Πηγαίνω πριν λίγα χρόνια στο νηπιαγωγείο του γιου μου, να μιλήσω με τη διευθύντρια, καθώς συνειδητοποιώ πως καθημερινά ο μικρός παίζει ξύλο με άλλα δύο αγόρια, που το ξεκινάνε οι άλλοι από ότι καταλαβαίνω..
– Εντάξει, μην τα βαφτίζουμε και όλα bullying, μου λεει η διευθύντρια
– Δεν είπα πως είναι bullying, απαντώ αν και το σκεφτόμουν σοβαρά πως ίσως και να είναι.. (ο μικρός είχε αρχίσει να μη θέλει το σχολείο και να τρώει πολύ παραπάνω από το συνηθισμένο). Είναι όμως πρόβλημα να τσακώνονται όλη την ώρα μέσα στην τάξη, μπορείτε να τους μιλήσετε;
-Aγόρια είναι. Ας μην τα ευνουχισουμε!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Βαριέμαι να ασχοληθώ. Ας σε πατρονάρω λίγο με υφάκι για να σταματήσεις να με πρήζεις”.
Να την καταγγείλεις και να το κυνηγήσεις. Η συγκεκριμένη “εκπαιδευτικός” πρέπει να απολυθεί οπωσδήποτε. Μιλάμε για μια πάρα πολύ επικίνδυνη αντίληψη και αυτά τα περί “ευνουχισμού” είναι σίγουρο ότι παρέχουν δικαιολογίες και σε βιαστές. Μην την αφήσεις για καλό του παιδιού και όλων των άλλων παιδιών που θα περάσουν από τα χέρια της.
Πες καλύτερα “ο επικίνδυνος σεξισμός της ημέρας”.
Αυτό θα έλειπε, να μην τίθενται όρια στη βία “για να μην ευνουχίσουμε” κάποιον.
Πολύ κακή δικαιολογία βρήκε για να μην κάνει τη δουλειά της.
Εντυπωσιάζομαι από τα σχόλια αυτών που..εντυπωσιάζονται. Ισως να δω την θετική πλευρά, ότι υπάρχει ελπίδα ; Έχω άπειρα τέτοια καθημερινα παραδείγματα από την σχολική (και όχι μόνο) ζωή του γιού μου. Σε περίπτωση ξεκάθαρου bullying από μεγαλύτερα προς μικρότερο παιδάκι, κάπως έτσι απάντησε ο διευθυντής δημοτικού σχολείου! Πέρυσι, όχι το 1953 και όχι σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό (όχι ότι θα ήταν δικαιολογημένο, για να σας μεταφέρω το ευρύτερο πλαίσιο).
Κι εγώ που μάλλιαζε η γλώσσα μου από όταν ήταν μωρό ακόμα, ήμουν και είμαι – ναι,το βρήκατε – υπερβολική! Πλέον είμαι και κουρασμένη.
Ας πω κι εγώ την ιστορία μου από τα πέτρινα χρόνια. Είμαι που λέτε στο νηπιαγωγείο, με μια νηπιαγωγό που το μόνο που έκανε είναι να φέρνει τις φιλενάδες της και να πίνουν καφέδες με τσιγαράκι άσος κασετίνα, να μας έχει αμολημένα να καταστρέφουμε όλα τα παιχνίδια και να παίζουμε ξύλο. Μετά απο ένα διάστημα άρχισε να φέρνει και τον μικρότερο απο εμάς γιο της, ο οποίος είχε ξεκάθαρα προβλήματα συμπεριφοράς. Χτυπούσε, δάγκωνε και ούρλιαζε σαν λύκος. Ο μικρός Γιωργάκης λοιπόν μου είχε γίνει βδέλλα, ερχόταν, μου τραβούσε τα μαλλιά και μου δάγκωνε τα χέρια. Σαν παιδάκι που δε σήκωνε… Διαβάστε περισσότερα »
θεάρααα η μάδερ σου!
Απαραδεκτη απο καθε αποψη.
Το ξυλο να γινεται αποδεκτο στους χωρους του σχολειου/νηπιαγωγειου ειναι απαραδεκτο.
Το οτι η συγκεκριμενη το συνεδεσε το ξυλο με ανδρισμο και αρρενωποτητα απαραδεκτο.
Το οτι δεν ελαβε υποψη της τον προβληματισμο σου απαραδεκτο.
Την απάντησή σου πες μας, Λένα!
Ευχαριστώ, Φωτεινή! Αλλά παιδιά, όταν μας γράφετε κάζουαλ σεξισμούς, να μας λέτε και τι απαντήσατε -στην περίπτωση που δε μείνατε με ανοιχτό το στόμα βέβαια.