Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση φέτος το καλοκαίρι, να ψάχνω δωράκια στην Αθήνα για παιδιά καλών μου φίλων. Πάμε με το συντρόφι και τη μικρή μας να διαλέξουμε μαζί δώρα, στο “ψαγμένο” παιχνιδάδικο που πρότεινε η μητέρα μου.
Μπαίνουμε στο χώρο, όμορφα παραταγμένα παιχνίδια και η χαμογελαστή ιδιοκτήτρια, όπως έμαθα. “Μπορεί να μας εξυπηρετήσει;” ρωτάει. Βεβαίως απαντώ, ψάχνουμε παιχνίδια για ένα παιδάκι εννέα μηνών και ένα τεσσάρων ετών.
Ας αρχίσουμε από το μικρότερο. “Αγοράκι ή κοριτσάκι είναι το μωράκι;”
Την περίμενα την ερώτηση (ευχαριστώ mm με την περσινή σου ιστορία!), και είχα έτοιμη την απάντηση. Παρόλα αυτά, το μάτι μου άστραψε. “Τι σημασία έχει; ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι θα θέλαμε”, απαντώ, χαμογελαστά θαρρώ. Τι στο καλό, θα πιάσει το μήνυμα και θα ρωτήσει κάτι άλλο, σκέφτομαι. Κι όμως όχι. “Γιατί δεν μου λέτε καλέ, θα μπορέσω να σας εξυπηρετήσω καλύτερα!” ήταν η απάντηση.
Δεν της είπα. Ρε παιδιά, επέμεινε. Ε-πέ-μει-νε! Απάντησα ότι δεν πιστεύω πως τα παιδιά πρέπει να εκτίθενται σε έμφυλους διαχωρισμούς, γιατί είναι επικίνδυνο για την ανάπτυξή τους. Εξήγησα πως πήγα στο κατάστημά της ψάχνοντας κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό που να μην εμπίπτει στους ροζ/μπλε διαδρόμους των πολυκαταστημάτων. Τίποτε, δεν ίδρωνε τ’αυτί. Και άρχισα να ακούω τη ίδια μου τη φωνή να γίνεται στριγγή.
Αυτό που δεν ξέρω, είναι γιατί δεν φύγαμε στο λεπτό. Σταμάτησα να προσπαθώ για το μικρούλι, και πέρασα στο μεγαλύτερο παιδάκι. Καταλήξαμε σε ένα πραγματικά ωραίο εκπαιδευτικό παιχνίδι που διάλεξε η κόρη μου, και ήθελα να το πάρω γιατί θεώρησα πως δεν θα το έβρισκα αλλού. Όσο το τύλιγε τής είπα όσο ευγενικότερα μπορούσα πως βρήκα αποτρεπτική την επιμονή της και να ξανασκεφτεί τον τρόπο που προσεγγίζει τους πελάτες. Μετά πήγαμε γραμμή στην εγγλέζικη αλυσίδα με τα εκπαιδευτικά παιχνίδια, και ακουμπήσαμε εκεί ουκ ολίγα.
Μάλλον με ξέγραψε ως τρελή φεμινίστρια η καταστηματάρχης, φυσικά.
Και όταν αφηγήθηκα την ιστορία στους δικούς μου, άκουσα και ότι πλέον γίνομαι αντιδραστική για λόγους ανεξιχνίαστους. Μάταια τους μιλώ καθημερινά, όπως φαίνεται.
Δεν πειράζει. Ένας από τους λόγους που αναστέναξα με ανακούφιση όταν μπήκα στο αεροπλάνο για το σπίτι μου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Με ρώτησαν σε βιβλιοπωλείο αν το παιδάκι είναι αγόρι ή κορίτσι. Εκείνη την ώρα βγήκε το φίλτρο και τη ρώτησα στεγνά αν το παιδί θα διαβάζει το βιβλίο με τα γεννητικά όργανα. Πάγωσε.
Γενικά ακολουθώ πλέον αυτό:
Όταν είμαι μόνη μου, το πάω κι εγώ αφιλτράριστο. Είσαι θεά 🙂
Θυμάμαι ένα φίλο που περίμενε παιδί κι απαντούσε σε όσους τον ρωτούσαν τι φύλο είναι ” θα αποφασίσει μόνο του μεγαλώνοντας”. Ο φίλος είναι τώρα 63.
Αυτό το απαντούσε σε τέτοιες περιπτώσεις η γενικά?γιατί όπως και να το κάνουμε δεν έχει σημασία πχ. στα ιατρικά θέματα τι θα διαλέξουμε εμείς να είμαστε αλλά τι γεννηθήκαμε.
Για να μην παρεξηγηθώ δεν έχω πρόβλημα ο οποιαδήποτε να αποφασίσει τι θέλει να είναι αγόρι κορίτσι η κάτι άλλο .Αλλά με έχει μπερδέψει η ιστορία με τα φύλα των παιδιών από την ιστορία της Emily ratajkowski που έλεγε πως εκείνη δεν θα πει αν εχει αγοράκι η κοριτσάκι και η απάντηση των φανς της ήταν πως όλοι ερχόμαστε στην ζωή είτε αγόρια είτε κορίτσια και μετα εμείς επιλέγουμε τι θα γίνουμε.
Εννοείται ότι δεν υπάρχουν παιχνίδια ,δουλειές, χρώματα αγορίστικα/κοριτσίστικα
Στη βαφτιστηρα μου στα 6 της πηρα ενα “αγοριστικο” τηλεκατευθυνομενο 4/4 (αυτα που και να αναποδογυριζουν, συνεχιζουν) και ξετρελάθηκε. Αποδεικνυεται ότι έχει και φοβερη αντιληψη του χωρου οταν το οδηγει. Το εχει λιώσει.
Πριν το αγοράσω το άφησα 2 φορές πίσω με τη σκέψη ότι ειναι αγορίστικο και μπορεί να μην της αρέσει. Εννοειται οτι ειχε πανω και μια φωτογραφια με αγορια που παιζουν. Ευτυχως τολμησα.
Δεν ειναι μονο οι πωλητες/τριες εκνευριστικοί. Και οι συσκευασιες και τροπος ταξινομησης των παιχνιδιων στα μαγαζια. Το marketing ακολουθει αυτο που θελει ο μεσος πελάτης, δηλαδή την κυριαρχη πατριαρχικη αντιληψη, η οποια ετσι διαιωνιζεται.
100% συμφωνώ και θεωρώ πως είναι στο χέρι του καταναλωτή να διορθώσει αυτές τις τάσεις.
Πες κι εσύ «θα μεγαλώσει το παιδί και θα μας πει».
Ξανά?
Corry Karav O’Keerie ξαναπροστέθηκε στην αρχική ροή το άρθρο με ανοιχτά σχόλια, γιατί την πρώτη φορά ήταν κλειστά.
ΟΚ, δίκιο έχετε, πρέπει να ξεφύγουμε από το δίπολο κοριτσίστικο-αγορίστικο παιχνίδι, αλλά μην τα βάζετε με τους/τις πωλητές/ πωλήτριες όταν η πρώτη ερώτηση που σας κάνουν είναι το φύλο του παιδιού. (όχι για αυτήν της ιστορίας, αυτή ήταν απαράδεκτη και δεν έλεγε να το καταλάβει). Τα περισσότερα παιχνίδια- βιβλία έχουν ένα target group κατά νου και ακόμη και αν δεν έχουν, έχουν σίγουρα οι περισσότεροι πελάτες. Κάποι@ που δουλεύει σε τέτοια μαγαζιά το μόνο που θέλει είναι να κυλήσει ήρεμα η βάρδια. Επειδή έχω δουλέψει σε τέτοια μαγαζιά δεν θα πιστέψετε πόσες φορές με έχουν σχεδόν βρίσει γιατί θεωρούσαν ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις δίκιο, και για αυτό φρόντισα μετά να μάθω αν είναι το κατάστημά της. Σε πωλήτρια δεν θα είχα κάνει συστάσεις, εκτός αν με ρωτούσε ευθέως – γιατί ο δικός μου λόγος δεν πιάνει μπροστά στη γραμμή του εργοδότη.
Η συγκεκριμένη μόνη της μού είπε τι τραβάει για να σταθεί το ανεξάρτητο παιχνιδάδικο δίπλα στις αλυσίδες. Κι έχασε τη μισή πώληση με την επιμονή της σε μια γραμμή που φανερά δεν ήθελα να ακολουθήσω, χωρίς να καταλάβει γιατί, από ό,τι φάνηκε.
Ε, να μη δώσω feedback? Δεν γίνεται!
Πω πω idril η ιδιοκτήτρια κάτι παραπάνω από εκνευριστική! Κανονικά θα έπρεπε να πιάσει το μήνυμα από τη στιγμή που είπες “για ενα παιδάκι”. Αν ήθελες, θα έλεγες σε εκείνη τη φάση το φύλο. Αλλά πες οκ δεν το πρόσεξε. Από τη στιγμή που είδε ότι εσύ δεν θεωρεις σημαντική αυτή την πληροφορία έπρεπε να το κόψει! Μόνο σε έλλειψη ευφυΐας μπορώ να αποδώσω τη στάση της. Ντε και καλά να της περάσει το δικό της. Όσον αφορά τους δικούς μας, εγώ νομίζω θα σταματήσω να τους λέω το οτιδήποτε. Έχουμε γίνει μαλλιά κουβάρια τόσες φορές για τέτοια θέματα και… Διαβάστε περισσότερα »
Όπως συνήθως, ταύτιση απόψεων αγαπημένη Scotland for Holidays!
Για το τελευταίο, έχω κάνει πρόοδο αλλά κάποια πράγματα δεν γίνεται να τα αφήσω να πέσουν. Κι εγώ είμαι φασίστρια γιατί δεν επιτρέπω άλλες απόψεις, με ενημερώνει το κοντρόλ. Ανταπαντώ ότι έχω κάθε δικαίωμα να ακούω τις απόψεις αυτές, και να λέω πόσο εμετικές είναι.
Δεν θέλω καν να γράψω τι άκουσα εν είδει “αστείου” στην οικογένειά μου για την υπόθεση της γυναικοκτονίας στη Φολέγανδρο, μου πάγωσε το αίμα…
idril ❤️ το είδα αργά, συγγνώμη! Ναι κάποιες φορές είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγουμε τη σύγκρουση όσο και να το προσπαθήσουμε, όσες βαθιές ανάσες κι αν πάρουμε. Δηλαδή κάποιες φορές απλώς δεν γίνεται να πάμε κόντρα στα αντανακλαστικά μας. Για τους πολύ δικούς μας ανθρωπους που αστειεύονται με θέματα που δεν θα πρεπε ή πετάνε χοντράδες χωρίς καν να συνειδητοποιουν το βάρος των λογων τους, για να μην απογοητεύομαι πια προσπαθώ να αποδεχτώ ότι δεν έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης. Ωραία θα ήταν να συνεννοουμαστε με τα μάτια που λέει ο λόγος, αλλά αυτο δεν πρόκειται να συμβεί στο στενό… Διαβάστε περισσότερα »
Φωτεινή, ήταν η προσέγγιση που ακολουθούσα για να ξεγλιστρήσω από ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν. Μέχρι που κατάλαβα ότι νιώθω καλύτερα λέγοντας ευθέως το λόγο που δεν θέλω να αναφέρω το φύλο. Μήπως και προκαλέσει ένα ψήγμα σκέψης στην αποδέκτρια.