[Kiouria]

Γεια σου Μάριαν! Εγώ ζω στην Γερμανία! Λοιπόν. Καταρχήν πολλά εξαρτώνται από την πόλη στην οποία ζεις. Τώρα… Επειδή το να δουλεύεις μαύρα στην Γερμανία είναι, όσο να πεις, πολύ λιγότερο κοινό από ό,τι στην Ελλάδα… Κάτι παίζει εκεί. Κάτι που από τις πληροφορίες που έχω δεν μπορώ να το καταλάβω. Δουλεύεις σε στυλ mini job και θέλεις να κάνεις αναβάθμιση; Δουλεύεις εν είδει πρακτικής; Να δουλεύεις χωρίς κανένα συμβόλαιο με ξενίζει. Τέλος πάντων. Αν θέλεις μου λες για αυτό σε απάντησή σου.

Εγώ ζώντας εδώ τρία χρόνια έχω να πω το εξής:
1) Παλεύεται. Δεν είναι το μέρος των ονείρων μου, δεν θέλω να γεράσω εδώ, αλλά παλεύεται. Αν βρεις και ένα καλό μουσουλμανικό ή ρωσικό κρεοπωλείο να βρίσκεις κρέας της προκοπής, παλεύεται ακόμα πιο πολύ. Αν είσαι βιγκαν, εκεί κι αν παλεύεται! Εμένα θα με ενοχλούσε πολύ η υγρασία. Εφόσον δεν έχει τρελή υγρασία (πάλι μου είναι πολλή), την παλεύω.
2) Κοινωνικό κύκλο… Σαν να είχες πάει Αθήνα σαν ξένη (αν μιλάμε για μεγάλη πόλη). Οι Έλληνες μιλάμε και κάνουμε χαβαλε πιο εύκολα, επίσης συχνά έχουμε την ανάγκη “να βγούμε”. Στις βόρειες χώρες ο κόσμος δεν βγαίνει γιατί κρυώνει και όταν βγει πάει να δει τους κοντινούς του. Αυτό από μόνο του χτίζει μια κουλτούρα. Τώρα κι εμείς που “βγαίνουμε” δεν σημαίνει ότι με όλους αυτούς είμαστε φίλοι. Εγώ στην Ελλάδα θεωρούμουν απόλυτα κοινωνική, εδώ επειδή δεν έχω την ευκαιρία αυτήν, έχω ανακαλύψει ότι φύσει κλίνω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Φίλους τώρα πού θα βρεις ως ενήλικη; Δύσκολα. Σεμινάρια, κάποια μετεκπαίδευση, αυτό θα σου πρότεινα εγώ. Σε τέτοιο περιβάλλον που δεν είναι τόσο ανταγωνιστικό υπάρχει χώρος να αξιολογηθούν τα κοινά ενδιαφέροντα. Σκέψου ότι και στην Ελλάδα, αν δεν είχες κύκλο, φίλους πού θα γνωριζες; Είναι το ίδιο, μόνο που εδώ δεν χαιρετιεσαι ούτε χαριεντιζεσαι με κανέναν (προτιμώ Ελλάδα βέβαια, αλλά το τατσι μοιτσι με τον μπακάλη δυστυχώς δεν αρκεί για να γυρίσω πίσω.. ενώ θα ήθελα)
3) σε σχέση με την γλώσσα. Από την εμπειρία μου και μόνο έχω βγάλει το εξής συμπέρασμα, στο οποίο θα αποπειραθω να δώσω μια ιστορική εσάνς: μια μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της γλωσσομάθειας. Έχει να κάνει και με την εκπαίδευσή τους αυτό, αλλά κυρίως έχει να κάνει, κατ’ εμε, με το ότι πολύ πρόσφατα ιστορικά ήρθαν σε θέση να κάνουν ισότιμη συζήτηση με κάποιον που μιλάει την γλώσσα τους σαν ξένη γλώσσα. Ας μην αναλύσω όλη την φάση με τους Γκασταρμπειτερ, εκεί αναφέρομαι πάντως. Τουρισμό και διεθνή πληθυσμό έχουν πολύ πρόσφατα. Μου έχει τύχει άπειρες φορές να ρωτάω κάτι και να μου απαντάνε με παροιμίες και εκφράσεις τύπου “τι δες Γιάννη τι είχα πάντα”, χωρίς, εννοείται, να μπαίνουν στην διαδικασία να εξηγήσουν τι εννοώ, ακόμα κι αν έχω ρωτήσει. Δεν αντιλαμβάνονται ότι κάποιος που μαθαίνει την γλώσσα τώρα δεν μπορεί να καταλάβει κάποια πράγματα όπως το αξιοσημείωτο λουκάνικο με τα δύο τέλη. Πολύ συχνά ταυτίζουν τον κόσμο με την Γερμανία και δεν αντιλαμβάνονται ότι ένας ξένος έχει άλλες αναφορές. Εσύ έχεις κραξει ποτέ ξένο που δεν πήγε σε/που έκανε κατάληψη; Όχι, γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι έτσι ακριβώς παντού. Για να μάθεις, θα ρωτήσεις, κάνετε εκεί καταλήψεις; Σε τι πλαίσια; Λοιπόν εδώ μια συνάδελφος εξήγησε τις προάλλες κάτι για εμένα σε μια άλλη (παρουσία μου) βασιζόμενο στο βαθμολογικό σύστημα των δικών τους πανεπιστήμιων, σαν να είχα φοιτήσει εκεί. Εννοείται ότι γνωρίζει για εμένα. Δεν το αντιλαμβάνονται. Λίγοι είναι αυτοί. Αν τους βρεις έχε τους από κοντά.
Έχουν μια λογική , για να πω και κάτι θετικό, ανάγκη να ακούν την γλώσσα τους . Η γλώσσα είναι το Α και το Ω για να μείνεις εδώ. Μάθε γερμανικά, πάρε ένα μεγάλο πτυχίο, και όταν ποτέ σου πουν κάτι η απάντησή σου θα είναι “το Ινστιτούτο Γκαίτε έχει αναγνωρίσει τα γερμανικά μου, αν εσείς όχι, απευθυνθείτε εκεί”.
4) προφανώς είσαι ή κτηνίατρος ή κάτι παρεμφερές. Έχεις κάνει αναγνώριση πτυχίου; Μπες στο αντίστοιχο σάιτ αν όχι και κάνε όλα τα βήματα. Η όλη χώρα εδώ είναι σαν ένα από τα μέτρια υποκαταστήματα του ΙΚΑ. Αγαπάνε τα χαρτιά, τις σφραγίδες, τα πιστοποιητικά. Αλλα, πρόσεξε, κυρίως τ δικά τους. Για αυτό μάζεψε ο,τι μπορείς. Όσο πιο επίσημα (μέσω του κράτους) το πας, τόσο πιο καλή θα είναι η θέση σου.
5) Κάνε κάτι και φύγε από την δουλειά που είσαι γιατί κάτι μου βρωμάει πολύ άσχημα.
6) οι Γερμανοί όταν γίνουν φίλοι σου είναι πολύ πιστοί και δοτικοί. Απλά το έχουν σαν κάτι πάρα πολύ υψηλό στο μυαλό τους. Δεν το κάνουν εύκολα. Αν σε εμπιστευτούν πάει, τελείωσε. Θα σε βάλουν σε θρόνο στο μυαλό τους. Δυστυχώς ισχύει και το αντίθετο.
7) Δώσε μια ευκαιρία. Είναι μια διαφορετική χώρα στην οποία, όπως λες και η ίδια, θα βρεις διαφορετικές πτυχές του εαυτού σου. Σαν τελευταία συμβουλή όμως: μην φαίνεσαι αδύναμη. Αν στην δουλειά σου σε εκμεταλλεύονται (99%) Φ Υ Γ Ε. Πήγαινε στον αντίστοιχο ΟΑΕΔ. Δεν θα σε αφήσουν έτσι αυτοί. Κάνε κάτι και φύγε από εκεί που είσαι.

[Kiouria]

Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για την απάντηση!!! Μου έδωσες τροφή για σκέψη!
Ψάχνω αυτήν την εποχή ποιος θα ήταν ένας πιθανός τρόπος να έρθω καν στις Ηνωμένες Πολιτείες…. Αν τον βρω… Θα ασχοληθώ και με τα υπόλοιπα! Εγώ θα ήθελα να ζήσω φάση Utah/Wyoming , να έχω μια επιχειρησουλα και να διαλογιζομαι στην εξοχή (όχι, είμαι πολύ παραπάνω από 15 χρονών 😅)
Να έρθω σαν εκπαιδευτικός είναι τρελό γιατί εκεί θα έχω διπλάσιο ωράριο και μισό μισθό… Κάτι θα βρω. Κάτι θα γίνει!

Σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία!

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις