Αγαπητή Αμπά, έχω το εξής ψυχολογικό ζήτημα που με απασχολεί τελευταία. Έχω με πολύ κόπο στρώσει τη ζωή μου και είμαι καλά και προσωπικά και επαγγελματικά πλέον, είμαι ανεξάρτητη και πατάω στα πόδια μου πλέον στα 34. Ωστόσο εχω περάσει δύσκολα, κυρίως λόγω της οικογένειας μου που δεν με έχει στηρίξει καθόλου ψυχολογικά κυρίως, ειδικά η μητέρα μου που είναι άνθρωπος δεσποτικός και μου στέρησε πολλές εμπειρίες που ήθελα να έχω μέχρι τώρα. Κι ενώ είμαι τώρα σίγουρη για τον εαυτό μου, έχω μια θλίψη ακόμα που με ρίχνει ψυχολογικα ώρες ώρες για τα δύσκολα παιδικά μου χρόνια και την αναμελεια που δεν έζησα. Αλλά θέματα δεν έχω πλέον, μόνο αυτό. Την απόψη σου θέλω και σ ευχαριστώ εκ των προτέρων. Να είσαι πάντα καλά.
Έχεις ένα ψυχολογικό ζήτημα που σε απασχολεί και θέλεις να λύσεις.
Άρα, πρέπει να πας σε ψυχολόγο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όσο περίεργο και αν φαίνεται, κάποιοι χρειαστήκαμε χρόνια ψυχοθεραπείας για να φτάσουμε σ’αυτή τη γνώση, σ’αυτή τη συνειδητοποίηση. Εγώ νόμιζα ότι στο σημείο εκείνο τελείωνε η ψυχοθεραπεία μου. Όμως τότε ήταν που άρχιζε κανονικά και ουσιαστικά και πήγαινε σφαίρα. Οπότε θα σου έλεγα να πας κι εσύ και θα το έλεγα επειδή αναρωτιέσαι τι να κάνεις μ’ αυτή την πίκρα. Άλλοι τη συνειδητοποιούν και αυτό τους αρκετό για να απαλλαγούν από αυτή και να ζήσουν ευτυχισμένοι στο μέλλον, δεν αναρωτιούνται τι να την κάνουν, δεν κάνουν απόστημα. Άλλοι αντιδρούν χειρότερα και γίνονται πικρόχολοι, βγάζοντας λίγο λίγο το πύον από το… Διαβάστε περισσότερα »
Τι ωραία που το ανέλυσες. Με εκφράζουν τόσο πολύ αυτά που είπες! ❤️
πόσο όμορφα απλά και κατανοητά το έθεσες Πόντια! Μπράβο! συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα έγραψες!
Ω ευχαριστώ πολύ γι’αυτό το pin, ήταν σαν αγκαλιά.
Και για τα λόγια ευχαριστώ, είναι πάντα σαν χάδια.
Πόντια, πολύ με συγκίνησες. Τόσο εύστοχη, τόσο ανθρώπινη ανάλυση… Να ‘σαι καλά.
Πόσο με άγγιξαν τα λόγια σου! Και πόσο παρηγοριά μου έδωσαν. Σ’ευχαριστώ
Υπάρχει μια περίπτωση να μας ενοχλεί το παρελθόν, επειδή δεν μας αρέσει το παρόν. Όπως λες είσαι καλά πλέον αλλά σε πιάνει θλίψη για αυτά που έζησες. Ίσως έχεις θλίψη επειδή δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να έχει θυμό. Τα παιδικά χρόνια είναι η βάση του χαρακτήρα μας και της μετέπειτα ζωής μας. Αν έχουν περάσει δύσκολα αυτά τα χρόνια, θα τα συναντάς μπροστά σου ξανά και ξανά μέχρι να αποφασίσεις να τα αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο.
Ζήτα βοήθεια κορίτσι. Είναι ο μόνος τρόπος.
Πενθείς για όσα δεν έζησες. Πολύ λογικό και υγιές. Λες ότι είσαι καλά. Είσαι? Αν δεν είσαι σιγουρ@, ψυχολόγο.
Άμεσα. Γιατί είσαι στη Μύκονο και αντί να το απολαύσεις νταουνιάζεις που δεν πήγες πενταήμερη στη Ροδο. Μετά θα πας στο Μπαλί και θα γκρινιάζεις που νταούνιαζες στη Μύκονο. Όταν παρόλα τα επιτεύγματά μας δεν μπορούμε να χαρούμε τη στιγμή, πάμε σε ψυχολόγο μπας και σώσουμε καμιά μελλοντική στιγμή από καντίφλα. Παθούσα και μαθούσα.