[Παπαρουνα]

Το ειχα ξεχασει το χαστουκι.

Ενα δυνατο χαστουκι για το βαπτισμα του πυρος οταν σου ερθει περιοδος, συνηθιζεται σε πολλες περιοχες, απο πολλες μαμαδες προς τις κορες τους.

Και το λενε με καμαρι κιολας οι μαμαδες

[Παπαρουνα]

Ιστοριες περιοδου.. συνεχεια.

Σχετικα με τα χαρτακια στο μπανιο αυτη την φορα.

Σε καποια προσωρινη δουλεια η διευθυντρια της υπηρεσιας μας εκανε συσταση να προσεχουμε με τα χαρτια στο μπανιο. Ειχε δει αιμα σ’αυτα.
Αρκετα νευριασμενη, απευθυνθηκε στις γυναικες και ειπε επι λεξη : “δεν θα κανουμε εμετο πρωι πρωι”.

Καποια χρονια μετα, σε αλλη δουλεια (ημουν νεα εκει), με επιασε μια αλλη κοπελα και μου ειπε να προσεχω τα χαρτια στο μπανιο, γιατι τα ειδε η αφεντικινα και νευριασε και πιστεψε οτι το εκανα εγω ως νεα στην δουλεια και απροσεχτη.
“Μα.. δεν ειμαι αδιαθετη”, απαντησα. Παρολα αυτα, το μηνυμα το ελαβα.

Και τελος στο γυμναστηριο, που μου εγινε συσταση να προσεχω στο μπανιο, και να κρυβω τα χαρτια. Εκει ομολογω πως υπηρξα λιιιιιγο απροσεχτη (γιατι γενικα το εχω στο μυαλο μου αυτο). Το ενδιαφερον ηταν πως ειχαμε δικο μας χωρο οι γυναικες, αρα.. μονο γυναικες το εβλεπαν, και τις ενοχλησε.

Το γενικο συμπερασμα ειναι πως ενοχλει πολυ το θεαμα του αιμα της περιοδου.
Αν ομως ηταν το αιμα ηταν καποιας πληγης, δεν θα ενοχλουσε αν το εβλεπες στο καλαθακι του μπανιου. Όπως επισης δεν ενοχλει και τοσο πολυ το σκα@το στο χαρτι.
Με το σκα@το θα πεις “οκ”.. με το αιμα θα κανεις εμετο

Οποτε φροντιζω να τυλιγω με μπολικο χαρτι, τα χαρτια της περιοδου μου, οπως και τις σερβιετες, για να μην ενοχλουνται αλλες γυναικες.

Και ενα αστειο περιστατικο : εκτη δημοτικου, ειχα ηδη περιοδο, οπως και αρκετες κοπελες.
Πρωτες μερες σχολικης, δεν πηγα με τσαντα, αλλα.. εβαλα στην μπροστινη τσεπη του λευκου παντελονιου μου, ενα κοκκινο στυλο και ενα χαρτακι για να σημειωσω το προγραμμα.
Το στυλο το εβαλα αναποδα (για να μην λερωσει με την μυτη του το παντελονι μου) και αυτο αδειασε, κανοντας μια κοκκινη σταμπα στο παντελονι μου.

Απασχολημενη με το παιχνιδι δεν το ειχα παρει ειδηση. Το εβλεπαν ομως ολοι. Μεχρι που ενα κοριτσι ηρθε και μου εδειξε σοβαρη τον λεκε, και μου ειπε : “κοιτα τι εχεις εκει”
Την ωρα που μου το ειπε, ολοι τριγυρω με κοιταζαν σοβαροι (αγορια και κοριτσια).

Κοιταζω.. βλεπω την κοκκινη σταμπα, θεωρω και εγω πως ειναι αιμα, αλλα το επομενο δευτερολεπτο θυμαμαι το στυλο, οποτε και το βγαζω μπροστα στα ματια ολων.
Το πως αλλαξε η εκφραση τους απο το σοβαρο στο γελαστο, το θυμαμαι ακομη.

Το κακο ηταν οτι επρεπε να περιμενω μεχρι να παω σπιτι για να βγαλω το παντελονι, και επρεπε να δειχνω το στυλο σε οποιον κοιταζε την σταμπα σοβαρος, ενω με σιχτιριαζα που δεν ειχα παρει μπλε στυλο μαζι μου.

Και τελος να αναφερω και την συμβολη της εκκλησιας, που θεωρει την περιοδο “βρωμιά”
Στο γυμνασιο σε καποιες μεγαλες γιορτες, πηγαιναμε εκκλησια με το σχολειο (γιορτη του τοπικου αγιου πχ)
Εννοειται πως μας ειχαν πει πως δεν πας στην εκκλησια με περιοδο, αλλα.. τι να πεις οταν παει ΟΛΟ το σχολειο; Ποια να το ομολογησει και να μεινει εκτος;
Οι περισσοτερες αισθανομασταν αμαρτωλες.. πως θα καιγομασταν στο πυρ το εξωτερο.
Τοτε η μανα μου, μου ειπε.. πως το κακο ειναι αν αναψω κερι, Οποτε και δεν αναβα και ενιωθα μικροτερη την αμαρτια μου.

Το κορυφαιο ομως ηταν πως καποια μερα ηρθε καποιος παπας στην πρωινη προσευχη και μας εκανε ολοκληρο κυρηγμα για την περιοδο και ποσο ανεπιτρεπτο ειναι, να μπαινουμε στην εκκλησια, αδιαθετες.
Την ιδια την παναγια ειπε, την εβγαλαν απο τον ναο, οταν αδιαθετησε.

Ημασταν γυμνασιο τοτε.. Ολες στα πρωτα χρονια της περιοδου, νιωθαμε ηδη πολυ αβολα και ηρθε και ο παπας να μας γεμισει με περισσοτερες ενοχες

Στο λυκειο ειχαμε ευτυχως αποβαλλει καμποσες φοβιες και ειδικα για την εκκλησια καμια δεν νοιαζοταν ιδιαιτερα, αν ειναι αδιαθετη.

Ιδιαιτερη θεση στην καρδια μου εχει μια καθηγητρια ιστοριας στο λυκειο, που σε σε ασχετο χρονο και εντος του μαθηματος, με ειπε οτι οταν εχανε καποιος αιμα στην ρωμαικη εποχη, θεωρουσαν οτι εχανε την ζωη. Το αιμα ηταν κατι πολυτιμο. (δεν το θυμαμαι ακριβως πως το διατυπωσε)
Και αυτο περασε στην εκκλησια (οπως και τοσα αλλα, ειπε) και κατεληξαν οι γυναικες που μονιμα χανουν αιμα να θεωρουνται ακαθαρτες.

Εμενα μου φανηκε πως αυτη η καθηγητρια, ηθελε να μας πει εμμεσα να μην ντρεπομαστε για την περιοδο μας, και τουλαχιστον σε μενα, το καταφερε

[Παπαρουνα]

Η πρωτη φορα που αδιαθετησα.

Η περιοδος μιας γυναικας ηταν και ειναι ενα θεμα ταμπου, μεχρι και σημερα. Συχνα χρησιμοποιουνται συμβολικες εκφρασεις για να την αναφερουμε, οπως : ηρθαν οι Ρωσσοι, η θεια απο την Ρωσια, μεχρι το πιο περιεργο που ακουσα προσφατα : εχεις τα ρουχα σου;
Την πρωτη φορα που ακουσα το συγκεκριμενο κοιταξα να δω αν εχω κατι στα ρουχα μου.

Τεσπα, οταν η μητερα μου, μου μιλησε για την περιοδο, ηταν λιγο πριν αδιαθετησω για πρωτη φορα, γυρω στα 11
Με υφος σοβαρο μου ειπε πως θελει να συζητησουμε (πραγμα που με τρομοκρατησε γιατι πρωτη φορα ειπε πως θελει να συζητησουμε), και μου ανεφερε πως οι γυναικες βγαζουν αιμα “απο κατω”, και συντομα να εχω και εγω. Και πως πονας οταν ερχεται το αιμα. Και οταν ερθει, θα πρεπει να προσεχω παρα πολυ, να μην τρεχω (γυμναζομαι γενικα), να μην σηκωνω βαρη, και γενικοτερα θα αλλαξει ολη η ζωη μου και θα περιοριστω.

Φοβισμενη απαντησα πως δεν θελω ποτε να μου συμβει κατι τετοιο

Με ακομη πιο σοβαρο υφος μου ειπε : ειναι πολυ κακο αν δεν σου ερθει αιμα. ΠΡΕΠΕΙ να ερθει.

Ρωτησα αν ερχεται και στα αγορια και η απαντηση ηταν οχι

Η επομενη ερωτηση μου ειναι ποσο κραταει ολο αυτο. Μου απαντησε πως σταματαει στα 50, και εγω νομισα πως θα αιμοραγω συνεχεια μεχρι τα 50 μου.
Επισης ανεφερε πως υπολογιζει να μου ερθει συντομα γιατι ημουν ανεπτυγμενο κοριτσι, σε συγκριση με αλλες αδυνατες μικροκαμωμενες φιλες μου που θα αργουσε πολυ (γι’αυτο και μου το ειπε, για να μην φοβηθω οταν θα ερθει)

Με επιασε απελπισια, κοιμομουν και ξυπνουσα με την σκεψη πως οπου να ειναι, θα ερθει. Μισησα το γεγονος πως ημουν η πιο ψηλη της ταξης (και η πιο ανεπτυγμενη σωματικα). Ηδη οι αλλαγες στο σωμα μου ειχαν ξεκινησει (στηθος, τριχοφυια) και ενιωθα ηδη πολυ αβολα, ειδικα με το στηθος που με κοιταζαν τα αγορια και ειδικα οταν ετρεχα και αυτο κουνιοταν (αλλη ιστορια για το σουτιεν που επρεπε να φοραω απο δω και περα)
Και με την περιοδο ηρθε και το κερασακι στην τουρτα.
Μισησα που ημουν γυναικα. Δεν ηθελα να ειμαι γυναικα. Ζηλεψα τους αντρες και στην καλυτερη ευχηθηκα να εμενα παιδι για παντα.

Εσφαλμενα πιστεψα οτι αυτο ηταν ενα μυστικο των γυναικων που δεν το ξερουν οι αντρες, μιας και δεν ακουσα ποτε να το αναφερει κανεις ως τοτε, ουτε καν ειχα δει αιμα στο καλαθακι των σκουπιδιων του μπανιου (της μανας μου). Και εγω θα πρεπει να ζω μ’αυτο το μυστικο, μ’ αυτη την ντροπη που θα με περιοριζε στα παντα, μεχρι τα 50 μου.

Τοτε ηταν που καταλαβα για πρωτη φορα την διαφημιση με τις σερβιετες στην τηλεοραση (το μπλε υγρο με μπερδευε). Εκεινη την εποχη ειχαν πρωτοβγει εκεινες που διπλωνουν και εναι ατομικες, και υπηρχε η σχετικη διαφημιση με την κοπελα στο γραφειο που κρυβει το παλιο πακετο στην τσαντα ντροπιασμενη για να παει στο μπανιο και ΟΛΟΙ την εχουν καταλαβει και την κοιτανε, και μετα ερχοταν η αλλη που εκρυβε την νεα ατομικη και μικρη συσκευασια στο τσεπακι του πουκαμισου της και δεν την επαιρνε ειδηση κανεις.

Και μετα ηρθε, μια νυχτα η περιοδος. Με εντονο πονο δυο μερες πριν. Το εκρυψα οσο μπορεσα απο ντροπη την πρωτη μερα. Μετα πηγα με το κεφαλι σκυμμενο στην μανα μου και το ομολογησα. Μου εδωσε μια σερβιετα και κοντεψα να βαλω τα κλαμματα απο την ντροπη.
Πρεπει να το ειπε και στον πατερα μου κρυφα, και ενιωσα τοσο μα τοσο ντροπη, και αηδια και ολο αυτο που μου συνεβαινε.
Ευτυχως τοτε εμαθα οτι διαρκει μονο 7 μερες τον μηνα και ανακουφιστηκα αρκετα. Πιστευψα οτι μπορουσα να το παλεψω ετσι.

Επομενη εντολη ηταν πως πρεπει να ενημερωνω και τον γυμναστη του σχολειου μας, οτι ειμαι αδιαθετη. Πραγμα που σημαινε οτι θα το μαθει αντρας ΚΑΙ ολη η ταξη. Ξαφνιασμενη εμαθα πως το ξερουν ολοι οι αντρες αυτο.

Ευτυχως πλην της πρωτης φορας, ποτε δεν ειχα πονο στην περιοδο μου, και ουτε με περιορισε σε τιποτα. Και ομως, επρεπε να περιοριστω (κατα την μανα μου), Γιατι θα παθαινα ζημια και δεν θα εκανα παιδια, αν δεν προσεχα.
Καλυτερα.. της απαντησα, δεν θελω παιδια.
Εντονη αντιδραση της μανας μου (εννοειται) μετα την εξωφρενικη δηλωση μου, πως κανω κακο στον εαυτο μου.
Και καθε φορα να με ρωταει αν ζητησα απο τον γυμναστη να με απαλλαξει. Καποιες φορες το εκανα και ντρεπομουν τοσο πολυ.
Ντρεπομουν τα αγορια οταν το συζητουσαν. Ηθελα να σταματησω το σχολειο, οταν δυο αγορια σχολιασαν την περιοδο μου (επειδη ζητησα απαλλαγη απο την γυμναστικη).

Επομενη ντροπη ηταν να παω να αγοραζω τις σερβιετες στο φαρμακειο. Εκεινες τις ατομικες τις μικρες (γιατι η μανα μου ειχε τις μεγαλες). Δυστυχως δεν ειχα και πολλα λεφτα να παρω δυο πακετα για να ειμαι ξεγνοιαστη για κανα δυο μηνες.
Ντρεπομουν τον (αντρα) φαρμακοποιο που εβλεπα καθε φορα που πηγαινα να αγορασω. Και εννοειται, δεν περνουσα ουτε εξω απο φαρμακειο του τις υπολοιπες μερες, για να μην με βλεπει, ουτε και να τον βλεπω απο την ντροπη μου.

Ετσι περασαν τα πρωτα χρονια που επακολουθησαν την περιοδου μου., που ειχε γενικοτερη επιδραση πανω μου : Σιχαθηκα το σωμα μου.. δεν ηθελα καν να με βλεπω γυμνη, ουτε καν με τα εσωρουχα. οσο για τις μερες τις περιοδου, ενιωθα τοσο αηδια και τοσο εξω, απο το σωμα μου. Δεν ηθελα να το εχω για σωμα μου.

Πιστευω εφταιξε για ολο αυτο ο τροπος μου το πρωτοπαρουσιασε η μητερα μου. Σαν κατι φοβερο και τρομερο που αλλαζει δραματικα ολη την ζωη της γυναικας.

Περασαν χρονια μεχρι να αποδεχτω οτι δεν ειναι κατι τρομερο η περιοδος και σ’αυτο συνεβαλε πολυ το γεγονος πως δεν ειχα κανενα απολυτως συμπτωμα (ουτε τον παραμικρο πονο ή ενοχληση), οποτε δεν περιοριστηκα σε τιποτα, και επισης το γεγονος πως βγηκαν σερβιετες πιο λεπτες και με φτερα, και ετσι δεν ενιωθα να φοραω μαξιλαρι καθε φορα απο κατω. Ευτυχες ηταν και το γεγονος πως ειχα λιγο αιμα, πραγμα που με γλιτωνε απο τα “ατυχηματα”, ακομη και στον υπνο μου.
Συμμαθητριες εμαθα μετα, λερωναν σεντονια, στρωματα, ρουχα. Εγω θα ειχα “πεθανει” αν εμενε μονιμη σταμπα στο στρωμα, να την βλεπω συνεχεια, και δεν το συζητω αν λερωνα δημοσια το παντελονι μου

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις