Νέοι ρομαντικοί – Μέρος Γ’ ( και τελευταίο)

Oι Duran Duran ήταν πρωτοπόροι της μουσικής αλλά κυρίως της εικόνας, κάτι που τους ανέδειξε, τους έφερε σε ύψη αναγνωρισιμότητας και υστερίας ανάλογης των Beatles και στο τέλος τους κυνήγησε. Όμως επηρεάζουν μουσικούς μέχρι σήμερα, άλλες φορές αναμενόμενα (Justin Timberlake, Britney Spears) άλλες φορές όμως όχι και τόσο (Franz Ferdinand, Panic!at the disco, Golfrapp, Lady GaGa). Τελικά, μετά από 30 χρόνια καριέρας, κατάφεραν αυτό που ήθελαν πάντα: να αναγνωριστούν ως καλοί μουσική, με ποπ που δεν είναι για πέταμα μετά το πρώτο άκουσμα. Ίσως μάλιστα να έχουν ακόμα και μέλλον.

Ξεπήδησαν μέσα από τους New Romantics, αλλά από το Βirmingham. Το 1978, oι συμμαθητές Nick Rhodes και John Taylor πήραν το όνομα του Dr Durand Durand από την ταινία Barbarella και παραλλάσοντάς το λίγο το έκαναν δικό τους. Οι υπόλοιποι προστέθηκαν τα επόμενα χρόνια μετά από αρκετές δοκιμές και αποχωρήσεις-ολοκληρώθηκαν με την πασίγνωστη μορφή τους με τον John Taylor, Roger Taylor και τελικά το 1980 βρήκαν τον Simon Le Bon που ήταν πρώην τραγουδιστής του πανκ γκρουπ Dog Days και εκείνη την εποχή σπούδαζε υποκριτική. Οι ηλικίες τους ήταν από 19 μέχρι 23.

Το πρώτο τους άλμπουμ ήταν το Duran Duran με πρώτο hit το Girls on film. To βίντεο κλιπ αν και ακολουθούσε μέρος της ως τότε συνταγής “γκρουπ στη σκηνή” είχε προσθήκες με κορίτσια σε προκλητικές πόζες και υποννοούμενα, κάτι που έκανε το BBC να το απαγορέψει και τους Duran Duran άμεσα διάσημους σ’όλη την Αγγλία. Η κατάκτηση της Αμερικής έγινε όμως με το δεύτερο άλμπουμ, το Rio, που είχε τα mega hits Rio και Hungry like a wolf. Ξεκίνησαν συναυλίες στο Roxy του LA και στο Ritz της Νέας Υόρκης που είχαν μεγάλη επιτυχία. Με τη βοήθεια του MTV διείσδυσαν σε μέρη της Αμερικής που ήταν δύσπιστα απέναντι στην αγγλική μουσική, κάνοντάς τους σούπερ σταρ σ’όλο τον κόσμο, φτάνοντας μέχρι την Ιαπωνία. Απέκτησαν φανατικούς ακροατές που τους μιμούνταν στα πάντα-ήταν από τα λίγα γκρουπ που κάθε ένα μέλος είχε τους δικούς του φανατικούς καθώς υπήρχε από μια γεύση για όλα τα γούστα. Από το 1982 μέχρι το 1984 ήταν παντού ταυτόχρονα. Υπήρχε κάλυψη για κάθε τους κίνηση και ξεκίνησαν μια περιοδεία 1,5 χρόνου που τους εκτόξευσε κι άλλο, μέχρι που έγιναν εξώφυλλο στο Rolling Stone.

H πίεση που υπήρχε για το επόμενο άλμπουμ, το γεγονός ότι ήταν συνέχεια στους δρόμους, οι πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες τους, η υστερία γύρω από τις λεπτομέρειες της ζωής τους εξάντλησε τις δυνάμεις τους. Παράλληλα, η υπερέκθεση επί 2 χρόνια έκανε τον κόσμο ν’αρχίσει να τους βαριέται, με αποτέλεσμα, όταν τελείωσε η τεράστια περιοδεία τους να βγάλουν το live άλμπουμ “Arena” και να κάνουν μια παύση. Τα πρώτα σημάδια αποσκίρτησης είχαν αρχίσει. Aν και το 1985 έγραψαν μαζί το A view to a kill που ήταν το πρώτο τραγούδι από ταινία James Bond που μπήκε στα τσαρτ, oι Duran Duran κόπηκαν στα 2: Οι Simon Le Bon, Nick Rhodes και ο Roger Taylor σχημάτισαν τους Arcadia και οι John Taylor, Andy Taylor μαζί με τον Robert Palmer σχημάτισαν τους Power Station. Και τα 2 side projects πήγαν σχετικά καλά αλλά μάλλον λόγω αδράνειας και δεν άντεξαν για πολύ. Το 1986 ο Roger Taylor πήρε άδεια για ένα χρόνο αλλά δε γύρισε ποτέ- ο Andy Taylor είπε πως πήγε να ξεκουραστεί αλλά στην πραγματικότητα πήγε στο LA να κυνηγήσει σόλο καριέρα, γεγονός που οδήγησε σε αλληλοκατηγορίες και μηνύσεις.

Κατάφεραν όμως να βγάλουν στο τέλος του ’86 το άλμπουμ Notorious που πήγε πολύ καλά, αν και η επιτυχία δε θύμιζε με τίποτα το παρελθόν τους.

Το 1993 έγινε κάτι που κανείς δεν περίμενε: επέστρεψαν με διαφορετική σύνθεση αλλά με περισσότερη όρεξη, βγάζοντας το Wedding album που περιείχε τα hits Ordinary World και Come Undone, που όχι μόνο είχαν εμπορική επιτυχία αλλά και καλλιτεχνική. Μετά από αμέτρητα εξώφυλλα, τόνους μέικ απ και εκατομμύρια αλλαγές ρούχων, κατάφεραν τους κριτικούς να τους πάρουν στα σοβαρά και ως μουσικούς, δεχόμενοι τις καλύτερες κριτικές από ποτέ.

H ιστορία θα μπορούσε να τελειώνει εδώ και μάλιστα με happy ending, αλλά όχι, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το Φεβρουάριο του 2009 ξεκίνησαν το 13ο τους άλμπουμ με παραγωγό τον Mark Ronson. Δηλώνουν ότι είναι “ορχηστρικό”.

Η ΕΙΚΟΝΑ

Οι Duran Duran κατάλαβαν πολύ νωρίς τη δύναμη της εικόνας. Χεράκι χεράκι με το MTV μας έκαναν πλύση εγκεφάλου με τα ωραία τους ρούχα και τις εξωτικές τοποθεσίες κάνοντάς μας να χαζεύουμε με ανοιχτό στόμα χρωματιστά κουστούμια πάνω σε ωραία αγόρια με κοριτσίστικα μαλλιά. Ξεκίνησαν ως ποστ πανκ μπάντα αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβαν πως η ευκαιρία είναι αλλού: ο κόσμος είχε βαρεθεί να βλέπει μαύρα ρούχα σε μαύρο φόντο, ήθελε κάτι αναζωογονητικό. Το MTV πάλι, στο ξεκίνημά του, είχε απόλυτη ανάγκη από ωραίες εικόνες. Βίντεο με σοβαρούς τραγουδιστές είχε ένα σωρό, όταν είδε το Girls on film άρπαξε την ευκαιρία προβάλλοντας το βίντεο που είχε απαγορέψει το BBC “κομμένο”, κάτι που έκανε κι άλλες φορές, πάντα εκτοξεύοντας τη δημοτικότητα στα ύψη.

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του MTV , το βίντεο Rio ψηφίστηκε ως το καλύτερο pop βίντεο όλων των εποχών (όταν το MTV λέει όλων, εννοεί από τότε που υπάρχει το ίδιο, πριν ήμασταν σκαρφαλωμένοι στα δέντρα και τρώγαμε βελανίδια). Αν και αυτό φυσικά συζητιέται, όποιος το είδε στην εποχή του θα συμφωνήσει τουλάχιστον ότι ήταν όλα όσα συμβολίζουν τα 80’s σε μεγάλες δόσεις και μάλιστα για πρώτη φορά. Ωραία αγόρια-ρούχα διάσημου designer-εξωτική παραλία-κυριλέ ντεκαντάνς-μοντέλα που κάνουν τους ηθοποιούς-σκάφη και ενδιάμεσα αφαιρετικά καλλιτεχνικές λήψεις. Στην Αγγλία παίχτηκε το 1983. Γυρίστηκε σε 3 μέρες στο νησί Antigua στην Καραϊβική. Σκηνοθέτης ήταν ο Russell Μulcahy, που σκηνοθέτησε αρκετά βίντεο κλιπ τους και τα πασίγνωστα κουστούμια ήταν του Antony Price (o Antony Price έντυσε και τον David Bowie, τον Steve Strange και τον Bryan Ferry) .

Οι Duran Duran είχαν απόλυτο έλεγχο πάνω στην εικόνα τους, φροντίζοντάς τη με μεγάλη προσοχή. Στη δεκαετία του 90 ντύνονταν από τη Vivienne Westwood ενώ στα 00’s με Armani, ακολουθώντας απόλυτα το πνεύμα κάθε δεκαετίας. Αυτή η προσοχή στην εικόνα τους έκανε mega star, αυτή ήταν και που τους κούρασε στο τέλος, καθώς μετατράπηκαν σε teen idols συνώνυμα με την εφήμερη φήμη. Κουράστηκαν πολύ να αποδείξουν ότι ξέρουν για μουσική, και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν είναι περήφανοι γι’αυτό που είναι-πρόκειται για πάρα πολύ ικανούς επιχειρηματίες.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News