Γεια σου κορίτσι και λοιπές αναγνώστριες του site. Αυτό το e–mail είναι από άνδρα αναγνώστη ο οποίος παρακολουθεί και διαβάζει εδώ και χρόνια αρχικά τη στήλη της Α-μπα και μετά το ίδιο το site (αν και ομολογώ όχι με μεγάλη σταθερότητα και συνέπεια, λόγω της έλλειψης χρόνου).
Δεν αφορά ερώτηση αλλά κάτι που παρατήρησα και ήθελα να μοιραστώ με το κοινό. Όπως προείπα ακολουθώ χρόνια τη στήλη και μετέπειτα το site. Η προσπάθεια ανάλυσης και κατανόησης συμπεριφορών, προτύπων, σκέψεων και νοοτροπίας, καθώς και οι παραπομπές σε ειδικευμένη υποστήριξη και η παρότρυνση ενδοσκόπησης και κατανόησης των βαθύτερων λόγων και αιτιών που οδηγούν σε συγκεκριμένες απόψεις και συμπεριφορές είναι εξαιρετική και θεωρώ ότι οδηγεί πάντα σε θετικά αποτελέσματα αρκεί να υπάρχει η διάθεση για κάτι τέτοιο. Επίσης η προσπάθεια εξισορρόπησης διαφορών και διαχωρισμών μεταξύ των φύλων σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής είναι εξαιρετική. Όλοι θα πρέπει να παλέψουμε για αυτό όχι μόνο σε διαφυλικό αλλά και διαφυλετικό και διαταξικό πλαίσιο (ελπίζω να χρησιμοποιώ σωστά τις ορολογίες), ώστε στο τέλος της ημέρας η ισότητα και η ισονομία να θεωρούνται και να είναι αυτονόητες. Αρκεί όμως το λιβανιστήρι. Στο διά ταύτα και στον λόγο του μηνύματος.
Απολάμβανα την πρωινή Κυριακάτική βόλτα μου στο βουνό όταν κατεβαίνοντας για να βγώ στη Λαυρίου και να πάρω τον δρόμο της επιστροφής περίμενα κάποια δευτερόλεπτα στον κόκκινο σηματοδότη της διασταύρωσης. Περιμένοντας το πράσινο, το βλέμμα μου έπεσε πάνω στις εξαγγελίες κηδειών και μνημόσυνων στην κολόνα του σηματοδότη. Κάτι η ανθρώπινη περιέργεια κάτι η αναμονή της διέλευσης, με έκαναν να παρατηρήσω καλύτερα τα ονόματα στις εξαγγελίες (να πω την αμαρτία μου θέλοντας και μη παρατηρώ τέτοιες εξαγγελίες έχοντας ένα κρυφό φόβο μήπως αντικρύσω κάποια μικρή ηλικία που θα μου σφίξει το στομάχι – δεν ξέρω γιατί έχω αυτή την παρότρυνση, ίσως είναι ένα αντικείμενο ψυχανάλυσης -). Το βλέμμα μου έμεινε καρφωμένο σε μία συγκεκριμένη (όχι ευτυχώς λόγω ηλικίας αλλά για κάτι που με σόκαρε σε μεγάλο βαθμό). Η θανούσα στην εν λόγω εξαγγελία αναφέρονταν ως (τυχαία τα ονόματα – καμία σχέση με τα πραγματικά) Αλεξάνδρα, χήρα Δημητρίου Μπούρου. Κοίταζα και ξανακοίταζα μήπως έχω κάνει κάποιο λάθος. Όμως όχι. Η εξαγγελία δεν έφερε επώνυμο θανούσης. Το όνομα ήταν Αλεξάνδρα χήρα κάποιου. Το αρχικό σοκ διαδέχτηκε η συνειδητοποίηση ότι έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν ίσως όμως δεν το φιλτράρισα τόσο πολύ λόγω ηλικίας ή έλλειψης προσοχής. Απίστευτο! Εν έτη 2018 μέσα στην Αθήνα, κάποια γυναίκα ακόμη και στο θάνατο της προσδιορίστηκε ως χήρα κάποιου, όπως φαντάζομαι σαν παιδάκι ήταν η Αλεξάνδρα, κόρη κάποιου, η Αλεξάνδρα σύζυγος κάποιου και μέχρι το θάνατο της (ακόμη και σε αυτόν) η Αλεξάνδρα χήρα κάποιου. Είναι αυτό η απόλυτη εκμηδένιση της προσωπικότητας της γυναίκας αυτής από το οικογενειακό και οικείο – φιλικό περιβάλλον της, κάτι που μου κάνει αντίστοιχο σε γυναίκες κτήματα ανδρών στον Αραβικό κόσμο, ή εγώ το είδα υπερβολικά? Keep fighting!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δε νομίζω ότι έχει να κάνει μόνο με τις μεγαλύτερες γυναίκες που υποχρεωτικά έπαιρναν το επίθετο του συζύγου τους. Ο προσδιορισμός μιας γυναίκας μέσω του πατέρα ή του συζύγου εξακολουθεί ακόμη και τώρα. Αν δείτε δικόγραφα ή επίσημα κρατικά έγγραφα, θα παρατηρήσετε ότι μια γυναίκα μετά το ονοματεπώνυμό της φέρει πάντα τον τίτλο “θυγάτηρ τάδε” ή “σύζυγος τάδε”.
Ακόμα και στο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης μιας διαζευγμένης η θέση Νο. 2 δεν καταλαμβάνεται από το πρώτο της παιδί, αλλά παραμένει κενή. Περιμένοντας τον επόμενο πρίγκιπα να φανταστώ…
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη…
Έχεις απόλυτο δίκιο για τα δικόγραφα, ήθελα να το γράψω κι εγώ πριν δω το σχόλιό σου. Η πεθερά μου είναι κάτω των 50 και παντρεμένη τη δεκαετία του ’90, έχοντας κρατήσει το δικό της επώνυμο, και σε δικόγραφα έχω δει να προσφωνείται (τυχαία ονόματα) Μαρία Δημητρίου Κάποιου, σύζυγος Κώστα Εκείνου. Η δε μητέρα της σε έγγραφα επίσημα αναγραφόταν ως Ελένη, χήρα Γεωργίου Εκείνου. Το 2018 όλα αυτά.
Έχω δει επίσης τα προηγούμενα χρόνια, τρία πριν συγκεκριμένα, δελτία οδηγού όπου αναγραφόταν το: όνομα πατρός/συζύγου προς συμπλήρωση. Στα δελτία των αντρών οδηγών υπάρχει κάτι αντίστοιχο να συμπληρωθεί; Γνωρίζει κάποιος;
Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι στο ελληνικό κράτος κανένα έγγραφο δεν απαιτεί/χρειάζεται τέτοιο προσδιορισμό για άντρα. Και αυτό που λες για το όνομα πατρός/συζύγου υπάρχει σε όλα τα επίσημα έγγραφα, όχι μόνο στο δελτίο οδηγού.
Αυτό είναι συνηθισμένο πολύ για μεγαλύτερες γυναίκες που παντρεύτηκαν πριν αλλάξει ο νόμος και σταματήσει η αλλαγή του επωνύμου μετά το γάμου. Έτσι, η Τάδε σύζυγος Τάδε Τάδε γίνεται χήρα Τάδε Τάδε μόλις πεθάνει ο άντρας της. Βέβαια, το έχω δει και σε γυναίκες μικρότερης ηλικίας, που δεν είναι μόνο αναχρονιστικά σεξιστικό αλλά και εντελώς λάθος.
Δεν ξέρω ρε φίλε, το σύζυγος τάδε, σεξιστικότατον, το χήρα τάδε gives me the creeps…
Όταν διαβάζω κάτι τέτοια, μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του τραγουδιού “Δεμένη” της Μποφίλιου: “Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο”.
Έχω δει αυτού του είδους την ανακοίνωση 2-3 φορές στη ζωή μου στις κολώνες της γειτονιάς μου. 99%, όταν πεθαίνει γυναίκα, στις ανακοινώσεις υπάρχει μόνο το όνομά της θανούσης χωρίς προσδιοριστικό τίτλο (σύζυγος/χήρα) εκτός από την κλασσική επικεφαλίδα Κηδεύουμε την μητέρα, θεία, αδερφή, γιαγιά κτλ.με το όνομά της και την ηλικία της. Τις 2-3 φορές που είδα το προσδιοριστικό “χήρα” ή “σύζυγος” ήταν από οικογένειες της γειτονιάς πολύ συντηρητικές που τηρούσαν τις παραδόσεις για να μην χαθεί η “ελληνικότητά” μας και υποστήριζαν βασιλοχουντικές πολιτικές. Δεν μπορώ να πω ότι το ένα φέρνει το άλλο καθώς το correlation does not imply… Διαβάστε περισσότερα »
και φαντάζομαι ότι ο “Δημήτριος Μπούρος” ήταν κάποιος στη μικρή κοινωνία της περιοχής, γι’αυτό ενημερώνουμε και όσους ήξεραν αυτόν και όχι τη γυναίκα.
Όπως ξεκίνησες με το γεια σου κορίτσι κ λοιπές αναγνώστριες, νόμιζα ότι ο καζουαλ σεξισμός θα αναφέρεται σε σένα! – τύπου το δημοσιεύω να σε ξεμπροστιασω- Χαχαχααχ ενταξει έπεσα πανηγυρικά έξω κ γράφεις πολύ όμορφα θα έλεγα…ειδικά όταν επιχειρηματολογίες 🙂
Εχω δει χειροτερο και προσπαθουσα να το καταλαβω, επειτα απο πολλες ερωτησεις. Στο χωριο του ανδρα μου σε ενα νησι του Ιονίου γραφουν στους ταφους….. ……..”Δημητριος Μπούρας -Αλεξάνδρα”.
Και λεω μα ο Δημητριος Μπούρας ζει γιατι γραφει ετσι; Και ελαβα την απαντηση….ετσι γραφουν για τις γυναικες!!!!!! Ακομα πιο πισω δηλαδη!!!
Εμένα με βάλανε τις προάλλες στο Υποθηκοφυλακείο να διορθώσω συμβόλαιο επειδή έγραφα “Αμαλία Τάδε, το γένος Χρήστου Δείνα”. Στα υποθηκοφυλακεία η καταχώριση γίνεται πάντα στο πατρικό επώνυμο της γυναίκας. Και είχαμε τη συζήτηση: Υπάλληλος: “Και πού ξέρουμε ποιο είναι το πατρικό;” Εγώ: “Μα το γράφει, γένος Δείνα” Υ: “Και το Τάδε από πού το βρήκατε και το γράφετε;” Ε: “Είναι το επώνυμο που αναγράφεται στην ταυτότητα” Υ: “Και τι όνομα συζύγου λέει στην ταυτότητα;” Ε: “Οι νέες ταυτότητες δεν αναφέρουν όνομα συζύγου, τι μας χρειάζεται το όνομα του συζύγου;” Υ: “Να μην πω τίποτα τώρα για τις νέες ταυτότητες” Μια… Διαβάστε περισσότερα »
..Αμάν! Τόσα χρόνια για να καταλάβω ότι το κηδειόχαρτο της μητρός ήταν λάθος γραμμένο, επειδή δεν την ανέφερε ως “η τάδε, χήρα του τάδε”;
Πάντως, πέραν της πλάκας, ευτυχώς το “χήρα τάδε” δεν νομίζω ότι αφορά (πια) σ’ ένα τόσο κοινό φαινόμενο (τουλάχιστον όχι στα κηδειόχαρτα/μνημοσυνόχαρτα).
Καλέ σιγά… στα δικόγραφα το βλέπεις συνέχεια στις ιδιότητες. Στην Αθήνα το βλέπεις λιγότερο, στην Κρήτη όμως συνεχώς, Ελένη, συζ. ή χήρα τάδε…, ή αλλιώς Ελένη συζ. τάδε το γένος Δημητρίου τάδε…, διότι κυρία μου αν δεν είσαι ή δεν ήσουν καποιανού η σύζυγος (κρίμα κιόλας για το ράφι), είσαι οπωσδήποτε η κόρη καποιανού. Να τα λέμε τα πράματα με τ΄όνομά τους…
Το «χήρα Μπουρου» γράφεται γιατί ο « Μπούρος» δεν υπάρχει πια αφού πέθανε όποτε τυπικά δεν μπορεί να του ανήκει κάτι. Γιατί Αλεξάνδρα Μπουρου σημαίνει Αλεξάνδρα του Μπούρου.