Αγαπητή Α,μπα, Με βασανίζει ένας τύπος. Σιγά το νέο θα μου πεις. Αυτός λοιπόν, ενώ το ξέρω ότι δεν είναι ο the one, εννοώντας ότι τα προβλήματα έχουν φανεί και ξέρω πως δεν έχουμε την ίδια οπτική όσον αφορά στο τι είναι μια ρομαντική σχέση, παρόλα αυτά δεν μπορώ να απομακρυνθώ. Μου αρέσει και επίσης διανύω μια περίοδο που νιώθω πολύ μόνη μου.
Το πρόβλημα με αυτόν, πρακτικά, είναι ότι θέλει να υπάρχω στη ζωή του (ως τι, δεν ξέρω), αλλά δε βρίσκει αρκετό χρόνο ανάμεσα στις ασχολίες του και τη δουλειά του και τους φίλους του για να με δει. Όταν φεύγω και αποφασίζω να μην ασχοληθώ άλλο, με τρελαίνει στα μηνύματα, βρισκόμαστε, είναι γλυκός και τρυφερός. Έπειτα, όταν σιγουρευτεί ότι είμαι πάλι εκεί, βρίσκει πάλι δικαιολογίες για να μη βρεθούμε. Όλα τα παραπάνω φυσικά είναι η δική μου οπτική των πραγμάτων. Εκείνος λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι τσακώνομαι μόνη μου.
Και είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος μου, αν έχει κάποια σημασία αυτό. Στο παρασύνθημα τώρα, ξέρω ότι πρέπει να εξαφανιστώ και να μην του δώσω εξηγήσεις, το ξέρω ότι αυτό θα με συμβούλευες, έτσι δεν είναι; Και το ξέρω ότι δεν πρέπει να μας νοιάζει τι θέλει και τι σκέφτεται ο άλλος.
Όμως, τι πιστεύεις ότι θέλει και τι σκέφτεται; Είναι δυνατό να πάρω τον έλεγχο αυής της σχέσης, και αν ναι, πώς; Το ξέρω ότι του αρέσω αρκετά, γι’αυτό είμαι σίγουρη. Πώς μπορώ να το εκμεταλλευτώ και να φέρω το μυαλό μου σε ένα τέτοιο state που να είμαι εγώ αυτή που κερδίζει από όλο αυτό; Σε ευχαριστώ και σε χαιρετώ.
Γενικά, λέω ότι δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε στο τι άραγε να θέλει ο άλλος, γιατί δεν θα το μάθουμε ποτέ, ενώ το μόνο που ίσως καταφέρουμε να μάθουμε μια μέρα, είναι το τι θέλουμε εμείς. Για σένα όμως θα κάνω μια εξαίρεση, γιατί είναι αρκετά προφανές τι θέλει: αυτό ακριβώς που παίρνει. Όπως το ξέρεις ότι δεν ταιριάζετε, έτσι το ξέρει κι αυτός.
Η διαφορά σας είναι ότι αυτός σε έχει λιγότερο ανάγκη από όσο τον έχεις εσύ. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτός αυτή την περίοδο δεν νιώθει όση μοναξιά νιώθεις εσύ. Νομίζεις ότι το πρόβλημα που έχεις είναι ότι κάποιος σε βασανίζει, αλλά το πρόβλημα που έχεις είναι ότι νιώθεις μόνη. Η αίσθηση μοναξιάς μπορεί να μας συνδέσει με τους πλέον ακατάλληλους, γιατί γαντζωνόμαστε από μια ιδέα για να μην κοιτάξουμε κάτω και ζαλιστούμε από το χάος.
Εσύ τώρα, αντί να κοιτάξεις γιατί νιώθεις μόνη, επικεντρώνεσαι σε μια χλιαρή ιστορία γιατί σου δίνει την τεράστια ανακούφιση ότι «δεν είσαι μόνη τελικά», και αν σε φτύνει και λίγο, δεν πειράζει, γιατί στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι, γιατί από το ολότελα καλή και η Πενταγιώταινα, γιατί κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει… με πολλούς τρόπους έχει υμνήσει αυτή την ανθρώπινη συμπεριφορά ο λαός μας.
Το καλύτερο θα ήταν πράγματι να εξαφανιστείς, αλλά ο λόγος δεν είναι για να σωθείς ή κάτι τέτοιο. Για να βρεις κάποιον άλλον. Μείνε κι εκεί που είσαι, αν παράλληλα ψάχνεις κάποιον άλλον – στ’αλήθεια όμως.
Το τέλειο, το ιδανικό, είναι να δεις στα σοβαρά γιατί νιώθεις μόνη, και να αλλάξεις τις συνθήκες της ζωής σου ώστε να γεμίσει με ενδιαφέροντα, ανθρώπους και δραστηριότητες, και να νιώθεις λιγότερο μόνη. Όταν γίνει αυτό, θα γυρίσει η ιστορία που ζεις υπέρ σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
δε μπορώ να καταλάβω γιατί, ενώ καταλαβαίνετε ότι κάτι δεν πάει καλά, μένετε σε προβληματικές σχέσεις, ψυχοφθόρες και αποσυντονιστικές. Σίγουρα η μοναξιά είναι ένας μεγάλος φόβος όλων μας, αλλά, ρε γαμώτο, είναι δυνατόν να ανέχεσαι τις ορέξεις και το περιοδικό ενδιαφέρον κάποιου, μόνο και μόνο επειδή στο δίνει με το σταγονόμετρο ανά τακτά χρονικά διαστήματα; Εντάξει, δεν είμαστε όλοι δυνατοί και σούπερ τύποι για να διαχειριζόμαστε εύκολα καταστάσεις, αλλά κάποιες φαίνονται από χιλιόμετρα. Ρωτάς αν είναι δυνατόν να πάρεις τον έλεγχο της σχέσης. Ποιας σχέσης; Και γιατί να πάρεις τον έλεγχο; Το ζητούμενο δεν είναι να έχει ένας απ’ τους… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα ήθελα να πω επιπλέον, γιατί να έχουμε στο μυαλό μας το κλισέ όπου πάντα κάποιος από τους δύο έχει ‘’τον έλεγχο της σχέσης’’; Μία σχέση θα ήταν καλό να είναι υπέρ και των δύο μελών που την απαρτίζουν, αλλιώς έχουμε ανταγωνισμό, όχι συντροφικότητα…
Ενδιαφέρον αυτό που λες επειδή πρακτικά ΟΛΗ η ζωή από την ηλικία που μαθαίνουμε να ελέγχουμε τους σφιγκτήρες μας για να μην λερωνόμαστε πάνω μας είναι μια άσκηση ελέγχου. Για ένα συνειδητοποιημένο άνθρωπο κι ένα συνειδητό ζεύγος (ή παραπάνω) οι ρόλοι προσυμφωνούνται ελεύθερη βούληση κι έτσι αν κάτι στραβώσει στην πορεία κατηγορούμε μόνο τον εαυτό μας (δεν μας βγήκε η συμφωνία ή άλλαξαν οι ανάγκες μας) κι επομένως αυτομάτως έχουμε τον έλεγχο κατά κάποιο τρόπο. Σε ένα άτομο τρικυμία εν κρανίω κι επιρροή από δήθεν ρομαντικοφιλολογίες του φθηνού paperback όμως αυτή η συνθήκη δεν υφίσταται εξαρχής. Και τολμώ να είμαι… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν το είπα τόσο για τη συγκεκριμένη κοπέλα που έστειλε την ερώτηση, αλλά πιάστηκα από την τελευταία της παράγραφο για να τονίσω αυτό που παρατηρώ συχνότατα γύρω μας. Ο “ισχυρός” της σχέσης, άρα κ ο κερδισμένος, να είναι αυτός που δεν πολυκαίγεται (απ’ έξω του, γιατί από μέσα του δεν ξέρουμε), ενώ ο άλλος τρέχει από πίσω του.
Κ λέω ότι σε μια σχέση, κερδισμένοι θα έπρεπε να είναι κ οι δύο. Για να φτάσουν βάβαια στο επίπεδο να το συνειδητοποιήσουν, όπως λες αγαπητή Καραβαν, θέλει δουλειά, ο καθένας με τον εαυτό του.
Στον έρωτα κερδίζει αυτός που χάνει. Εγώ αυτό πιστεύω. Ο έρωτας είναι εσωτερική διεργασία και από τις λίγες ευκαιρίες που έχουμε στη ζωή να αναμορφώσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο.
Αλλά φυσικά η γούνα μου δεν έχει ιδιαίτερα καεί. Έχω καλοπεράσει. Επομένως μιλάω ελαφρώς εκ του ασφαλούς. 😉
Λένα, δε θα μπορούσες, να δώσεις καλύτερη απάντηση για τη λειτουργία της μοναξιάς. Η οποία τελικά είναι μόνο εσωτερική υπόθεση. Όσους φίλους και να έχεις και όσα ενδιαφέροντα, αυτό το κενό, που υπάρχει , όταν δε ζεις μέσα σου, δεν εξηγείται λογικά . Και τότε χρήζεις σημαντικό το λίγο έρωτα ή αλλιώς ερωτάκο (όπως λέει κι ένας φίλος ψυχαναλυτής). Ενώ ξέρεις ότι είναι ασήμαντος , ασχολείσαι και τελικά καταλήγεις να αυτοϋπάρχεις σε μία σχέση…..με σένα την ίδια
Εγώ θα έμενα ενώ παράλληλα θα δούλευα στο μυαλό μου την ιδέα πως έχει τελειώσει, θα είχα τα μάτια μου ανοιχτά για το επόμενο αγόρι και θα έβρισκα τρόπους να μην αισθάνομαι μοναξιά. θες παραπάνω εξόδους με φίλους;θες γιόγκα; θες διάβασμα; αν ξεκινούσα κάτι και πάλι δεν έβλεπα να μου λύνει το πρόβλημα της μοναξιάς θα συμβουλευόμουν έναν ψυχολόγο
Αγαπητοί διαχειριστές, υπάρχει κάποιος λόγος που αλλάζουν κάποια από τα χαρακτηριστικά των γραμματοσειρών που χρησιμοποιείτε στα posts; Για παράδειγμα, εδώ η ερώτηση είναι γραμμένη σε bold, η προηγούμενη σε regular κ.ο.κ. Άλλες φορές αλλάζει το μέγεθος της γραμματοσειράς. Δεν είναι λίγο αποσυντονιστικό; Μπορεί να είναι δικό μου θέμα αλλά νομίζω είναι πιο ευανάγνωστο ένα site να χρησιμοποιεί κοινά χαρακτηριστικά στα άρθρα του.
Μπορεί επειδή ειναι «Α,μπα classics»;
Όχι, γιατί προτού στείλω το σχόλιο, πρώτα απ’ όλα τσέκαρα το αμέσως προηγούμενο «Α,μπα classics» και δεν ήταν με bold γραμματοσειρά.
συμφωνώ με την απάντηση της Αμπα απόλυτα! Θέλει το λίγο σεξ, φλερτ κλπ, γενικότερα θελει να ξέρει πως είσαι και εσύ κάπου εκεί τριγύρω σε περίπτωση που βαρίεται μια μέρα.. οπότε σε χρειάζεται για αυτό και το έχει αποδείξει. Εσύ νίωθεις μοναξιά οπότε κάνεις τα στραβα μάτια και προσπαθεις να βρεις λόγους κλπ… λόγος για να εξαφανιστεις και να φύγεις τρέχοντας δεν υπάρχει, αλλά μην το ανυψώνεις στα μάτια σου, σε έχει σαν booty call n3 αν νίωθεις μοναξιά δέξου το, έχε τον για τον ελεύθερο σου χρόνο μέχρι να προκύψει κάτι καλύτερο, αλλά μην το κάνεις στο μυαλό σου… Διαβάστε περισσότερα »
Το ένστικτό μας πάντα ξέρει. Αλλά καλό είναι να το συζητάμε για να το επιβεβαιώνουμε καμιά φορά. Επίσης, πολλές φορές θεωρούμε ότι είναι νωρίς ακόμη και ίσως στην πορεία να είναι αλλιώς.. αλλά σε δομικά θέματα ποτέ δεν είναι.