Α,ΜΠΑ APPROVED: Oι προτάσεις μας για το Σαββατοκύριακο

Λένα :

1. Είδα το duchess. Το αναζωογονητικό αυτής της σειράς είναι ότι περιγράφει μια μητέρα που δεν έχει λυγίσει από τις υποχρεώσεις της μητρότητας, αντίθετα την απολαμβάνει και τη χαίρεται, ίσως σε σημείο προβληματικό – είναι όμως μια γυναίκα που έχει βάλει σε τάξη την ζωή της επαγγελματικά και ζει καλά ως single mother. Μου αρέσει που αποσυνδέει τον όρο “single mother” από την δήθεν διασκεδαστική έλλειψη οργάνωσης. Δεν ξέρω αν μου αρέσει η ιδέα ότι μια γυναίκα που ζει χωρίς άντρα, είναι μια γυναίκα που κάτι της λείπει. Δεν ξέρω και αν αυτή είναι η κεντρική ιδέα της σειράς. Οπωσδήποτε θα δω τη δεύτερη σεζόν για να το διαπιστώσω.

2.Είδα την ταινία Chemical Hearts, ένα εφηβικό δράμα βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο, και αν και το γράφω για την την κατηγορία “A mpa approved”, για μένα δεν είναι approved. Είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ λάθος να γκλαμουροποιείται το πένθος, κι αυτός σε όλες τις ηλικίες, αλλά ακόμη πιο ειδικά σε αυτές τις ηλικίες που δεν έχουν ακόμα επαφή με τον ανθρώπινο πόνο. Η απώλεια δεν σε κάνει μυστηριώδη, δεν σε κάνει ελκυστικό στους άλλους, το αντίθετο συμβαίνει: όταν σε βρίσκει η φρίκη, οι άλλοι σε αποφεύγουν γιατί φοβούνται ότι είναι κολλητική. Αν έχετε παιδιά στην εφηβεία, καλύτερα να τα προειδοποιήσετε πριν την δουν.

3.Βλέπω με μεγάλη αγωνία το The Great British Baking Show που γυρίζεται επί covid, και το απολαμβάνω όσο και τις προηγούμενες σεζόν. Απολαμβάνω εξίσου και τα σκάνδαλα που προκύπτουν, όπως αυτό του τελευταίου επεισοδίου (σπόιλερ!) όπου ο παρουσιαστής περιέγραψε τα rainbow bagels, με το χαρακτηριστικό ουράνιο τόξο της lgtbq+ κοινότητας ως «το ουράνιο τόξο του NHS», για να γίνει το σώσε.

Μιρέλα :

1. Μέχρι τις 26\10 απολαμβάνουμε online δωρεάν ταινίες από το 11^ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας και έχω να σας προτείνω διαφορετικές ταινίες για διαφορετικές διαθέσεις :

«Το σύννεφο στο δωμάτιο της» : Κινέζικη νουβελ βάγκ με φεμινιστικό πρόσημο.

«Αν ήμουν ο Χειμώνας» : Για μια αισθητική μίξη πολιτικής, τέχνης και νεότητας.

«Ecstasy» : Για την πρώτη αναπαράσταση γυναικείου οργασμού στον κινηματογράφο.

«Ευρυδίκη ΒΑ» : Γιατί δεν υπάρχει καλύτερος εκπρόσωπος του ελληνικού φανταστικού από τον Ν. Νικολαΐδη.

«Ο Αφρός των Ημερών-2013» : Παιχνίδι, φαντασία, έρωτας και πολύ χρώμα. Θα σας φτιάξει τη διάθεση.

«Οι μεταμορφώσεις των πουλιών» : Τρυφερή μίξη ποίησης, κινηματογράφου, μαγικού ρεαλισμού και ακαταμάχητης αισθητικής. Για μένα ο σύγχρονος πορτογαλικός κινηματογράφος ήταν έκπληξη, οι ταινίες αυτής της κατηγορίας σαν να απολαμβάνουν την αυθεντικότητα της διαχρονικότητας ενώ είναι πολύ σύγχρονες.

Οτιδήποτε του Bruce Braillie γιατί κάνει πειραματικό κινηματογράφο που μπορείτε να δείτε στο μετρό, δηλαδή ταινίες σύντομες και χωρίς διανοητική προσπάθεια.

«Bella» και «Στα βήματά της» στην περίπτωση που χάσατε τις Ελληνίδες που διακρίθηκαν στο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας.

«Η Βικ και η Φλο είδαν μια αρκούδα» : Λίγο φιλμ νουαρ, λίγο μυστήρια του δάσους, λίγο queer και αρκετά ενδιαφέρουσα πλοκή με γυναικείο επίκεντρο.

«The favorites of the moon» : Νοσταλγική αισθητική πολλών δεκαετιών πίσω, γέλιο και στυλ κινηματογράφου που θυμίζει θέατρο.

«Χάνοντας το έδαφος» : Δεν ξέρω ακριβώς πώς να περιγράψω σύντομα τη ταινία για αυτό θα πω πως σκηνογραφικά μάλλον δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχετε δει.

Για να παρακολουθήσετε τις ταινίες, κάντε εγγραφή δωρεάν εδώ. 

 2.“Mary Beard : Shock of the nude” : Η Mary Beard είναι συγγραφέας, λόγια και καθηγήτρια με εξειδίκευση στον Αρχαίο Ελληνικό και Ρωμαϊκό πολιτισμό. Το βιβλίο της «Γυναίκες και Εξουσία : Ένα Μανιφέστο» έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα και στα ελληνικά και είναι μια μικρή φεμινιστική μπουκιά πασπαλισμένη με ακριβείς ιστορικές οπτικές που θα σας κάνει να επαναπροσδιορίσετε τη σκέψη σας πάνω στον τρόπο με τον οποίο οι πρόγονοί μας αντιλαμβάνονταν τη σχέση του φύλου με την εξουσία. Πέραν αυτού, η Beard ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2020 μια μίνι σειρά με τίτλο “Shock of The Nude”, σε παραγωγή BBC, η οποία εξετάζει το male gaze στην ανθρώπινη τέχνη. Τα επεισόδια είναι προς το παρόν μόλις 2, από μια ώρα το καθένα, και παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όχι μόνο γιατί είναι μια ευκαιρία να κάνουμε μια πρόχειρη μα ευχάριστη επανάληψη σε κάποια κομμάτια ιστορίας της τέχνης αλλά γιατί ο τρόπος που η Beard πραγματεύεται το γυμνό, τα όρια μεταξύ τέχνης και πορνογραφίας και το ανδρικό βλέμμα επί των δύο έχει μια αντιληπτική ισχύ που μας θυμίζει ότι οι ρίζες της πατριαρχίας μπορεί να έρχονται από ένα ιστορικό βάθος που δεν είχαμε υπόψη.

Τα επεισόδια είναι διαθέσιμα δωρεάν στο youtube.

3.“David Attenborough : A Life On Our Planet” : Το είδα γιατί ήταν πρώτο στο Netflix, γιατί είχε πολύ καλές κριτικές, γιατί ο λογαριασμός του στο ίνσταγκραμ έσπασε ρεκόρ Guinness ενός εκατομμυρίου ακολούθων σε  λιγότερο από 5 ώρες και γιατί ξαφνικά όλοι μιλούσαν για το ντοκιμαντέρ του 93χρονου γνωστού φυσικού ιστορικού και παρουσιαστή που καταθέτει μια μοναδική μαρτυρία για την οικολογική, ολοκληρωτική καταστροφή του πλανήτη μας. Μέσα σε 80 λεπτά ο Attenborough συνοψίζει όλα όσα έχει βιώσει στην επαγγελματική του καριέρα, με το ακούραστο μάτι ενός ανθρώπου που έχει ζήσει το περιβάλλον από την ολάνθιστη νεότητά του στην μαραμένη, μολυσμένη παρακμή του. Το τελευταίο 30λεπτο μοιάζει φωτεινό σε σχέση με την ζοφερή ώρα δυστοπικής πραγματικότητας που προηγείται- οι εικόνες της πλανητικής καταστροφής είναι έντονες και το επείγον της δράσης μας είναι επιτακτικό και πιο παρόν από ποτέ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News