Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 10 χρονών, θυμάμαι τον τελευταίο χρόνο που ήταν ακόμη μαζί, ήταν γεμάτος καυγάδες και φασαρίες. Θυμάμαι το δικαστήριο για την επιμέλεια μας. Θυμάμαι τό δικαστήριο που έκανα εγώ όταν έγινα ενήλικη για να αρνηθώ το επίθετο του πατέρα μου, αλλά ας μην προτρεχω.
Οι γονείς μου χώρισαν αλλά δεν παρέμειναν φίλοι, η μητέρα μου έβριζε πάντα τον πατέρα μου, δεν γνώρισε ποτέ τη νέα του γυναίκα και ούτε ο πατέρας μου τον νέο της άντρα. Δεν τηλεφωνούσαν ο ένας τον άλλον για να συζητούσαν για μας, αν είμαστε άρρωστοι, αν τα πάμε καλά στο σχολείο, αν έχουμε κάποιο πρόβλημα.
Ο πατέρας μου, τα δύο πρώτα χρόνια, μας έπαιρνε τα Σαββατο- Κυριακα και μια καθημερινή κάθε 15, συνήθως μας πάρκαρε στον παππού και την γιαγιά. Ύστερα παντρεύτηκε. Στον γάμο του ένιωσα τόσο ανεπιθύμητη, παρεισακτη σαν να ήμουν για αυτόν μια ξένη. Η νέα του σύζυγος το είχε κάνει ξεκάθαρο: τα παιδιά σου δεν θα έρχονται στο σπίτι απροειδοποίητα. Ξερεις ποσο άσχημο είναι να νιώθει ανεπιθύμητο στο σπίτι του; Γιατί ήθελα το νέο σπίτι του πατέρα μου να είναι σπίτι μου. Δεν μπορούσα να το καταλάβω κάπως αλλιώς. Και ένα χρόνο μετά το γάμο του, όταν απέκτησε παιδί με τη δεύτερη γυναίκα του, εγινε για μένα μια απλή κατάθεση της διατροφής σε έναν τραπεζικό λογαριασμό. Τα 2 ετεροθαλή μου αδέλφια τα γνώρισα πια όταν έγινα 23 χρονών και εκείνα 12 και 8. Μίσησα πολύ τον πατέρα μου, ένιωθα ότι δεν αξίζω για εκείνον, ότι δεν με νιώθει σαν παιδί του αλλά σαν ένα βάρος στο πορτοφόλι του. Για αυτό άλλαξα το επίθετο μου, λες και έτσι θα έπαυαν όλα αυτά που με δένουν μαζί του. Ρίχνω ευθύνες σε όλους.
Στους γονείς μου που δεν έκαναν λίγο πίσω τα προβλήματα τους για να παραμείνουν γονείς, στη μητέρα μου που με πότισε δηλητήριο στον πατέρα μου που άκουσε τη θέληση της νέας του γυναίκας και μας πέταξε έξω από τη ζωή του, στη νέα γυναίκα που δε δέχτηκε ότι ο άνθρωπος που αγάπησε πάει πακέτο με δύο παιδιά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ελπίζω η κοπέλα που έστειλε την προηγούμενη εβδομάδα την ερώτηση για τον σύντροφο που φέρνει το παιδί στο σπίτι εκτός προγράμματος να διαβάσει την ερώτηση και να ευαισθητοποιηθεί. (το ίδιο ελπίζω και για όσους έριξαν καταπέλτη στον πατέρα). Ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας αυτή την εμπειρία. Είναι σημαντικό να ακούσουμε πώς νιώθει το παιδί στο χωρισμένο ζευγάρι, δεν είναι μόνο θέμα των γονιών και ποιος έχει δίκιο ή άδικο. Και όσοι αποφασίζουν ότι θα προχωρήσουν με κάποιον που έχει παιδί (χωρισμένο ή οικογένεια με έναν γονιό) να ξέρουν ότι όταν το παιδί αντιμετωπίζεται προτεραιότητα, δεν είναι μειονέκτημα (δεν ακούει τις… Διαβάστε περισσότερα »
Η πρώτη μου σκέψη! Συμφωνώ απόλυτα!
Ίσως αυτή η ερώτηση να πυροδότησε και την επιθυμία γι’αυτό το κείμενο.
Με αφορμή την ερώτηση αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου!!!
Πραγματικά κρίμα! Δεν είχα γράψει στην προηγούμενη ερώτηση, αλλά είναι εντυπωσιακό πως όλοι κρίνουμε με βάση τα δικά μας βιώματα. Εγώ διαβάζοντας δεν σκέφτηκα καθόλου την περίπτωση του πατέρα που προσπαθεί να ξεκλέψει όσο περισσότερο έξτρα χρόνο μπορεί για το παιδί του. Αλλά την περίπτωση που βλέπω από σχετικά κοντά, όπου ο πατέρας θεωρεί λογικό να καθυστερεί πάντα 1-2 ώρες, το παιδί να αλλάζει το πρόγραμμά του (μαθήματα, πάρτι) για να μην ξεβολευτεί ο μπαμπάς, κτλ. Και η μητέρα να υποχωρεί συνεχώς, γιατί διαφορετικά ο πατέρας δεν μπαίνει στον κόπο να έρθει και το παιδί αισθάνεται παρατημένο. Ίσως κάποια τέτοια… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό νομίζω πρέπει να το δει η κοπέλα που ευχόταν να έχει ψυχρή σχέση ο σύντροφός της με την πρώην του…
Λυπάμαι Σεσίλια. Σου ‘τυχαν για γονείς άνθρωποι μικροί.
Λυπάμαι ειλικρινά που βίωσες όλο αυτό. Καταλαβαίνω πόσο πικραμένη είσαι και δικαίως, όμως θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση για το κλείσιμο του γράμματος σου. Ο πατέρας σου δεν ήταν αβουλο πλάσμα για να παρασυρθεί από τη νέα του γυναίκα. Επέλεξε να απομακρυνθεί από σένα μαλλον επειδή βολεύτηκε στη νέα του ζωή. Όσο για τη γυναίκα του δεν μπορώ να ξέρω τι άνθρωπος είναι σίγουρα όμως δεν έχει νόημα να της χρεώνεις τις επιλογές του πατέρα σου.
Το ξέρω ότι ήταν απόφαση της νέας του γυναίκας να μας βγάλει από τη ζωή του. Και ξέρω ότι δεν είναι άβουλος προφανώς συμφώνησε, προφανώς μπορούσε να αρνηθεί. Και οι τρεις έχουν ευθύνες, δεν ήθελα να φανεί όπως το κατάλαβες εσύ.
Χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτη, πρέπει να ρωτήσω. Η σχέση σου με τους γονείς σου σήμερα πώς είναι;
Πρωταρχικα με τους γονείς μου συμφωνώ. Μα και η γυναίκα αυτή δεν δέχτηκε ότι ο άντρας που διάλεξε έχει δύο παιδιά.
Σου εύχομαι ολόψυχα να τα έχεις αφήσει όλα πίσω σου. Δυστυχώς δεν διαλέγουμε τους γονείς μας και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν φταις εσύ για την στάση τους. Μεγάλωσα σε ένα σχετικά ήρεμο περιβάλλον, δεν μπορώ ούτε να φανταστώ τα συναισθήματά σου, αλλά εξοργίζομαι με τους γονείς σου. Ελπίζω εσύ, για καλό δικό σου, να το έχεις αποδεχτεί ακόμα κι αν δεν έχεις πλέον σχέσεις μαζί τους.
Δεν ξέρω αν έγινε σκόπιμα τώρα η ανάρτηση αλλά έδωσες την καλύτερη απάντηση στην κοπέλα που ενοχλείται όταν ο σύντροφός της ανοίγει το σπίτι τους στην κόρη του.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια, τώρα είμαι πολύ καλύτερα αλλά κάποια πράγματα εξακολουθούν να πονούν. Έχω 2 ετεροθαλή αδέλφια που δεν έζησα ποτέ κι είναι κάτι που με ενοχλεί όσο να πεις. Με αφορμή την ερώτηση αποφάσισα να μιλήσω, όχι για να απαντησω απλώς για να δώσω καποια τροφή για σκέψη. Νιώθω ότι είμαι η φωνή του παιδιού που κάνεις δεν το ρωτάει, μα και να το ρωτήσει δεν θα απαντήσει όπως “πρέπει”
Σου στέλνω μια αγκαλιά! Μερικές φορές δεν τους συμπαθούμε σαν ανθρώπους τους γονείς μας και αυτό είναι ok. Δεν είσαι μόνη, είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν αγαπημένη οικογένεια στον πλανήτη. Εμένα προσωπικά ο φεμινισμός με βοήθησε να καταλάβω και να συγχωρήσω. Και να αφήσω πίσω. Ευθύνη για το τι έγινε στο παρελθόν δεν έχεις, αλλά έχεις για το τι θα κάνεις από εδώ και εμπρός για εσένα.
αυτό πρέπει να το διαβάσει αυτή που έστειλε την ερώτηση ΄
https://ampa.lifo.gr/apantiseis/agapiti-a-mpa-o-syntrofos-moy-erchetai-me-to-paidi-toy-sto-spiti-choris-na-me-enimeronei/
Κρίμα που έζησες όλα αυτά, κρίμα που νιώθεις αυτά που νιώθεις, δυστυχώς δεν τους διαλέγουμε τους γονείς μας.
Ευθύνη έχουν όλοι, η μητέρα ο πατέρας και η νέα σύζυγος, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο όμως όλοι ευθύνονται για ότι πέρασες, μόνο εσύ δεν έφταιγες που επωμίστηκες τα λάθη των μεγάλων, που πλήρωσες τα απωθημένα και τον θυμό τους.
Γροθιά στο στομάχι αυτές οι γραμμές.
Πολύ κρίμα, αλλά δεν φταις εσύ για αυτά που έγιναν. Το παρελθόν δεν μπορεί να αλλάξει, για αυτό προσπάθησε να το αποδεχθείς. Βέβαια είναι τρομερά δύσκολο να αποδεχθούμε γεγονότα που μας πλήγωσαν, για αυτό, αν δυσκολεύεσαι, ζήτα βοήθεια. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να προχωρήσεις μπροστά.. Αυτό που έχει σημασία είναι τι θα κάνεις από δω και μπρος. Εσύ θα επιλέξεις τι σχέσεις θέλεις να έχεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Εσύ και κανένας άλλος.