Ο Αριστείδης (Άρης) Σερβετάλης
για τη συνεχή του εξέλιξη
για την ασκητική του μορφή
για τις πνευματικές και καλλιτεχνικές του αναζητήσεις
για το σωματικό θέατρο και για όλες τις λέξεις και τα αισθήματα που μετουσιώνει σε μια του κίνηση
για την σαν από άλλο κόσμο ερμηνεία του στις “Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου” που ακροβατούσε μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού
για τον Λάζαρο στο “Είσαι το ταίρι μου” που τον έφερε κοντά μας
για το γεγονός πως δουλεύει περισσότερο την τέχνη του και λιγότερο την προβολή της.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτός ο άνθρωπος εμένα μου φαίνεται τόσο άχρωμος, άοσμος και αδιάφορος που ποτέ δεν κατάλαβα πώς τον αγάπησε τόσο το κοινό. Δεν τον έχω δει βέβαια σε θέατρο ή οπουδήποτε αλλού εκτος από το ταίρι και τους singles. Έχω διαβάσει συνεντεύξεις του από τις οποίες φαίνεται πράγματι ενδιαφέρων άνθρωπος με πλούσιο πνεύμα. Ως ηθοποιός όμως, πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Το βλέμμα και η φωνή του με κάνουν να θέλω να κοιμηθώ σε τρία δευτερόλεπτα.
(Για άλλη μια φορά φυσικά, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά μιας και μου δίνεται η ευκαιρία να πω την αποψάρα μου, άμα δεν την έλεγα θα έσκαγα.)
δε σου λέω, θα σε πω! 🙂 γούστα είναι σίγουρα. εμένα με αρέσει που δεν έχει υπερβολή στην ερμηνεία του, χωρίς να τον θεωρώ μονότονο και άχρωμο. στην παράσταση που ανέφερα τον βρήκα μαγικό… συνέβαλε βέβαια και η σκηνοθεσία κι ο φωτισμός, μα βρίσκω πως χειρίζεται με μοναδική χάρη το σώμα του. αλήθεια, ποιος/α σε αρέσει από ηθοποιούς; άλλος ένας νεαρός που κατά τη γνώμη μου είναι πολύ σπουδαίος είναι ο μιχάλης σαράντης.