwood
Δεν είναι δυνατόν να ξέρεις ότι θα θέλεις να είσαι με έναν άνθρωπο για πάντα. Δεν είναι δυνατόν να ξέρεις οτιδήποτε για το μέλλον. Δεν παίρνουμε αποφάσεις μόνο όταν είμαστε σίγουροι ότι είναι οι σωστές. Παίρνουμε συνέχεια πάμπολλες αποφάσεις, συνειδητά ή ασυνείδητα, που μας βάζουν σε ένα μονοπάτι. Προχωράμε στη ζωή κάνοντας εκτίμηση του ρίσκου, ο καθένας όσο πιο καλά μπορεί, ή όσο πιο καλά θέλει να το κάνει. Η εκτίμηση του ρίσκου είναι μια διαδικασία που βελτιώνεται με την εμπειρία, αν κανείς βγάζει σωστά συμπεράσματα από τις εμπειρίες του.
Ενώ όμως εντοπίζουμε συνέχεια σταυροδρόμια, δημιουργούμε διλήμματα που τα κάνουμε τεράστια στο κεφάλι μας, ή κολλάμε σε παρελθοντικές αποφάσεις, παραβλέπουμε πολύ εύκολα το γεγονός ότι καμία απόφαση δεν είναι για πάντα. Πιστεύουμε, κάπως χαριτωμένα, ότι το μέλλον μας εξαρτάται από τις δικές μας αποφάσεις. Όμως το μέλλον μας είναι ένα αποτέλεσμα αποφάσεων πάρα πολλών ανθρώπων, και ακόμα περισσότερων αόρατων δυνάμεων. Από αποτελέσματα εκλογών, μέχρι τσουνάμια και διαζύγια άσχετων ανθρώπων με εμάς. Έτσι, η απάντηση είναι ‘δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι οριστικό, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα αποδειχτεί ότι θα είναι οριστικό’. Η αοριστία που μας βασανίζει είναι τόσο αβάσταχτη που καταφεύγουμε σε αμέτρητα τρικ για να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας, και να πειστούμε ότι όχι, αν πάρουμε μια σειρά σωστών αποφάσεων, τίποτα κακό δεν θα μας συμβεί. Ζώδια, θρησκείες, θεωρίες συνωμοσίας.
Μολαταύτα, όταν φτάνουμε σε μια απόφαση που καταλήγει σε ένα συμβόλαιο, όπως είναι ένας γάμος, είναι πολύ σημαντικό να κάνει κανείς εκτίμηση του ρίσκου, όσο αβέβαια και αν είναι τα πράγματα. Οι αμφιβολίες είναι φυσιολογικές, επιθυμητές μάλλον, και πρέπει να τις ακούς, και να μην τις υποτιμάς. Το ερώτημα όμως δεν είναι «θα είμαι με αυτόν για πάντα», αλλά «μπορώ με αυτόν τον άνθρωπο να ζήσω παράλληλα, παίρνοντας από κοινού αποφάσεις, για τα επόμενα σταυροδρόμια που θα συναντήσω;» Ο έρωτας και η αγάπη δεν έχουν σημασία σε αυτό το θέμα, θα μπορούσες να έχεις κοινό όραμα και με κάποιον που δεν αγαπάς καθόλου. Αν υπάρχει κοινό όραμα για το τι είναι καλή ζωή, και για το τι είναι προσωπική ευτυχία, οι πιθανότητες να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο για περισσότερα χρόνια αυξάνονται.
Οπότε φτάνουμε στα «έντονα προβλήματα». Τα έντονα προβλήματα δεν είναι καλό δείγμα, όπως και να το κάνουμε, αλλά το θέμα είναι για τι είδους προβλήματα μιλάμε. Είναι αυτά που άπτονται στο κοινό όραμα, που λέμε, ή είναι διαφορά χαρακτήρα, διαφορά έκφρασης συναισθημάτων, ας πούμε; Το δεύτερο μπορεί να εξομαλυνθεί με προσπάθεια (εδώ βοηθάει η αγάπη), αλλά αν είναι διαφορές βαθιές, στο τι σημαίνει επιτυχία, ευτυχία, πορεία προς τα εμπρός, μπορεί να είναι προβλήματα που θα δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα, και αυτά θα εμποδίσουν το «για πάντα»
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
